Grupa nr: 23 Zespół nr: 2	Ćw. nr 10. Spektrofotometria absorpcyjna	26.05.2010 r.
			Ocena:

1. Wstęp teoretyczny.

Spektroskopia UV-Vis - zespół technik spektroskopowych, w których wykorzystuje się promieniowanie elektromagnetyczne leżące w zakresie światła widzialnego oraz bliskiego ultrafioletu i bliskiej podczerwieni (długość fali od 200 nm do 1100 nm).

Ten rodzaj spektroskopii jest rutynowo stosowana w ilościowej analizie roztworów jonów metali przejściowych i złożonych związków organicznych. Urządzeniem służącym do badań za pomocą tej techniki jest spektrofotometr

Analiza ilościowa metodą spektrofotometrii UV-Vis oparta jest na pomiarze absorpcji A_λ badanego roztworu przy określonej długości fali λ i wykorzystaniu prawa Lamberta - Beera, zgodnie z którym:

A_λ = ε_λ⋅l⋅c

ε_λ - współczynnik absorpcji przy długości fali λ

l - długość warstwy absorbującej

c - stężenie analitu w badanym roztworze

Absorbancję definiuje się jako:

A = log

I_o - natężenie promieniowania padającego na ośrodek absorbujący

I - natężenie promieniowania po przejściu przez ośrodek absorbujący

Prawo Lamberta - Beera dotyczy absorpcji promieniowania przez roztwory i można je sformułować następująco:

Jeżeli współczynnik absorpcji rozpuszczalnika jest równy zeru, to absorbancja wiązki promieniowania monochromatycznego przechodzącej przez jednorodny roztwór jest wprost proporcjonalna do stężenia roztworu c i do grubości warstwy absorbującej l.

Prawo Lamberta - Beera dotyczy przypadków gdy w roztworze jest jedna substancja absorbująca.

2. Opis stosowanej aparatury.

Podstawowymi częściami składowymi spektrofotometru UV-Vis są:

- źródło promieniowania

- układ optyczny (monochromator)

- pomieszczenie na komórkę pomiarową

- detektor mierzący natężenie promieniowania

- wskaźnik, rejestrator, komputer

Schemat blokowy spektroskopu

źródło monochromator kuweta pomiarowa

promieniowania

wskaźnik i rejestrator detektor

3. Wyniki pomiarów.

L.p.	Objętość roztworu badanego [ml]	Zawartość Fe w kolbce 50 ml (C) [mg/50ml]	Odczytana wartość absorbancji			Średnia wartość absorbancji (A)
2.	50	0,020	0,160	0,170	0,159	0,163
3.	50	0,050	0,420	0,526	0,430	0,458
4.	50	0,075	0,605	0,721	0,710	0,677
5.	50	0,100	0,836	0,869	0,840	0,848
6.	Próbka badana		0,748	0,725	0,739	0,737

4. Wykres krzywej wzorcowej.

5.Równanie kalibracyjne:

y=0,303x-0,013

Gdzie:

x-steżenie[mmol/litr]

y-absorbancja

Obliczanie stężenia molowego żelaza w badanej próbce:

X=(y+0,013)/0,303

Y=0,737

X=(0,737+0,013)/0,303

X=2,475[mmol/litr]

6. Podsumowanie i wniosku.

Jak widać, na zamieszczonym w sprawozdaniu wykresie, jest on prostoliniowy. Punkty średniej wartości absorbancji nie odbiegają zbytnio od krzywej..Jak wynika z obliczeń, znajdujących się w pkt. 5, stężenie żelaza w badanej próbce jest dość spore, ale otrzymana wartość jest adekwatna do średniej wartości absorbancji. Technika ta ma szerokie zastosowanie , lecz utrudnione jest w niej wykrywanie pierwiastków o dużym stęzeniu

6. Podsumowanie i wniosku.

Jak widać, na zamieszczonym w sprawozdaniu wykresie, jest on prostoliniowy. Punkty średniej wartości absorbancji nie odbiegają zbytnio od krzywej..Jak wynika z obliczeń, znajdujących się w pkt. 5, stężenie żelaza w badanej próbce jest dość spore, ale otrzymana wartość jest adekwatna do średniej wartości absorbancji. Technika ta ma szerokie zastosowanie , lecz utrudnione jest w niej wykrywanie pierwiastków o dużym stęzeniu.

---