|
AGH Wydział EAIiE |
Imię Nazwisko: Dawid Gibek |
|
ELEKTROTECHNIKA |
Semestr: IV |
||
KATEDRA AUTOMATYKI NAPĘDU I URZĄDZEŃ PRZEMYSŁOWYCH |
Rok studiów: II Grupa: 2.2 |
||
|
Nr ćwiczenia: 3 |
||
Temat ćwiczenia: Badanie dynamiki układu z regulatorem cyfrowym. |
Rok akademicki: 1998/1999 |
||
|
|
||
Data wykonania ćwiczenia: 28.04.1999 |
Data zaliczenia sprawozdania: ....................... |
I. Cel ćwiczenia:
Celem ćwiczenia było zapoznanie się z układem ciągłym z regulatorem cyfrowym, zbadanie go i wyznaczenie jego charakterystyk.
II. Schemat blokowy badanego układu:
Dla uproszczenia przyjmuję stałą dyskretyzacji równą jedności Ti = 1, więc teraz transmitancja ekstrapolatora wynosi:
III. Przejście z operatorowej postaci transformacji na transformatę “Z”:
Liczę transmitancję zastępczą połączenia schematu układu otwartego:
a nastepnie przekształcam równanie korzystając z rokładu na ułamki proste:
Stąd wyliczam:
Następnie wyznaczam transmitancję obiektu za pomocą transformaty „Z”:
Po uproszczeniu otrzymuje:
Teraz na podstawie obliczeń wykonanych w matlabie otrzymuje poniższą zależność:
oraz wyliczam transmitancję zastepczą układu Gz:
która wyraża się następującym wzorem:
Po przyjęciu następujących oznaczeń:
i ich podstawieniu otrzymuję:
Do określenia optymalnej transmitancji regulatora wykorzystuję:
warunek pierwszy: skończony czas regulacji
Dzięki temu możemy cały mianownik ułamka GZ(z) zastąpić przez zk,gdzie k jest rzędem obiektu. W naszym badanym układzie k=2 więc mianownik transmitancji Gz(z) możemy zastąpić przez z2. Jak widać otrzymuję:
gdzie K jest to wzmocnienie naszego badanego układu.
warunek drugi: warunek uchybu zerowego dla czasu nieskończonego
niweluje się do zera przy zdąrzaniu do nieskończoności.
transformata uchybowa
Musimy teraz tylko znależć współczynniki K, a0, a1:
które wynoszą odpowiednio:
a1=1 a0=0,4585 K=2,5411
Teraz mam już zdefiniowaną pęłną transformację zastępczą układu zamkniętego:
Możemy teraz wyznaczyć transmitancję GR(z):
Schemat badanego układu w Simulinku:
Wyliczenie współczynników w Matlabie:
- współczynniki postaci dyskretnej obiektu:
Ld = 0 0.2131 0.1804
Md = 1.0000 -1.6065 0.6065
- współczynniki postaci dyskretnej czynnikowej obiektu:
Nd = -0.8467
Dd = 1.0000 0.6065
K = 0.2131
- nastawy regulatora cyfrowego:
Zrc = 0.6065
Brc = -0.4585
Krc = 2.5411
Symulacja układu w Simulinku:
wejście wyjście
Wnioski:
Na podstawie powyższych wykresów można wywnioskować, że układ zamkniety uzyskał przyśpieszoną dynamike i uzyskał skok jednostkowy już w drugim kroku obliczeniowym, dzięki zastosowanemu regulatorowi cyfrowemu.
Aby dobrać odpowiedni regulator do danego obiektu należy wykorzystać odpowiednio warunek na minimalny czas regulacji oraz na zerowy uchyb regulacji. Dobrze dobrany regulator pozwala na skrócenie czasu ustalania się układu. Nasz układ ustabilizował się po czasie t=2s od chwili zadziałania na wejściu skoku jednostkowego. Układ z regulatorem ma dużo mniejszą stałą czasową, niż układ z samym tylko obiektem regulacji. Więc jak widać bardzo uzasadnione jest stosowanie regulatorów cyfrowych.