1. Wzory wyjściowe i wynikowe:

• Równanie Bernuliego:

gdzie
,
d to średnica przekroju

Po przekształceniu równanie będzie miało postać:

, gdzie:
,

Przekształcając to równanie możemy obliczyć

, gdzie

D = 20 mm

d = 12 mm

β = d/D = 0,6

g = 9,81 m/s²

h₁ = 66,8cm

t = 18,6 ºC

p_o=1008hPa

2. Przykładowe obliczenia:

3. Tabele obliczeń:

Lp	punkt	h
jednostka	-	cm
1	0	66,8	21
2	1	66,3
3	3	63,5
4	4	48,7
5	2	17,3
6	5	23,9
7	6	38,7
8	7	46,6
9	8	51,2
10	9	54,3
11	10	56,4
12	11	58
13	12	58,6

Tabela 1. Wartości zmierzone.

	x/l	dx	hx
przedział	-	cm	cm
1	0	2	66,8
konfuzor 3-4	0,2	1,84	64,3
		0,4	1,68	60,4
		0,6	1,52	54,2
		0,8	1,36	43,5
2	1	1,2	24,3
dyfuzor 5-10	0,9	1,28	35,4
		0,8	1,36	43,5
		0,7	1,44	49,6
		0,6	1,52	54,2
		0,5	1,6	57,7
		0,4	1,68	60,4
		0,3	1,76	62,6
		0,2	1,84	64,3
		0,1	1,92	65,7
		0	2	66,8

Tabela 2. Wartości teoretyczne

4. Wykres:

Wykres dołączony na oddzielnej kartce.

5. Wnioski:

Celem ćwiczenia było doświadczalne wyznaczenie rozkładu ciśnień w zwężce Venturiego i porównanie z rozkładem teoretycznym. Wraz ze zmniejszaniem się średnicy rury wzrastała prędkość przepływu cieczy, malała zaś wysokość ciśnienia by najmniejszą wartość osiągnąć w części cylindrycznej zwężki. Następnie średnica zwiększała się i rosła wysokość ciśnienia. Taka sama zależność występuje w wynikach otrzymanych drogą obliczeń teoretycznych z równania Bernouliego i równania ciągłości. Jednak wyznaczony doświadczalnie rozkład ciśnień w zwężce Venturiego różni się od teoretycznego rozkładu obliczanego dla przepływu idealnego. Wyniki teoretyczne są częstokroć większe od obliczeniowych, co obserwujemy szczególnie w części dyfuzorowej. Pomiary wskazują, że wysokość ciśnienia za zwężką jest mniejsza. Powodem tych różnic są nieuwzględnione w obliczeniach straty liniowe na długości zwężki oraz straty miejscowe wynikające ze zmiany przekroju.

---