Herbert Blumer
jaźń
istota ludzka jest przedmiotem sama dla siebie.
Jaźń jest procesem, może być zrodzona jedynie przez proces refleksji. Ma możliwość oddziaływania i reagowania na siebie. Dzięki jaźni, człowiek podejmuje działania wobec świata, interpretując to, na co się natyka, oraz organizując to działanie w oparciu o te interpretacje. Proces oddziaływania na siebie stawia człowieka wobec świata a nie tylko W nim; wymusza definiowanie zamiast reagowania
czynność
działanie jest kształtowane w procesie oddziaływania na siebie; aktor konstytuuje czynność na podstawie tego, co bierze pod uwagę czyli tego, co sobie wskazuje np uczucia, cele, wartości.
Człowiek nie jest tylko ośrodkiem działania czynników determinujących jego zachowanie; jest organizmem działającym wg własnych praw.
Istota ludzka jest jaźnią; jej działanie nie jest reakcją na preustanowione organizacje
interakcja społeczna
niesymboliczna - ludzie odpowiadają na gesty bezpośrednio np nieświadoma odp na ton głosu.
symboliczna - interpretują gesty w oparciu o znaczenia wyłonione w wyniku interpretacji.
Interpretacja - stwierdzenie znaczenia działań innej osoby.
definicja - przekazanie wskazówek innej osobie, jak zamierza się działać
I.S. Jest to samoistny proces twórczy; uczestnicy wytyczają drogi swojego postępowania przez ustawiczną wzajemną interpret swoich linii działania. Musi być badana sama w sobie
Sprawia, że życie grupowe nabiera cech rozwijającego się procesu; jest dostosowywaniem linii postępowania przez obopólny proces definicji i interpretacji
wzory życia grupowego zależą od stale potwierdzających je definicji.
Jest w stanie objąć wszystkie występujące formy związków ludzkich. W każdym z nich uczestnicy wspólnie konstytuują swoje czynności w drodze interpretacji i definiowania.
Przedmioty
świat składa się z przedmiotów. Przedmioty są tworami ludzkimi.
Istotę przedmiotu tworzy znaczenie, jakie ma on dla osób, dla których jest przedmiotem.
Znaczenie jest konsekw tego, jakie działania był gotów podjąć wobec przedmiotu człowiek. Np gotowość użycia krzesła jako czegoś na czym się siada, nadaje mu znaczenie krzesła.
Wszystkie przedmioty są tworami społecznymi
dzięki temu, że przedmiot jest czymś, co jest oznaczone, można organizować swoje działanie wobec niebo.
Istoty ludzkie żyją w świecie sensownych przedmiotów, świat jest tworzony społecznie; każda grupa inaczej formuje swój świat w oparciu o znaczenia, które nadali przedmiotom. By określić życie grupy, musimy określić świat jej przedmiotów poprzez znaczenia im nadawane.
Ludzie nie są przywiązani do swoich przedmiotów
działania połączone
wynik dopasowywania do siebie linii zachowań poszcz uczestników. Fund jednostka społeczeństwa.
Uczestnicy dopasowują swoje czynności
przez określanie czynności społ w którą mają zamiar się zaangażować np wojny jako wojny;
przez interpretowanie i definiowanie wzajemne swych czynności.
Istota społeczeństwa leży w rozwijającym się procesie działania, które trzeba rozpatrywać jako działanie połączone, które posiada pewną drogą rozwojową.
Działania połączone tworzą kulturę, która nie jest jednak stała, ale otwarta na zmiany/przypadek itp.
Społeczeństwo to zróżnicowany proces społeczny, w którym ludzie angażują się w kształtowanie działań połączonych, by radzić sobie z sytuacjami, które przed nimi stoją.
Proces oddziaływania na siebie jest między czynnikami pobudzającymi a działaniem.
Proces twórczy.
Uwzględnienie procesu interpretacji
uznanie tego, że czynność rozwija się w czasie, ale może zostać przerwana
metodologia
badania prowadzone ze stanowiska aktora; przyjąć jego rolę i spojrzeć z jego punktu widzenia.
Społeczeństwo to nie system. To olbrzymia liczba działań połączonych podejmowane by służyć celom uczestników działań.
Istnieją statusy, role, organizacje, kodeksy, normy itp.... Ale: nie warunkują one działania ani nie są one częścią samodzielnego systemu społęcznego. Są ważne, gdy włączają się do procesu interpretowania i definiowania, w trakcie którego kształtowane są działania połączone.
Co spaja społeczeństwo ludzkie?
Działania połączone to w wielkiej mierze układy korzystnych stosunków; spaja to, co akurat domaga się działania połączonego
mead stawia pytanie o to, jak ludzie dochodzą do wiązania swoich czynności w różnych sytuacjach.
Socjalizacja - wykształcanie zdolności skutecznego przyjmowania ról innych osób.
Kontrola społeczna - zasadniczo to samokontrola
zmiana społeczna - ciągły i niezbywalny proces życia grupowego ludzi
życie grupowe - zawsze niepełne i podlegające rozwojowi
dezorganizacja społeczna - niemożność podjęcia skutecznego działania w danej sytuacji