Mikroekonomia 9辠inicji (11)


1.Ekonomia - jest nauk膮 badaj膮c膮 jak ludzie radz膮 sobie z rzadko艣ci膮 - brakiem nieograniczonej dost臋pno艣ci d贸br, jak rozwi膮zuj膮 dotkliwy problem alokacji ograniczonych zasob贸w w celu zaspokojenia konkurencyjnych ch臋ci aby zaspokoi膰 ich tyle, ile jest w danej sytuacji mo偶liwe.

2.Ekonomia pozytywna - ga艂膮藕 bada艅 ekonomicznych, kt贸ra zajmuje si臋 艣wiatem takim jakim on jest, a nie takim, jakim powinien by膰. Zajmuje si臋 jedynie konsekwencjami zmian warunk贸w ekonomicznych lub te偶 kierunk贸w polityki ekonomicznej, nie wyra偶a s膮d贸w warto艣ciuj膮cych.

3.Ekonomia normatywna - ga艂膮藕 bada艅 ekonomicznych, kt贸ra zajmuje si臋 s膮dami warto艣ciuj膮cymi: jakie powinny by膰 ceny, poziomy produkcji, dochody i kierunki polityki gospodarczej rz膮du.

4.Makroekonomia - jest badaniem pojedynczych rynk贸w zbo偶a, ksi膮偶ek i tak dalej, kt贸re funkcjonuj膮 w ramach gospodarki narodowej

5.Mikroekonomia - jest badaniem gospodarki narodowej jako ca艂o艣ci lub te偶 badaniem jej znacz膮cych cz臋艣ci. Odnosi si臋 do „og贸lnego obrazu”, a nie szczeg贸艂贸w dzia艂alno艣ci gospodarczej danego kraju.

6.Polityka gospodarcza - to dzia艂alno艣膰 pa艅stwa lub innego organu publicznego, zmierzaj膮ca do osi膮gni臋cia konkretnych cel贸w spo艂eczno-ekonomicznych w 艣ci艣le okre艣lonych warunkach i czasie.

7.Istota spo艂ecznego podzia艂u pracy.

Polega on na tym, 偶e w spo艂ecze艅stwie wyodr臋bniaj膮 si臋 pewne grupy ludzi trudni膮ce si臋 okre艣lon膮 produkcj膮. Podzia艂 pracy pozwala ka偶dej jednostce wytwarza膰 dobra lub 艣wiadczy膰 us艂ugi, kt贸re potrafi ona wykonywa膰 relatywnie najlepiej, a ponadto jest ona w stanie doskonali膰 te umiej臋tno艣ci. Podzia艂owi pracy musi towarzyszy膰 wymiana. Prze艂omowe znaczenie dla rozwoju gospodarki rynkowej mia艂y trzy wielkie spo艂eczne podzia艂y pracy: 1-wyodr臋bnienie si臋 rolnictwa z pasterstwa, 2-wyodr. si臋 rzemios艂a z rolnictwa, 3-wyodr. si臋 klasy kupc贸w i rozwoju handlu.

8.Rodzaje specjalizacji podzia艂u pracy:

9.Przedsi臋biorca - to osoba zajmuj膮ca si臋 dzia艂alno艣ci膮 gospodarcz膮, kt贸ra odkrywa potencjalnie zyskowne mo偶liwo艣ci, organizuje i kieruje przedsi臋wzi臋ciami maj膮cymi produktywny charakter.

10.Istota gospodarki centralnej.

Dominuj膮ca w艂asno艣膰 spo艂eczna kapita艂u, zw艂aszcza pa艅stwowa, zarz膮dzanie centralne gospodark膮.

11.Istota ekonomicznego wyodr臋bnienia si臋 producent贸w.

Jest to drugi niezb臋dny warunek istnienia gospodarki towarowej. Wyst臋puje ono w贸wczas, gdy producent jest w艂a艣cicielem 艣rodk贸w produkcji. Odosobnionym producentem jest ka偶dy, kto mo偶e dysponowa膰 wytworzonym przez siebie produktem.

12.Formu艂a rozwini臋tej produkcji towarowej.

Rozwini臋ta gospodarka towarowa oparta jest na pracy najemnej si艂y roboczej, a jej celem jest zysk. Nieodzownymi warunkami istnienia gospodarki rynkowej jest kapita艂, zysk, pieni膮dz, najemna si艂a robocza.

13.Przes艂anki powstania gospodarki towarowej.

Gospodarka towarowa wy艂oni艂a si臋 z gospod. naturalnej, gdy zosta艂y spe艂nione dwie przes艂anki: spo艂eczny podzia艂 pracy (wyodr臋bnienie si臋 rolnictwa z pasterstwa, rzemios艂a z rolnictwa i kupiectwa), odosobnienie producent贸w, czyli ekonomiczne wyodr臋bnienie si臋 producent贸w na bazie prywatnej w艂asno艣ci 艣rodk贸w produkcji.

14.Gosp. naturalna to typ gosp. w kt贸rej producent wytwarza produkty w celu bezpo艣redniego zaspokojenia swoich potrzeb. Producent jest jednocze艣nie konsumentem, nie ma rynku ani wymiany.

15.Gosp. towarowa to typ gosp. w kt贸rej producenci wytwarzaj膮 produkty z przeznaczeniem na wymian臋, czyli na sprzeda偶.

16.Warto艣膰 u偶ytkowa towaru to jego zdolno艣膰 do zaspokajania potrzeb cz艂owieka, wynika ona z naturalnych w艂a艣ciwo艣ci rzeczy.

17.Warto艣膰 wymienna towaru

- stosunek ilo艣ciowy (proporcja), w jakim jeden towar jest wymieniany na inny.

X towaru A = Y towaru B

18.Zasoby - rzeczy wykorzystywane do produkcji d贸br i us艂ug.

Ziemia - obszar powierzchni ziemi i wszystko to co w naturze jest u偶yteczne w procesie produkcji.

Praca - (si艂a robocza), ka偶dy spos贸b, w jaki ludzka energia, fizyczna lub umys艂owa, mo偶e by膰 sensownie wydatkowana.

Kapita艂 - wszelki wynik procesu produkcyjnego, kt贸ry przeznaczony jest do p贸藕niejszego wykorzystania w procesie produkcyjnym

Technologia - wiedza, jak zasoby mog膮 by膰 艂膮czone w produktywny spos贸b.

19.Rzadko艣膰 - jest to fakt, 偶e nie mo偶emy mie膰 wszystkiego co chcemy przez ca艂y czas. Nie ma wszystkiego w takiej ilo艣ci, 偶eby mo偶na by艂o wszystko mie膰.

20.Teoria ekonomiczna - uproszczone wyja艣nienie tego, jak gospodarka lub jej fragment funkcjonuje lub funkcjonowa艂by w okre艣lonych warunkach.

21.Alokacja - rozdzia艂 srodk贸w pomi臋dzy r贸偶ne konkurencyjne cele.

22.Koszt (alternatywny)- to warto艣膰 najbardziej cennej nie wykorzystanej alternatywy. Mierzony jest on warto艣ci膮 tej produkcji, kt贸rej nie realizujemy lub z kt贸rej rezygnujemy w tym celu, aby zwi臋kszy膰 produkcj臋 innych d贸br lub innych warto艣ci.

23.Krzywa mo偶liwo艣ci produkcyjnych - jest graficznym przedstawieniem r贸偶nych kombinacji d贸br, kt贸re mog膮 by膰 wytwarzane gdy wszystkie zasoby s膮 w pe艂ni efektywnie wykorzystane.

24.Dobro konsumpcyjne - wszelkie dobro wytworzone po to, by z niego korzysta膰 i cieszy膰 si臋 nim bardziej lub mniej bezpo艣rednio po nabyciu go przez kupuj膮cego.

25.Podmiot - okre艣lona forma organizacji, kt贸ra podejmuje samodzielne decyzje, kieruj膮c si臋 w艂asnym interesem i zwi膮zanym z tym ryzykiem

26.Ograniczenia realne - okre艣lone s膮 przez warunki przyrodnicze, zasoby pieni臋偶ne, kapita艂owe i kadrowe, wymagania technologiczne oraz popyt konsumpcyjny ludno艣ci.

27.Ograniczenia regulacyjne - s膮 zwyczajowo lub prawnie ustalonymi normami post臋powania.

28.Gospodarstwo domowe (konsument) to wyodr臋bniony ekonomicznie samodzielny mikropodmiot gosp. Post臋puj膮cy zgodnie z zasadami racjonalnego gospod.

Pe艂ni funkcje: ekonomiczne (konsumpcyjne i produkcyjne), spo艂eczne (reprodukcyjne i wychowawcze).

29.Rachunek ekonomiczny - prowadzi go ka偶de gospodarstwo domowe , polega na kalkulowaniu jak najkorzystniejszego stosunku nak艂ad贸w do uzyskiwanych efekt贸w.

30.Gospodarstwo rolne - to po艂膮czenie gospodarstwa domowego i przedsi臋biorstwa produkcyjnego.

31.Przedsi臋biorstwo (firma) to jednostka gospodarcza, wyodr臋bniona pod wzgl臋dem techniczno produkcyjnym, organizacyjnym, ekonomicznym i prawnym.

32.Celem dzia艂ania firmy jest maksymalizacja zysku.

33.Korzy艣ci skali - obni偶ka kosztu jednostkowego wywo艂ana zwi臋kszeniem wielko艣ci produkcji, gdy zwi臋ksza si臋 zu偶ycie wszystkich zasob贸w.

34.Dyzekonomie skali - przyrosty koszt贸w jednostkowych wywo艂ane zwi臋kszeniem wielko艣ci produkcji, gdy zu偶ycie wszystkich zasob贸w jest zwi臋kszane.

35.Przewaga komparatywna - wzgl臋dnie ni偶szy koszt produkcji lub zdolno艣膰 do produkowania wyrobu po ni偶szym koszcie, ni偶 jest w stanie robi膰 to konkurent, w sensie ilo艣ci d贸br, z wytworzenia kt贸rych trzeba zrezygnowa膰.

36.Zysk nadwy偶ka przychod贸w ze sprzedanej produkcji nad jej kosztami wytworzenia.

37.Sp贸艂ki i ich rodzaje

Mog膮 by膰 te偶 sp贸艂ki z udzia艂em podmiot贸w zagranicznych, przedsi臋biorstwa mieszane.

Sp贸艂ki jawne i komandytowe - w znaczeniu prawnym s膮 sp贸艂kami osobowymi, w kt贸rych wsp贸lnicy uczestnicz膮 osobi艣cie i ponosz膮 pe艂n膮 i solidarn膮 odpowiedzialno艣膰 za ryzyko gospodarcze ca艂ym swoim maj膮tkiem.

Sp贸艂ki ciche, z ograniczon膮 odpowiedzialno艣ci膮 i sp贸艂ki akcyjne nazywane s膮 sp贸艂kami kapita艂owymi.

38.Sp贸艂ka z ograniczon膮 odpowiedzialno艣ci膮

jest po艣rednim typem w艂asno艣ci mi臋dzy sp贸艂k膮 jawn膮 i akcyjn膮. W艂a艣ciciele kapita艂u nie s膮 anonimowi, ich udzia艂y s膮 imienne, nie mog膮 by膰 odsprzedane osob膮 z zewn膮trz bez zgody pozosta艂ych wsp贸lnik贸w, odpowiedzialno艣膰 wsp贸lnik贸w za zobowi膮zania sp贸艂ki tylko do wysoko艣ci udzia艂贸w.

Sp贸艂ki ciche wyst臋puje w niej ograniczona odpowiedzialno艣膰 za d艂ugi firmy do wysoko艣ci udzia艂贸w, nie mog膮 sprzedawa膰 swoich akcji szerokiej publiczno艣ci, udzia艂y mog膮 byc odsprzedane tylko za zgod膮 innych udzia艂owc贸w.

39.Sp贸艂ki akcyjne - wyst臋puje w niej ograniczona odpowiedzialno艣膰 za d艂ugi firmy do wysoko艣ci udzia艂贸w, mog膮 sprzedawa膰 akcje szerokiej publiczno艣ci, w ka偶dym momencie bez zgody innych udzia艂owc贸w, s膮 zwykle du偶ymi firmami.

Sp贸艂ka akcyjna - (korporacja) to forma organizacji przemys艂owej b臋d膮cej w艂asno艣ci膮 wielu pojedynczych posiadaczy akcji. Ma ona osobowo艣膰 prawn膮, mo偶e we w艂asnym imieniu i na w艂asny rachunek sprzedawa膰, kupowa膰, produkowa膰, produkowa膰 dobra i 艣wiadczy膰 us艂ugi oraz zawiera膰 kontakty.

Organy korporacji - walne zgromadzenie akcjonariuszy, zarz膮d, rada nadzorcza i komisja rewizyjna jako organy nadzoru.

殴r贸d艂a zwi臋kszenia kapita艂u korporacji:

40.Akcja - jest najcz臋艣ciej papierem warto艣ciowym na okaziciela, mo偶na j膮 wi臋c sprzedawa膰 w dowolnej chwili i dowolnej osobie, emitowane s膮 przez korporacje i lokowane najcz臋艣ciej za po艣rednictwem banku na rynku papier贸w warto艣ciowych

41.Przedsi臋biorstwo - podmiot gospodarczy prowadz膮cy na w艂asny rachunek dzia艂alno艣膰 produkcyjn膮 lub us艂ugow膮 w celu osi膮gni臋cia okre艣lonych korzy艣ci.

42.Przedsi臋biorstwa komunalne

s膮 w艂asno艣ci膮 w艂adz lokalnych, organizowane s膮 w dziedzinach u偶yteczno艣ci publicznej.

43.Przed. Samorz膮dowe - tworzone s膮 w celu obrony interes贸w pracowniczych (akcjonariat pracowniczy).

44.Przed. Sp贸艂dzielcze - funkcjonuj膮 w sferze produkcji rolnej, rolno-spo偶ywczej i handlu.

45.Bank - przedsi臋biorstwo trudni膮ce si臋 zawodowo r贸偶nego rodzaju operacjami pieni臋偶nymi.

46.Weksel to dokument kredytowy zobowi膮zuj膮cy wystawc臋 (d艂u偶nika) do zap艂acenia wierzycielowi w okre艣lonym miejscu i czasie wymienionej na nim sumy pieni臋dzy. Mog膮 by膰 proste i trasowane.

47.Czek bankowy to dokument, w kt贸rym wystawca zleca swojemu bankowi wyp艂at臋 okre艣lonej sumy pieni臋偶nej okazicielowi albo osobie, kt贸rej nazwisko wypisane jest na czeku.

48.Barter to wymiana bezpo艣rednia - bezpieni臋偶na.

49.Standing jest miar膮 rzetelno艣ci przedsi臋biorstwa i jego zdolno艣ci do wywi膮zywania si臋 ze zobowi膮za艅 finansowych.

50.Gie艂da - jest instytucj膮 tworz膮c膮 specjalny rynek, na kt贸rym spotykaj膮 si臋 sprzedaj膮cy i kupuj膮cy

MIKROEKONOMIA

51.Rynek - wsp贸艂cze艣nie oznacz ca艂okszta艂t transakcji kupna i sprzeda偶y wraz z warunkami i urz膮dzeniami umo偶liwiaj膮cymi ich dokonanie.

52.Podz. rynku ze wzgl臋du na zasi臋g terytorialny:

53.Podz. rynku ze wzgl臋du na przedmiot obrotu

54.Podz. rynku ze wzgl臋du na wp艂yw pa艅stwa na funkcjonowanie rynku:

55.Podz. rynku ze wzgl臋du na zgodno艣膰 z normami prawa:

56.Podz. w zale偶no艣ci od syt. rynkowej:

57.Podz. w zale偶no艣ci od liczby podmiot贸w:

58.Popyt to relacja mi臋dzy cen膮 dobra (us艂ugi) a jego ilo艣ci膮, kt贸r膮 konsumenci s膮 sk艂onni i s膮 w stanie naby膰 w danym czasie, przy za艂o偶eniu ceteris paribus. Dzieli si臋 na: p. potencjalny (nie maj膮cy poparcia w sile nabywczej) oraz popyt efektywny (poparty si艂膮 nabywcz膮). Czynnikami okre艣laj膮cymi popyt s膮: potrzeby, doch贸d i cena.

59.Rozmiary popytu to konkretna ilo艣膰 dobra jak膮 chce i mo偶e naby膰 konsument przy danej cenie.

60.Rynkowe determinanty popytu:

cena, doch贸d, poziom cen d贸br komplementarnych i substytucyjnych, oczekiwania co do zmian cen i dochod贸w w przysz艂o艣ci, potrzeby,

61.Poza rynkowe determinanty popytu:

Czynnik demograficzny, klimatyczny, sytuacja polityczna.

62.Cenowa elastyczno艣膰 popytu to stopie艅 reakcji wielko艣ci popytu na okre艣lone dobro lub us艂ug臋 na zmian臋 ceny tego dobra.

popytu: popytu

ceny : ceny

Najwa偶niejszym czynnikiem decyduj膮cym o elastyczno艣ci popytu jest substytucyjno艣膰 danego dobra. Towary, kt贸re s膮 艂atwo zast臋powane przez liczne substytuty charakteryzuj膮 si臋 z regu艂y wysok膮 elastyczno艣ci膮, natomiast towary, kt贸re nie maj膮 substytut贸w cechuje niska elastyczno艣膰. R贸wnie偶 poziom ceny ma wp艂yw na elastyczno艣膰. Przy wysokich cenach reakcja konsumenta na zmian臋 ceny jest na og贸艂 wy偶sza ni偶 przy niskim poziomie ceny. Rozr贸偶niamy popyt: elastyczny (E>1), nieelastyczny (E<1), sztywny (E=0 lekarstwo, s贸l),nie elastyczny (0<E<1) doskonale elastyczny (E= dobra luksusowe)

63.Prawo popytu - funkcjonalna zale偶no艣膰 mi臋dzy wysoko艣ci膮 popytu na dany towar a poziomem ceny rynkowej. Gdy cena ro艣nie popyt zmniejsza si臋 i na odwr贸t.

64.Wsp贸艂czynnik c.e.p. - informuje nas o reakcji konsumenta na rynku na zmieniaj膮ce si臋 ceny towar贸w.

65.Rodzaje popytu

66.Elastyczno艣膰 mieszana popytu - jest miar膮 wzgl臋dnej zmiany wielko艣ci popytu na dobro1 pod wp艂ywem wzgl臋dnej zmiany ceny dobra 2

67.Dochodowa elastyczno艣膰 popytu - jest stosunkow膮 zmian膮 popytu na dane dobro podzielon膮 przez stosunkow膮 zmian臋 dochodu.

68.Poda偶 to relacja pomi臋dzy ilo艣ci膮 d贸br i us艂ug dostarczonych na rynek, a ich cenami w okre艣lonym czasie

69.Rozmiar poda偶y to konkretna ilo艣膰 d贸br i us艂ug, jakie producent jest w stanie wyprodukowa膰 i zaoferowa膰 do sprzeda偶y przy konkretnej cenie.

70.Determinanty poda偶y

cena, koszt produkcji, przewidywania producent贸w co do zmiany cen i popytu w przysz艂o艣ci, interwencjonalizm pa艅stwowy, rozmiary importu i eksportu, warunki naturalne, sezonowo艣膰, czynniki losowe, realizowane inwestycje (czynnik czasu), liczba przedsi臋biorstw w bran偶y.

71.Cenowa elastyczno艣膰 poda偶y jest to reagowanie wielko艣ci poda偶y na zmian臋 ceny. Miara cenowej elastyczno艣ci poda偶y jest stosunek procentowej zmiany wielko艣ci poda偶y do procentowej zmiany ceny. Podzia艂 jak w popycie. Mo偶e by膰 mierzona jak popyt dwoma sposobami: jako elastyczno艣膰 punktowa i 艂ukowa.

72.Prawo poda偶y - to zwi膮zek pomi臋dzy poziomem ceny a wielko艣ci膮 poda偶y okre艣lonego dobra. Je艣li cena ro艣nie poda偶 r贸wnie偶 ro艣nie i na odwr贸t.

73.Prawo Engla - w miar臋 wzrostu przeci臋tnego dochodu na jednego cz艂onka rodziny nie tylko ro艣nie popyt og贸lny, ale zmienia si臋 r贸wnie偶 jego struktura. Zmniejsza si臋 procentowy udzia艂 wydatk贸w na 偶ywno艣膰 i inne dobra ni偶szego rz臋du, a ro艣nie na dobra wy偶szego rz臋du.

74.Paradoks Giffena - (n臋dzy) dotyczy d贸br podstawowych. Robert Giffen badaj膮c konsumpcj臋 niezamo偶nej ludno艣ci stwierdzi艂, 偶e „im kartofle s膮 dro偶sze, tym wi臋cej si臋 ich spo偶ywa”. Zjawisko to spowodowane by艂o faktem, 偶e przy szybkim wzro艣cie cen wszystkich artyku艂贸w 偶ywno艣ciowych kartofle sta艂y si臋 substytutem innych, relatywnie dro偶szych d贸br 偶ywno艣ciowych (np. mi臋sa).

75.Paradoks Vablena polega na tym, 偶e mimo wzrostu cen nast臋puje zwi臋kszenie popytu. Przyk艂adem mo偶e by膰 nabywanie mimo wzrostu ceny - d贸br luksusowych, w celu dowarto艣ciowania swojej osobowo艣ci. Jest to tzw. Efekt presti偶u spo艂ecznego p艂yn膮cy z konsumpcji d贸br drogich, luksusowych.

76.Paradoks owczego p臋du oznacza, 偶e popyt na dobra wzrasta dlatego, 偶e inni konsumuj膮 to dobro, oznacz potrzeb臋 uto偶samiania si臋 z innymi konsumentami i ich stylem 偶ycia. Narz臋dziem owczego p臋du jest reklama.

77.Cena to warto艣膰 towaru wyra偶ona w pieni膮dzu.

78.Skala cen to okre艣lanie jednostki pieni膮dza w danym kraju i sposobu podzia艂u tej jednostki na cz臋艣ci mniejsze.

79.Cena minimalna - okre艣lona urz臋dowo cena, poni偶ej kt贸rej nie wolno sprzedawa膰 okre艣lonego dobra. Le偶y zawsze powy偶ej punktu r贸wnowagi rynkowej.

80.Cena maksymalna - to cena poni偶ej punktu r贸wnowagi rynkowej, ustalana jest przez pa艅stwo.

81.Cena r贸wnowagi - cena, w kierunku kt贸rej b臋dzie zmierza艂 rynek konkurencyjny i na poziomie kt贸rej b臋dzie pozostawa艂 po jej osi膮gni臋ciu, przy za艂o偶eniu, 偶e nic w otoczeniu nie ulegnie zmianie.

82.Cena w koncepcji marksowskiej

83.Cena w koncepcji neoklasycznej

konsument

84.U偶yteczno艣膰 - to suma zadowolenia, jak膮 daje konsumentowi posiadanie danego dobra.

85.U偶yteczno艣膰 kra艅cowa to zadowolenie jakiego doznaje konsument z konsumpcji ka偶dej kolejnej jednostki tego samego dobra lub us艂ugi; u偶yteczno艣膰 ca艂kowita to suma zadowolenia z konsumpcji lub posiadania wszystkich jednostek danego dobra.

86.I prawo Gossena - u偶yteczno艣膰 kolejnych jednostek zu偶ywanego w okre艣lonym czasie dobra jest coraz mniejsza. Spadek u偶yteczno艣ci nie musi nast膮pi膰 od drugiej jednostki, ale wcze艣niej czy p贸藕niej ma miejsce spadek u偶yteczno艣ci kolejnych konsumowanych jednostek.

87.II prawo Gossena max. Zadowolenie z konsumpcji dobra A i B konsument osi膮ga wtedy, gdy stosunek u偶yteczno艣ci kra艅cowych tych d贸br zr贸wna si臋 z relacj膮 ich cen.

Uk(A) P(A)

Uk(B) = P(B)

88.Krzywa oboj臋tno艣ci przedstawia wszystkie kombinacje ilo艣ciowe d贸br, kt贸re dla konsumenta s膮 oboj臋tne.

89.Kra艅cowa stopa substytucji to miernik efektu substytucyjnego, kt贸ry okre艣la stosunek przyrostu konsumpcji jednego dobra do ubytku innego dobra w sytuacji, kiedy konsument pozostaje na tej samej krzywej oboj臋tno艣ci.

90.Linia bud偶etu konsumenta

(Linia ogranicze艅 bud偶etowych) pokazuje kombinacje d贸br, kt贸re mog膮 by膰 zrealizowane przez gospodarstwo domowe przy danym dochodzie pieni臋偶nym i przy danych cenach. Linia ta oddziela kombinacje osi膮galne od nieosi膮galnych. Poni偶ej linii bud偶etowej znajduj膮 si臋 kombinacje osi膮galne przy danym dochodzie, powy偶ej za艣 nieosi膮galne.

91.Zasady racjonalnego gospodarowania:

92.R贸wnowaga konsumenta jest to optymalna sytuacja, w kt贸rej przy okre艣lonym dochodzie i ustalonych na rynku cenach dochodzi do zaspokojenia w stopniu najwy偶szym preferencji konsumenta. Oznacz to, 偶e konsument nie jest wtedy zainteresowany zmian膮 osi膮gni臋tej kombinacji konsumowanych d贸br.

93.Mapa oboj臋tno艣ci to system krzywych oboj臋tno艣ci, kt贸re charakteryzuj膮 si臋 innym poziomem zadowolenia konsumenta w por贸wnaniem z krzyw膮 wyj艣ciow膮, ale jednakowym dla ca艂ej krzywej. Ka偶dy konsument woli mie膰 wi臋cej dobra ni偶 mniej i dlatego te偶 nie zrezygnuje z wy偶szego poziomy konsumpcji na rzecz jej ni偶szego poziomu Krzywe oboj臋tno艣ci wyra偶aj膮 jego indywidualne upodobania propozycji konsumowanych d贸br. Im wy偶ej jest po艂o偶ona krzywa oboj臋tno艣ci tym wy偶sze jest spo偶ycie obu d贸br. Mi臋dzy tymi dobrami wyst臋puje zjawisko substytucyjno艣ci.

94.Szereg oboj臋tno艣ci - zestawienie ilo艣ciowych kombinacji konsumpcji dw贸ch d贸br.

95.Efekt dochodowy

gdy cena danego dobra obni偶a si臋 , a ceny pozosta艂ych d贸br nie zmieniaj膮 si臋, si艂a nabywcza konsument贸w ro艣nie. Wi臋cej klient贸w jest w stanie kupi膰 dane dobro a wielu nab臋dzie wi臋cej wi臋kszo艣ci rodzaj贸w d贸br.

Efekt substytucji - gdy cena dobra obni偶a si臋 a ceny wszystkich pozosta艂ych d贸br pozostaj膮 nie zmienione, dobro to staje si臋 wzgl臋dnie ta艅sze, i konsument zast膮pi nim inne dobra.

96.Czynniki produkcji

97.Przedmiot pracy to wszystko to, na co kierowane s膮 czynno艣ci cz艂owieka podczas pracy - materia艂y, surowce.

98.艢rodki pracy to narz臋dzia, czyli wszystko to co po艣redniczy mi臋dzy cz艂owiekiem a przedmiotem pracy podczas wykonywania pracy oraz materialne warunki wytwarzania czyli wszystko to, co nie uczestnictwo bezpo艣rednio w produkcji, ale jest konieczne, by ta produkcja mog艂a si臋 odbywa膰 (hale fabr. drogi dojazdowe, o艣wietlenie)

99.艢rodki produkcji to przedmiot pracy (wszystko to na co skierowane s膮 czynno艣ci cz艂owieka podczas pracy) oraz 艣rodki pracy czyli narz臋dzia i materialne warunki wytwarzania, to r贸wnie偶 kapita艂 czyli warto艣膰, kt贸ra s艂u偶y jej pomna偶aniu.

100.Przeci臋tna produkcyjno艣膰 pracy - jest wielko艣ci膮 produkcji na jednego zatrudnionego.

101.Kra艅cowa produkcyjno艣膰 pracy - jest przyrostem produkcji w stosunku do przyrostu zatrudnionych.

102.Krzywa jednakowego produktu (izokwanta)

jest to krzywa kt贸ra pokazuje obszar mo偶liwych kombinacji ilo艣ci pracownik贸w i maszyn pozwalaj膮cych wyprodukowa膰 t膮 sam膮 ilo艣膰 produktu.

103.艢cie偶ka ekspansji producenta

104.P艂aca realna - jest to p艂aca nominalna (pieni臋偶na) podzielona przez przeci臋tny poziom cen nabywanych d贸br i us艂ug konsumpcyjnych.

105.Prawo malej膮cej produktywno艣ci pracy - w miar臋 wzrostu zatrudnienia ro艣nie suma wytworzonego produktu, ale przyrosty produkcji stopniowo s膮 coraz mniejsze.

106.Krzywa popytu na prac臋

- jest malej膮c膮 funkcj膮 p艂acy realnej ze wzgl臋du na malej膮c膮 produkcyjno艣膰 kra艅cow膮, pokazuje ,偶e dla ka偶dego poziomu p艂acy realnej przedsi臋biorstwo wybierze taki poziom zatrudnienia, przy kt贸rym kra艅cowy produkt pracy b臋dzie si臋 r贸wna艂 p艂acy realnej.

107.Koszty w艂asne - obejmuj膮 r贸偶nego rodzaju wydatki zwi膮zane z funkcjonowaniem przedsi臋biorstwa i wytwarzaniem produkcji. Dziel膮 si臋 na: wydatki materialne, osobowe, finansowe

108.Wydatki materialne - to zu偶ywane w produkcji materia艂y, surowce komponenty, paliwa itp. Oraz fundusz amortyzacyjny

109.Wydatki osobowe - to wynagrodzenia zatrudnionych pracownik贸w fizycznych i umys艂owych.

110.Wydatki finansowe to sk艂adki na ubezpieczenia wyp艂acane procenty z kredyt贸w i obligacji, op艂aty za korzystanie z urz膮dze艅 komunalnych, czynsze.

111.Zysk ksi臋gowy (bilansowy, brutto) - to nadwy偶ka rocznych wp艂yw贸w nad kosztami w艂asnymi produkcji

112.Zysk normalny - przedsi臋biorca otrzymuje go w贸wczas gdy sprzedaje swoj膮 produkcj臋 wed艂ug koszt贸w ekonomicznych

113.Zysk nadzwyczajny - jest nadwy偶k膮 utargu ca艂kowitego nad 艂膮cznymi kosztami ekonomicznymi.

114.Wi膮zka cel贸w zbi贸r cel贸w realizowanych przez przedsi臋biorstwa: wzrost poziomu technicznego, ilo艣ciowy i jako艣ciowy wzrost produkcji, poprawa efektywno艣ci gospodarowania, ekspansja eksportowa, wzrost kwalifikacji za艂ogi, poprawa warunk贸w pracy, powi臋kszenie maj膮tku produkcyjnego.

115.Prawo proporcjonalnej wydajno艣ci - zmiany poziomu koszt贸w s膮 proporcjonalne do zmian rozmiar贸w produkcji, ka偶d膮 nast臋pn膮 jednostk臋 wyrobu otrzymujemy ponosz膮c takie same nak艂ady, koszty kra艅cowy i przeci臋tny s膮 r贸wne.

116.Prawo nieproporcjonalnej wydajno艣ci - odnosi si臋 do kr贸tkiego okresu, dysponujemy w贸wczas ograniczon膮 ilo艣膰 okre艣lonego czynnika wytw贸rczego, kt贸rego nie mo偶emy powi臋kszy膰, a zwi臋kszanie rozmiar贸w produkcji dokonuje si臋 poprzez stopniowe dodawanie pozosta艂ych czynnik贸w produkcji.

117.Koszty produkcji

Koszty sta艂e - koszty kt贸rych wielko艣膰 w zasadzie nie zmienia si臋 przy zmianie rozmiar贸w produkcji. Obejmuje te wszystkie wydatki, kt贸re zwi膮zane s膮 z funkcjonowaniem przedsi臋biorstwa.

Koszty zmienne - obejmuj膮 koszty zu偶ytych surowc贸w, materia艂贸w, koszty ruchu maszyn i urz膮dze艅 oraz koszty robocizny bezpo艣redniej.

Koszty przeci臋tne - zmienne lub ca艂kowite wynikaj膮 z podzielenia Kz lub Kc przez og贸lne rozmiary produkcji Q.

Koszty kra艅cowe - okre艣lone s膮 przyrostem koszt贸w ca艂kowitych w stosunku do przyrostu produkcji.

Koszty ca艂kowite - sk艂adaj膮 si臋 wi臋c z koszt贸w sta艂ych i zmiennych. Je偶eli koszty ca艂kowite podzielimy przez ilo艣膰 produkcji otrzymamy koszt jednostkowy.

118.Techniczne optimum produkcji - w punkcie w kt贸rym krzywa koszt贸w kra艅cowych przecina krzyw膮 przeci臋tnych koszt贸w ca艂kowitych, polega na minimalizacji przeci臋tnych koszt贸w wytwarzania.

119.Optimum ekonomiczne

polega na maksymalizacji zysku ca艂kowitego, s膮 to optymalne rozmiary produkcji w przedsi臋biorstwie.

120.Granica idealnego zr贸偶nicowania ceny - jest to zr贸wnanie si臋 ceny z kosztami kra艅cowymi.

121.Monopol absolutny

wyst臋puje ta gdzie istnieje niedostatek konkurencji i produkcja jest zdominowana przez jedn膮 firm臋.

122.Monopol naturalny

wyst臋puje w贸wczas, gdy poda偶 jakiego艣 produktu lub us艂ugi jest 艣wiadomie ograniczona tylko do jednego przedsi臋biorstwa.

123.Rynek oligopolistyczny

charakteryzuje si臋 tym 偶e dzia艂a na nim kilku silnych monopolist贸w, kt贸rzy opanowali rynek zbytu.

bilans przedsi臋biorstwa

124.Wska藕nik p艂ynno艣ci - charakteryzuj膮 zdolno艣膰 przedsi臋biorstwa do regulowania kr贸tkookresowych zobowi膮za艅, oraz zdolno艣膰 firmy do pokrycia bie偶膮cych zobowi膮za艅.

125.W. stopnia wspomagania finansowego - pokazuje relacj臋 kapita艂u obcego do kapita艂u w艂asnego oraz zdolno艣膰 firmy do obs艂ugi sta艂ych obci膮偶e艅.

126.Wska藕nik aktywno艣ci - informuje jak przedsi臋biorstwo efektywnie i sprawnie u偶ywa swoich zasob贸w.

127.Wska藕nik zyskowno艣ci - (rentowno艣ci), najwa偶niejszy miernik oceny dzia艂alno艣ci kierownictwa przedsi臋biorstwa, na jego poziom wp艂ywa ca艂okszta艂t r贸偶nych zjawisk zachodz膮cych w przedsi臋biorstwie. Sk艂ada si臋 z stopy rentowno艣ci netto, zwrotu z inwestycji, zwrotu z kapita艂u.

128.Marketing - rozpoznanie i wykorzystanie znajomo艣ci rynku, tzn. Wyst臋puj膮cych na nim zwi膮zk贸w przyczynowo skutkowych oraz zale偶no艣ci mi臋dzy podmiotami dzia艂aj膮cymi na rynku a ich otoczeniem.

129.Aktywa przedsi臋biorstwa - jego maj膮tek o r贸偶nym stopniu p艂ynno艣ci, czyli zdolno艣ci jego zamiany na 艣rodki pieni臋偶ne.



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
MIKROEKONOMIA 膯WICZENIA 5 (11 12 2011)
Mikroekonomia wyk艂ad 11 2014
Mikroekonomia 艣ci膮ga (11)
mikroekonomia 15.11.11, mikroekonomia
Mikroekonomia 13.11.2010, chomik, studia, STUDIA - 1 rok, Mikroekonomia
Mikroekonomia wyk艂ad 11 2010b
Mikroekonomia 14.11.2010, chomik, studia, STUDIA - 1 rok, Mikroekonomia
Mikroekonomia 08 11 24, Ekonomia, Mikroekonomia
Mikroekonomia - wyklad 11 [13.12.2001], Ekonomia, ekonomia, Mikroekonomia
Mikroekonomia 08 11 17, Mikroekonomia
Mikroekonomia 08 11 03, Mikroekonomia
mikroekonomia 29.11.11, mikroekonomia
Szalbierz , Mikroekonomia Egzamin 11
Mikroekonomia - zadania (11 stron)
mikroekonomia zadania (11 stron) id 301186
Mikroekonomia 29.11.2008, SZKO艁A, Mikroekonomia
mikroekonomia 08.11.11, mikroekonomia
mikroekonomia 22.11.11, mikroekonomia
Mikroekonomia 膰wiczenia 9 11 12
MIKROEKONOMIA 膯WICZENIA 5 (11 12 2011)

wi臋cej podobnych podstron