Zaprawa? Prosta sprawa!

Zaprawa klejowa, której użyjemy do ułożenia płytek musi być właściwie dobrana.

Podłoża nieodkształcalne to sztywne elementy żelbetowe i betonowe (starsze niż 3 miesiące), monolityczne jastrychy podłogowe i tradycyjne wyprawy tynkarskie (starsze niż 28 dni). Do mocowania płytek na tych podłożach używa się standardowych zapraw klejących - Ceresit ZK oraz Ceresit CM 11.

Podłoża odkształcalne zmieniają swój kształt pod wpływem drgań, obciążeń, wahań temperatury. Na przykład wiotkie ścianki działowe, podłogi z płyt wiórowych lub gipsowo-kartonowych czy też podłogi ogrzewane. Materiały mocujące płytki na podłożach odkształcalnych muszą odznaczać się odpowiednią elastycznością. Należą do nich np. Ceresit CM12 „Elastic” lub CM16 „Flex”, które również świetnie nadają się do układania płytek gresowych, charakteryzujących się niską nasiąkliwością (poniżej 3%).

Szczególnie wymagającym miejscem są balkony i tarasy. Podlegają one odkształceniom, są także narażone na duże wahania temperatury, opady deszczu, itp. Tutaj więc niezbędne będą zaprawy elastyczne, o bardzo wysokiej przyczepności, takie jak Ceresit CM16 „Flex”, CM17 „Super Flexible” lub CM18 „EasyFlex”.

Podłoża krytyczne stwarzają zaprawom klejącym gorsze warunki przyczepności. Są to np. stare, dobrze trzymające się płytki ceramiczne (nie ma potrzeby ich skuwania), szkło, płyty drewnopochodne, mocne i dobrze przyczepne powłoki malarskie. Zalicza się też do nich podłoża gipsowe, anhydrytowe, gazobetonowe. Zaprawy przeznaczone do układania płytek na podłożach krytycznych powinny charakteryzować się zwiększoną przyczepnością i elastycznością. Takie wymagania spełniają zaprawy CM17 „Super Flexible” lub CM18 „EasyFlex”.

Specjalnie do układania marmuru przygotowana została zaprawa Ceresit CM15 „Easy” o jasnej, nie przebijającej przez marmur barwie. Natomiast płytki o dużych rozmiarach (o bokach powyżej 45 cm wymagają użycia mas o ciekło-plastycznej konsystencji, takich jak Ceresit CM19.

Układanie płytek ceramicznych

Układanie płytek przestało być trudne i nie wymaga specjalistycznej wiedzy. Wystarczy kupić zaprawę klejącą, zaprawę do spoinowania, i oczywiście podstawowe narzędzia: pacę zębatą, kielnię w kształcie trapezu, gumową szpachelkę i mieszadło do osadzenia w wiertarce.

Płytki na podłożach typowych - czyli nieodkształcalnych. Najpierw należy ocenić stan podłoża. Zagłębienia do 5 mm głębokości, na dzień przed montażem płytek można uzupełnić zaprawą klejącą. Większe nierówności na ścianach wymagają wypełnienia szpachlówką, natomiast na posadzkach należy zastosować materiały Ceresit z grupy CN. Następnie dokładnie rozplanowujemy ułożenie płytek, uwzględniając ich wielkość i szerokość spoin. Skrajne płytki powinny mieć jednakową szerokość, nie mniejszą niż połowa płytki.
Zaprawę klejącą zmieszaną z wodą (w proporcjach zgodnych z instrukcją) nakładamy na powierzchnię pacą i „przeczesujemy” jej zębatą krawędzią. Jednorazowo zaprawę nanosimy na powierzchnię nie większą niż 1 m². Płytki dokładamy kolejno do sąsiednich, dociskamy i ustalamy precyzyjnie szerokość spoiny (pomocne przy tym będą krzyżyki dystansowe). Płytki układamy dopóki zaprawa lepi się do rąk. Po upływie wymaganego czasu schnięcia zaprawy (podany  w instrukcji) przystępujemy do spoinowania. Jeśli spoina nie przekracza 5 mm - stosujemy spoiny wąskie - takie jak elastyczna spoina Ceresit CE40 Aquastatic lub CE33 Super. W przypadku przyklejania większych płytek, a co za tym idzie konieczności wykonania szerszych przerw potrzebna będzie spoina szeroka - elastyczna spoina Ceresit CE43 Aquastatic lub CE35 Super. Do pomieszczeń narażonych na okresowe działanie wilgoci (np. łazienka, prysznic, kuchnia) polecamy odporną na działanie wody spoinę elastyczną Ceresit CE40 Aquastatic lub CE43 Aquastatic, które dodatkowo są wzmocnione formułą MicroProtect zapobiegającej powstawaniu grzybów i pleśni. Miejsca w narożnikach i przy urządzeniach sanitarnych należy wypełnić specjalnym elastycznym silikonem sanitarnym - nosi on nazwę Ceresit CS25.

Nieco bardziej skomplikowane jest układnie płytek na podłożach odkształcalnych, czy też w pomieszczeniach narażonych na długotrwałe działanie wilgoci. Płytki same w sobie są odporne na działanie wody, lecz nie stanowią wodoszczelnego zabezpieczenia warstw podłogowych i sufitu nad głową sąsiadów. Warto więc zastosować zestaw materiałów, przeznaczonych specjalnie do takich warunków. Fachowo mówi się o „wodoszczelnej powłoce”, czyli warstwie, zabezpieczającej przed wnikaniem wody.
Powierzchnię, na której będą układane płytki warto zagruntować. W systemie Ceresit do tego celu służy preparat Ceresit CT17. Następnym etapem jest przygotowanie właściwej powłoki uszczelniającej. Mamy do wyboru powłokę jednoskładnikową Ceresit CL51 lub powłokę Ceresit CL50, składającą się z dwóch składników - proszku i cieczy (do jej przygotowania niezbędna będzie wiertarka z mieszadłem). Powłokę nakładamy na podłoże po czterech godzinach od zagruntowania. Najlepszy efekt i najpewniejszą ochronę da dwukrotne pokrycie posadzki warstwą uszczelniającą. Naroża powinno się wzmocnić taśmą uszczelniającą Ceresit CL152, wklejoną w świeżą, pierwszą warstwę powłoki. Na tak przygotowanym podłożu można mocować płytki ceramiczne, np. zaprawą Ceresit CM16, CM17 lub CM 18 . Zaprawę rozprowadza się pacą zębatą.
Płytek absolutnie nie należy moczyć w wodzie! Po prostu układa się je i dociska, póki rozłożona zaprawa lepi się do rąk. Większe płytki dobrze jest dobić gumowym młotkiem. Należy pamiętać, aby nie układać płytek na styk, tylko tak samo jak w przypadku podłoża typowego, zachowując odstępy na spoiny. Do spoinowania można przystąpić po upływie czasu podanego w karcie technicznej zaprawy lub na jej opakowaniu. W przypadku układania płytek na tarasie lub balkonie najlepiej zastosować spoinę elastyczną Ceresit CE43 Aguastatic .

Opracowanie: redakcja Muratordom na podstawie materiałów firmy HENKEL POLSKA (BAUTECHNIK)
Zdjęcia: firma HENKEL POLSKA (BAUTECHNIK)

---