CHOROBA NIEBIESKIEGO JÊZYKA
ETIOLOGIA
czynnik etiologiczny - wirus RNA z rodzaju Orbiviridae, rodzina Reoviridae
dotychczas stwierdzono 24 serotypy wirusa (BTV1 - BTV24)
wirus wykazuje du¿¹ zmiennoœæ
nie powstaje odpornoœæ krzy¿owa
wirus bardzo odporny na czynniki fizyko-chemiczne oraz wiêkszoœæ œrodków dezynfekcyjnych
nie ulega inaktywacji podczas gnicia i suszenia
EPIZOOTIOLOGIA
wektor - kuczmany - owady krwiopijne k³uj¹co-ss¹ce z rodzaju Culicoides, rodzina Ceratopogonidae
przypuszcza siê, ¿e poszczególne gatunki Culicoides przenosz¹ tylko okreœlone serotypy wirusa
PATOGENEZA
transmisja zaka¿enia nastêpuje w wyniku pobrania przez owada zaka¿onej krwi
w œliniankach owada dochodzi do namna¿ania wirusa, który po ponownym uk³uciu zostaje przeniesiony do organizmu kolejnego prze¿uwacza
wirus namna¿a siê w zaka¿onym organizmie, uszkadzaj¹c naczynia krwionoœne
replikacja zachodzi w fagocytach mononuklearnych i komórkach endotelialnych
brak mo¿liwoœci zara¿enia przez kontakt bezpoœredni
w warunkach doœwiadczalnych stwierdzono mo¿liwoœæ przenoszenia wirusa wraz z nasieniem, komórkami jajowymi i zarodkami
ostatnie doniesienia mówi¹ o mo¿liwoœci zaka¿enia transplacentarnego
CHOROBA NIE PRZENOSI SIÊ NA CZ£OWIEKA!
MIÊSO, MLEKO, SKÓRY I WE£NA ORAZ INNE PRODUKTY POCHODZ¥CE OD PRZE¯UWACZY
NIE STANOWI¥ ZAGRO¯ENIA DLA ZDROWIA LUDZI!
EPIZOOTIOLOGIA
choroba szeroko rozpowszechniona na ca³ym œwiecie, zw³aszcza na obszarach o gor¹cym i wilgotnym klimacie
wystêpowanie choroby uzale¿nione jest g³ównie od obecnoœci wektora i rezerwuaru wirusa, jakim jest zara¿one byd³o
na zaka¿enie najbardziej wra¿liwe owce
byd³o i kozy zazwyczaj choruj¹ bezobjawowo
z dzikich prze¿uwaczy najbardziej podatne s¹ sarny
zachorowalnoϾ 80-100%
œmiertelnoœæ do 50%
OBJAWY KLINICZNE
okres inkubacji: 5-20 dni (œrednio 3-10)
posmutnienie, depresja
wzrost ciep³oty cia³a powy¿ej 41°C (szczyt w 7-8 dniu)
stan zapalny jamy ustnej
pocz¹tkowo przekrwienie b³on œluzowych jamy ustnej, jamy nosowej i spojówek, przechodz¹ce stopniowo w zasinienie (siny jêzyk)
obrzêk warg, powiek i uszu
w nozdrzach i w jamie ustnej - nad¿erki
fetor ex ore, mlaskanie, obfite œlinienie
ból i trudnoœci w pobieraniu pokarmu
skrêcanie g³owy, wymioty
œluzowo-ropny wyp³yw z nozdrzy z domieszk¹ krwi
dusznoœæ, wzrost liczby oddechów (w konsekwencji obrzêk pêcherzyków p³ucnych)
przekrwienie mo¿e obj¹æ ca³¹ powierzchniê cia³a powoduj¹c zaburzenia wzrostu we³ny
zapalenie koronki i tworzywa racic - kulawizna, sztywny chód, zzucie puszki racicowej
degeneracja miêœni
postawa ulgowa z ³ukowato wygiêtym grzbietem
u ciê¿arnych samic zainfekowanych miêdzy 4 a 8 tyg. ci¹¿y - ronienia lub rodzenie zdeformowanych jagni¹t (wodog³owie, uszkodzenia siatkówki)
w formie nadostrej upadki po 7-9 dniach po zaka¿eniu
ZMIANY SEKCYJNE
zmiany zapalne w jamie ustnej (sinica, owrzodzenia)
galaretowate nacieki w tkance podskórnej g³owy
wtórne zapalenie p³uc (zach³ysty)
wybroczyny (koniuszek serca, podstawa têtnicy p³ucnej, b³ona œluzowa ¿wacza)
przekrwienie i zastój krwi w œledzionie i w¹trobie
powiêkszenie, obrzêk, przekrwienie i wybroczyny w wêz³ach ch³onnych
koronki objête stanem zapalnym
ROZPOZNAWANIE
badanie kliniczne, serologiczne i wirusologiczne
badanie serologiczne (test immunodyfuzji w ¿elu agarowym AGID i test cELISA) pozwala na wykrycie obecnoœci przeciwcia³ skierowanych przeciwko BTV w surowicy wra¿liwych zwierz¹t oraz na identyfikacjê serotypu
badanie wirusologiczne (RT-PCR) pozwala wykryæ materia³ genetyczny wirusa
materia³ do badañ stanowi pe³na krew pobrana na EDTA, œledziona, wêz³y ch³onne krezki oraz szpik kostny koœci d³ugich
izolacja wirusa na zarodkach kurzych lub w hodowlach komórek owadzich
w Polsce badania diagnostyczne prowadzone s¹ w PIWet-PIB w Zduñskiej Woli
laboratorium referencyjne - Zak³ad Wirusologii PIWet-PIB w Pu³awach
wszystkie próbki dodatnie s¹ potwierdzane w referencyjnym laboratorium UE w Pitbright w Wielkiej Brytanii
ROZPOZNANIE RÓ¯NICOWE
pryszczyca
niesztowica owiec
pêcherzykowe zapalenie jamy ustnej
ZAPOBIEGANIE
obecnie udoskonalany jest szczegó³owy program szczepieñ obejmuj¹cy kraje UE
wyprodukowane szczepionki zawieraj¹ g³ównie inaktywowany serotyp BTV-8
zgodnie z zaleceniami producenta, szczepionka powinna byæ podawana byd³u dwukrotnie, w odstêpie 3 tygodni, zaœ ma³ym prze¿uwaczom jednorazowo; sugeruje siê tak¿e rewakcynacjê na 2 tygodnie przed okresem ryzyka, tzn. przed rozpoczêciem aktywnoœci wektora w œrodowisku
w Polsce w³adze weterynaryjne nie planuj¹ masowych szczepieñ profilaktycznych ca³ego pog³owia zwierz¹t (jak ma to miejsce m.in. w Wielkiej Brytanii i we Francji), a zamówiona szczepionka ma byæ u¿yta tylko do szczepieñ interwencyjnych
dalsze dzia³ania w tym zakresie uzale¿nione bêd¹ od rozwoju sytuacji epizootycznej w kraju
ZAPOBIEGANIE
G³ówny Lekarz Weterynarii zaleca hodowcom:
wystrzegaæ siê zakupu zwierz¹t do w³asnej hodowli pochodz¹cych z niewiadomego Ÿród³a;
dbaæ o regularne wizyty lekarza weterynarii w stadzie;
jak najszybciej zg³aszaæ lekarzowi weterynarii ka¿de nienormalne zachowanie zwierz¹t, szczególnie po³¹czone z objawami, o których mowa powy¿ej;
staraæ siê zwalczaæ owady w pomieszczeniach inwentarskich, w których przebywaj¹ zwierzêta, w szczególnoœci w okresie od wiosny do jesieni w³¹cznie.
Bruceloza owiec i kóz
Jest to zakaŸna choroba przewlek³a przebiegaj¹c z ronieniami, zatrzymaniem ³o¿yska, zapaleniami j¹der, stawów oraz z tworzeniem siê ropni.
Czynnikiem etiologicznym s¹ mikroaerofilne pa³eczki G- Brucella ovis, B. melitensis.
S¹ wra¿liwe na czynniki œrodowiska zewnêtrznego oraz na wiêkszoœæ œrodków dezynfekcyjnych.
Epizootiologia
Choruj¹ owce, krowy, kozy, œwinie i psy.