10.10.2007
SOCJOLOGIA (SZCZEPA艃SKI)- jest nauk膮 o zbiorowo艣ciach ludzkich; dok艂adniej- przedmiotem jej bada艅 s膮 zjawiska i procesy tworzenia si臋 r贸偶nych form 偶ycia zbiorowego ludzi, struktury tych zbiorowo艣ci, zjawiska i procesy w nich zachodz膮ce, wynikaj膮ce z wzajemnego oddzia艂ywania ludzi na siebie; si艂y skupiaj膮ce i si艂y rozbijaj膮ce te zbiorowo艣ci, zmiany i przekszta艂cenia w nich zachodz膮ce
I po艂 XIX w- COMTE
XIX- 1. ksi膮偶ki „socjologia” (HERBERT SPENCER)
1892- 1 wydzia艂 socjologiczny w USA
1895- 1. katedra socjol. w Europie (DURKHEIM- Uniwersytet w Bordeaux- Frencja)
1920- 1. katedra socjolog w Polsce (ZNANIECKI- Uniwersytet w Poznaniu; red. „Przegl膮du Socj”)
SOCJOLOGIA POTOCZNA- oparta na zdrowym rozs膮dku; na uog贸lnieniu codziennych do艣wiadcze艅 w spos贸b emocjonalny, niesystematyczny i niezweryfikowany
- zbi贸r spostrze偶e艅 przypadkowych i osobistych
- fragmentaryczna i niesp贸jna
- pochopna
- apodyktyczna
- przesi膮kni臋ta stereotypami
SZTUKA- najbardziej oczywista w odniesieniu do literatury (proza realistyczna, poezja, dramat) szt. plastycznych, muzyka
- zwi膮zana jest z losem cz艂owieka, a on ze spo艂ecze艅stwem
- nie jest mierzona warto艣ciami poznawczymi
FILOZOFIA SPO艁ECZNO- POLITYCZNA
- cel- odkrycie prawdy o 艣wiecie
- opiera si臋 na szerokich obserwacjach dotycz膮cych r贸偶nych spo艂ecze艅stw; korzysta z materia艂贸w historycznych
- precyzyjne formu艂owanie i uzasadnienie s膮d贸w
- poszczeg贸lne tezy wi膮zane s膮 w systemy logicznie sp贸jne
- normatywny, warto艣ciuj膮cy punkt widzenia
SOCJOLOGIA NAUKOWA- oparta na systematycznych badaniach, pos艂uguje si臋 ustalonym aparatem poj臋ciowym, ma sprawdza膰 hipotezy i twierdzenia
wyra藕ne przedstawienia problemu
staranne zbierania danych; umo偶liwienie innym badaczom kontroli rzetelno艣ci
odr贸偶nienie twierdze艅 opartych na faktach od domys艂贸w
- neutralno艣膰, brak warto艣ciowania
PRZEDMIOT BADA艃 SOCJOLOGII (SZTOMPKA 2002)
- rodzaj rzeczywisto艣ci, nie konkretna zbiorowo艣膰
- musz膮 wyst膮pi膰 powi膮zania, zale偶no艣ci, relacje
- system spo艂eczny, w kt贸rym uczestnicz膮 nie konkretne jednostki, a pozycje spo艂eczne
- wyodr臋bnienie sieci relacji, powi膮za艅 z ca艂o艣ci systemu- struktura
- ludzie nale偶膮 do zbiorowo艣ci przez aktywno艣膰; dzia艂ania ludzkie jako podstawowe tworzywo, z kt贸rego powstaj膮 zjawiska i ca艂o艣ci spo艂eczne
- fakt spo艂eczny jako co艣, co obowi膮zuje w spo艂ecze艅stwie- kultura, normy
- wszystko, co istnieje w spo艂eczno艣ci to zdarzenie spo艂eczne
- instytucje
- zbiorowo艣ci i grupy ludzkie
- procesy i zjawiska masowe
FUNKCJE SOCJOLOGII
- teoretyczne
* opis i wyja艣nienie przedmiotu zainteresowa艅
* rozpatrzenie proces贸w proces贸w zjawisk w aspekcie genetycznym, strukturalnym i funkcjonalnym
* wskazanie na stosowne techniki badawcze
- praktyczne
* diagnostyczna
* prognostyczna
* socjotechniczna
SOCJOLOGIA OG脫LNA
- charakter teoretyczny
- teorie np. struktur spo艂, rozwoju spo艂, zachowania spo艂, zbiorowo艣ci itp.
- poj臋cia, koncepcje teoretyczne, og贸lne dyrektywy, metody badawcze
SOCJOLOGIA SZCZEG脫艁OWA
- bada realnie istniej膮c膮 rzeczywisto艣膰 spo艂eczn膮
- np. rodziny, pracy przemys艂u, prawa, medycyny, wsi i rolnictwa, miasta, o艣wiaty i wychowania, kultury i zawod贸w
ANTROPOLOGIA
- fizyczna }
- spo艂eczna } => kulturowa
PSYCHOLOGIA SPO艁ECZNA- wp艂yw, jaki na zachowanie jednostki ma spo艂ecze艅stwo
teorie zachowania si臋 jednostki w systemie spo艂ecznym
teorie zachowania si臋 zbiorowo艣ci w r贸偶nych sytuacjach
EKONOMIA POLITYCZNA- wz贸r metodologiczny dla socjologii
SOCJOLOGIA COMTE
- zmiana spo艂eczna jako proces ewolucyjny
- „prawo 3 faz”- teologiczna- metafizyczna- pozytywistyczna
- przedmiot bada艅- spo艂ecze艅stwo i jego struktura + rozw贸j
* statyka spo艂eczna jako teoria samorzutnego porz膮dku spo艂ecznego
* dynamika spo艂eczna jako teo ci膮g艂ego ci膮g艂ego koniecznego rozwoju ludzko艣ci
- warsztat metodologiczno- badawczy
- wsp贸lnota przekona艅= stabilizacja spo艂
SPENSER
- teo ewolucji spo艂
* spo艂ecze艅stwo ludzkie jest elementem przyrody
* pr rozwoju
* spo艂ecze艅stwo ma swoje pocz膮tki w 艣wiecie zwierz臋cym; nie jest dzie艂em si艂 pozaprzyrodniczych
* si艂膮 motoryczn膮 powstaj膮cego spo艂ecze艅stwa by艂 przyrost naturalny
- teo instytucji spo艂
* zadanie- regulowanie stosunk贸w pomi臋dzy jednostkami
* instytucje dzia艂aj膮 tworz膮c okre艣lony system spo艂
* zasada organizmu
- teo struktury spo艂
* spo艂ecze艅stwo sk艂ada si臋 z jednostek
* cechy spo艂ecze艅stwa zale偶膮 od cech jednostek jednostek i odwrotnie
- teo system贸w spo艂
* klasyfikacja spo艂ecze艅stw zna zasadzie stopnia z艂o偶ono艣ci spo艂
* spo艂 militarne
+ w艂adza scentralizowana
+ ka偶da jednostka ma status
+ ludzie pracuj膮 wg przydzielonych zada艅
+ wszystkie organizacje musz膮 by膰 akceptowane przez w艂adz臋 centraln膮
+ jednostki pos艂uszne
*spo艂 przemys艂owe
+ w艂adza niescentralizowana, s艂u偶y ochronie interes贸w jednostek; nie ingeruje w prywatne 偶ycie ludzi
+ organizacje powstaj膮 spontanicznie i dobrowolnie
+ ludzie nagradzani s膮 za inicjatyw臋 i prac臋
DURKHEIM
- socjologia nie jest nauka o spo艂ecze艅stwie, spo艂ecze艅stwie spo艂ecze艅stwie „faktach spo艂ecznych”
- „solidarno艣膰 ograniczona”- wi膮zek polegaj膮cy na wzajemnym wsparciu i wsp贸艂zale偶no艣ci
MARKS
- organizacja spo艂eczna jest zale偶na od 艣rodk贸w produkcji, organizacji pracy w danym czasie
- organizacja gospodarki stanowi podstaw臋 materialn膮- warunkuje funkcjonowanie spo艂ecze艅stwa
- „materializm dialektyczny”- nowe struktury s膮 lepsze od starszych
- spo艂ecze艅stwo dzieli si臋 na 2 klasy- „posiadaj膮cych” i „nieposiadaj膮cych” 艣rodki produkcyjne
WEBER
- znaczenie dla zmiany spo艂ecznej maj膮 idee i warto艣ci
- przedmiotem bada艅 socjologii powinny by膰 dzia艂ania spo艂eczne
- poj臋cie „typu idealnego”
* dzia艂anie spo艂eczne
* indywiduum historyczne
- biurokracja
* podporz膮dkowanie cz艂onk贸w grupy bezosobowym przepisom
* podzia艂 obowi膮zk贸w obowi膮zk贸w kompetencji- specjalizacja funkcji
* hierarchizacja
* profesjonalizacja
* mo偶liwo艣膰 awansu, dostosowanie stanowisk dla os贸b o odpowiednich kompetencjach
* wymienialno艣膰 os贸b
17.20.2007
SIMMEL
- mikrosocjologia- badania nam ma艂ymi grupami, interakcjonizmem, symbolicznymi teo wymiany
- odrzuci艂 teo Spencera - analogi臋 do organizmu
- d膮偶y艂 do stworzenia „geometrii” stosunk贸w spo艂ecznych
- interesowa艂 si臋 f. spo艂ecznymi np. podrz臋dno艣膰-nadrz臋dno艣膰
- uwaza艂, 偶e doj艣cie obcej osoby do grupy spo艂ecznej mo偶e zmienic relacje
- zajmowa艂 si臋 warto艣ciami, problemami nowoczesnego spo艂ecze艅stwa, kultur膮
FUNKCJONALIZM (SPENCER, DURKHEIM)
- nawi膮zuje do bada艅 antropologicznych (Malinowski)
- traktuje rzeczywisto艣膰 jako system wzajemnie powi膮zanych cz臋艣ci
- spo艂ecze艅stwo traktowane jako zintegrowany i zorganizowany uk艂ad
*PARSONS
- podsystemami s膮 podstawowe instytucje spo艂eczne (n. polityczne, gospodarka, rodzina itp.)
- wa偶ne funkcje pe艂ni膮 instytucje socjalizuj膮ce, wychowuj膮ce, kontroluj膮ce- maj膮 usuwa膰 warto艣ci i normy wywo艂uj膮ce napi臋cia, ogranicza膰 dezintegracj臋, prowadzi膰 do ograniczenia systemu
FUNKCJE PE艁NIONE PRZEZ SPO艁ECZE艃STWO ( nakierowane na zaspokajanie potrzeb)
A - adaptacja (adaptation)- podsystem ekonomiczny, gospodarka
G - osi膮ganie cel贸w (god attainment)- polityka
I - integracja (integration)- wsp贸lnota spo艂eczna, prawo
L - utajenie (latency)- utrzymanie wzor贸w, podsystemy kultura i rodzina, edukacja, religia
TYPY SPO艁ECZE艃STW
- pierwotne ( podstawowa instytucja - rodzina)
- po艣rednie (instytucja religii, wczesne formy rz膮d贸w i systemu gospodarczego)
- nowoczesne (zr贸偶nicowane instytucjonalnie; spo艂ecze艅stwo przemys艂owe i postindustrialne)
TEORIA KONFLIKTU (MRKS, WEBER); Simmel, Dahrendorf
- zmiana spo艂eczna nie jest czym艣 wyj膮tkowym/patologicznym
- konflikt dominuje tak偶e w stosunkach mi臋dzy lud藕mi
- nier贸wno艣ci s膮 藕r贸d艂em napi臋膰 i konflikt贸w
* Marks- wsp贸艂zawodnictwo klas
* wsp贸艂cze艣nie (Mills, Dahrendorf, Collins)- koncentracja na konfliktach mi臋dzy r贸偶nymi grupami rasowymi, etnicznymi, religijnymi, klasowymi, p艂ci
* Simmel- w spo艂ecze艅stwie wyst臋puj膮 naciski asocjacyjne i dysocjacyjne
* Coser- konflikt jest nie tylko immanentn膮 cech膮 spo艂ecze艅stwa, ale te偶 (w pewnych warunkach) spe艂nia pozytywn膮 funkcj臋
- prowadzi do zmian spo艂ecze艅stwa -> ca艂ego systemu
- spo艂ecze艅stwo zorganizowane wg regu艂 podporz膮dkowania
- mi臋dzy grupami pe艂ni rol臋 stabilizuj膮c膮/r贸wnowa偶膮c膮
TEO UTYLITARNE( WYMIANY SPO艁ECZNEJ)
- cz艂owiek jest istot膮 racjonaln膮- wyznacza sobie cel, zadania, kalkuluje koszty spo艂eczne osi膮gania ich => wybiera te, kt贸re maxymalizuj膮 zysi, minimalizuj膮 straty
- wszystkie stosunki spo艂eczne s膮 wymian膮 mi臋dzy ich uczestnikami (koszty); spo艂ecze艅stwo istnieje dlatego, 偶e przynosi korzy艣ci ludziom (racjonalnym)
* Romans
- zachowanie pojedynczego cz艂owieka = wyuczona reakcja na zachowanie innych ( d膮偶enia do max korzy艣ci , min kar)
- teo wymiany spo艂ecznej -> zasady instrumentalnego uczenia si臋
* wsp贸艂czesne wersje- wg Goodmana
- szerszy kontekst norm
- nie zawsze wolno nam robi膰 z innymi to, co chcemy; istniej膮 zwyczaje i praktyki ograniczaj膮ce nasze dzia艂ania
- kwestie motywacji i w艂adzy
- teo wykorzystywana do bada艅 relacji przej艣ciowych przej艣ciowych trwalszych
SYMBOLICZNY INTERAKCJONIZM
- rzeczywisto艣膰 odbierana g艂贸wnie przez pryzmat symboli/ gest贸w
- wyja艣nienie rzeczywisto艣ci spo艂ecznej- badanie mikro艣wiata konkretnych ludzi
- makrostruktury- pa艅stwo, gospodarka, stratyfikacja- s膮 tworzone i podtrzymywane przez mikrointerakcje
- interakcjonizm koryguje tendencj臋 do traktowania „struktury” i „kultury” jako czego艣 istniej膮cego „poza nami”, nak艂adaj膮cego si臋 na zachowania ludzi- „biernych istot”
SOCJOLOGIA HUMANISTYCZNA (ZNANIECKI)
- zachowania maj膮 aspekt subiektywny
- odbijaj膮 si臋 w sytuacji spo艂ecznej
- badanie postaw ludzi na podstawie udzielonych odpowiedzi jest zawodne
- rozpoznanie postaw realistycznych ludzi mo偶e nast膮pi膰 przez „wczucie si臋” badacz w ich sytuacj臋 => metoda „dokument贸w osobistych”; „obserwacja uczestnicz膮ca”
TEO DZIA艁ANIA SPO艁ECZNEGO (PARSONS, MCIVER, BALES, SHILS)
- dzia艂anie spo艂- znaczenie przypisywane przez ludzi dzia艂aj膮cych dzia艂aj膮cych i podlegaj膮cych dzia艂aniu
- dzia艂anie ludzkie skupia
* warto艣ci subiektywne (motywy, intencje)
* warto艣ci obiektywne (sens, kultura)
- dzia艂ania spo艂eczne s膮 skierowana ku innym ludziom i kszta艂towane przez nich
- inne rodzaje dzia艂a艅- zachowania + d膮偶enie do celu bez wzgl臋du na koszty, dzia艂ania emocjonalne, tradycyjne
Metodologiczne podstawy bada艅
Rola metodologii:
- system jasno okre艣lonych regu艂 i procedur
- system samokoryguj膮cy
- dostarcza regu艂 wnioskowania
- g艂. narz臋dziem logika jako system regu艂 i procedur jest normatywnym sk艂adnikiem metodologii
- dostarcza regu艂 intersubiektywno艣ci, kt贸ra jest wymian膮 informacji w艣r贸d naukowc贸w dotycz膮cych wynik贸w obserwacji i fakt贸w
- intersubiektywno艣膰 oznacza, 偶e wiedza (og贸lnie) i metodologia nauk (szczeg贸lnie) musz膮 by膰 komunikatywne
- replikacja - ma chroni膰 przed niezamierzonymi b艂臋dami i oszustwami
Rozumienie poj臋cia metodologia
1. Technologia - jako spos贸b przeprowadzenia bada艅 maj膮cy na celu rozwi膮zanie problemu
2. Metodyka - spos贸b pos艂ugiwania si臋 metodami
Ideologia - wi膮偶e si臋 z aspektami warto艣ciuj膮cymi
Metateoria - tworzy najwy偶szy poziom abstrakcji, kt贸ry zajmuje si臋 metodami, konstrukcji za艂o偶e艅 teoretycznych i krytyczn膮 analiz臋 jednych i drugich.
Metodologia og贸lna okre艣la spos贸b rozwi膮zania problemu na trzech poziomach:
merytoryczne postawienie zagadnienia (uszczeg贸艂owienie koncepcji poznania)
wyb贸r zasadniczej koncepcji poznania (na tym etapie nie jest istotny obiekt badania, a metodologia jest wsp贸lna dla wi臋kszo艣ci dziedzin)
planowanie badania - zobowi膮zuje do przewidywania szansy uzyskania wyniku bez przes膮dzania o jego rodzaju
Metodologia - og贸艂 czynno艣ci w obr臋bie pracy naukowej od powzi臋cia i ustalenia problemu a偶 do opracowania materia艂贸w naukowych w艂膮cznie, jednak偶e bez czynno艣ci pisania pracy, poprawiania jej i oceny
Procedury badawcze; typologia bada艅
Schematy bada艅
Typu poznawczego
postawienie problemu na podstawie dotychczasowych uog贸lnie艅
wyja艣nienie teoretyczne problemu i postawienie nowych hipotez
logiczna i empiryczna weryfikacja hipotez
nowe uog贸lnienia, twierdzenia i nowe teorie
Stosowanych
postawienie problemu wynikaj膮cego z potrzeb praktyki
przyj臋cie okre艣lanych hipotez na podstawie dotychczasowych teorii i wynik贸w bada艅 empirycznych
krytyka logiczna i weryfikacja danych teorii
twierdzenie typu diagnostycznego, terapeutycznego lub prognostycznego
Podzia艂 bada艅 z uwagi na cel
Badania diagnostyczne- maj膮 na celu stwierdzenie pewnych fakt贸w, ustalenie cech i zasad funkcjonowania, co wymaga du偶ej wiedzy og贸lnej o tej klasie zjawisk, do kt贸rej kwalifikuje si臋 interesuj膮cy nas przedmiot bada艅
Badania weryfikacyjne- maj膮 na celu ustalenie zale偶no艣ci w obr臋bie zjawisk i proces贸w, punktem wyj艣cia s膮 znane bli偶ej skutki bez znajomo艣ci przyczyn lub znane przyczyny bez znajomo艣ci skutk贸w
Podzia艂 bada艅 z uwagi na kryterium czasowe
Badania przekrojowe (transwersalne) - s膮 to jednorazowe badania, prowadzi si臋 je w grupach niezale偶nych
Badania ci膮g艂e (pod艂u偶ne) - longitudinalne - opieraj膮 si臋 na pomiarach tej samej pr贸by dokonywanych przez d艂ugi okres czasu, przeprowadza si臋 je w grupach zale偶nych, w badaniach pod艂u偶nych musz膮 by膰 spe艂nione 2 warunki:
- w ka偶dym pod. pomiar przeprowadzany w ten sam spos贸b
- musz膮 istnie膰 mo偶liwo艣ci por贸wnywania wynik贸w bada艅
Badanie wielokrotne przeprowadzane u tych samych os贸b przez pewien czas, kr贸tszy jednak ni偶 ca艂y interesuj膮cy nas odcinek czasu, w ten spos贸b krzywe uzyskane dla jednej grupy s膮 przed艂u偶ane przez krzywe uzyskane z bada艅 innej grupy uczni贸w.
C. Podzia艂 bada艅 z uwagi na ilo艣膰 pomiar贸w
Badania synchroniczne oparte na jednorazowym pomiarze
Retrospekcja - polega na odtworzeniu przebiegu proces贸w indywidualnych (jednostkowe biografie) lub grupowych, opiera膰 si臋 mo偶e na katamnezie lub anamnezie.
Rekonstrukcja - polega na zgromadzeniu r贸偶nych dost臋pnych 藕r贸de艂 na temat zmian, kt贸re zasz艂y w r贸偶nym czasie w strukturze badanych przez nas zjawisk lub jednostek
Obserwacja obiekt贸w o przyspieszonej b膮d藕 zwolnionej dynamice zmian - opieraj膮 si臋 na za艂o偶eniu, 偶e do bada艅 wybieramy takie obiekty (zjawiska), kt贸re maj膮 wi臋ksz膮 albo mniejsz膮 ni偶 przeci臋tn膮 dynamik臋 zmian.
Podej艣cie typologiczne - dynamik臋 mo偶na zaobserwowa膰 przez zestawienie cech por贸wnywalnych grup ekstremalnych, np. szybkiego i wolnego rozwoju
Badanie przekrojowe (transwersalne) - oparte s膮 na jednoczesnym, jednorazowym pomiarze zbiorowo艣ci generalnej lub pobranej z niej pr贸by czasowej
Por贸wnania mi臋dzypokoleniowe - oparte s膮 g艂贸wnie na dw贸ch procedurach, zestawienia statusu spo艂ecznego i kulturalnego dzieci z ich rodzicami i dziadkami lub analizie samooceny awansu mi臋dzypokoleniowego
Podzia艂 bada艅 z uwagi na ilo艣膰 pomiar贸w badania asynchronicznego (oparte przynajmniej na dwukrotnym pomiarze)
Eksperyment naturalny - wg Su艂ka(1979) eksperyment jest to powtarzany zabieg polegaj膮cy na planowanej zmianie przez badacza jednych czynnik贸w w badanej sytuacji, przy r贸wnoczesnej kontroli innych czynnik贸w, podj臋ty w celu uzyskania w drodze obserwacji odpowiedzi na pytanie o skutki tej zmiany
Por贸wnanie zamierze艅 z losami - to por贸wnanie zamierze艅 z ich p贸藕niejsz膮 realizacj膮, opiera si臋 przynajmniej na dw贸ch pomiarach, badania przeprowadza si臋 w grupach niezale偶nych lub zale偶nych
Powt贸rne studia tej samej spo艂eczno艣ci lub instytucji - powt贸rna monografia, jest to analiza zmian w czasie
Metoda panelowa - technika badawcza polegaj膮ca na obserwacji dokonywanej w odst臋pach czasu, koncentruj膮cej si臋 na powi膮zaniu ze sob膮 zmiennych, dokonywanej na tych samych jednostkach, znajduj膮cych si臋 w naturalnych warunkach, stosowana do wykrycia zmian postaci i opinii, przydatna do bada艅 procesu socjalizacji oraz bada艅 historii 偶ycia
Podzia艂 bada艅 z uwagi na kryterium zakresu badanych zjawisk
Badania kompleksowe i przyczynkarskie
Badania kompleksowe - nie maj膮 swojej metodologii ze wzgl臋du na to, 偶e przedmiot bada艅 jest zazwyczaj z艂o偶ony, niejednorodny, zagadnienie badane jest z wykorzystaniem r贸偶nych metod i technik bada艅
Badania przyczynkarskie - dotycz膮 w膮skiego zakresu zjawisk i nie rozwi膮zuj膮 one problemu w spos贸b kompleksowy, ograniczone s膮 do w膮skiej pr贸by z u偶yciem nielicznych metod i technik badawczych
Sformu艂owanie problemu bada艅
Na wyb贸r problemu wp艂yw maj膮 dwa czynniki:
czynniki spo艂eczne
czynniki teoretyczne
Kolejne etapy:
- przegl膮d istniej膮cej literatury
- sformu艂owanie problemu
- sytuacje problemowe - stan niepokoju zwi膮zany z niewiedz膮
- problem - logiczne uj臋cie prze偶ywanej niewiedzy
- pytanie problemowe - gramatyczna konstrukcja sytuacji problemowej i odpowiednik j臋zykowy problemu
Hipotezy [wg Sztumskiego, 1998]
Hipotezy powinny by膰:
- nowe
- og贸lne
- jasne poj臋ciowo
- wolne od sprzeczno艣ci wewn臋trznych
- empirycznie sprawdzalne
- nie powinny by膰 te偶 tautologiami, ani bana艂ami
Do powszechnych sposob贸w tworzenia hipotez nale偶膮:
- wysnuwanie wniosku hipotetycznego z istniej膮cych teorii
- „odkrywanie” hipotezy poprzez uog贸lnienie zebranych danych
- wczuwanie si臋 badaj膮cego w okre艣lone sytuacje spo艂eczne i wysuwanie przez niego wniosk贸w (na podstawie w艂asnych do艣wiadcze艅 偶yciowych lub umiej臋tno艣ci tworzenia trafnych domys艂贸w)
Kolejne etapy bada艅
Wyb贸r metod badawczych - musz膮 by膰 one dostosowane do badanej problematyki badawczej i wybrane ze wzgl臋du na ni膮
Zbieranie danych - dane te poddane s膮 analizie, socjologia pos艂uguje si臋 dwoma rodzajami analiz: ilo艣ciowymi i jako艣ciowymi
Interpretacja wynik贸w analiz oraz sformu艂owanie wniosk贸w - czyli stwierdzenie jakiego rodzaju odpowiedzi zosta艂y uzyskane na stawiane pytania, formu艂owane w punkcie wyj艣ciowym bada艅
Metody stosowane w socjologii
Wg S. Nowaka (1985) metody bada艅 to: „przede wszystkim typowe i powtarzalne sposoby zbierania, opracowywania, analizy i interpretacji danych empirycznych, s艂u偶膮ce do uzyskiwania maksymalnie (lub optymalnie) uzasadnionych odpowiedzi na stawiane w nich pytania”.
Metoda sonda偶u diagnostycznego
(zwana sonda偶em ankietowym lub sonda偶em na grupie reprezentatywnej)
Zastosowanie metody sonda偶u - wyja艣nianie pewnych zjawisk masowych czy wa偶niejszych proces贸w wyst臋puj膮cych w zbiorowo艣ci
W cz臋艣ci opisowej pozwala na uzyskanie odpowiedzi na pytania dotycz膮ce pogl膮d贸w, opinii, motyw贸w, zachowania si臋 os贸b, danych o 艣rodowisku rodzinnym, r贸wie艣niczym, kulturowym i lokalnym
Typy bada艅 sonda偶owych
- sonda偶e jednorazowe na pr贸bie niewa偶onej - z ca艂ej populacji - pr贸ba losowa
- sonda偶e jednorazowe na pr贸bie wa偶onej - wybieramy grup臋 pod wzgl臋dem jakiej艣 cechy
- sonda偶e na pr贸bie kontrastowej - np. studenci zaoczni i dzienni (je偶eli zak艂adamy 偶e grupy si臋 r贸偶ni膮 pod wzgl臋dem jakiej艣 cechy)
- sonda偶e powtarzane
Techniki stosowane w badaniach sonda偶owych
ankieta
rozmowa
wywiad
analiza dokument贸w osobistych
techniki statystyczne
Badania ankietowe
Ze wzgl臋du na spos贸b rozprowadzenia ankiety rozr贸偶nia si臋 na:
艣rodowiskowe
prasowe
pocztowe
W ankiecie nie mo偶na uwzgl臋dnia膰 cech indywidualnych, nie ma mo偶liwo艣ci zaobserwowania r贸偶nic w zachowaniu
Pytania ankiety:
konkretne, 艣cis艂e, jednoproblemowe
najcz臋艣ciej pytania zamkni臋te oraz zaopatrzone w tzw. kafeteri臋 (zestaw mo偶liwych odpowiedzi)
Kafeterie:
a) zamkni臋te - zestaw odpowiedzi gotowych
b) p贸艂otwarte - na koniec dodajemy „inne...”
c) koniunktywne - mo偶liwo艣膰 wyboru wi臋cej ni偶 jednej odpowiedzi
d) dysjunktywne - „tak” lub „nie”
Dob贸r pr贸by
Badania ca艂o艣ciowe - ca艂o艣膰 grupy stanowi膮ce przedmiot naszego zainteresowania nazywa si臋 populacj膮 generaln膮
Populacja - zbi贸r wszystkich jednostek badania, a wi臋c zbi贸r wszystkich przedmiot贸w, w kt贸rych ka偶dy posiada komplet cech uznanych przez badacza jako wa偶ne
Pr贸ba reprezentatywna - ma reprezentowa膰 wszystkie cechy i wszystkie elementy populacji generalnej
Liczebno艣膰 pr贸by:
- wielko艣膰 pr贸by jest zatem zale偶na od potrzeb badacza, zale偶y r贸wnie偶 od liczby podzbior贸w, kt贸re badacz chce wyr贸偶ni膰 i analizowa膰
- pr贸ba licz膮ca 30 jednostek - to ma艂a pr贸ba
- pr贸ba o liczbie jednostek > 100 - to du偶a pr贸ba
- pr贸ba, w kt贸rej liczba jednostek zawiera si臋 w granicach 30-100 to pr贸ba przej艣ciowa, mog膮ca by膰 traktowana jako ma艂a lub du偶a
- pr贸ba powinna by膰 taka, aby w przekrojach znajdowa艂o si臋 przeci臋tnie co najmniej 10 jednostek
Metody wyboru pr贸by
- dob贸r celowy - model oparty na wiedzy badacza
- losowy:
- prosty - z tabeli list losowych, na podstawie zmiennej listy
- warstwowy, zwany tak偶e statyfikacyjnym losuj膮c z populacji podzielonej na grupy, warstwy
- wielostopniowy - z kolejno wydzielanych podzbior贸w
- losowanie grupowe - wchodz膮 ca艂e wylosowane podzbiory
- „kuli 艣niegowej” - przy braku charakterystyk populacji
- „uznaniowy” - przy braku 艣cis艂ych parametr贸w, np. do bada艅 pilota偶owych
Badania monograficzne (zwane terenowymi)
Monografi膮 w socjologii nazywa si臋 m.in. badanie uk艂ad贸w spo艂ecznych czy nawet zjawisk i proces贸w spo艂ecznych
- badania monograficzne maj膮 na celu opis jakiego艣 zjawiska, instytucji czy grupy spo艂ecznej
- opis wybranego wycinka rzeczywisto艣ci mo偶e mie膰 ambicje nie tylko faktologiczne, lecz tak偶e ambicje uog贸lniaj膮co-teoretyczne
Ze wzgl臋du na zakres bada艅 i stosowane techniki wyr贸偶nia si臋 nast臋puj膮ce typy bada艅 terenowych:
- badania typu etnologicznego - w kt贸rych badaj膮cy uczestniczy w codziennym 偶yciu danej zbiorowo艣ci; pomijane s膮 aspekty ilo艣ciowe
- badania typu socjologicznego - zbli偶one do poprzednich, lecz r贸偶ni膮 si臋 tym, 偶e uwzgl臋dnia si臋 dane ilo艣ciowe
- badania typu socjo-psychologicznego - kt贸rych celem jest umo偶liwienie zebrania materia艂贸w dotycz膮cych okre艣lonych stan贸w 艣wiadomo艣ci badanych ludzi w powi膮zaniu z warunkami ich 偶ycia spo艂ecznego
Techniki stosowane w metodzie monograficznej:
ankieta
obserwacja uczestnicz膮ca
wywiad
badanie dokumentacji
elementy eksperymentu
Obserwacja - gromadzenie danych drog膮 postrze偶e艅 celowych. Cechuje si臋:
- premedytacj膮
- planowo艣ci膮
- celowo艣ci膮
- aktywno艣ci膮
- systematyczno艣ci膮
Typy obserwacji:
otwarta albo swobodna - dostarcza wiedzy og贸lnej, dzi臋ki kt贸rej mo偶na planowa膰 szczeg贸艂owo nast臋pne etapy bada艅
bezpo艣rednia - badaj膮cy nie tylko zbiera dane, ale ma r贸wnie偶 mo偶liwo艣ci wzbogacenia ich i weryfikacji poprzez odwo艂anie si臋 do innych metod
- uczestnicz膮ca - obserwator na okres bada艅 stara si臋 wej艣膰 do okre艣lonej/badanej zbiorowo艣ci i bada膰 zachodz膮ce w niej zjawiska od wewn膮trz
po艣rednia - badaj膮cy nie uczestniczy w zbieraniu danych i nie ma wp艂ywu na ich powstanie
kontrolowana - prowadzona z wykorzystaniem okre艣lonych narz臋dzi systematyzuj膮cych
niekontrolowana lub nieskategoryzowana - ale planowa
jawna - polega na poinformowaniu grupy o roli badaj膮cego bez informacji o celach badania i ich problematyki
ukryta - stosowana dla wyeliminowania nieautentyczno艣ci zachowa艅
Wywiad
Wywiad - rozmowa badaj膮cego z respondentem prowadzona wed艂ug wcze艣niej przygotowanego planu lub na podstawie kwiestionariusza
W badaniach socjologicznych wyr贸偶nia si臋 wywiady:
ustne i pisemne
wywiad skategoryzowany, czyli kwestionariuszowy
wywiad pog艂臋biony (w tym audytoryjny) - prowadzony jest w swobodny spos贸b jako swobodna rozmowa wg dyspozycji, pytania otwarte
wywiad jawny - gdzie badany jest poinformowany o celach i przedmiocie
wywiad ukryty - przedmiotem wywiadu s膮 zagadnienia dra偶liwe b膮d藕 rola spo艂eczna badanego w danej zbiorowo艣ci 艣ci艣le okre艣la jego opinie lub postawy
nieformalny - badany nie jest informowany o w艂a艣ciwym przedmiocie wywiadu
wywiad indywidualny - przeprowadzany tylko z jedn膮 osob膮
wywiad zbiorowy - gdy przedmiotem bada艅 s膮 opinie lub fakty jednorodnej grupy
panelowy - co najmniej dwukrotnie w pewnych odst臋pach czasu
1. gdy zadawane s膮 pytania przez kilku pytaj膮cych jednemu respondentowi
2. gdy zadawane s膮 pytania przez jednego pytaj膮cego kilku respondentom
Czynniki mog膮ce zak艂贸ci膰 wiarygodno艣膰 informacji uzyskanych drog膮 wywiadu:
- respondent
- narz臋dzie badawcze (kwestionariusz)
- prowadz膮cy badanie
Badanie dokument贸w
Badanie dokument贸w w badaniach socjologicznych w膮skie rozumienia terminu dokument - tylko pisemne 藕r贸d艂a dotycz膮ce zjawisk spo艂ecznych tzn. r贸偶ne r臋kopisy publikacje; szersze rozumienie - wszelkie interesuj膮ce z punku widzenia nauki przedmioty i wytwory ludzkie
Dokumenty zebrane w spos贸b systematyczny:
- naukowe
- opracowania statystyczne
- twory kompilacyjne
Dokumenty okoliczno艣ciowe:
- dokumenty osobiste
- r贸偶ne notatki
- sprawozdania
Naukowa warto艣膰 dokument贸w zale偶y od autentyczno艣ci, wiarygodno艣ci dokument贸w oraz komplementarno艣ci i aktualno艣ci.
7.11.2007
PODSTAWY 呕YCIA SPO艁ECZNEGO
PODSTAWY 呕YCIA SPO艁ECZNEGO
呕ycie spo艂eczne- wg. Szczepa艅skiego to „og贸艂 zjawisk wynikaj膮cych ze wzajemnego oddzia艂ywania zbiorowo艣ci i jednostek znajduj膮cych si臋 na pewnej ograniczonej przestrzeni- wsz臋dzie tam, gdzie wskutek znajdowania si臋 na ograniczonej przestrzeni osobniki 偶ywe, korzystaj膮ce z zasob贸w tej przestrzeni dla zaspokojenia swoich potrzeb, wzajemnie modyfikuj膮 swoje procesy 偶yciowe i swoje zachowania „
-spo艂eczno艣ci ro艣lin- nie ma wi臋zi wynikaj膮cych ze 艣wiadomego oddzia艂ywania lub pop臋d贸w
- spo艂eczno艣ci zwierz臋ce- po艂膮czone wi臋zi膮 pop臋dow膮
- spo艂eczno艣ci ludzkie- mo偶liwo艣膰 przekazywania i kumulowania dziedzictwa wytwor贸w., warto艣ci, zdolno艣ci do my艣lenia i dzia艂ania symbolicznego
Biologiczne wyznaczniki 偶ycia spo艂ecznego- cechy budowy organizmu ludzkiego, cechy zachodz膮cych w nim proces贸w fizjologicznych, mechanizm dziedziczenia cech, pop臋dy, odruchy, sk艂onno艣ci i potrzeby
Geograficzne uwarunkowania 偶ycia spo艂ecznego:
- 艣rodowisko geograficzne jest zespo艂em czynnik贸w oddzia艂uj膮cych na 偶ycie spo艂ecze艅stwa, na jego rozw贸j gospodarczy, mo偶liwo艣ci rozwoju politycznego i ekspansji
- wp艂yw na 偶ycie spo艂eczne ma ukszta艂towanie terenu, klimat, rodzaj gleby i ro艣linno艣ci
- determinizm geograficzny
Demograficzne podstawy 偶ycia spo艂ecznego:
- g艂贸wny sk艂adnik w planowaniu spo艂ecznego i programowaniu rozwoju spo艂eczno-ekonomicznego, stanowi膮 cechy biologiczne ludno艣ci takie jak: p艂e膰, wiek, zdrowotno艣膰, p艂odno艣膰, przyrost naturalny, g臋sto艣膰 zaludnienia
Ekonomiczne podstawy 偶ycia spo艂ecznego:
- sposoby u偶ytkowania zasob贸w 艣rodowiska
- 艣rodki zaspokajania potrzeb
- umiej臋tno艣ci i sprawno艣ci, jakie rozwijaj膮 si臋 w艣r贸d pracuj膮cych
- organizacja pracy
- proces produkcji (praca, przemoc, narz臋dzia)
- forma w艂asno艣ci 艣rodk贸w produkcji
KULTURA I CYWILZACJA
term.”cultura” oznacza艂 pocz膮tkowo upraw臋 ziemi; p贸藕niej zosta艂 rozszerzony na zjawiska intelektualne nzywaj膮c filozofi臋 „kultur膮 ducha”
- term. „cywilizacja”- obejmuje ca艂okszta艂t spo艂ecznego dorobku w zakresie techniki, nauki, sztuki i politycznych urz膮dze艅
TYPY DEFINICJI- KROEBERE I KLUCKHONAN 1952
„ na kultur臋 sk艂adaj膮 si臋 wzory spos my艣lenia, odczuwania, reagowania”; „ zasadniczy trzon kult. Stanowi膮 idee, a szczeg贸lnie zwi膮zane z nimi warto艣ci”
opisowo- wyliczaj膮ce- (Taylor) „kultura , czyli cywilizaczj, jest to z艂o偶ona ca艂o艣膰, kt贸ra obejmuje wiedz臋, wierzenia, sztuk臋, moralno艣膰, prawa, obyczaje oraz inne zdolno艣ci i nawyki nabyte przez ludzi jako cz艂onk贸w spo艂ecze艅stwa”
historyczne- nacisk na czynnik tradycji
normatywne- podporz膮dkowanie normom jako w艂a艣ciwo艣膰 zachowa艅 kulturowych
psychologiczne- uwzgl臋dniaj膮 mechanizmy osychiczne kszta艂towania si臋 kltury
strukturalistyczne- koncentracja na ca艂o艣ciowym charakterze poszczeg贸lnych kultur i ich wewn臋trznym powi膮zaniu
genetyczne- nacisk na wyja艣nianie pochodzenia kultury, jej przeciwstawienie naturze, jej charakter jako produkt spo艂ecznego wsp贸艂偶ycia ludzi
KULTURA A NATURA
natura jest stanem charakteryzuj膮cym si臋 chaotycznym niezr贸偶nicowaniem, kultura jest uporz膮dkowana
n jest to, co pierwotne i bezpo艣rednie, k to przede wszystkim spo艂eczna organizacja, co艣 „nadbudowanego” na porz膮dku naturalnym
n jest ci膮g艂a, k nie
w n istnieje wolno艣膰, k to cz艂owieczestwo
n to zwierz臋co艣膰, k to regu艂y i normy
n to zjawisko biologiczne, k jest mentalna
n jest 艣wiatem nieprzetworzonym, k przetworzonym
CHARAKTERYSTYKA KULTURY JAKO ATRYBUT CZ艁OWIEKA (SZACKA 2003)
k obejmuje ca艂o艣膰 偶ycia cz艂woieka
poj臋cie k nie ma charakteru warto艣ciuj膮cego (kulturowy, nie kulturalny)
k jest tworem zbiorowym 1) jako zobiektywizowany system; 20 jako proces tworzenia k
k narasta, przekszta艂ca si臋 w czasie (skumulowane do艣wiadczenie przekazywane jest w drodze pozagenetycznego dziedziczenia)
enkulturacja (kulturalizacja)- proces mi臋dzygrupowej transmicji wiedzy- socjalizacja
proces nabywania kompetencji kulturowej, uczenia si臋 kultury
proces wrastania w kultur臋 danego spo艂ecze艅stwa
DEFINICJE KULTURY
Linton- „k stanowi uk艂ad wyuczonych zachowa艅 i ich rezultat贸w, kt elemanty sk艂adowe s膮 wsp贸lne la cz艂onk贸w danego spo艂臋cze艅stwa i przekazywane w jego obr臋bie”
Czarnowski- „k to ca艂okszta艂t zobiektywizowanych element贸w dorobku spo艂ecznego, wsp贸lnych szeregowi grup i z racji swej obiektywno艣ci ustalonych i zdolnych rozszerza膰 si臋 przestrzennie”
Malinowski- „k jest zasadniczo aparatem instrumentalnym, stawiaj膮cym cz艂owieka w po艂o偶eniu, w kt lepiej radzi on sobie z konkretnymi, specyficznymi problemami staj膮cymi przed nim w jego 艣rodowisku w procesie zaspokajania potrzeb”
WSP脫艁CZESNE DEF
K艂oskowska- „ k jest to wzgl臋dnie zintegrowana ca艂o艣膰 obejmuj膮ca zachowania ludzi przebiegaj膮ce wg wsp贸lnych dla zbiorowo艣ci spo艂ecznej wzor贸 wykszta艂conych i przyswajanych w toku interakcji oraz zawieraj膮ca wytwory takich zacowa艅”
Szczepa艅ski- „ k to og贸艂 wytwor贸w dzia艂alno艣ci ludzkiej, materialnych i niematerialnych, warto艣ci i uznanych sposob贸w post臋powania, zobiektywwizowanych i przyj臋tych w dowolnych zbiorowo艣ciach, przekazywanych innym biorowo艣ciom i nast臋pnym pokoleniom”
WZ脫R ZACHOWNIA
„schemat post臋powania dotycz膮cy wa偶nej spo艂ecznie sytuacji, uznawany i przyj臋ty w danej zbiorowo艣ci czy spo艂ecze艅stwie (Szczepa艅ski 1972)
Wzory zachowania- wszelkie regu艂y i sposoby dzia艂ania jednostek czy grup w okre艣lonych sytuacjach
rzeczywiste (realne)
u艣wiadomione (jawne)
nieu艣wiadomione (ukryte)
postulowane (idealne)- modele
doktrynalne
艣rodowiskowe
dominuj膮ce, panuj膮ce
nowe, nowatorskie
wzory, prze偶ytki, wzory normatywne
KULTURA SYMBOLICZNA I BEZPO艢REDNIA
k zachowa艅 i k wytwor贸w- oparta na antropologicznej def k jako kompleksie zachowa艅 podporz膮dkowanych normom i wzorom oaz ich rezultat贸w (K艂oskowaska)
k zachowa艅 symbolicznych (k symboliczna) i k zachowa艅 bez po艣rednich (k bezpo艣rednia)
symbol (White)= przedmiot posiadaj膮cy warto艣膰 lub znaczenie nadane przez ych, kt si臋 nimi pos艂uguj膮
zachowania symboliczne= specyficzne dla spo艂ecznego wsp贸艂偶ycia ludzi
czynno艣ci bezpo艣rednie= zachowania polegaj膮ce na manipulacji w艂asnym cia艂em i wszelkimi przedmiotami zewn臋trznymi dla osi膮gni臋cia bezpo艣rednich, obiektywnych rezultat贸w tych manipulacji
K MATERIALNA I DUCHOWA (SZCZEPA艃SKI)
k materialna= og贸l wytwor贸, np. budynki stroje, narz臋dzia, naczynia, 艣rodki komunikacji i transportu, instrumenty
k duchowa= wytw贸r d膮偶e艅 do idea艂贸w pi臋kna, dobra, prawdy, sprawiedliwo艣ci, zespo艂y ideim, wyobra偶e艅, dzie艂 sztuki, symboli, obyczaj贸w, przedmiot贸w, w kt te idee zosta艂y utrwalone
K MATERIALNA I NIEMATERIALNA (Goodman)
k materialna= wszystkie dotykalne, konkretne wytwory spo艂ecze艅stwa; fizyczne przejay 偶ycia ludzi
k niematerialna= duchowe wytwory spo艂臋cze艅stwa, przekazywane z pokolenia na pokolenie, stanowi膮ce o艣rodek 偶ycia spo艂ecznego (np. wiedze, przekonania, warto艣ci, normy, znaki, symbole)
WIEDZA I PRZEKONANIA
wiedza= oparta na wnioskach pochodz膮cych z do艣wiadczenia empirycznego
przekonania= pogl膮dy niepoparte odpowiedni膮 wiedz膮 empiryczn膮
WARTO艢CI
(Szczepa艅ski) „ dowolny przedmiot materialny czy idealny, idea lub instytucja, przedmiot rzeczywisty czy wyimaginowany, w stosunku do kt jednostwki lub zbiorowo艣ci przyjmuj膮 postaw臋 szacunku, przypisuj膮 mu wa偶n膮 rol臋 w swoim 偶yciu i d膮偶enie do jego osi膮gni臋cia odczuwaja jako przymus”
(Goodman) warto艣ci= abstrackje, m贸wi膮 o tym, co spo艂ecze艅stwo uwa偶a za dobre, s艂uszna i poz膮dane
obdarzone znacznym 艂adunkiem emocnalnym, nie zawsze s膮 zgodne ze sob膮; nie musz膮 by膰 akceptowane przez ca艂e spo艂ecze艅stwo; mog膮 mie膰 r贸偶ne znaczenia w r贸偶nych spo艂ecze艅stwach; mog膮 by膰 ograniczane; nie musz膮 by膰 statyczne
(Ossowski) warto艣ci mog膮 by膰:
odczuwane i uznawane; uroczyste i codzienne; autoteliczne i nstrumentalne
NORMY
normy= idea艂; okre艣laj膮, co wg spo艂ecze艅stwa ludzie powinni robi膰 i czego si臋 od nich oczekuje
struktura norm- nakazuje odpowiedznie zachowanie w szczeg贸lnych sytacjach (np. „normy przyzwoito艣ci” okre艣laj膮 stosowne zachowani wobec innych)
zwyczaje= rutynowe czynno艣ci 偶ycia codziennego; maj膮 ma艂e znaczenie moralne; cz臋艣ciej bywaj膮 kwesti膮 gustu
obyczaje- normay uwa偶ane za najistotniejsze dla funkcjonowania spo艂臋cze艅stwa i 偶ycia spo艂ecznego jako ca艂o艣ci; naruszenie normy obra偶a spo艂eczne poj臋cie rozdzielenia d贸br
tabu= obyczaje proskryptywne; taki, kt okre艣laj膮, czego nie powinno si臋 robi膰
prawa= normy ustanowione i wymuszaneprzez w艂adz臋 polityczn膮 , spo艂ecze艅stwa; ustawodawstwo; prawo zywczajowe
SANKCJE
sankcje= zar贸wno kary, jak i nagrody, poprzez kt zbiorowo艣膰 zach臋ca do zachowa艅 uwa偶anych za po偶膮dane i zniech臋ca do niepo偶膮danych
formalne (okre艣lone przez przepisy; kodeksy karne)
nieformalne ( np. sankcje towarzyskie)
ZNAKI I SYMBOLE
znaki naturalne- maja wewn臋trzny zwi膮zek z tym, co przedstawiaj膮
znaki konwencjonalne, symbole- s膮 arbitralnie stworzonymi przedstawieniami kt zyskuja znaczenie dzi臋ki umowie (konwencji) spo艂ecznej
j臋zyk- jego el maja mniej wi臋cej to samo znaczenie dal wszystkich, kt nale偶膮 do tej samej spo艂eczno艣ci j臋zykowej
gesty- podobnie jak j臋zyk, maja znaczenie w konkretnym kontek艣cie spo艂ecznym
HIPOTEZA REAKTYWIZMU J臉ZYKOWEGO
naura j臋zyka kre艣la spos贸b, w jaki postrzegamy 艣wiat
relatywizm j臋zykowy= j臋zyk danego spo艂ezce艅stwa kieruje uwag臋 jego cz艂onk贸w ku niek贸rym aspektom 偶ycia
s艂ownictwo i struktura gramatyczna j臋zyka determinuj膮 spos贸b, w jaki cz艂onkowie spo艂ecze艅stwa postrzegaj膮 艣wiat (Sapiro, Whorf)
zmodyfikowana wersja relatywizmu j臋zykowego-> j臋zyk jest mechanizmem „u艂atwiaj膮cym”
WIELO艢膯 KULTUR
k zbiorowo艣ci terytorialnych
k zbiorowo艣ci zamieszkuj膮cych terytoria jednolite pod wzgl臋dem cech 艣rodowiska
k zachodnioeuropejska
k narodowe
k wyodr臋bnione z uwagi na typ gospodarki
k wyodr臋bnione wg kryterium chronologicznego
k jako segmenty wi臋kszych zbiorowo艣ci, wielorako zr贸znicowanej
w spo艂ecze艅stwach wsp贸艂czesnych- k zbiorowo艣ci z艂o偶one z ludzi nale偶膮cych np. do tej samej kategorii wiekowej
R脫呕NICE WEWN膭TRZ SPO艁ECZE艃STW
subkultury
wzory subkulturowe nadaj膮 grupie wyra藕n膮 to偶samo艣膰, j臋zyk i styl, odr贸偶niaj膮cy j膮 od ca艂o艣ci spo艂ecze艅stwa, kt贸rego jest cz臋艣ci膮
to偶samo艣膰 subkultury mo偶e koncentrowa膰 si臋 wok贸艂 jej dziedzictwa etnicznego, sytuacji ekonomicznej danej grupy, mo偶e wynika膰 z histiroo czy geografii regionu
niemal ka偶da grupa o odp liczebno艣ci, kt ma spo艂eczne przekonania, warto艣ci, normay i styl 偶ycia inne ni偶 ca艂e spo艂ecze艅stwo
kontrkultury/ kultury alternatywne
wyst臋puj膮, gdy wzorce kult pewnej podgrupy s膮 nie tylko r贸偶ne, ale i przeciwne wzorcom reszty spo艂ecze艅stwa
uciele艣niaja przekonania, warto艣ci, normy i style 偶ycia, kt s膮 wyra藕nym przeciwie艅stwem tych wyznawanych przez spo艂ecze艅stwo
RELATYWIZM KULTUROWY
偶adna praktyka kulturowa nie jest wewn臋trznie z艂a lub dobra
zak艂ada powstrzymywanie si臋 od ocen oraz wydawania s膮d贸w na temat nieznanych praktyk
wzmaga tolerancj臋, a nawet szacunek dla inych styl贸w kulturowych
chroni przed sk艂onno艣cia do oceniania zwyzaj贸w, praktyk i zachowa艅 odmiennych od wyznawanych przez siebie warto艣ci
odimany
jako zasada metodologiczna- stos perspektywy uczestnika danej k
jako element 艣wiatopogl膮du- wszystkie k sa r贸wne
jako teoria i filozofia cz艂owieka- cz艂 jest bez reszty wytworem k (kulturalizm)
jako relatywizm warto艣ci- nie ma warto艣ci uniwersalnych
ETNOCENTRYZM
tendencja do:
traktowania w艂asnej k jako moralnie wy偶szej od innych
oceniania innych k wg w艂asnych standard贸w
przyjmowania, 偶ew艂asne spo艂ecze艅stwo post臋puje w艂a艣ciwie
postrzegania praktyk innych k czy subkultur jako dewiacji; nie brania pod uwag臋 istnienia r贸偶nic
By艂 rok 1940 KROPKA
MECHANIZMY
1.SOCJALIZACJA
fazy:
pierwotna (dziecinstwo pod wplywem „znaczacych innych”); dziecko startuje jako organizm z wrodzonymi mo偶liwo艣ciami rozwoju psychicznego i spo艂ecznego; osobowo艣膰 kszta艂towana jest g艂贸wnie przez uczetnictwo w grupie rodzinnej, r 贸wie艣niczej, spo艂eczno艣ciach lokalnych- w grupach pierwotnych, opartych na stosunkach „twarz膮 w twarz”
wtorna- dokonuje sie w wieku doros艂ym przez sam膮 jednostk臋 i jej w艂asne akty, ale pod wp艂ywem tzw. „uog贸lnionego innego” na drodze interakcji; oddzia艂ywanie ze strony innych podmiot贸w 偶ycia spo艂ecznego, postawa uog贸lnionego innego jest postaw膮 ca艂ej wsp贸lnoty
2. USTANAWIA SYSTEMY I KRYTERIA OKRESLAJACE WARTOSCI
wartosci sa regulatorami ludzkich dazen i postepowania, pozwalaja na ocene postepowania, sa podst oceny spol przydatnosci czlokow grupy=> wplywaja na hierarchie spoleczna i zasady wspolzycia spolecznego; sa wytworem zbiorowym, ksztaltuja si臋 w dlugotrwalych procesach; ich skala zalzy od sily i znaczenia grup, kt za nimi stoja
3. USTALANIE WZOROW ZACHOWANIA SI臉 CZYLI REAGOWANIA NA OKRESLONE SYTUACJE
wzor zachowania sa pewnymi schematami stosowanymi w okreslonych sytuacjach; ujednolicaja postepowanie ludzi, ulatwiaja i porozumienie i zrozumienie cudzych zachowan oraz skutecznosc wzajemnych oddzialywan
4. USTALANIE PEWNYCH MODELI, CZYLI „IDEALOW”
model jest pewnym symbolicznym obrazem pewnago pozadanego stanu rzeczy, kt w rzeczywistosci nie wystepuje, ale sluzy do oceny zjawisk i stanow rzeczy zachodzacych rzeczywiscie
kulturowe idealy osobowosci sa modelamii ucielesnieniem zespolu pozadanych cech, wysoko cenionych w danej grupie; sluza do nasladowania przez wszystkich czlonkow grupy
KULTURA OSOBISTA I KULTURA ZBIOROWOSCI
kultura osobista- ogol postepowania i metod dzialania, idee, poglady, wytwory dzialalnosci nie zawsze znane innym jednostkom i zbiorowosciom; powinien si臋 miescic w ramach kult zbiorowosci
kultura zbiorowosci- ogol wytworow, mysli, wsrtosci i sposobow postepowania uznanych jako „obowiazkowe” w danym srodowisku; subkultura; jej znajomosc ma sens poznawczy i praktyczny
CZLOWIEK KULTURALNY
(dane z OBP 1985/6)
zachowuje si臋 wlasciwie w towarzystwie
duzo umie i duzo wie
poprawni i pieknie mowi
(OBOP 2001)
konsument kult wyzszego rzedu oraz k popularnej korzysta z roznch propozycj k, interesuje si臋 sztka, ma dobry gust, jest ladnie ubrany, posiada ladnie urzadzony dom, otwarty na swiat i nowoczesny (33%)
czlowiek etyczny- wie, jak si臋 zachowac, szanuje kazdego czlowieka, pomaga kazdemu w potrzebie przestrzega obowiazujacych zasad, nie klamie, nie uzywa wulgarnych slow, dba o wyglad (29%)
czlowiek postepujacy etycznie ; konsument k wyzszego rzedu- posiada wszystkie cechy czl. Etycznego, korzysta z propozycji kulturalnych, czyta, ma szerokie horyzonty, interesuje si臋 wieloma sprawami , w tym sztuka (24%)
czlowiek bogaty i pewny siebie- atrybuty zewnetrzne, uwaza, ze zawsze ma racje (12%)
dobrze sytuowany zl kult masowej- bogaty, dobry gust,madnie ubrana, ladny om, korzysta z popularnych form kontaktu z kultura, pali papierosy
WYSOKO CENIONE WARTOSCI KULT NARODOWEJ (W. PISAREK 1986)
emocjonalno- moralne ( wolnosc, niezaleznosc, szczescie rodzinne, czyste sumienie)
biologiczno-konsumpcyjne( duze zarobki, powodzenie w milosci, seks,wyksztalcenie)
intelektualno- artystyczne( nauka, praca naukowa, pomoc ludziom, podroze, kariera, sport, wlasne sukcesy art.
WART HISTORYCZNE JAKO SKLADNIKI „CHARAKTERU NARODOWEGO”
XIX wiek- charakter nostalgiczny
II wojna swiatowa charakter heroiczny
Ostatnie lata- oientacja praktycystyczna
KULTURA MASOWA
UKLADY KULT (A. KLOSKOWSKA)
1. ukl kultury- ukl osoistych i bezposrednich stosunkow spolecznych, wyst w spoleczenstwach pierwotnych, rodzinach, gr kolezenskich, spol lokalnych; nie ma podzialu na tworcow i odbiorcow
2. ukl kultury- przekaz bezposredni, ale sprofesjonalizowany, podz na profesjonalnych torcow i odbiorcow, mog膮 oni zamieniac si臋 rolami; kontakty miedzy nimi sa poddane okr regulom,, odbywaja si臋 w obrebie np. teatru, filharmonii, galerii sztuki; tworcy legitymuja si臋 formalnym wyksztalceniem; kult „elitarna”
3. ukl kultury- posredni kontakt tworca-odbiorca; przekaz tresci przy poocy druku, radio, telewizji
- kult masowa odnosi si臋 do zjawisk wspolczesnego przekazywania wielkim masom odbiorcow indentycznych/ analogicznych tresci plynacych z nielicznych zrodeloraz jednolitych form rozrywkowej dzialalnosci wielkich mas ludzkich
- koncentruje si臋 na zjawiskach intelektualnej, estetyczne i ludyczno- rekreacyjnej dzialalnosci ludzkiej zwiazanej w szczegolnosci z oddzialywaniem srodkow masowego komunikowania
- dzieki masowym srodkom komunikacji realizuja si臋 2 podst kryteria kult masowej: kryterium ilosci i standaryzacji
CECHY
publicznosc posrednia- rozproszene przestrzenne
symboliczne trzesci musza by膰 odpowiednio zwielokrotnione
zasada homogenizacji tresci- rozna wartosc artystyczna i intelektualna tresci; jednakowa wartosc
szybka komunikacja o szerokim zasiegu
sformalizowanie drog przekazywania
charakter wiezi spolecznej miedzy twocami i odbiorcami kult
spoleczenstwa masowe- kult masowa zrozona na gruncie spol zurbanizowanch
DZIEDZINY BADAN
dysponenci srodkow masowego przekazu i wplyw na upowszechnianie trsci
odbiorcy (zarobki, wyksztalcenie, zawod)
tresci przekazu (wartosci, normy spol i wzory)
wplyw upowszechnianych tresci na osobowosc ludzi, ich spos贸b zachowania i myslenia
POJECIA ZW Z KULTURA
akulturacja
przyjmowanie przez 1 grupe elementow kultury 2 grupy w proc kontaktu spolecznego
przyswajanie sobie kultury przez dziecko
przeobrazenia w 1 spolecznoci pod wplywem kontaktu z inna kultura/w roznych spolecznosciach majacych ze soba ztycznosc
inkulturacja- wnoszenie pewnych elementow k do pewnej k; przyswjanie z niej el nie bedzcych w sprzecznosci z ridzinnymi wartosciami, normami i wzorami
dekulturacja
gdy stykaja si臋 ze soba el2 /wiecej kultur=> zainkaja jakies skladniki dotychczas zywotnej k
gdy zyja obok siebie 2 spolecznosci poslugujace se 2 jezykami i na skutek kontaktu 1 z nich zaczyna przejmowac stopniowo jezyk 2 kosztem wlasnego
enkulturacja- procesy, w wyniku kt kultura danej spolecznosci przekazywana jest z pokolenia na pokolenie
odrzucenie- zachowania, gdy kontakt z inna k prowadzi zbyt szybko do przeobrazen, trudnch do zaakceptowania przez wiekszosc
opoznienie kulturowe- gdy dana spol oczekuje okr reform, przeobrazen,praw, lecz osrodi decyzyjne, kierujac siewlasnym interesem spol-ekon hamuja te zmiany
globalna wioska (Marshall MsLuhan) sordki masowego przekazu do tego stopnia b臋d膮 upodabniac cale narody pod wzgl臋dem wyobrazen o swiecie, odczuwania i mslenia, ze z czasem cala ludzkosc stanie si臋 „globalna wioska”
wioska elektroniczna (Alvin Toffler „Trzeia fala” 1986)- zmiany polegajace na przeniesieniu czesci pracujacych z miast do wsi; elektronika umozliwi wykonywanie w domu wielu czynnosci, kt obecnie mo偶na realizowac tylko w biurach/hlach produkcyjnych/warsztatach/laboratoriach
OSOBOWO艢膯 SPOLECZNA
Osobowo艣膰 - osoba (艂ac.) persona, pierwonie maska u偶ywana w teat偶e stario偶ytnym przez autor贸w.
Cztery znaczenia osobowo艣ci:
jako wygl膮d zewn臋trzny (maska cz艂owieka), jego niejako zewn臋trzny wyraz, to co go r贸偶ni od innych na pierwszy rzut oka, jego spos贸b ubierania si臋 itp.
osoba grana przez aktora lub cz艂owieka w 偶yciu codziennym - jego funkcje spe艂niane w spoleczenstwie - rola czyniaca z czlowieka osobe publiczna
aktor albo osoba grajaca role - jej istota w sensie teologicznym - jej dusza lub w sensie filozoficznym - jej „substancja” myslaca, jej cechy moralne
to, co stanowi o wartosci czlowieka i jego zdolno艣ci do dzia艂ania np. osobowo艣膰 prawna, osobowo艣膰 w sensie potocznym
wg Szczepa艅skiego - osobowosc spoleczna to zesp贸艂 trwa艂ych cech biologicznych i psychicznych, a pochodz膮cych z wp艂ywu kultry i struktury znbiorowosci, w kt贸rych jednostka zostala wychowana i w kt贸rych uczestniczy (..) to element spoleczny w czlowieku, to zmterializowana ikultura, to dynacmiczna organizacja idei postaw nawykow badbudowanych nad natura biologiczna.
Jako konstruk teoretyczny - model wlasciwosci funkcji - procesow psychicznych, sluzacy jako narzedzie rozumienia b膮d藕 wyjasniania i przewidywania regularnosci spolecznych zachowan ludzi.
Elementy sk艂adowe osobowo艣ci biogenne elementy osobowosci
Psychogenne elementy osobowosci
socjogenne elementy osobowosci:
-> kulturowy ideal osobowosci
-> role spoleczne
-> jazn subiektywna
-> jazn odzwierciedlona
KULTUROWY IDEAL OSOBOWOSCI
Narzucony przez spoleczenstwo w toku socjalizacji, a zwlasza w toku wychowania
Najczesciej ideal wychowawczy sluzacy jako wzor do nasladowania przekazywany mlodziezy w szkolach i innych instytucjach wychowawczych, w rodzinie i czasami w grupach rowiesnikow [BRON CIE PANIE BOSHE ABY ROBIL TO SOCJOLOG!!!! dop. dVix]
np. jakis tam ideal czlowieka dobrego, wychowanego, ona cos tam piepszy..
ROLE SPOLECZNE PELNIONE W GRUPACH SPOLECZNYCH
Rola:
Uk艂ad czynnosci w spos贸b formalnie lub nieformalnie ustalony przez te grupy
Jest wzglednie staly, wewnetrznie spojny system zachowan bedacych reakcjami na zachowania innych ludzi, przebiegajacych wedlug mniej lub bardziej wyraznie ustalonego wzoru
Zespol praw o obowiazkow zwiazanych z dana pozycjaa (pozycje przypisane, pozycje osiagane)
Schemat zachowania zwiazanego z pocycja, scenarsiusz pozcji, jej element dynamiczny zachowaniowy (3 elementy kontrukcji roli: zachowania nakazane, zachowania nakazane, margines swobody - np. rola matki nakazuje opieke nad berbeciem, zakazujemy pozostawiac je z zapalkami, z zapalniczka mo偶na ^^)
ROLE SPOL PELNIONE W GRUPACH SPOL - C.D.
Proces realizowania roli zale偶y od:
Jednostki - elementy bio i psychogenne
Wzoru osobowoego - okreslajaccego zespol cech idelanych, jakie jednostka wykorzystujaca dan膮 rol臋 powinna okazywac oraz zespol idealnych sposobow zachowania
Od definicji roli - przyjete w grupie, w ktorej dana rola jest wykonywana
Od struktury i organizacji wewnetrznej grupy - zwartosci wewnetrznej i systemu sankcji
Od stopnia identyfikacji jednostki z grupa - np. utozsamianiu wlasnych interesow i wlasnych wartosci z wartosciami i interesami grupy oraz gdy podporzadkowanie si臋 wymaganiom grupy jednostka uwaza za cel i sens swojego zycia. (o, naiwna...)
JA殴艃 SUBIEKTYWNA
Czyli wyobrazenie o wlasnej osobie wytrzworzone pod wplywem innych ludzi
Jest wyobrazeniem suvbiektywnym o naszej wewnetrznej istocie, jest elementem organizujacym wszystkie elementy pozostale naszej osobowosci, jest pochodzenia spolecznego
Wyznacza zachowania w tych sytuacjach, kiedy jednostka znajduje si臋 w konflikcie kilku r贸l i staje wobec rozbie偶nych wymaga艅 2 lub wiecej grup do kt贸rych nale偶y
Staje si臋 niezale偶na od tego wyp艂wu w procesie umacniania si臋 i w procesie utrwalania si臋 przez postepowanie czlowieka „zgodnego z sob膮 samym”.
JAZN ODZWIERCIEDLONA
Zespol wyobrazen o sobie „odczytywanych „z wyobrazen innych ludzi i nas samych
Zespol wyobrazen jakie ka偶dy z nas wytwarza sobie na podstawie ocen otoczenia na podstawie tego co sobie sami wyobrazamy, ze inni s膮dz膮 o nas
Jazn odzwierciedlona sklada si臋 z kilku elementow:
wyobrazenia o tym, jak spostrzegaja nas inni ludzize
wyobrazenia o tym, jak oceniaja nasz wyglad i nasze postepowanie
reakcja na te wyobrazenia w postaci dumy, zadowolenia, wstydu, upokojrzenia
jazn odzwierciedlona jest elementem kontroli srodowiska spolecznego nad postepowaniem jednostki.
OSOBOWOSC AUTOURYTARNA T. Adorna
Charakterystyczne cechy:
Aprobata kowencjonalnych wartosci i przyjetych zwyczajow
Tendencja do surowego karania osob uznajacych normy odmienne od przyjetych przez dana osobe
Bezkrytyczne podporzadkowanie si臋 autorytetom
Niechec do wnikania w psychike wlasna czy innych ludzi
Poczucie zagrozenia
Silna sklonnosc do wrogosci wobec innych grup
Duzy stopien etnocentryzmu
Sztywnosc, oschlosc
Odrzucanie indywidualizmu i tworczej inwencji
Preferowanie dzialania z pozycji sily lub identryfikowanie si臋 ze sprawujacymm wladze
Projekcje wlasnych nieusiadomionych stanow emocjonalnych na otoczenie
Przesadne zainteresowanie sprawami seksualnymi
OSOBOWOSC PODSTAWOWA I MODALNA:
Podstawowa:
Czesc powiazanych ze soba elementow osobowosci wystepujacych u przedstawicieli danej kultury i zharmonizowanych z niej instytucjami
Podloze procesow uczuciowych i systemow wartosci wspolnych dla czlonkow danej zbiorowosci
Stanowi pewien rodzaj kanwy, na ktorej tworza si臋 zindywidualizownae formy osobowosci
Modalna:
Typ osobowosci wystepujacy najczesciej w danej populacji
Mo偶e by膰 kategoria empiryczna, a droga jej poznania sa analizy statystyczne
Badajac osobowosc modalna skupia si臋 uwage na czestosci wystepowania w danej zbiorowosci pewnych cech psychicznych i ich powiazan
Pojecie mo偶e odnosci si臋 do kazdej zbiorowosci, nie tylko do takiej, kt贸ra ma wspolna kulture
Nie wyklucza tez istnienia wielu roznych typow osobwosci w obrebie jednej zbiorowosci
Pojecie osobowosci modalnej nie musi si臋 wiazac z zadna okreslona teoria psychologiczna
OSOBOWOSC CZLOWIEKA NOWOCZESNEGO
Cechy:
Otwartosc na nowe doswiadczenia i latwosc akceptacji zmian
Innowacyjnosc i gotowosc podejmowaia ryzyka
Rozbudowana otrzeba osiagniec
Negowanie fatalizu i przekonania o mozliwosci zapanowania nad silami przyrody
Orientacja na terazniejszosc i przyszlosc
Aspiracje oswiatowe i zawodowe
Dazenie do zdobydowania szerokich informacji
Umiejetnosc kalkulownaia i przedwidywania
Nastawienie liberalne i demokratyczne (bo lepszego nie ma :P)
TYPY OSOBOWOSCI - SAMOSTEROWNY I KONFORMISTYCDZNY
Typ samosterowny cechuje:
Dzialania na podstawie wlasnego, indywidualnie wypracowanego osadu sytuacji
Zwracanie uwagi zar贸wno na wewnetrzna dynamike zachowan, jak na ich obserwowane konskwencje
Szerokie horyzonty myslowe
Ufnosc wobec innych
Wyznawanie standardow moralnych wedlug kt贸rych nic nie zwalnia czlowieka od odpowiedzialnosci za wlasne zachowanie przed samym soba
Typ konformistyczny cechuje:
Przestrzeganie nakazow zewnetrznego autorytetu
Koncentracja na zewnetrznych efektach zachownaia z pominieciem jego wewnetrznej motywacyjno-emocjonalnej dynamiki
Nietolerancyjnosc wobec nnonkonformizmu i odmennych zapatrywan
Brak ufnosci wobec innych
Wyznawanie strandardow moralnych akcentujacych mechaniczne pierwszenstwo wobec litery prawa
UKIERUNKOWANIA OSOBOWOSCI
Makrostruktura okresla:
Szanse jednostki na osiagniecie cenionych wartosci w zyciu spolecznym np. udzial we wladzy, bogactwo, wykszalcenie, prestiz, mozliwosc wykonywania interesujacego zawodu
Rodzaj podkultury i ideoloogi wlasciwej danej kategorii, a ksztaltujacej duchowe oblicze jej czlownkow (system idei, zwyczajow, norm moralnych, wzorow zachowan, wzrorow spedzania czasu wolnego, kierunkow zainteresowan, aspiracji zyciowych)
Styl zycia, czyli zespol wytworow kultrowych wyrazajacych si臋 w konkretnym postepowaniu i dzialaniu
W mikrostrukturze przebiegaja:
Procesy specjalizacji i ksztaltowania si臋 charakterystycznych dla danego spoleczenstwa typow osobowosci
Interesy, wzory ideowe i kulturowe wyrosle w makrostrukturach przeplataja si臋 ze specyficznymi interesami i wzorami kulturowymi malych grup spolecznych, ksztaltuja poglady, zainteresoania, idealy, nawyki i normy postepowania.
rYczak, rykowski.. no reykowski!!! (J.)
„istota ludzka otrzymuje od natury konstytucje cielesna oraz potencjalne mozliwosci, w oparciu o kt贸re powstaje i tworzy si臋 subtelna i niezmiernie s komplikowa na konstrukcja psyc hiczna. Glownym bud ownicz y, t ej konstrukcji jest spole czenstwo i d latego czlowie k z i stoty biol ogicznej p rzeksztalca si臋 w is tote psolevcznA A GLOWNY, rproduKTEM TEGo p rzeksztalcenia jest osobowosc. Ju偶 Mengelle mawi al. Z ze nie ma za wiel sens u w tym pie rniczeniu sychych teo retycznych fak tow, ktoee nie sa nawe t by tami, bo po jak a cho lere mamy si臋 te go u czyc s koro jest t o tak samo sensow ne jak chow anie si臋 za kwiatkiem na 4h wykladu na kt贸ry 80 % spi, 1 % NO T UJE a reszta (ta inteligentna) czyta xiazki... (ten 1% tez jest inteligentny bo gra w kulki).
WIEZI SPOLECZNE
Wiez spoleczna wg szczepanskiego (1972) to zorganizowany system stosunkow, instytucji, srodkow kontroli spolecznej, skupiajacy jendostki, podgrupy i inne elementy skladowe zbiorowosci w calosc zdolna do trwania i rozwoju.
INNE DEFINICJE WIEZI:
W psychologii spolecznej oraz w koncepcji niekt贸rych szkol socjologicznych wiez spoleczna sprowadza si臋 do poczucia `identyfikacji' jdnostki z grupa, tzn. do utozsamiania swoich dazen i aspiracji z dazeniami i aspiracjami innych czlonkow grupy
S. Ossowski - wiez spoleczna sprowadza sie do subiektywnego poczucia l膮czno艣ci.
Wezel gordyjski - ten, co go mieczem przeciacha膰 trza by艂o, bo za cholere rozwiazac si臋 nie dalo.
STYCZNOSC PRZESTRZENNA, PSYCHICZNA I SPOLECZNA
Styczno艣膰 pszeszczenna - jest aktem sposzczerzenia innego osobnika lub uswiadamiania sobie jego istnienia w przeszczeni, w ktorej przebiega dzialalnosc czlowieka.
Stycznosc psychiczna - charakteryzuje si臋 wzajemnym lub tylko jednostronnym zainteresowaniem osoba spostrzegana, mo偶e by膰
bzposrednia
posrednia
艁膮czno艣膰 psychiczna - kiedy wzajemne zainteresowania prowadza do powstania podstaw wzajemnych sympatii, kolezenstwa, przywiazania uczuciowego
Stycznosci pso艂eczne - pewne uk艂ady z艂o偶one przynajmniej z dwoch os贸b oraz pewnej wartosci, kt贸ra jest przedmiotem tej stycznosci oraz pewne czynnosci dotycz膮ce tej warto艣ci.
STCZNOSCI SPOLECZNE
Przelotne
Trwa艂e
Prywatne
Publiczne - przedmiotem jest jakas wartosc, przedmiot, czynno艣膰 uregulowana przepisami i stanowiaca przedmiot publicznego zainteresowania
Osobiste - wystepuja w贸wczas, gdy przemdiotem stycznosci sa jakies cechy czy sprawy dotyczace osoby, z kt贸ra nastepuje stycznosc, spotkania twarza w twarz
Rzeczowre - to te wszystkie czynnosci, kt贸rym nie towarzyszy zainteresowanie osobowoscia czlowieka, lecz przedmiotem czy usluga, kt贸ra on dysponuje
WZAJEMNE ODDZIALYWANIA
Wzjaemne oddzialywanie - systematyczne trwale wykonywnaie dzilaan skieorwnyach na wywolanie okreslonej reakcji,m pryz czym reakcja ta z kolei wywoluje nowe dzialania pierwszego osobnika
W dzialaniu spolecnzym i we wzajemnym oddzialywaniu wyrozniamy
podmiot dzialania
przedmiot dzialania
narzedzia dzialania
metody dzialania
wynik dzialania.
METODY DZIALANIA ORAZ KATEGORIE WZOROW DZIALAN SPOLECZNYCH wg Znanieckiego
Metoda pozytywnego naklaniania - polega na pobudzeniu dzialania czlowieka przez dopomzoenie mu w zorganizowaniu jego systemu srodkow dla osiagniecia pozadanego rezultatu.
Wzory dzialan pozytywnego naklaniania - np. zapraszanie lub zachecanie do wykonywania jakiegos czynu, wspolpracujace kierownictwo, kierownictwo lub przedownictwo wychowawcze, uczestniczace podporzadkowanie, cdelowe podporzadkowania, nasladowanie
Metoda negatywnego przymusu - polega na represi zachowan przez deozragnizacje systemu srodkow, kt贸rymi czlowiek dzialajacy dysponuje.
Wzory dzialna opozycji - np. obrona lub samoobrona, represja, bunt, rewolta, otwarty sprzeciw, opozycja miedzygrupowa, agresja, dzialania wrogie, egoistyczny kompromis
TEORIE DOT. CA艁O艢CI 呕YCIA SPOLECZNEGO (G.SIMMEL, T.PARSONS, E.A. Shils)
Ca艂贸o艣膰 偶ycia spolecznego mo偶na sprowadzic do wzajemnych oddzialywan (procesy przystosowania, wspolpracy, konfliktow, podporzadkowania, dominacji jednej jednostki nad druga).
Zbiorowosci spoleczne sa tylko „krystalizacjami” wzajemnych oddzialywan tzn usystematyzowanymi i uporzadkowanymi sposobami oddzialywania ludzi na siebie
nie wiem kiedy ale grudzie艅...
KLAFIKACJA WZAJEMNYCH ODDZIA艁YWA艃 (Robert F. Bales)
pytanie o ... i orientacj臋
pytanie o opinie i oceny, wyra偶anie opinii i ocen, analizowanie mo偶liwo艣ci
pytanie o sugestie (kierownictwo) o mo偶liwo艣ci rozstrzygaj膮ce zadania
udzielanie odpowiedzi, informacji
wypowiadanie opinii, wydawanie ocen, wyra偶anie 偶ycze艅
wykazywanie solidarno艣ci, podtrzymywanie innych, podkre艣lanie dodatnich stron ich propozycji, wykazywanie zadowolenia, wyst臋powanie pojednawcze
wyra偶anie zgody, okazywanie biernej akceptacji
wyra偶anie niezgody, biernego odrzucania, podnoszenie zastrze偶e艅 formalnych, niewyra偶anie zgody
stwarzanie napi臋cia, wycofywanie si臋
okazywanie antagonizmu, pomniejszanie innych, podkre艣lanie swej warto艣ci
STOSUNKI SPO艁ECZNE - pewien uk艂ad zawieraj膮cy nast臋puj膮ce elementy:
dw贸ch partner贸w (jednostki lub grupy)
jaki艣 艂膮cznik czyli przedmiot, postaw臋, interes, sytuacj臋, kt贸ra stwarza platform臋 tego stosunku
pewien uk艂ad powinno艣ci i obowi膮zk贸w, czyli unormowanych czynno艣ci, kt贸re partnerzy powinni wobec siebie wykonywa膰
Stosunki spo艂eczne - s膮 trwa艂ym elementem wi臋zi, skupiaj膮cym zbiorowo艣ci, wzajemne oddzia艂ywania stanowi膮 tre艣膰 偶ycia spo艂ecznego, a stosunki porz膮dkuj膮 t膮 tre艣膰 偶ycia, systematyzuj膮, organizuj膮 i zapewniaj膮 ci膮g艂o艣膰
- stosunki sformalizowane
- stosunki niesformalizowane
ZALE呕NO艢CI SPO艁ECZNE
Nieintencjonalne
- przyczynowe
- strukturalne
- funkcjonalne (np. rodzaj gospodarstwa rolnego)
2. Intencjonalne wg Znamienowskiego B jest zale偶ne od A ze wzgl臋du na pewne przedmioty czy mo偶liwo艣ci dzia艂ania, kt贸re s膮 wa偶ne dla B, a znajduj膮 si臋 w mocy A
„Poj臋cie mocy” - to dysponowanie 艣rodkami zapewniaj膮cymi dominowanie i wymuszanie, czyli nak艂anianie do podporz膮dkowania
SYSTEM KONTROLI SPO艁ECZNEJ (............)
System kontroli
Utrzymuje post臋powanie cz艂onk贸w w ramach po偶膮danych wzor贸w, obowi膮zk贸w, norm, dokonuj膮cy represji zachowa艅 niepo偶膮danych, nagradzaj膮cy zachowanie po偶膮dane
system kontroli spo艂ecznej obejmuje:
- instytucje spo艂eczne
- kontrole spo艂eczne
- organizacje spo艂eczne
INSTYTUCJE SPO艁ECZNE - s膮 zespo艂ami urz膮dze艅, w kt贸rych wybrani cz艂onkowie grup otrzymuj膮 uprawnienia do wykonywania czynno艣ci okre艣lonych publicznie i interpersonalnie dla zaspokajania potrzeb jednostkowych i grupowych i dla regulowania zachowa艅 innych cz艂onk贸w grupy.
Znaczenia:
grupa os贸b powo艂ana do za艂atwienia donios艂ych spraw szerszej zbiorowo艣ci
zesp贸艂 form organizacyjnych i czynno艣ci wykonywanych przez niekt贸rych cz艂onk贸w grupy w imieniu ca艂o艣ci
zesp贸艂 urz膮dze艅 materialnych i 艣rodk贸w dzia艂ania
role spo艂eczne niekt贸rych cz艂onk贸w grupy szczeg贸lnie podnios艂e dla niej
Funkcje:
stwarzaj膮 mieszka艅com mo偶liwo艣ci zaspokajania potrzeb
reguluj膮 dzia艂ania mieszka艅c贸w w ramach stosunk贸w spo艂ecznych
zapewniaj膮 ci膮g艂o艣膰 偶ycia spo艂ecznego i kontynuacj臋 czynno艣ci publicznych
dokonuj膮 integracji d膮偶e艅 dzia艂ania i stosunk贸w jednostek i umacniaj膮 wewn臋trzn膮 sp贸jno艣膰 zbiorowo艣ci przez kierowanie dzia艂aniami ludzi, represje dzia艂a艅 mi臋dzyspo艂ecznych
WARUNKI SKUTECZNO艢CI FUNKCJONOWANIA INSTYTUCJI
wyra藕ne sprecyzowanie celu i zakresu wykonywania czynno艣ci
racjonalny podzia艂 pracy i racjonalna jej organizacja wewn膮trz instytucji
stopie艅 depersonalizacji czynno艣ci i obiektywizacji czynno艣ci
uznanie i zaufanie, jakim ca艂a zbiorowo艣膰 darzy pracownik贸w instytucji
bezkolizyjne w艂膮czenie si臋 w system instytucji lokalnych
PODZIA艁 INSTYTUCJI
formalne (sformalizowane), kt贸re maj膮 niekiedy szczeg贸艂y uregulowane r贸偶nymi przepisami dzia艂alno艣ci
nieformalne, kt贸re funkcjonuj膮 cz臋sto zwyczajowo bez rygorystycznie ustalonych przepis贸w
KONTROLA SPO艁ECZNA
rodzaje
- kontrola zewn臋trzna
- kontrola wewn臋trzna
2. elementy
- zwyczaje - zinstytucjonalizowanymi (chocia偶 niekoniecznie sformalizowanymi) wzorami zachowa艅 w sytuacjach nieoboj臋tnych dla grupy jako ca艂o艣ci
- obyczaje - opieraj膮 si臋 nie tylko na internalizacji warto艣ci lecz tak偶e uruchamiaj膮 zewn臋trzne mechanizmy represji wobec zachowa艅 niepo偶膮danych
- sankcje - s膮 reakcj膮 otoczenia spo艂ecznego na zachowanie si臋 jednostki w sytuacji spo艂ecznie donios艂ej w znaczeniu prawniczym i potocznym oznaczaj膮 reakcje typu negatywnego b臋d膮ce systemem kar
rodzaje:
- negatywne (kary)
- pozytywne (nagrody)
- formalne (stosowane przez instytucje sformalizowane)
- nieformalne (reakcje opinii publicznych albo grup nieformalnych)
(ze wzgl臋du na tre艣膰 nacisku)
- etyczne - kwalifikuj膮ce zachowania na moralne i niemoralne
- satyryczne - b臋d膮ce systemem drwin, o艣miesze艅 i lekcewa偶enia
- religijne - pojmowane jako nagrody i kary stosowane w wierzeniach religijnych za przestrzeganie lub naruszanie odpowiednich zakaz贸w i nakaz贸w
- prawne - system nagr贸d i kar uj臋tych przepisami i regulaminami
uk艂ady sankcji we wsp贸艂czesnych spo艂ecze艅stwach:
- sankcje nieformalne negatywne
- formalne negatywne
- formalne pozytywne
- nieformalne pozytywne
MECHANIZMY W FUNKCJONOWANIU SYSTEMU KONTROLI SPOLECZNEJ
psychospo艂eczne - pos艂usze艅stwo wobec zinternalizowanych norm i warto艣ci (uci臋te) (uci臋te dalej te偶)
(te偶 uci臋te) - przymus zewn臋trzny stosowany przez otoczenie spo艂eczne i szeroko poj臋te instytucje (sankcje formalne i nieformalne, pozytywne i negatywne)
SYSTEM CZUJNO艢CI - formalne i nieformalne sposoby dzia艂ania instytucji wyspecjalizowanych w wykrywaniu i zapobieganiu dzia艂aniom niepo偶膮danym
NIEFORMALNY SYSTEM CZUJNO艢CI - ujawnia si臋 w opinii publicznej a nie w postawach i pogl膮dach ludzi
ORGANIZACJA SPO艁ECZNA
posiada sens zbli偶ony do poj臋cia „Grupa spo艂eczna” okre艣la ludzi zorganizowanych czyli odpowiednio po艂膮czonych dla osi膮gania po偶膮danych cel贸w w spos贸b racjonalny, ekonomiczny i skoordynowany
sposoby zarz膮dzania i kierowania lud藕mi oraz r贸偶nymi 艣rodkami koordynowanie czynno艣ci wi臋kszej liczby ludzi wykonuj膮cych wsp贸lne zadanie dzi臋ki realizacji cel贸w cz膮stkowych
obejmuje zar贸wno uk艂ady tworzone celowo jak i kszta艂tuj膮ce si臋 spontanicznie
RODZAJE ORGANIZACJI SPO艁ECZNYCH
1. formalna- to sformalizawany system przepis贸w, stanowisk, r贸l, sankcji, instytucji formalnych, ustalonych na drodze prawnej, kt贸ry zapewnia podzia艂 pracy, koordynacj臋 czynno艣ci sformalizowanych
- powo艂ane do realizacji okre艣lonych cel贸w
- maj膮 sformalizowan膮 struktur臋
- wystepuje wyra藕ny podzia艂 pracy
- maja wyra藕nie wyodr臋bnione o艣rodki w艂adzy
- istnieje wymiana personelu
- dominuj膮 stosunki rzeczowe
2. nieformalna- to wytw贸r spontaniczny wzor贸w dzia艂a艅 przekazywanych tradycj膮 instytucji nieformalnych, obyczaj贸w, sankcji etycznych i satyrycznych, kt贸ry podporz膮dkowuje dzienne 偶ycie poza uk艂adami sformalizowanymi i kt贸ry uzupe艂nia i wype艂nia luki w organizacji formalnej
Struktura spo艂eczna a organizacja spo艂eczna
Struktura spo艂eczna - to budowa zbiorowo艣ci spo艂ecznych, czyli zasady wzajemnego przyporz膮dkowania sobie element贸w sk艂adowych tych zbiorowo艣ci; jest uk艂adem cz臋艣ci zbiorowych takich jak pozycje spo艂eczne, podgrupy, instytucje, klasy, warstwy spo艂eczne
Organizacja spo艂eczna - jest zespo艂em 艣rodk贸w porz膮dkuj膮cych zachowania, dzia艂ania, d膮偶enia i aspiracje cz艂onk贸w grupy
Struktura spo艂eczna i organizacja - to r贸偶ne kategorie opisuj膮ce r贸偶ne fragmenty 偶ycia spo艂ecznego i rzeczywisto艣ci spo艂ecznej
Zbiorowo艣ci spo艂eczne - zbi贸r ludzi:
Proste zbiory spo艂eczne:
zbiorowiska spo艂eczne- zbiorowisko terytorialne np. mieszka艅cy Poznania
kategorie spo艂eczne- kategorie spo艂eczno-demograficzne (p艂ci, wieku, stanu cywilnego, pokrewie艅stwa); kategorie spo艂eczno-zawodowe (zaw贸d, wykszta艂cenie, doch贸d)
typy psychospo艂eczne- ludzie aktywni, bierni, odwa偶ni, tch贸rzliwi, w艂adczy
Zbiorowo艣ci spo艂eczne (grupy):
grupa spo艂eczna- formalna, nieformalna, pierwotna, wt贸rna, ma艂a, du偶a
rodzina- ma艂a, du偶a, patriarchalna, matriarchalna
zbiorowo艣ci o wsp贸lnej kulturze- nar贸d, plemi臋, grupy etniczne
zbiorowo艣ci o podobnych zachowaniach- zbiegowisko, t艂um, publiczno艣膰
Proste zbiory spo艂eczne - og贸艂 ludzi posiadaj膮cych jak膮艣 cech臋 wsp贸ln膮, wyr贸偶nion膮 przez obserwatora zewn臋trznego, bez wzgl臋du na to, czy ludzie ci u艣wiadamiaj膮 sobie posiadanie tej cechy
Zbiorowisko spo艂eczne - to zbi贸r ludzi przebywaj膮cych mniej lub wi臋cej stale w pewnych okre艣lonych ramach przestrzennych (na jakim艣 terytorium), w takim stopniu, 偶e praktycznie mo偶liwa jest styczno艣膰 bezpo艣rednia osobnik贸w tego zbioru ze sob膮
Kategorie spo艂eczne - tworz膮 jednostki wyr贸偶nione ze wzgl臋du na cechy wa偶ne i wzgl臋dnie trwa艂e, np. demograficzne b膮d藕 profesjonalne, w艂a艣ciwo艣ci te okre艣laj膮 obowi膮zki (funkcje) i uprawnienia (pozycje) spo艂eczne
kategoria p艂ci - wynika z r贸偶nic spo艂ecznych ujawniaj膮cych si臋 w obowi膮zkach i uprawnieniach spo艂ecznych, jakie w danej grupie ma osoba p艂ci m臋skiej lub 偶e艅skiej
kategoria stanu cywilnego - zwi膮zana jest ze spo艂ecznym warto艣ciowaniem sytuacji kawalera, panny, 偶onatego, m臋偶atki, rozwiedzionych, wdowc贸w itp.
kategoria wieku - warto艣ciowanie tej kategorii spo艂ecznej uwzgl臋dnia uprawnienia i obowi膮zki, jakie w danej grupie nadaje si臋 osobnikom wyr贸偶nionym w niej jako dzieci, m艂odzie偶, doro艣li i starcy
kategoria wykszta艂cenia - odgrywa wa偶n膮 rol臋 w 偶yciu spo艂ecznym
kategoria zawodu - okre艣la funkcje i pozycje spo艂eczne os贸b ze wzgl臋du na system warto艣ciowania wykonywanych czynno艣ci zawodowych
Indywidualne typy psychospo艂eczne - to zbiory ludzi wydzielonych w praktyce 偶ycia spo艂ecznego ze wzgl臋du na wykazywane przez te osoby pewne w艂a艣ciwo艣ci i dyspozycje psychiczne, kt贸re oceniane s膮 pozytywnie lub negatywnie w obr臋bie danej grupy
Zbiorowo艣ci spo艂eczne - to wszelkie zbiory ludzi, u kt贸rych pomi臋dzy poszczeg贸lnymi cz艂onkami nale偶膮cymi do tych zbiorowo艣ci zachodz膮 jakie艣 wi臋zi spo艂eczne, wzajemne oddzia艂ywania, chocia偶by przez kr贸tki okres, tworz膮ce z nich wzgl臋dnie wydzielon膮 ca艂o艣膰
Kr臋gi spo艂eczne - to zespo艂y os贸b (nieraz o zmiennym sk艂adzie), spotykaj膮ce si臋 stale i utrzymuj膮ce sta艂e czynno艣ci osobiste, lecz nie posiadaj膮ce wyra藕nej zasady odr臋bno艣ci ani wykrystalizowanej organizacji wewn臋trznej
Grupa spo艂eczna
Pary i dw贸jki - to najmniej liczna zbiorowo艣膰 o najwyra藕niej ograniczonej ilo艣ci cz艂onk贸w, skupiaj膮cej dwie osoby r贸偶nej lub tej samej p艂ci
Typy par:
1. pary po艂膮czone wi臋zi膮 stosunk贸w seksualnych
2. pary po艂膮czone wi臋zi膮 pokrewie艅stwa
3. pary i dw贸jki przyjaci贸艂
4. pary po艂膮czone stosunkiem przemocy
5. pary po艂膮czone stosunkiem wychowa
6. pary po艂膮czone stosunkiem zwierzchnictwa
7. pary po艂膮czone zale偶no艣ciami przelotnymi
Grupa spo艂eczna (wg Sczepa艅skiego) - to pewna ilo艣膰 os贸b (najmniej 3), powi膮zanych systemem stosunk贸w uregulowanych przez instytucje, posiadaj膮cych pewne wsp贸lne warto艣ci i oddzielonych od innych zbiorowo艣ci wyra藕n膮 zasad膮 odr臋bno艣ci.
Grupa spo艂eczna (wg Sztompki) to zbi贸r jednostek, w kt贸rym wsp贸lnota pewnych istotnych cech wyra偶a si臋 w to偶samo艣ci zbiorowej i towarzysz膮 temu kontakty, interakcje i stosunki spo艂eczne w jej obr臋bie cz臋stsze i bardziej intensywne ni偶 z osobami z zewn膮trz
ZALE呕NO艢CI MI臉DZY LICZEBNO艢CI膭 GRUPY A FUNKCJONOWANIEM
zwi臋szenie liczby cz艂onk贸w- zwi臋ksza mo偶liwo艣ci osi膮gni臋cia cel贸w w grupach zadaniowych
zwi臋kszenie liczby cz艂onk贸w - zmniejsza jednolito艣膰 grupy
im wi臋ksza liczebno艣膰 grupy, tym mniejsza tendencja do aktywnego uczestnictwa cz艂onk贸w grupy w jej dzia艂aniu (prawa Olsona)
W grupach wi臋kszych cz臋sto艣膰 i poziom komunikacji s膮 ni偶sze ni偶 w grupach ma艂ych
liczebno艣膰 grupy wp艂ywa tak偶e na jej struktur臋 i organizacj臋 (G. Simmel)
liczebno艣膰 grupy pozostaje w korelacji z organizacj膮 grupy (dzia艂a prawo Parkinsona) -> ka偶dy wzrost wielko艣ci jakiejkolwiek cz臋艣ci grupy powoduje inne wzrosty w strukturze organizacyjnej grupy
zadania grupy, spos贸b dzia艂ania, organizacja grupy wyznacza liczb臋 cz艂onk贸w grupy
istniej膮 grupy spo艂eczne o bardzo specjalistycznych celach, kt贸rym organizacja i cele determinuj膮 dok艂adnie liczebno艣膰 grupy
PRZYNALE呕NO艢膯 DO GRUPY
Realna oznaczaj膮ca faktyczny i pe艂ny kana艂 cz艂onka w 偶yciu grupy, z kt贸r膮 jest zwi膮zany subiektywnie i obiektywnie
Ideologiczna gdy spe艂nione s膮 tylko niekt贸re kryteria przynale偶no艣ci subiektywnej, takie jak cz臋sto spotykane w stowarzyszeniach (gr. formalnych), honorowe cz艂onkowstwo
Rola pe艂niona w grupie- wz贸r fizyczny i moralny (w grupach wysoce sformalizowanych oba wzory s膮 ustalone)
IDENTYCZNO艢膯 GRUPY - zapewnia zasada odr臋bno艣ci
warto艣ci materialne
duchowe
symbole
艣wiadomo艣膰 „my”
WSP脫LNE WARTO艢CI
wg Szczepa艅skiego - grupa polega na skupieniu si臋 zbioru ludzi wok贸艂 wsp贸lnych warto艣ci (jakie ludzie, cz艂onkowie zbiorowo艣ci, przez swe wsp贸艂dzia艂anie osi膮gaj膮 lub osi膮gn膮膰 zamierzaj膮)
grupa spo艂eczna - jest skupieniem jednostek wok贸艂 zada艅, jakie cz艂onkowie danego zbioru os贸b stawiaj膮 przed sob膮 (zadania - to ustalone i 艣wiadome zdefiniowane stany rzeczy i zjawiska, kt贸re grupa jako ca艂o艣ci chce osi膮gn膮膰 lub wywo艂a膰)
FUNKCJE GRUPY - ma wyja艣nia膰 bardziej adekwatnie grup臋 spo艂eczn膮 przez ukazanie, co dana grupa wnosi, jaki jest wk艂ad i znaczenie dla innych system贸w spo艂ecznych, jakie s膮 rezultaty, skutki jej dzia艂ania
R.Merton - zwraca uwag臋 na rozr贸偶nianie funkcji na jawne i ukryte, niedostrzegalne, 艣wiadome i niezamierzone, uboczne, funkcje przypisane i rzeczywiste, co pozwala bada膰 i wyja艣nia膰, co grupa spo艂eczna czyni, jakie osi膮ga rezultaty i jakie powoduje skutki
SP脫JNO艢膯 GRUPY
kreowana kulturowo - wynikaj膮ca ze zinternalizowania przez cz艂onk贸w grupy wsp贸lnych norm i warto艣ci
kreowana organizacyjnie - wynikaj膮ca z realizacji jednostkowych i grupowych cel贸w poprzez dzia艂ania cz艂onk贸w grupy
kreowane strukturalne - wynikaj膮ca np. z przeciwstawienia grup w艂asnych grupom obcym, z konflikt贸w z innymi grupami
Sp贸jno艣膰 grupy z punktu widzenia jednostki:
grupy ekspresyjne - gdzie przyczyn膮 uczestniczenia jest wzajemna atrakcyjno艣膰 cz艂onk贸w
grupy instrumentalne - gdzie przyczyn膮 bycia razem s膮 korzy艣ci i satysfakcja, jakie mog膮 wynika膰 z cz艂onkostwa w grupie
9.01.2008
W艂adza grupowa - wyra偶a si臋 w kontroli jednego cz艂owieka nad innymi, polega na wymuszaniu zachowa艅 uznanych za obowi膮zkowe lub po偶膮dane z punktu widzenia grupy
S.Ossowski przez w艂adz臋 rozumie „mo偶no艣膰 podejmowania i realizacji niezale偶nie od woli ludzi, w kt贸rych decyzja w taki czy inny spos贸b dotyczy. Jest to przywilej panowania nad wol膮 innego cz艂owieka, przewag膮 decyzji”
W艂adza wyznaczona osobowo - decyzje jednostki posiadaj膮cej w艂adz臋 s膮 skierowane do os贸b ze wzgl臋du na pe艂nione role spo艂eczne
Zakres streficzny w艂adzy - oznacza, 偶e decyzje dotycz膮 wszystkich tych, kt贸rzy swoj膮 aktywno艣ci膮 wchodz膮 w zakres spraw obj臋tych w艂adz膮
Techniki sprawowania w艂adzy:
magiczne lub religijne, odwo艂uj膮ce si臋 do si艂 ponadludzkich
prze艣wiadczenie obywateli o kompetencji w艂adzy i pe艂nionej kontroli nad nimi
perswazja i przekonywanie za pomoc膮 okre艣lonych argument贸w
wychowanie i wpajanie podporz膮dkowanym zasad ideologii, w imi臋 kt贸rej sprawowana jest dana w艂adza
nadzieja nagrody za pos艂usze艅stwo oraz zastraszenie i terror w przypadku niepos艂usze艅stwa
Wp艂yw w艂adzy na funkcjonowanie grupy i post臋powanie jej cz艂onk贸w
cz艂onkowie grup wykazuj膮 tendencj臋 do na艣ladowania post臋powania i zachowa艅 tych cz艂onk贸w, kt贸rzy w hierarchii w艂adzy znajduj膮 si臋 wy偶ej
osoby posiadaj膮ce wy偶sz膮 w艂adz臋 w grupie inicjuj膮 zachowania, kt贸rych celem jest kontrola zachowa艅 innych, zw艂aszcza os贸b zajmuj膮cych ni偶sze pozycje w grupie
osoby zajmuj膮ce wy偶sz膮 pozycj臋 w hierarchii w艂adzy wywieraj膮 wp艂yw na osoby stoj膮ce ni偶ej w inny spos贸b, ni偶 osoby oddzia艂uj膮ce z ni偶szych pozycji na osoby pozostaj膮ce na wy偶szych pozycjach
Badania styl贸w przyw贸dztwa grupowego
Autorytarny
- pojawienie si臋 agresji do przyw贸dcy i cz艂onk贸w grupy
- uzale偶nienie od przyw贸dcy
- brak jakiejkolwiek inicjatywy
- grupa dzia艂a tak d艂ugo, jak jej przyw贸dca
- ca艂kowity zanik r贸偶nic indywidualnych mi臋dzy cz艂onkami
Demokratyczny
- ch臋膰 wsp贸艂pracy, pomocy
- pogodna atmosfera
- nie wyzwala agresji
- nieobecno艣膰 przyw贸dcy nie sprawia zaniku dzia艂alno艣ci grupy
- indywidualne r贸偶nice mi臋dzy cz艂onkami
Anarchiczny
- dezorganizacja oraz aktywno艣膰 nie prowadz膮 do 偶adnych rezultat贸w
- wzrost poziomu agresji
- pewne r贸偶nice indywidualne
Klasyfikacja grup
1) ze wzgl臋du na struktur臋
- ma艂e- struktura prosta, mikrostruktura, kt贸rej zasadniczymi elementami s膮 poszczeg贸lni cz艂onkowie grupy (ni wi臋cej ni偶 kilkunastu), jednostki powi膮zane wi臋zi膮 bazuj膮c膮 na styczno艣ciach bezpo艣rednich
- du偶e- z艂o偶ona struktura, makrostruktura, sk艂ada sie z r贸偶nych podgrup, cz艂onkowie powi膮zani s膮 przede wszystkim wi臋zi膮 opart膮 na styczno艣ciach po艣rednich i raczej uprzedmniotowionych
2) z uwagi na rodzaj wi臋zi
- pierwotne
* styczno艣ci osobiste i postawy emocjonalne
* wzgl臋dna trwa艂o艣膰
* bezpo艣rednie kontakty, niewyspecjalizowane
* ma艂a liczebno艣膰
*wzgl臋dna za偶y艂o艣膰
- wt贸rne
* wielu cz艂onk贸w, w wi臋kszo艣ci anonimowych
* sformalizowane i po艣rednie stosunki w wysoce wyspecjalizowanych dzia艂aniach
* wi臋藕 bazuj膮ca na interesach, wynikaj膮ca ze styczno艣ci rzeczowych
Grupa w艂asna i obca
Grupa w艂asna:
bardziej zr贸偶nicowana i zindywidualizowana
postrzeganie i zapami臋tywanie tylko drobnych zachowa艅
negatywnych powod贸w zachowa艅 doszukuje si臋 w sytuacji zewn臋trznej
pozytywne zachowania t艂umaczy si臋 szlachetnym charakterem cz艂onk贸w
Grupa obca:
zapami臋tuje si臋 zachowania z艂e, negatywne
zachowania pozytywne t艂umaczy si臋 niezale偶n膮 sytuacj膮 zewn臋trzn膮
zachowania negatywne t艂umaczy si臋 z艂ym charakterem
Grupa odniesienia:
oznaczenie grupy, kt贸ra jest dla jednostki 藕r贸d艂em norm i warto艣ci, wzor贸w zachowa艅 i wedle kt贸rych modeluje w艂asne post臋powanie
oznaczenie grupy, kt贸ra jest dla jednostki t艂em, oceny przez ni膮 b膮d藕 w艂asnej sytuacji, b膮d藕 post臋powania
Poj臋cie wzgl臋dnego upo艣ledzenia - poczucie upo艣ledzenia wi膮偶e si臋 nie tyle z umiejscowieniem na obiektywnej skali posiadanych d贸br, ile z postrzeganiem w艂asnego usytuowania w stosunku do innych os贸b o podobnych celach, czyli zale偶y od subiektywnej skali ich pozycji
Klasyfikacja grup z uwagi na stopie艅 sformalizowania instytucji wyst臋puj膮cej w danej grupie
Formalne - instytucje grupy i kontrola wysoce sformalizowana
Nieformalne - instytucje grupy i kontrola wybitnie spontaniczny charakter
Klasyfikacja grup z uwagi na stopie艅 trudno艣ci wej艣cia do danej grupy
Inkluzywna - o 艂atwym sposobie uzyskania cz艂onkostwa
Ekskluzywna - czyli grupy o charakterze zamkni臋tym
Grupy celowe
zorganizowane dla organizacji jednego z celu lub wi膮zki celu
wi臋藕 cz艂onk贸w wysoce sformalizowana
czynnikiem grupotw贸rczym s膮 potrzeby jednostki lub zbiorowo艣ci do podtrzymania w艂asnej r贸wnowagi/rozwoju
warunkiem powstania u艣wiadomienia sobie przez pewn膮 liczb臋 os贸b zbie偶no艣ci lub identyczno艣ci niekt贸rych potrzeb
mog膮 powstawa膰 na zasadach dobrowolno艣ci (np. zrzeszenia)
lub jako przymusowe grupy celowe
cechuje je zorganizowany system zorganizania/organizacja
uczestnictwo o charakterze „kontraktu”, czyli zobowi膮zania si臋 ka偶dego cz艂onka do wype艂nienia swoich obowi膮zk贸w wynikaj膮cych z zasad organizacji
„atmosfera impersonalizacji”, czyli za艂atwianie spraw w spos贸b sformalizowany
RODZINA
Definicje rodziny:
Rodzina - stosunkowo trwa艂a grupa spo艂eczna, z艂o偶ona z jednostek powi膮zanych przez wsp贸lnych przodk贸w, ma艂偶e艅stwo lub adopcj臋 (Goodman, 1997)
Rodzina - ma艂a grupa spo艂eczna, sk艂adaj膮ca si臋 z rodzic贸w, ich dzieci i krewnych
Rodzic贸w 艂膮czy wi臋藕 ma艂偶e艅ska, rodzic贸w z dzie膰mi - wi臋藕 rodzicielska, stanowi膮ca podstaw臋 wychowania rodzinnego, jak r贸wnie偶 wi臋藕 formalna okre艣laj膮ca obowi膮zki rodzic贸w i dzieci wzgl臋dem siebie (Wo藕niak, 1998)
Rodzina - grupa spo艂eczna z艂o偶ona z os贸b, kt贸re 艂膮czy stosunek ma艂偶e艅ski i rodzicielski -> pokrewie艅stwo -> rzeczywiste (mi臋dzy rodzicami i dzie膰mi w艂asnymi) -> zast臋pcze (mi臋dzy rodzicami i dzie膰mi przybranymi)
=>pokrewie艅stwo w linii prostej:
=>w linii wst臋pnej (rodzice, dziadkowie, pradziadkowie)
=>w linii zast臋pnej (rodzice, dzieci, wnuki)
=>pokrewie艅stwo w linii bocznej (rodze艅stwo, ciotki, wujkowie, itd.)
=>rodzina ma艂a - cz艂onkowie rodziny 偶yj膮 zazwyczaj pod jednym dachem i tworz膮 jedno gospodarstwo domowe, obejmuj膮ce dwa pokolenia
=>wielka rodzina - obejmuje 3 pokolenia, a czasem tak偶e kilka rodzin po艂膮czonych pokrewie艅stwem linii bocznej (Szczepa艅ski, 1997)
Rodzina jako grupa spo艂eczna
bezpo艣rednie mi臋dzyludzkie kontakty spo艂eczne „twarz膮 w twarz”
stosunki mi臋dzyosobnicze bliskie, intymne, nasycone emocjami
inerakcje i zwi膮zek osobowo艣ci przewa偶aj膮 nad organizacj膮 i zwi膮zkiem r贸l spo艂ecznych (szczeg贸lnie w ostatnich czasach)
nale偶y do kategorii tzw. grup pierwotnych powstaj膮cych przewa偶nie spontanicznie, z osobistych nieformalnych pobudek
Rodzina jako instytucja spo艂eczna
s艂u偶y zaspokojeniu potrzeb spo艂ecze艅stwa, okre艣lonych grup i kategorii spo艂ecze艅stwa oraz jednostek
obejmuje r贸wnie偶 zesp贸艂 ustabilizowanych regulator贸w aksjonormatywnych oddzia艂uj膮cych na zachowanie i 艣wiadomo艣膰 cz艂onk贸w zinstytucjonalizowanej grupy
rodzina zaspokaja istotne potrzeby spo艂eczne: potrzeby spo艂ecze艅stwa globalnego, potrzeby innych grup spo艂ecznych (np. grup narodowych, klasowych), potrzeby jednostek ludzkich (g艂. cz艂onk贸w rodziny), potrzeby ekonomiczne, emocjonalne, seksualne, itp.
Funkcje rodziny (Tyszalska, Wachowiak, 1997)
materialno-ekonomiczne - zaspokajanie potrzeb cz艂onk贸w rodziny oraz spo艂ecze艅stwa; 4 podfunkcje:
produkcyjna
zarobkowa
gospodarcza
us艂ugowo-kompensacyjna
opieku艅czo-zabezpieczaj膮ca - materialne i finansowe zabezpieczenie cz艂onk贸w rodziny pozbawionych 艣rodk贸w do 偶ycia albo fizycznie niesprawnych, wymagaj膮cych opieki
prokreacyjna - zaspokajanie rodzicielskich, emocjonalnych potrzeb wsp贸艂ma艂偶onk贸w oraz reprodukcyjnych potrzeb spo艂ecze艅stwa
seksualna - ma艂偶e艅stwo jest spo艂ecznie akceptowan膮 form膮 wsp贸艂偶ycia p艂ciowego, od XX w. oddzielnie aktywno艣ci p艂ciowej od spraw rozrodczo艣ci
legalizacyjno-kontrolna - legalizacja zachowa艅 oraz sprawowanie wzajemnej kontroli w celu zapobie偶enia odst臋pstwom od norm i wzor贸w; wyst臋puje tu legalizacja prawna, obyczajowa, moralna i religijna
stratyfikacyjna - wyznaczanie pozycji spo艂ecznych przez pochodzenie, udzia艂 w klasowej subkulturze i ideologii socjalizacji potomstwa, poprzez rodzin臋 wp艂yw kultury narodowej
socjalizacyjna - wprowadzenie dziecka w 艣wiat kultury danego spo艂ecze艅stwa, przygotowanie do samodzielnego pe艂nienia r贸l oraz interakcja osobowo艣ci ma艂偶onk贸w, internalizacja systemu warto艣ci, osobiste losy dziecka (aspekt prywatny socjalizacji)
kulturalna - zapoznanie z kultur膮 danego spo艂ecze艅stwa, upajanie odpowiednich norm i systemu warto艣ci, przekazywanie dziedzictwa kulturowego, organizowanie i dostarczanie prze偶y膰 estetycznych, inicjowanie i stymulowanie kontakt贸w z instytucjami kulturalnymi
religijna - wychowanie potomstwa w duchu religijnym i egzekwowanie przez wszystkich cz艂onk贸w rodziny norm, zasad i warto艣ci, kt贸rych nosicielem jest wyznawana religia
rekreacyjno-towarzyska - wypoczynek i nawi膮zywanie kontakt贸w towarzyskich, roz艂adowywanie napi臋膰 psychicznych
emocjonalno-ekspresyjna - zaspokajanie potrzeb emocjonalnych i potrzeb wyra偶ania swej osobowo艣ci, uzyskanie intymnego odd藕wi臋ku psychicznego, poczucie wsp贸lnoty intelektualnej, zapewnienie poczucia oparcia i bezpiecze艅stwa
Cykle 偶ycia ma艂偶e艅skiego - rodzinnego
narzecze艅stwo - oficjalna umowa zobowi膮zuj膮ca w okre艣lonym czasie do zawarcia zwi膮zku ma艂偶e艅skiego
ma艂偶e艅stwo bezdzietne - podj臋cie si臋 nowych w 偶yciu jednostki r贸l spo艂ecznych (role ma艂偶e艅skie m臋偶a i 偶ony), tr贸jp艂aszczyznowy wymiar : seksualny, psychiczny i spo艂eczno-kulturowy
ma艂偶e艅stwo z dzie膰mi - podj臋cie si臋 kolejnych r贸l spo艂ecznych (rola matki i ojca), konieczno艣膰 przeorganizowania swojego stylu 偶ycia i wi臋zi
rodzina z odchodz膮cymi dzie膰mi - dorastaj膮ce dzieci odchodz膮 od rodziny i d膮偶膮 do samodzielno艣ci, s艂abni臋cie silnych dawniej wi臋zi wewn膮trzrodzinnych
Typologia ma艂偶e艅stwa
Czynniki wyboru partnera:
blisko艣膰 przestrzenna - kojarzenie ma艂偶e艅stwa tylko w艣r贸d znajomych i powinowatych
wyobra偶ania o idealnym partnerze - rozwijanie przez m艂odych ludzi w okresie zbli偶aj膮cego si臋 wieku upowa偶niaj膮cego do zawarcia ma艂偶e艅stwa
obraz w艂asnych rodzic贸w - ch臋膰 znalezienia partnera, kt贸ry odpowiada艂by temu obrazowi, cechy osobowo艣ci i d膮偶no艣ci osobotw贸rcze - kt贸re wyznaczaj膮 d膮偶enie do ukszta艂towania w艂asnego samodzielnego 偶ycia
d膮偶enie do homogamii (szukanie partnera o podobnych cechach psychicznych lub spo艂ecznych) lub do heterogamii (szukanie partnera o zupe艂nie odmiennych cechach psychicznych czy spo艂ecznych)
Typologia ma艂偶e艅stwa z uwagi na liczb臋 partner贸w:
monogamiczne - sk艂adaj膮 si臋 z dwojga partner贸w (tra艂y zwi膮zek jednego m臋偶czyzny z jedn膮 kobiet膮)
poligamiczne - sk艂adaj膮ce si臋 z wi臋cej ni偶 dwojga partner贸w, poligamia - ma艂偶e艅stwo jednego m臋偶czyzny z wi臋cej ni偶 jedn膮 kobiet膮
poliandria - jedna kobieta + wielu m臋偶czyzn
Typologia ma艂偶e艅stwa z uwagi na zakres wyboru ma艂偶onka
ma艂偶e艅stwo endogamiczne - zawarte w obr臋bie tej samej grupy spo艂ecznej
ma艂偶e艅stwo egzogamiczne - partnerzy pochodz膮 z r贸偶nych grup spo艂ecznych
Typologia ma艂偶e艅stwa z uwagi na hierarchi臋 presti偶u i wewn膮trzrodzinnej w艂adzy
matriarchalne - w艂adza nale偶y do matki i 偶ony
patriarchalne - w艂adz臋 sprawuje ojciec i m膮偶
agalitarne - podzia艂 w艂adzy i obowi膮zk贸w mi臋dzy m臋偶em i 偶on膮 jest wzgl臋dnie r贸wny
Typologia ma艂偶e艅stwa z uwagi na miejsce zamieszkania po 艣lubie
patrylokalne - w domu m臋偶a
matrylokalne - w domu 偶ony
neolokalne - we w艂asnym mieszkaniu
16.01.2008
05.02.08 exam o godz. 10.00
Typologia rodziny z uwagi na formy organizacyjne
rodzina ma艂偶e艅ska (nuklearna) - sk艂ada si臋 z m臋偶a i 偶ony oraz dzieci, typ rodziny dwupokoleniowej
rodzina poligamiczna - sk艂ada si臋 z kilku zwi膮zk贸w ma艂偶e艅skich (najcz臋艣ciej jednego m臋偶czyzny z wieloma kobietami) po艂膮czonych w jedn膮 zbiorowo艣膰 rodzinn膮
rodzina poszerzona-wielopokoleniowa (du偶a) - pod jednym dachem zamieszkuje kilka rodzin nuklearnyhc uznaj膮cych patriarchaln膮 wladz臋 ojca rodziny
zmodyfikowana rodizna poszerzona - kt贸ra stanowi jakby zwi膮zzek rodzin nuklearnych b臋d膮cych w sferze cz臋艣ciowych zale偶no艣ci od siebie
Typologia rodziny z uwagi na 藕r贸d艂a utrzymania
rodzina ch艂opska - dla kt贸rej 藕r贸d艂o utrzymania stanowi doch贸d uzyskany z fizycznej pracy cz艂onk贸w rodziny
rodzina robotnicza - 藕r贸d艂o utrzymania to doch贸d uzyskany z fizycnej pracy najemnej cz艂onk贸w rodziny
rodzina inteligencka - kt贸r膮 r贸偶ni od rodziny robotniczej charakter pracy zawodowej (praca umys艂owa)
Dezorganizacja rodziny
gdy dochodzi do najrozmaitszych zak艂贸ce艅 wywo艂uj膮cych przej艣ciowy lub trwa艂y rozk艂ad rodziny
ograniczenie ollub zanik dotychczas wype艂nianych funkcji i r贸l rodzinnych, zw艂aszcza obowi膮zk贸w ma艂偶onk贸w wobec siebie i dzieci, a tak偶e dzieci wobec rodzicow i ewentualnie mi臋dzy rodze艅stwem
dezorganizacje 偶ycia ma艂偶ensko-rodzinnego poprzedzaj膮 zwykle r贸偶ne zaburzenia psychospoleczne, okre艣lane z jawiskami patologicznymi, kt贸re zaczynaj膮 si臋 konfliktami i zdradami ma艂偶e艅skimi, z ewentualnymi konfliktami mi臋dzy ma艂偶e艅stwem. (? Powinno by膰 chyba -ami ale nie jest)
Rozw贸d
jedna z form rozbicia rodziny
g艂owny wska藕nik rozbicia ma艂偶e艅stwa i rodziny
g艂贸wnymi przyczynami rozwod贸w s膮 zdrady ma艂偶e艅skie, alkoholizm, oddzielenie od wsp贸lnego 艂o偶a
Rodzina wsp贸艂czesna w badaniach empirycznych (badania Halmana z 1999? r.)
80% respondent贸w uzna艂o rodzin臋 za bardzo wa偶n膮 rzecz w ich 偶yciu (najni偶szy odsetek 35% w Portugalii i na Litwie).
Sprzeciwienie si臋 opinii, 偶e rodzina jest instytucj膮 przestarza艂膮, nie by艂 ni偶zy ni偶 70%, a si臋ga艂 nawet 90%
Odsetek aprobuj膮cych samotne macierzy艅stwo nie by艂 wy偶szy ni偶 50%, a w Szwecji, gdzie odsetek dzieci (i tu si臋 urywa bez kropki nawet :P)
Pow艣ci膮gliwo艣膰 w aprobacie homoseksualizmu
Wsp贸艂czesna rodzina polska (badania Halmana z 1999)
Uznanie rodziny za bardzo wa偶n膮 - 91%
Uznanie ma艂偶e艅艣twa za instytucj臋 nieprzestarza艂膮 - 94%
Najni偶szy odsetek aprobuj膮cych samotne macierzy艅stwo - 13%
G艂贸wne przyczyny aprobaty warto艣ci rodzinnyych
wp艂yw ko艣cio艂a katolickiego (fuj)
du偶a liczba rodzin rolnik贸w odpowiadaj膮cych wzorowi rodziny przedprzemys艂owej
Badania Dobrodnickiej ? - 1999
oddzielenie si臋 sfery 偶ycia seksualnego od macierzy艅stwa i prokreacji
wzrost tolerancji wobec przed艣lubnych stosunk贸w seksualnyhc m艂odzie偶y i zmniejszenie r贸偶nic tolerancji wobec ch艂opc贸w i dziewcz膮t
zmiana opinii m艂odzie偶y dot. przed艣lubnych kontakt贸w seksualnych uwa偶anych za naganne z 41% w 1988 do 17% w 1999 oraz zachowa艅 seksualnych (wczesnej inicjacji seksualnej m艂odzie偶y szk贸艂 ponadpostawowych)
wzost liczby zwi膮zk贸w nieformalnych
Cechy wsp贸艂czesnej rodziny polskiej (wg Tyszki)
znacznie ju偶 oddalona od wzorc贸w tradycyjnej klasycznej rodziny instytucjonalno-patriarchalnej
z uaktywnion膮 zawodowo 偶on膮 a zarazem matk膮
niemal ca艂kowicie egalitarna w uprawnieniach wsp贸艂ma艂偶onk贸w
z zewn臋tznymi napi臋ciami wywolanymi podw贸jnymi rolami kobiet, ich przeci膮偶eniem
rozpowszechniaj膮ca si臋 coraz bardziej w formie rodziny ma艂ej
posiadaj膮ca istotne zwi膮zki z pozafamilijn膮 mikreostruktur膮 spo艂eczn膮
ceni膮ce materialne podstawy swego 偶ycia pryz jednozesnym znacznym zaawansowaniu wewn臋trznyhc wi臋zi emocjonalnych
o zaznaczaj膮cym si臋 procesie indywidualizacji swoich czlonk贸w, r贸偶nie zaawansowanym w poszczeg贸lnych 艣rodowiskach spolecznych
o rozbudowanej funkcji socjalizacyjno-wychowawczej w skomplikownaych warunkach spo艂ecznych, pozostaj膮ce w znacnzej interakcji z kultur膮 masow膮
o zdecydowanie prorodzinnej 艣wiadomo艣ci
Rodzina polska w okresie transformacji ustrjowej
zmiany w materialnych podstwaach 偶cia rodziny (pogorszenie si臋 sytuacji materialnej 2/3 rodzin)
pojawienie si臋 bezrobocia (1/4 spo艂ecze艅stwa)
pogorszenie stanu zdrowia (powoduj膮ce reperkusje w 偶yciu rodzinnym)
spadek liczby potomstwa
rozlu藕nienie wi臋zi rodzinnej prowadz膮cej do dezorganizacji rodziny
spadek liczby zawieranych ma艂偶e艅stw, a wzrost liczby zwi膮zk贸w nieformalnych
zwi臋kszenie liczby rodzin niepelnych
wzrost liczby rodzin konfliktowych i zdezintegrowanych
malej膮ca liczba rozwod贸w
konsolidacja mikrostruktury na skutek trudno艣ci wyst臋puj膮cych w spolecze艅stwie globalnym
wg 艢piewaka (?)
kurczenie si臋 czasu wolnego
prosty tr贸jpodzial czasu
1. pierwsz膮 grup臋 stanowi膮 ci, kt贸rzy nie maj膮 czasu nawet na wype艂nenie koniecznych obowi膮zk贸w
2. drug膮 - osoby, kt贸rym czasu starcza na wszystko
3. trzecia to ci, kt贸rzy 偶yj膮 bez po艣piechu i maj膮 a偶 nadto czasu
Ma艂偶e艅stwa
W badaniach Duch-Krzysztofek w ko艅cu lat 80 szcz臋艣liwe udane ma艂偶enstwo jako najwa偶niejszy cel w 偶yciu wskazywa艂o 74,7%.
86% postrzega艂o sw贸j dom rodzinny, jako „miejsce, gdzie s膮 ludzie, kt贸rzy kochaja, rozumiej膮 i gdzie jest im lepiej”.
Badania CBOS z ostatnich lat wskazuj膮 jednoczesnie na nast臋puj膮ce przycyzny nie zawierania ma艂偶e艅stw (Polki zawieraj膮 ma艂偶e艅stwo przeci臋tnie w wieku 25-29 lat)
obawiaj膮 si臋 trudnosic materialnych 72%K i 65%M
obawiaj膮 si臋 trudno艣ci mieszkaniowych 60%K i 52%M
obawiaj膮 si臋 nieudanego ma艂偶e艅stwa 39%K i 24%M
nie mog膮 znale藕膰 odpowiedniego partnera 25%K i 25%M
wybieraj膮 wolno艣膰, 偶ycie bez zobowi膮za艅 24%K i 44%M
obawiaj膮 si臋, 偶e za艂o偶enie rodziny przeszkodzi im w karierze zawodowej 23%K i 25%M
obawiaj膮 si臋 obowi膮zk贸w rodzicielskich 13%K i 25%M
Badania bydgoskie
G艂. Cyznnuki wykluczaj膮ce mo偶oliwo艣膰 zawierania ma艂偶e艅stwa:
brak sta艂ej pracy 73%L i 74%S
brak mieszkania 68% L i 69% S
konieczno艣膰 wsp贸lnego mieszkania z rodzicami 40% L i 39%S
czynniki maj膮ce wp艂yw na kojarzenie si臋 ma艂偶e艅stw:
wykszta艂cenie 59L 44S
zgodno艣膰 charakteru 31L 43S
uczucie 27L 20S
pochodzenie spo艂eczne 9L 6 7(?)
pozycja materialna 8L 6A
3 modele ma艂偶e艅艣twa
tradycyjny - jedynie m膮偶 pracuje i zarabia wystarczaj膮co na utrzymanie rodziny, 偶ona za艣 zajmuje si臋 wy艂膮cznie prowadzneiem domu i wychowaniem dzieci
partnerski - m膮偶 i 偶ona tyle samo przeznaczja膮 na prac臋 zawodow膮 i w r贸wnym stopniu zajmuj膮 si臋 domem i dzie膰mi
mieszany - m膮偶 i 偶ona pracuj膮 zawodowo, m膮偶 po艣wi臋ca wi臋cej czasu na prac臋 zawodow膮, 偶ona opr贸cz pracy zawodowej zajmuje si臋 domem i dzie膰mi
Badania z 1995 dot. akceptowanego i realizowanego modelu rodziny
Akceptowany
model tradycyjny 43%
model partnerski 35%
Realizowany
model tradycyjny 26%
mdel partnerski 24%
Badania CBOS z 2006
Akceptowany
tradycyjny 32%
partnerski 41%
mieszany 24%
Realizownay
tradycyjny 23%
partnerski 19%
mieszany 26%
Czynniki decyduj膮ce o prawid艂owym funkcjonownaiu ma艂ze艅艣twa
rodzaj powinno艣ci m膮艂偶e艅艣kich b臋d膮cy wynikiem wzajemnego porozumienia 80%L i 100%S
wsp贸lne podejmowanie decyzji 96% L i 97% S
wsp贸lne wykonywanie obowi膮zk贸w domowych 91%L i 97%A
finansowa odpowiedzialno艣膰 m臋偶a za zaspokojenie potrzeb ma艂偶e艅stwa 74L 71S
r贸wny podiza艂 obowi膮zk贸w mi臋dzy m臋zem a 偶on膮 w zakresie finansowego utrzymania zwi膮zku 26L i 29S
prawo m臋偶a do pierwsze艅stwa przy podejmowaniu decyzji 6%L i 4%S
obci膮偶enie 偶ony wi臋ksoz艣ci膮 obowi膮zk贸w domowych 2%L i 0%S
Nar贸d
K艂osowski - „nar贸d jest wsp贸lnot膮 kultury, a jego wi臋藕 nosi charakter emocjonalny”
emocje odr贸偶niaj膮 stosunek do narodu od stosunku od spo艂ecze艅stwa, kt贸rego wi臋藕 ma cechy instrumentalne, praktyczne, rzeczowe
bywaj膮 spo艂臋cze艅stwa wielonarodowe, niejednolite pod wzgl臋dem narodowej kultury
bywaj膮 narody podzielone pomi臋dzy r贸偶ne spo艂ecze艅stwa i(1?) pa艅stwa
nar贸d ma dluga historie, jest wiec zjawiskiem zmiennym, a jego 藕r贸d艂a si臋gaj膮 daleko w przesz艂o艣膰 (rodzina i r贸d, klan, plemi臋, lud)
Poj臋cie narodu wg R. Dyoniziaka (czy co艣) - zbiorowo艣膰 terytorialna o okre艣lonym sk艂adzie etnicznym, kt贸ra w procesie dziejowym urzeczywistnia si臋 jako wsp贸lnota o pod艂o偶u gospodarczym, praktycznym, spo艂ecznym i kulturowym i wyra偶a si臋 w 艣wiadomosci swych cz艂onk贸w
terytorium - wsp贸lne dla pewnej grupy ludzi pod艂o偶e materialne narodu
etniczna struktura narodu 艣wiadczy o nie zawsze jednorodnym pochodzeniuj etniczny (wiek form 偶ycia narodowego np. spo艂ecze艅stwa wzgl臋dnie jednorodne, ale z tzw. Mniejszo艣ciami narodowymi; spo艂ecze艅stwa wieloetniczne)
integracja polityczna - struktura polityczna - ca艂o艣膰 podporz膮kdowana jednolitym zasadom, celom i d膮偶zeniom politycznym, organizacja pa艅stwowa - chroni膮ca przed zagro偶eniami zewn臋trznymi
gospodarka - ukszta艂towanie si臋 gospodarki towarowej i powstanie rynk贸w narodowych i tenedncji integracyjnych, obejmuj膮cych wi臋kszo艣膰 spo艂臋cze艅stwa
integracja zbiorowo艣ci w sferze spo艂ecznej - przeobra偶anie si臋 z lu藕nego zbioru grup i kr臋g贸w spolecznych w wewn臋tznie zr贸偶nicowan膮 calo艣膰 spo艂eczn膮
kulturowa wsp贸lnota narodu - uto偶samiana ze wsp贸lnot膮 j臋zyka
艣wiadomo艣膰 narodowa - b臋d膮ca odbiciem obiektywnych wi臋zi, warunk贸w, czynnik贸w kszta艂tuj膮cych zbiorowo艣膰 narodow膮 w sferze psychiki ludzkiej
Konceprcje wyodr臋bniania si臋 narodu
konceprcja naturalistyczna - nar贸d jako tw贸r spo艂eczny ukierunkownay w艂a艣ciwo艣ciami 艣rodowiska geograficznego w kt贸rym pewna grupa rasowa przez wieki zamieszkiwa艂a, przekazuj膮c swe w艂a艣ciwo艣ci psychofizycne nast臋puj膮cym po sobie generacjom (koncepcja odrzucona)
koncepcja politologiczna - nar贸d to wsp贸lnota polityczna, gdzie pa艅stwo d膮偶y do ukszta艂towania w swych ramach narodu, d膮偶膮膰 do integrtcji grup plemiennych czy etnicznych pod wzgl臋dem jednorodnego systemu wierze艅, obyczaj贸w, wsp贸lnych tradycji, a przede wszystkim jednoczy je gospodarczo (ameryka艅ski pogl膮d)
koncepcja kulturowa - upatruje w kszta艂towaniu si臋 w toku rozwoju historycznego spo艂eczno艣ci, kt贸re tworz膮 w艂asn膮 kultur臋 w kt贸rych cz艂onkowie narodu uczestnicz膮 w tej kulturze narodowej, obejmuj膮cy j臋zyk, obyczaje, sztuk臋, nauk臋, dzia艂alno艣膰 gospodarcz膮, tradycje i inne dziedziny aktywno艣ci
Powstanie nowoczesnego narodu
Przez pojecie „nowoczesny nar贸d” rozumie si臋 taki stna i stopie艅 rozwoju spo艂eczno艣ci narodowej, w kt贸rym:
wszystkie sfery, warstwy czy klasy spoleczne, nawet najni偶sze warstwy spo艂ecze艅stwa, charakteryzuj膮 si臋 poczuciem przynale偶no艣ci i to偶samo艣ci narodowej
podstawowe zr臋by kultury narodowej z r贸偶nych dziedzin (obyczaj贸w, kultury, literatury, sztuki, nauki) zostaj膮upowszechnione w szerokich masach ludzi
dany nar贸d posiada w艂asn膮 organizacj臋 pa艅stwow膮 lub te偶 w drodze walki narodowowyzwole艅czej d膮偶y do uzyskania niepodleglego pa艅stwa
Do kszta艂towania si臋 nowoczesnych narod贸w w Europie doprowadzi艂y takie proccesy jak przemiany polityczne, przemiany spo艂eczne i rozw贸j masowych 艣rodk贸w przekazu kultury.
Poj臋cia zwi膮zane z narodem:
poj臋cie charakteru narodowego - sugeruje, 偶e typowi przedstawiciele r贸znych narod贸w r贸偶ni膮 si臋 charakterologicznie, podpobie艅stwo charakteru cz艂onk贸w zbiorowo艣ci narodowej jest z punktu widzenia socjologii rezultatem podobnych warunk贸w 偶ycia, wsp贸lnych los贸w dziejowych, okre艣lonego dziedzictwa kulturowego.
stereotypy narodowe - to obiegowe, uproszczone, uog贸lnione i ju偶 przez to fa艂szywe wyobra偶enia na temat okre艣lownych warto艣ci, kt贸re odnoszone s膮 tak偶e do poszczeg贸lnych ludzi.
23.01.2008
NAR脫D; SPO艁ECZNO艢膯 LUB WSPOLNOTA
nar贸d- najcz臋艣ciej wspolnota duchowa; historycznie uksztaltowana wspolnota, powstala na gruncie wspolnych losow dziejowych i ostatecznie okrzepla w epoce kapitalizmu, charakt si臋 istnieniem wlasnej odrebnosci jako narodu
spolecznosc lub wspolnota- zazwyczaj zbiorowosc terytorialna, w ramac ktorej czlonkowie mog膮 zaspokajac swe podstawowe potrzeby
2 TYPY ZBIOROWOSCI SPOLECZNEJ (TONNIES) (W-wspolnota, S- stowarzyszenie)
wiezy laczace ludzi: W pokrewienstwo, braterstwo sasiedztwo; S umowy, wymiana dobr materialnych wyrachowaie
we wzajemnych stosunkach ludzie uczestnicza jako: W osobowosci; S role spoleczne
srodki kontroli W zwyzcaj, tradycje; S prawo sfromalizowane
ludzie kieruja si臋 : W wiara; S wzgl臋dem na opinie publiczna
podstawa gospodarcza W wlasnosc zbiorowa; S pieniadz, wlasnosc prywatna
SRODOWISKO SPOLECZNE
- 艣rodowisko spo艂eczne- obejmuje og贸艂 jednostek, kr臋g贸w spo艂ecznych, grup, zbiorowo艣ci, kt贸rymi osobnik spotyka si臋 w ci膮gu 偶ycia i kt贸re wywieraj膮 wp艂yw najego zachowanie
- 艣rodowisko- okre艣lony typ zbiorowo艣ci/ kategoria spo艂eczna, np. 艣rodowisko studenckie, robotnicze, literakie, lekarskie, nauczycielskie
SPO艁ECZE艃STWO
3 koncepcje
empiryczna
konceptualistyczna
filozofizcna
(J. Szczepa艅ski 1972)- „spo艂ecze艅stwo oznacza dope艂niaj膮ce i krzy偶uj膮ce si臋 formy 偶ycia zbiorowego, wsp贸艂wyst臋puj膮ce i maj膮ce cz臋艣膰 wsp贸ln膮 cz艂onk贸 w ramach narodu pa艅swa czy konfiguracji kulturowej, kt贸re cehuje odr臋bno艣膰 i osobliwo艣膰 kulturowa, strukturalna i dziejowa”
NAR脫D A SPO艁ECZE艃STWO
N ma wszystkie cechy S; S nie a wszystkich cech N
Z N wi膮偶膮 si臋 uczucia: S nie budzi emocji
N jest warto艣ci膮 autoteliczn膮: S ma warto艣膰 instrumentaln膮 jako forma organizacji 偶ycia zbiorowego w obr臋bie jakiego艣 terytorium
Cz艂onkowie jednago N wchodz膮 w sk艂ad r贸偶nych S; S sa najzc臋艣ciej z艂o偶one z cz艂onk贸w r贸偶nych N
N jest postrzegany jako jednorodna ca艂o艣膰, jako wsp贸lnota, kt贸rej wszyscy cz艂onkowie sa „bra膰mi”, bezwzgl臋du na zamieszkanie i zaj臋cie; S jest wielorako zr贸偶nicowan膮 i cz臋sto rozdzierana konfliktami ca艂o艣ci膮
TYPOLOGIA SPO艁ECZE艃STW PRZYDATNA W ANALIZACH SOCJOLOGICZNYCH (B.Szacka, 2003)
Charakterystyzcne cechy spo艂ecze艅stw tradycyjnych:
oparte na rolnictwie, gospodarka naturalna
jednostkami produkcyjnymi samowystarczalne gospodarstwa domowe
s艂aba wymiana towarowa i rynek
brak d膮偶no艣ci do zysk贸w oaz ma艂a rola pieni膮dza w stosunkach spo艂ecznych i okre艣leniu miejsca cz艂woeika w spo艂ecze艅stwie
przekaz informacji s艂贸wnie droga ustn膮
spo艂eczno艣膰 wiejska ma艂o ruhliwa, zamkni臋ta, zasiedzia艂a
du偶 pozucie odr臋bno艣ci spo艂eczno艣ci poszzeg贸艂nych mieszka艅c贸w wsi
g艂owne cz臋艣ci sk艂adowe spo艂eczno艣ci wiejskiej- rodziny i s膮siedztwo
zachowawczo艣膰 i orientacja przesz艂o艣ciowa
silna, nieformalna kontrola spo艂eczna zapewniaj膮ca przestrzeganie wzor贸w zachowa艅
charakterystyczne cechy spo艂ecze艅stwa przemys艂owego
gospodarka rynkowa oraz masowe wytwarzanie d贸br materialnych
jednostki produkcyjne wyspecjalizowane- podzia艂 pracy
d膮偶enie do zysku jako motywacja dzia艂a艅 gospodarczych
piein膮dz jako wyznacznik miejsca cz艂owieka w spo艂ecze艅stwie
rozw przemys艂u towarzyszy rozw贸jmiast
zwi臋kszenie ruchliwo艣ci przestrzennej i spo艂ecznej
nowe zbiorowo艣ci spo艂eczne nie oparte na wi臋zach krwi i s膮siedztwie
umocnienie i rozrost w艂adzy centralnej pa艅stwa, zwiekszenie kontroli formalnej: policji, s膮d贸w, wi臋zie艅
upowszechinenie umiej臋tno艣ci pisania i czytania , wzrost roli wykszta艂cenia
pojawienie si臋 艣rodk贸w masowego prekazu
jednostka zyskuje warto艣膰 autonoomiczn膮 i d膮偶y do osi膮gni臋膰 osobistych
charakterystyczne cecy spolecze艅stwa poprzemyslowego
przesni臋cie aktywno艣ci gospodarczej ze sfery produkcji do sfery us艂ug
proces pracy polegaj膮cy bardizej na relacjach z lud藕mi ni偶 na przetwarzaniu surowc贸w
jako spolecze艅stwo informacyjne - produkcja towar贸w i uslug w znacznej mierze zale偶y od przekazywania informacji
konsekwencje spo艂ecze艅stwa informacyjnego:
zmiana uk艂adu zawodowego, p艂ynno艣膰 rynbku pracyu zagra偶aj膮ca stabilizacji zatrudnienia i wymagaj膮ca sta艂ej elastyczno艣ci.
Zamiana elacji mi臋dzy miejscem pracy i domem
Umo偶liwia rozw贸j demokracji, a tak偶e niedemorkratycznej w艂adzy korporacji mi臋dzynarodowych
Intensyfikuje si臋 proces globalizacji, wp艂ywaj膮cy na przemiany spo艂eczne )k艂adzie kres izolacji poszczeg贸lnych spolecze艅stw i powoduje nasilenie si臋 zewn臋trznych wp艂yw贸w na wszystkie obszary ich 偶ycia
STRATYFIKACJA SPO艁ECZNA
Stratyfikacja spo艂eczna to zr贸偶nicowanie spo艂ecze艅艣twa jako ca艂o艣ci pod wzgl臋dem dochodu, wyksza艂cenia, zawodu, pozycji spo艂ecznej, presti偶u (Dyoniziak i in. 1997)
Systemy zr贸偶nicowania zhierarchizowanego (J. Szczepa艅ski, 1972)
zr贸偶nicowanie wewn膮trz poszczeg贸lnych zawod贸w ze wzgl臋du na poziom kwalifikacji
zr贸znicowanie tytu艂贸w zawodowych i hierarchia zawod贸w
hierarchia stanowisk s艂u偶bowych w ramach instytucji
hierarchia instytucji w ramach zbiorowo艣ci
hierarchia pozycji spo艂ecznych jednostek na podstawie warto艣ci przypisywanej ich rolom
hierarchia warstw spo艂ecznych wyr贸偶nionych na podstawie przywilej贸w, stylu 偶ycia, barier istniej膮cych im臋dzy nimi, z艂o偶onych z obyczaj贸w, wzor贸w dzia艂ania
hierarchia klas spo艂ecznych, wydzielonych na podstawie obiektywnych kryteri贸w
systemy hierachii na podstawie kryteri贸w kombinowanych (tzw. Gradacje syntentyczne)
Uj臋cia wsp贸艂czesne klasy spolecznej
rozumienie klasy w perspektywie stratyfikacyjnej
klasy rozumiane s膮 jako poziomy zr贸偶nicowania spo艂臋cznego w p艂aszczy藕nie ekonomicznej
tak rozumiane klasy s膮 rodzajem warstw i jako takie s膮 cz臋艣ci膮 uk艂ady stratyfikacyjnego spolecze艅stwa
rozumienie klasy w perspektywie strukturalnej
klasy rozumiane jako cz臋艣ci spolecze艅stwa postrzeganego w postaci strukturalnie powi膮zanej ca艂o艣cibyly podstawowymi elementami okre艣laj膮cymi kszta艂t struktury spo艂ecznej
klasy wyr贸偶niane s膮 nie tylko na podsytawie marksowskiego stounku do 艣rodk贸w produkcji, ale tak偶e wg dodatkowych kryteri贸w, takich jak kontrola sprawowana nad prac膮 oraz podzia艂 pracy na fizyczn膮 i umys艂ow膮
wg bada艅 na reprezentatywnej grupie Polak贸w (za Dyoniziak, 1997) w Polsce wyst臋puj膮 klasy - 70% badanych
wymiernianie klasy: g艂贸wnie ronbotnik贸w, ch艂op贸w oraz inteligencj - 38,5%
rzemie艣lnicy i wolne zawody wymieniane jako osobne zbiorowo艣ci spo艂eczne
klasa jest tu kategori膮 analityczn膮
nawi膮zanie do koncepcji klas Marksa, w kt贸rej klasy
Warstwa spo艂eczna
Warstwa w uj臋ciu stratyfikacyjnym
Jako kategoria empiryczna
Jest wyr贸偶niana na podstawie kryteri贸w mierzalnch (wysoko艣c dochod贸w mierzona ilo艣ci膮 zarabianych pieniedzy, wyskzta艂cenie mierzone liczn膮 lat na uki i presti偶 zawodu)
Jako og贸lna kategoria teoretyczna
jest jednym z poziom贸w stratyfikacji rozumianej jako uk艂ad grup tworz膮cych hier ze wzgl臋du na zakres w艂adzy, presti偶u i bogactw ich cz艂on贸w
cz艂onkowie
(co艣tam co艣tam pojecha艂a do przodu i wywalila 6 slajd贸w w ci膮gu minuty :P)