Biopsja wątroby drogą nakłucia.

Przeciwwskazania:

1. Skaza krwotoczna.

2. Rozedma.

3. Zakażenie w prawym płucu lub jamie opłucnej.

4. Zapalenie toczące się między przeponą a wątrobą.

5. Długotrwały zewnątrzwątrobowy zastój żółci.

6. Niepełna świadomość pacjenta.

Wskazania:

1. Ustalenie faz przejściowych między stanami prowadzącymi do marskości a marskością.

2. Podejrzenie hemochromatozy.

3. Ustalenie miejsca przeszkody w odpływie żółci.

4. Różnicowanie wrodzonej atrezji przewodów żółciowych.

5. Różnicowanie chorób miąższu.

6. Wyjaśnienie przyczyn powiększenia wątroby.

7. Różnicowanie glikogenoz.

Ukrwienie wątroby:

1. T. wątrobowa, Ż. wrotna

2. Prawe i lewe gałęzie płatowe

3. Gałęzie międzysegmentarne

4. Gałęzie międzyzrazikowe

5. Sinusoidy

6. Żyły centralne

7. Gałęzie pośrednie

8. Żyły wątrobowe

9. Żyła główna

Metody badania wątroby:

1. Scyntygrafia.

2. Arteriografia wybiórcza.

3. USG.

4. Tomografia komputerowa.

5. Biopsja wątroby.

6. Laparoskopia.

7. Splenoportografia.

8. Cholangiografia wsteczna i przezskórna.

Pierwotny rak wątroby ma trzy postacie mikroskopowe:

1. carcinoma hepatocellulare

2. cholangiocarcinoma

3. typ mieszany

Występują też trzy postacie makroskopowe:

1. guzowata

2. guzkowa

3. rozlana

Objawy raka wątroby nie są charakterystyczne. Najczęściej występują:

1. Bóle i wzdęcia brzucha.

2. Ubytek masy ciała.

3. Wodobrzusze, żylaki przełyku.

4. Powiększenie wątroby.

5. ↑ stężenia bilirubiny.

6. Duże stężenie α-fetoproteiny.

Przerzutowy rak wątroby występuje 20 razy częściej niż rak pierwotny. Najczęściej przerzuty pochodzą z:

1. Żołądka.

2. Okrężnicy.

3. Odbytnicy.

4. Trzustki.

5. Jajnika.

6. Macicy.

7. Sutka.

8. Płuca.

Niezłośliwe nowotwory wątroby występują rzadko. Należą do nich: naczyniaki, gruczolaki, torbiele, ogniskowy guzkowy przerost wątroby.

Często przebiegają bezobjawowo. Mogą powodować bóle i krwawienia wewnątrzotrzewnowe. Rokowanie jest dobre.

ROPIEŃ WĄTROBY

ETIOLOGIA:

• BAKTERIE (NAJCZĘŚCIEJ)

• PASOŻYTY

• GRZYBY

TYPY:

1. POJEDYŃCZE (ZWYKLE PRAWY PŁAT)

2. MNOGIE

W WIĘKSZOŚCI PRZYPADKÓW JEST POWIKŁANIEM ZAKAŻENIA TOCZĄCEGO SIĘ W NARZĄDACH JAMY BRZUSZNEJ.

NAJCZĘSTSZE ŹRÓDŁA ZAKAŻENIA:

1. ROPNIAK PĘCHERZYKA ŻÓŁCIOWEGO (DROBNOUSTROJE PRZENIKAJĄ DO WĄTROBY W SPOSÓB BEZPOŚREDNI)

2. ZAPALENIE DRÓG ŻÓŁCIOWYCH (ZAKAŻENIE ROZPRZESTRZENIA SIĘ POPRZEZ UKŁAD DRÓG ŻÓŁCIOWYCH)

3. OSTRE ZAPALENIE WYROSTKA ROBACZKOWEGO LUB UCHYŁKU OKRĘŻNICY (DROBN. PRZENIKAJĄ DO WĄTROBY WRAZ Z KRWIĄ ŻYŁY WROTNEJ).

Przyczyną ropnia wątroby może być również posocznica wywołana bakteryjnym zapaleniem wsierdzia, zakażeniem nerek lub zapaleniem płuc.

Ropień wątroby jest trudny do rozpoznania.

Objawy ogólne:

• Osłabienie

• Brak łaknienia

• Nudności i wymioty

Objawy swoiste:

• Bóle w prawym podżebrzu

• Gorączka septyczna

• Dreszcze

W 1/3 przypadków stwierdza się zmiany radiologiczne w prawym płucu, polegające na niedodmie segmentów podstawowych lub wysięku w jamie opłucnej. Rozpoznanie ułatwia scyntygrafia, arteriografia wybiórcza, a przede wszystkim tomografia komputerowa lub sonografia wątroby.

Leczenie:

1. otwarcie, opróżnienie i drenowanie ropnia (zwykle z dostępu przez jamę brzuszną)

2. miejscowe i ogólne stosowanie odpowiednich antybiotyków

Leczenie drobnych ropni mnogich:

• przetaczanie antybiotyków w dużym stężeniu bezpośrednio do wątroby, przez żyłę pępkową lub jedną z żył krezkowych

Ropień nakłuwa się przezskórnie pod kontrolą sonografii lub tomografii kom.. Przez igłę wprowadza się do jamy ropnia cienki dren. Opróżnienie i kilkunastodniowe drenowanie ropnia z jednoczesnym wstrzykiwaniem odpowiedniego antybiotyku doprowadzają prawie z reguły do wyleczenia.

Wewnątrzwątrobowy zastój żółci. Wewnątrzwątrobowa żółtaczka zaporowa

• bóle podobne do napadów kolki żółciowej

• wewnątrzwątrobowy zastój żółci ograniczony do najmniejszych przewodów żółciowych (naczyń włosowatych i przewodzików)

• nacieki zapalne w tk.łącznej przestrzeni wrotnych oraz mikroskopijne kamienie w przewodzikach

• zewnątrzwątrobowe przewody żółciowe są wąskie i drożne, lecz otoczone zapalnie zmienionymi tkankami i węzłami chłonnymi

PRZYCZYNY:

• chloropromazyna(fenactil)

• testosteron

• tiouracyl

• kwas paraaminosalicylowy

• sulfonamidy

• butazolidin

Także chorzy z wirusowym zapaleniem wątroby i marskością wątroby.

Leczenie:

• zachowawcze

• wyeliminowanie lub leczenie czynnika przyczynowego

• uwolnienie wspólnego przewodu żółciowego z zapalnie zmienionych tkanek oraz jego sączkowanie drenem przez okres kilku tygodni.

POWIKŁANIA TORBIELI BĄBLOWCOWEJ:

1. ropne zakażenie torbieli

2. pęknięcie torbieli z przedostaniem się zawartości do dróg żółciowych

3. przebicie się torbieli przez przeponę do jamy opłucnej

4. przebicie się torbieli do wolnej jamy otrzewnej

---