Pielęgnowanie profesjonalne jest to: Rozpoznanie problemów pacjenta i dążenie do powrotu do zdrowia i walki z chorobą. Towarzyszenie pacjentowi (asystowanie) i pomaganie mu w sytuacjach związanych z jego powrotem do zdrowia.

Rozpoznanie stanu pacjenta Fazy: gromadzenie danych o pacjencie analizowanie, syntetyzowanie danych formułowanie diagnozy pielęgniarskiej

Diagnoza pielęgniarska może być formułowana w kategoriach: stanu pacjenta problemów pacjenta potrzeba pacjenta

Ocena stanu pacjenta Cel na potrzeby planowania pielęgnowania określenie zagrożenia powikłaniami pooperacyjnymi Oceniamy u pacjenta: stan biologiczny stan psychiczny stan społeczny Po co oceniamy stan pacjenta? Formułowanie diagnozy pielęgniarskiej Planowanie pielęgnowania

Problemy pacjentów leczonych metodami chirurgicznymi lęk i niepokój(znieczulenie, rozpoznanie, konsekwencje zabiegu) odczuwanie dolegliwości bólowych zależność od innych osób w zakresie wykonywania czynności życia codziennego

Pacjent operowany w trybie planowym Przygotowanie dalsze - powyżej 1 doby Przygotowanie bliższe - doba przed

RODZAJE ZNIECZULENIA Ogólne - polega na wyłączeniu świadomości pacjenta, to stan bezbolesności, snu i zniesienia odruchów Przewodowe - Odwracalne, kontrolowane upośledzenie czynności nerwów obwodowych wywołane za pomocą środków znieczulenia miejscowego PREMEDYKACJA Podanie leków zmniejszających lęk i wprowadzających pacjenta do znieczulenia, leków o działaniu nasennym, uspokajającym, przeciw lękowym, zwiotczającym

Pielęgnowanie po zabiegu operacyjnym Cel pielęgnowania: Przywrócenie funkcji życiowych pacjenta Optymalizacja stanu pacjenta Ograniczenie możliwości wystąpienia powikłań

Rana przerwanie ciągłości tkanek (pod wpływem urazu) na skutek działania pewnego rodzaju energii na powierzchnię ciała w wyniku innych procesów chorobowych (owrzodzenie żylakowate, troficzne - odleżyna) w wyniku niedokrwienia lub zakażenia tkanek Sposoby gojenia rany: przez rychłozrost - doraźnie przez ziarninowanie Fazy gojenia rany Okres wysiękowy (przekrwienie tkanek, wysięk, eliminacja martwych tkanek) Okres proliferacyjny (ubytek wypełniają fibroblasty) Okres regeneracji (pojawiają się włókna kolagenowe i tkanka łączna, tworzy się blizna)

Rana czysta skażona W wyniku ciecia otwierającego światło: dróg oddechowych dróg pokarmowych dróg rozrodczych układu moczowego W warunkach kontrolowalnych Bez istniejącej infekcji Rana skażona Zranienia otwarte Duże złamania Otwarcie przewodu pokarmowego z rozlaniem zawartości Cięcie w miejscu z ostrym nie ropnym procesem zapalnym (operacje brzuszne) Rana brudna lub zakażona Pourazowe stare, ze zmianami martwiczymi W obszarze rozwiniętego zakażenia: perferacja jelita nacięcie ropnia

Objawy zakażenia rany pooperacyjnej: podwyższona temperatura w miejscu rany obrzęk, ból, zmiana barwy wysięku, zmiana ilości wysięku, zaczerwienienie brzegów rany (rumień), nasilający się przykry zapach, zmiana barwy ziarniny, rozejście się brzegów, obecność wydzieliny ropnej, wzrost temperatury ogólnej

Chirurgiczne opracowanie rany oczyszczenie usuniecie ciał obcych i martwych tkanek opanowanie krwawienia wycięcie brzegów rany zszycie rany

Szew pierwotny zakładamy po chirurgicznym opracowaniu rany Szew pierwotny odroczony szwy skórne nie są zawiązane brzegi rany zbliża się po kilku dniach zakłady na ranie skażonej lub, gdy przewidywany jest rozwój zakażenia (zapalenie otrzewnej po perforacji zmienionego zapalnie wyrostka robaczkowego) Szew wtórny zakładamy, gdy ranę zeszywa się po opracowaniu zakażenia lub wypełnieniu ubytku przez ziarninę

BLIZNY Zwykłe- Prawidłowa blizna powstaje tylko w miejscu zranienia, nie rozrasta się poza nie, jest cienka, mało widoczna, różni się wyglądem od zdrowej skóry, jest mniej elastyczna od skóry, nie ma gruczołów potowych, łojowych, nie rosną na niej włosy Przerosłe - koloidy (bliznowce), przykurcze bliznowate

Rana oparzeniowa Utrata czynności biologicznej skóry Ucieczka płynów ustrojowych przez zniszczoną skórę Utrata energii Rozwój zakażenia

Oparzenie I stopnia Obejmuje tylko naskórek, objawami są zaczerwienienie skóry i ból, objawy ustępują po kilku dniach bez pozostawienia blizn. Oparzenie II stopnia powierzchowne Obejmuje naskórek i część skóry właściwej, pojawiają się pęcherze z surowiczym płynem, Oparzenie III stopnia Martwica obejmuje skórę właściwą wraz z naczyniami i nerwami skórnymi wraz z podskórną tkanką tłuszczową. Oparzenie IV stopnia Martwica sięga tkanek głębiej położonych. Obejmuje mięśnie, ścięgna, kości. Powierzchnia oparzenia liczona jest w procentach. Powierzchnia dłoni to 1%. > 9% u dzieci i > 15% u dorosłych - to choroba oparzeniowa.

Leczenie oparzeń (w zależności od rozległości) za pomocą opatrunku: opatrunek Kocha - gaza nasączona silikonem tworzy warstwę ochronną przy dużych oparzeniach - opatrunki nasączone azotanem srebra (podaje się wówczas duże ilości NaCl) metodą otwartą - bielizna pościelowa - warunki aseptyczne, wilgotność i temperatura około 32^oC metoda biologiczna - metoda, w której stosuje się przeszczepy: skóra własna, skóra filizowana (świńska)

CHOROBA OPARZENIOWA Wstrząs Szczególnie zwracamy uwagę na: oddech pacjenta - uszkodzenie układu oddechowego bezmocz - zaburzenie pracy nerek skóra pokryta zimnym potem początkowo pobudzenie, później zahamowanie czynności psychicznych Reakcja kataboliczna Występują 2 znamienne objawy nadmierny rozpad tkanek, ubytek białek Objawy: duże osłabienie, apatia, brak apetytu zaburzenie pokarmowe, pokarmy nieprawidłowo się wchłaniają, objawy niedokrwistości Zdrowienie lub postępujące wyniszczenie, zgon Objawy: powrót łaknienia, stabilizuje się temperatura ogólna, opanowanie zakażenia, poprawa stanu psychicznego, bardzo powoli zwiększa się masa ciała

Problemy pacjenta z chorobą oparzeniową Zaburzenia rytmu serca z powodu uwolnienia jonów potasu w wyniku rozpadu komórek Dyskomfort z powodu izolacji od bliskich Zaburzenia w oddychaniu z powodu oparzeń okolicy szyi i tułowia Zaburzenia snu z powodu konieczności przyjmowania przymusowej pozycji wynikającej z lokalizacji oparzenia Ograniczenia w zakresie samoopieki z powodu ograniczeń w poruszaniu się i lokalizacji rany Obniżenie nastroju z powodu oszpecenia Podawanie płynów: 4ml * masa ciała * odsetek pow. oparzonej W ciągu pierwszych 8 godzin podajemy połowę dawki.

Odmrożenia zmiany miejscowe na skórze w okolicach narażonych na działanie niskiej temperatury - (przez długi czas, przy nieprzychylnych warunkach atmosferycznych) ulega mu skóra i tkanka podskórna stóp, dłoni, uszu, nosa (miejscowe) są następstwem zamrożenia tkanek z tworzeniem w nich kryształków lodu prowadzące do uszkodzenia tkanek Stopnie odmrożenia I - przekrwienie i obrzęk skóry bez jej martwicy II - tworzenie się pęcherzy z martwicą części skóry III - martwica pełnej grubości skóry z przechodzeniem zmian na tkankę podskórną IV - martwica skóry, tkanki podskórnej, mięśni, kości

DREN -„środek” do odprowadzania wydzieliny łączy wnętrze organizmu ze środowiskiem zewnętrznym, stanowi źródło zakażenia, należy zachować wszelkie zasady aseptyki i antyseptyki Miejsca do drenażu jama opłucnowa, osierdzie, śródpiersie, jama otrzewnowa, tkanka podskórna - dren ssący REDONA, drogi żółciowe -dren T - KEHRA Cel założenia drenu zapewnienie swobodnego odpływu płynu ustrojowego (krew, mocz, treść przyranna) ewakuacja treści ropnej, płukanie jam ciała odbarczanie gazów np. powietrze z jamy opłucnowej, podawanie leków, karmienie Wskazania do momentu ustania nadprodukcji płynu lub płynu patologicznego kontrola powikłań pooperacyjnych (krwawienie, rozejście zespolenia, zakażenia w obrębie jamy ciała)

ODMA OPŁUCNOWA Polega na całkowitym albo częściowym zapadnięciu się płuca spowodowanym ujemnym ciśnieniem w jamie opłucnej Rodzaje odmy otwarta - stała łączność jamy opłucnowej z atmosferą przy każdym oddechu powietrze wpływa i wypływa zamknięta - powstaje w wyniku urazu, a rana szybko zasklepia się. Pewna ilość powietrza w jamie opłucnej bez możliwości przechodzenia do atmosfery i z powrotem zastawkowa - jednokierunkowy wlot powietrza do opłucnej: rana powłok lub pękniecie tkanki płucnej tworzy zastawkę uniemożliwiającą wydostanie się powietrza na zewnątrz w czasie wydechu miąższ płucny przykrywa uszkodzone oskrzele i działa w charakterze zastawki jednokierunkowej wpuszczającej powietrze podczas wdechu upośledzone jest krążenie w płucu zdrowym płuco po stronie odmy jest zapadnięte w jamie opłucnej jest dużo powietrza pod znacznym ciśnieniem

ŻYWIENIE PACJENTA W OKRESIE OKOŁOOPERACYJNYM DOUSTNE stosowanie diety, ograniczenie posiłków na 12 h przed znieczuleniem, po zabiegu pokarmy podawane po przywróceniu perystaltyki jelit, najpierw płynne, następnie dieta lekkostrawna stała, stopniowe rozszerzanie diety o kolejne składniki i ilość ENTERALNE (DOJELITOWE) podawanie środków odżywczych do przewodu pokarmowego z wykorzystaniem drogi podania innej niż doustna, podawanie źródeł białka, energii, elektrolitów, pierwiastków śladowych wody, podawanie przez sondę nosowo- żołądkową, sondę ustno-żołądkową, gastostomia, duodenostomia odżywcza, jejunostomia odżywcza, poprzez zachowanie karmienia dojelitowego zachowujemy również odporność układu immunologicznego jak również zachowujemy szczelność ścian jelit ponieważ przy braku pokarmów zwiększa się ich przepuszczalność, zachowujemy pasaż jelit ponieważ przy jego braku dochodzi do obniżenia masy jelit, zaniku błony śluzowej, spłaszczenia i zmniejszenia kosmków jelitowych, zaburzeń w układzie odpornościowym pacjenta, należy żywienie rozpocząć jak najszybciej nie dłużej niż 72 h po zabiegu (muszą odejść gazy), nie wskazane jest u chorych u których doszło do ropnego zapalenia otrzewnej (niedrożność porażenna), kolejność powrotu układu pokarmowego do normalnych funkcji: jelito cienkie do 24 h żołądek od 1-3 dni jelito grube od 3-5 dni Problemy nudności i wymioty biegunki zaparcia PARENTALNE (POZAJELITOWE) podawanie droga dożylną źródeł białka, energii, elektrolitów, pierwiastków śladowych preparaty zbiorcze lub oddzielne np. Multimel preparaty podawane do żyły podobojczykowej lub żył obwodowych ze zwróceniem szczególnej uwagi na ich osmolarność kaniula do podawania żywienia powinna być każdorazowo wymieniana, wkłucie podobojczykowe przeznaczone tylko do żywienia przerwa nocna, kontrolowanie stanu żył LECZENIE ŻYWIENIOWE integralna część terapii prowadzona w celu poprawy stanu pacjenta lub jego utrzymanie, prawidłowego rozwoju, poprawne rokowanie i przyśpieszenie leczenie Kolejność postępowania w leczeniu żywieniowym ocena stanu odżywienia pacjenta ocena zapotrzebowania na substancje odżywcze zlecenie i podanie określonych dawek żywienia podawanie substancji w postaci zwykłych produktów odżywczych, doustnych lub sztucznego odżywiania monitorowanie stanu klinicznego pacjenta zapewnienie optymalnego wykorzystania wybranej drogi karmienia odżywianie i leczenie żywieniowe zawsze wymaga karty bilansu a powyżej tygodnia kuracji monitorowanie stanu odżywienia

OSTRY BRZUCH Stan wymagający leczenia zabiegowego jest bardzo groźny dla pacjenta ostre zapalenie wyrostka robaczkowego przedziurawienie wrzodu niedrożność jelit uwięźnięcie przepukliny krwotok do układu pokarmowego ostre zapalenie trzustki zapalenie otrzewnej Objawy żywa bolesność uciskowa dowolnego miejsca brzucha, reakcja obronna mięśni, znaczne wzdęcie brzucha, szybkie tętno, silny nagły ból brzucha, przy ruchach i kaszlu, brak perystaltyki, wymioty, wstrząs NIEDROŻNOŚĆ JELIT upośledzenie lub zatrzymanie przechodzenia treści jelita w kierunku obwodowym wywołany przeszkodą mechaniczną w przewodzie pokarmowym upośledzenie czynności perystaltycznej jelit (niedrożność porażenna) niedrożność wysoka - odźwiernik jelito cienkie niedrożność niska - jelito grube

---