Wieś polska na przełomie XIX i XX w na podstawie „Chłopów” Reymonta
Powieść Reymonta „Chłopi” pokazuje życie chłopów we wsi Lipce. Życie chłopów podporządkowane jest przebiegom pór roku: jesieni, zimy, wiosny, lata, bowiem w taki sposób Reymont przedstawia cykliczność życia chłopów i podporządkowanie się prawom natury.
Cykliczność życia wiejskiego ustala określony porządek działań chłopów, podporządkowanych czasowi prac polowych i obrzędów religijnych. Czynności chłopów zależą więc od siewu, pielenia i zbioru plonów. Towarzyszą im święta katolickie mające na celu nie tylko oddanie hołdu Bogu, ale również integrację społeczności chłopskiej.
Bog i ziemia to najwyższe wartości dla chłopów. Całe ich życie związane jest z tymi wartościami. Ziemia utrzymuje chłopów zapewnia im środki utrzymania, jest ich jedynym dobrem materialnym. Ilość ziemi posiadanej przez chłopa świadczy o jego pozycji we wsi
We wsi istnieje również hierarchia chłopów. Boryna i jego synowie to najważniejsze osoby we wsi. Najniższy szczebel stanowi biedota, ludzie pozbawieni ziemi, żebracy.
Bogatym należy się wszystko, nawet prawo do stanowienia o życiu innych.