Ropień płuc (Abscessus pulmonis)

- jest to organiczne ropne zapalenie tkanki płucnej.

-Jest schorzeniem ciężkim z możliwością przerzutów np. do mózgu lub możliwymi komplikacjami tj. np. zgorzel (gangrena) płuc. Powikłaniem przewlekłego ropnia płuc (utrzymującego się dłużej niż 6 tygodni) może być również wtórna skrobiawica. Współcześnie jest chorobą dość rzadką. Najczęstszą przyczyną ropnia płuc jest obecność ciała obcego w płucu, rak płuc lub dawniej zejście zapalenia płuc (ropień popneumoniczny). Obecnie tylko gronkowcowe i klebsiellowe zapalenie płuc jest realną przyczyną popneumonicznego ropnia.

Objawy :

Objawami towarzyszącymi ropniu płuc są:
- kaszel
- odksztuszanie dużych ilości żółto-zielonej plwociny, niekiedy z domieszką krwi
- nawracająca wysoka gorączka
- dreszcze
- odgłos bębenkowy w badaniu opukowym
- rżenie drobnobańkowe
- szmer oskrzelowy
- leukocytoza
- wzrost OB

Diagnoza :

Rozpoznanie ropnia płuc bez sprecyzowania jego etiologii opiera się na wywiadzie stwierdzającym obecność u chorego wyżej wymienionych objawów oraz badaniu radiologicznym wykazującym obraz jamy z poziomem płynu.
Dawniej dokładna diagnoza wymagała zastosowania metody bronchografii kontrastowej. Bronchografia to badanie polegające na wprowadzeniu do drzewa oskrzelowego środka kontrastowego z utrwaleniem obrazu na zdjęciu rentgenowskim.
W każdym przypadku ropnia płuc rozpoznanie powinno ustalać jego przyczynę, a ostateczne diagnoza powinna brzmieć: „Ropień płuc na tle...”. Obecnie zasadniczo u każdego chorego z ropniem należy wykonać więc bronchoskopię. Badanie wykorzystuje się najczęściej do pobrania materiału do badania histopatologicznego, cytologicznego czy też bakteriologicznego, a także na grzyby i prątki gruźlicy.

Leczenie

-w ostrym okresie podaje się antybiotyki ogólnie i miejscowo pod postacią wlewów odoskrzelowych

-w okresie przewlekłymwskazane jest leczenie chirurgiczne

-w okresie ostrym i przewlekłym stosuje się :

-pozycje drenażowe dobrane w zalezności od umiejscowienia ropnia

-oklepywanie klatki piersiowej chorego będącego w pozycji drenazowej

-nauka efektywnego kaszlu

W początkowym stadium choroby leczenie powinno mieć charakter zachowawczy. Sprzyjające jest wówczas pochyłe ułożenie chorego w łóżku ze wziernikowaniem oskrzeli (bronchoskopoterapia).

W sytuacji, gdy po ok. 10 tygodniach leczenie nie przynosi dobrego rezultatu konieczne jest leczenie operacyjne, gdyż przewlekły ropień to zmiana w grubej ścianie, przez którą antybiotyki prawie nie przenikają. Ogólne leczenie antybiotykami nie ma więc większego sensu. U chorych, których zabieg operacyjny jest przeciwwskazany najlepsze wyniki uzyskuje się poprzez nakłucie klatki piersiowej i wprowadzenie wprost do jamy ropnia antybiotyku zawieszonego w specjalnej paście, która długo pozostaje w jamie ropnia i umożliwia skuteczne jego działanie.

W przypadku przewlekłego ropnia płuc rokowanie jest poważne. Może doprowadzić do przerzutów, skrobiawicy a nawet spowodować śmiertelny krwotok.

---