Cechy Administracji Publicznej

a)Administracja publiczna jest zjawiskiem społecznym (zajmuje się sprawami społeczeństwa),

b)Działania administracji publicznej są skierowane i mają na celu interes

publiczny. Interes publiczny jest przesłanką dopuszczającą ograniczenie

pewnych podstawowych zasad np. zasady swobody działalności gospodarczej,

c)Administracja publiczna a właściwie jej organy działają na podstawie i w granicach prawa tzw. Zasada legalności administracji. Każde działanie administracji musi mieć podstawę prawną,

d)Działalność administracji publicznej nie sprowadza się wyłącznie do

stosowania prawa. Czasami dla sprawnego wykonywania zadań publicznych

organizacja administracji musi działaś twórczo i samodzielnie. W ramach i na

podstawie prawa. Działalność prawa administracji wymaga sprawdzania wielu

problemów i wartościowanie otoczenia. Dokonywania racjonalnych wyborów,

e)Działania administracji skierowane są ku przyszłości. To co

ustawodawca określa generalnie i abstrakcyjnie to organ administracji stosując prawo

powinien zamienić w konkretne rozstrzygnięcie-decyzję. Innymi słowy

administracja podejmuje konkretne środki do uregulowania spraw jednostkowych i

urzeczywistniania określonych przedsięwzięć,

f)Organy administracji korzystają z form władczych, mogą wykorzystywać

tzw. Władztwo administracyjne. Prawnie dopuszczalne zastosowanie przymusu

państwowego stanowi gwarancję realizacji władczych działań. Przymus-inaczej

władztwo administracyjne może występować w różnych formach np w

postaci użycia przymusu- nakładania dolegliwości finansowych czy np. w postaci

przymusu bezpośredniego. Przymus administracyjny pozostaje często jedynie

grośbą potencjalną uruchamianą wówczas, gdy adresat działań

administracji nie chce się tym działaniom podporządkować. Oczywiście nie wszystkie

czynności administracja wykonuje władczo. Rosnąca część zadań

publicznych wypełnionych przez administrację może być spełniona w tzw formach nie

władczych np. na podstawie umowy a nie aktu administracyjnego,

g)Administracja publiczna jest działalnością planową i celową.

Funkcjonuje w sposób ciągły i stabilny. Administracja publiczna jest to planowa

działalność dążąca do realizacji pewnych celów, nie będąca

ustawodawstwem ani sądownictwem,

h)Administracja publiczna to działalność zorganizowana oparta na

hierarchii, kierownictwie i podporządkowaniu.

Negatywny i pozytywny sposób definiowania administracji publicznej

§ Z obszaru definicji negatywno-przedmiotowych:

Administracja Publiczna jest to podejmowana w publicznym celu działalność

państwa ( i związków publicznoprawnych) poza ustawodawstwem i

sądownictwem;

§ Z obszaru definicji negatywno-podmiotowych:

Administracja jest to działalność tych organów

publicznych(państwowych), które nie są organami ustawodawczymi i sądowymi;

§ Z obszaru definicji przedmiotowych pozytywnych:

Administracja to działalność( celowa, praktyczna, rzeczywista, konkretna,

planowa, bezpośrednia, władcza, ciągła, regulująca, twórcza,

kontrolowana, oparta na prawie, trwała, organizatorska, kierownicza, swoista),

mająca na celu realizację (potrzeb) zadań publicznych ( państwa, społecznych

podmiotów samorządowych, podmiotów publicznych, wymagających ochrony,

konkretnych, z zakresu ochrony interesów publicznych, określonych ustawami);

§ Z obszaru definicji podmiotowych:

Administracja jest to działalność organów administracyjnych;

§ Z obszaru definicji opartych na kryterium szczególnym(przykłady):

Administracja jest to ta część działalności państwa, w wyniku której

powstaje stosunek administracyjnoprawny;

Administracja to taka bezpośrednia i konkretna działalność, którą

przez czynności rzeczywiste realizuje się cele bezpieczeństwa, postępu i

dobrobytu zbiorowości.

Nie zorganizowane źródła prawa

To działania i normy pozaprawne stosowane przez administrację publiczną.

To zazwyczaj orzecznictwo sądowe czy ustalenia doktryny prawa. W formalnym

znaczeniu źródła nie zorganizowane nie są traktowane jak typowe źródła

prawa. Niemniej przyjmuje się, że mają one znaczący wpływ na praktykę

administracyjną, na prawa i obowiązki obywateli a w związku z tym są

swoistymi źródłami prawa. Generalnie źródła prawa administracyjnego to akty

realizujące funkcjonalnie strukturę administracji oraz stosunki

administracji z innymi podmiotami, w tym obywatela.

Cechy źródeł prawa administracyjnego

a)organy niższego szczebla mają stanowić akty służące realizacji

aktów wydawanych przez organy wyższego szczebla,

b)akty prawne niższej rangi nie mogą naruszać aktów prawnych wyższej

rangi,

c)na system źródeł prawa administracyjnego składa się wiele

urozmaiconych źródeł, z których dużo pochodzi od samej administracji,

d)mocno rozbudowane są źródła prawa wewnętrznego,

e)znaczną rolę odgrywają akty prawa miejscowego stanowione przez

samorząd terytorialny i organy terenowej administracji rządowej,

f)prawi administracyjne jest w zasadzie nie skodyfikowane (oprócz K.P.A),

g)z prawa administracyjnego wyodrębniają się kolejne gałęzie jak np.

prawo ochrony środowiska, prawo budowlane, prawo wodne, prawo policyjne.

Prawo zewnętrzne a prawo wewnętrzne i źródła prawa wewnętrznego

Prawo wewnętrzne to prawo powszechnie obowiązujące wskazane w art. 87

Konstytucji. Prawo zewnętrzne ( czyli skierowane do bliżej nieoznaczonej

liczby adresatów) oraz abstrakcyjnie (czyli mające zastosowanie w

powtarzających się sytuacjach). Prawo wewnętrzne natomiast nie obowiązuje wszystkich,

ale tylko osoby i organy podległe organowi administracyjnemu, obowiązuje

tylko w strukturze organizacyjnej określonego organu administracyjnego. Prawu

zewnętrznemu podlegamy wszyscy zaś prawo wewnętrzne wiąże tylko osoby

podporządkowane, najczęściej przepisy prawa wewnętrznego dotyczą

funkcjonowania administracji publicznej i nie są wiążące dla obywateli. Prawa i

obowiązki dla obywateli wynikają z prawa zewnętrznego a nie z prawa

wewnętrznego. Konstytucja wymienia 3 kategorie źródeł prawa wewnętrznego

mianowicie: uchwały Rady Ministrów, zarządzenia Prezesa Rady Ministrów oraz

zarządzenia ministrów. Nie jest to wyliczenie pełne, bowiem system źródeł

prawa wewnętrznego ma charakter otwarty.

Centralizacja- pojęcie i podstawowe cechy

Ma dwa podstawowe znaczenia:

a)jest to taka struktura organizacyjna administracji, która składa się w

prawdzie z kilku szczebli, ale decyzje są podejmowane tylko przez organ

centralny. Pracownicy niższych szczebli w tej strukturze pełnią tylko funkcje

pomocnicze. Jest to skrajna forma centralizacji, która praktycznie nie

funkcjonuje we współczesnych ustrojach państwowych,

b)opiera się na szczególnej sytuacji organizacyjnej współczesnej

administracji publicznej. Część zadań jest prowadzona przez administrację

państwową a część przez administrację samorządową. Taka centralizacja jest

szczególnie widoczna w dziedzinie bezpieczeństwa czy obrony. Mamy do

czynienia tutaj z taką sytuacją, że organy niższego szczebla związane są

dyrektywami organów nadrzędnych czyli organy nadrzędne mogą wkraczać w

sferę działania organu niższego w formie poleceń czy zarządzeń. Pewien

stopień centralizacji jest konieczny w każdym państwie bowiem każde państwo

potrzebuje organów centralnych. Do podstawowych elementów prawnych

centralizacji zaliczymy:

§ ścisłe wyodrębnienie zadań i kompetencji na każdym stopniu

organizacyjnym administracji,

§ możliwość dekoncentrowania tych zadań i kompetencji na organy

niższego stopnia,

§ zachowanie hierarchicznego podporządkowania w sferze realizacji tych

kompetencji.

Co to jest dekoncentracja

Dekoncentracja - jest to możliwość przenoszenia kompetencji na organy

niższego stopnia inaczej jest to rozproszenie kompetencji na rzecz większej

liczby organów. Współcześnie dekoncentracja jest ściśle związana z

centralizacją, nawet w mocno scentralizowanym państwie nie możliwe jest

funkcjonowanie bez dekoncentracji. Dekoncentracja może być rozumiana w sensie

statycznym jako rozkład kompetencji między różnymi szczeblami aparatu

administracji lub też może być rozumiana jako sens dynamiczny, jako proces

przesuwania kompetencji w dół na organy niższe. Najczęściej dekoncentracja

uzasadniona jest motywami polityczno-ustrojowymi oraz prakseologicznymi

związanymi ze sprawnością działania.

Decentralizacja- pojęcie i podstawowe cechy

Decentralizacja- najogólniej mówiąc decentralizacja to system, w którym

nie ma hierarchicznego podporządkowania. Władza jest rozłożona na różne

organy, podmioty, instytucje, które nie znajdują się wobec siebie w

stosunku hierarchicznego podporządkowania. Decentralizacja jest to system, w

którym istnieje większa ilość ośrodków administracji publicznej.

Współcześnie decentralizacja jest jednym z najważniejszym pojęć odnoszących się

do administracji publicznej. Pojęcie decentralizacji powstało w celu

ustalenia pozycji prawnej samorządu terytorialnego. Jest pojęciem konstytucyjnym

zgodnie z art. 15 Konstytucji ustrój terytorialny RP zapewnia

decentralizację władzy publicznej. Tą podstawową formą decentralizacji władzy

publicznej jest samorząd terytorialny. Decentralizacja jest to taki system

organizacyjny administracji, w którym poszczególne podmioty administrujące mają

wyraźnie określone kompetencje ustalone bądź przekazywane z organów

wyższych w drodze ustawowej realizowane w sposób samodzielny i podlegające w

tym zakresie jedynie nadzorowi weryfikacyjnemu organów kompetencyjnych.

Najważniejszym elementem decentralizacji jest samodzielność prawna. Właśnie

brak podporządkowania hierarchicznego odróżnia decentralizację od

dekoncentracji. W decentralizacji podporządkowanie hierarchiczne jest zastąpione

przez nadzór weryfikacyjny, który ma zapewnić zgodność zadań

zdecentralizowanych z prawem. W decentralizacji kompetencje są przekazywane z woli

ustawy.

Hierarchiczne podporządkowanie i jego cechy

Na hierarchiczne podporządkowanie składają się dwa elementy:

zależność służbowa oraz zależność osobowa. Zależność służbowa jest to brak

prawnych ograniczeń w wydawaniu poleceń służbowych. Po prostu w każdej

sprawie służbowej organ wyższy może wydać niższemu polecenie służbowe.

Jaka jest granica podporządkowania się pracownika poleceniu służbowemu?

Jeżeli pracownik otrzyma polecenie, które w jego przekonaniu jest niezgodne

z prawem , powinien przedstawić swojemu przełożonemu zastrzeżenie na

piśmie. Gdy przełożony pisemnie podtrzyma swoje polecenie pracownik ma

obowiązek je wykonać. Pracownik nigdy nie powinien wykonywać polecenia, które

jest przestępstwem lub które grozi niepowetowanymi stratami. Zależność

osobowa- to prawo do obsadzania stanowisk w granicach niższych, prawi

udzielania nagród czy nakładania kar.

Pojęcie i sposoby wyróżniania prawa administracyjnego

Pojęcie prawa administracyjnego- charakter prawa administracyjnego

kształtował się pod wpływem okoliczności jego powstania. Historycznie najpierw

pojawiła się potrzeba zorganizowania samego procesu administrowania,

później tworzono stan urzędniczy wypełniający zadania administracyjne.

Następnie wyodrębniono urzędy, dopiero potem pojawiło się prawo regulujące

najpierw granice działania urzędów, następnie to prawo regulowało ustrój

tych urzędów i tryb ich funkcjonowania. Możemy powiedzieć, że powstanie

prawa administracyjnego było reakcją na absolutyzm i autorytaryzm władcy i

sposobem ograniczania samowoli tego władcy. Tak więc sens istnienia prawa

administracyjnego w jego początkach wyrażał się w tym, że prawo to było

„hamulcem" dla władcy. Obecnie bez pomocy państwa i bez dobrze

funkcjonującej administracji jednostka nie jest w stanie funkcjonować. Do wypełniania

zadań publicznych musi istnieć aparat administracyjny. Tak więc prawo

administracyjne nie jest już hamulcem dla działań administracyjnych, ale jest

podstawą do podejmowania działań administracyjnych.

Definicje prawa administracyjnego:

a)prawo administracyjne- to ta gałąź prawa, której przedmiotem jest

administracja publiczna,

b)prawo administracyjne- to ta gałąź prawa, która reguluje działanie

organów administracji. Prawo administracyjne to prawo regulujące procesy

administrowania w państwie a szczególnie władcze elementy tych procesów, a

ponad to ustrój organów, które te procesy realizują,

c)prawo administracyjne- wiąże się ze sposobem działania administracji w

procesie administrowania. Prawo administracyjne to ta gałąź prawa, która

zawiera element władztwa. Prawo administracyjne realizuje te działania

organów administracji w procesie administrowania, które realizowane są przy

użyciu środków władczych, np. przy wydawaniu decyzji administracyjnych,

d)zdaniem Starościaka- prawo administracyjne to ta gałąź prawa, która

reguluje działalność organów państwowych, podejmowana w celu wykonania

ustalonych prawem zadań organizatorskich wypełnianych w swoistych formach

działania. Trzon prawa administracyjnego stanowią te przepisy, które

stanowić mogą postawę w nawiązaniu stosunków administracyjnoprawnych,

e)w ujęciu podmiotowym (Langrot)- Prawo administracyjne to dział wewnątrz

państwowego publicznoprawnego porządku obejmującego w szczególności

ogół hierarchicznie zbudowanych form odnoszących się do ustroju aktywności

administracji a w zasadzie stosowanych a często i stanowionych przez

administrację z dwustronną mocą obowiązującą twórczo, ale w granicach tego

porządku i pod bezstronną kontrolą zachowania tych stron.

Podział norm prawa administracyjnego

a)normy prawa ustrojowego- określają ustrój i strukturę administracji

publicznej, dotyczą organizacji aparatu państwowego, to w jaki sposób

zbudowany jest urząd administracji, jak obsadzony jest organ administracji.

Bezpośrednio normy ustrojowe nie mają znaczenia dla obywatela, bowiem

dyspozycje(polecenia) zawarte w tych normach nie są skierowane do obywateli, ale do

organów administracji. Pośrednio jednak normy prawa ustrojowego oddziałują

na obywateli, bowiem do racjonalnej, właściwej konstrukcji aparatu

administracyjnego należy właściwe załatwiania spraw administracyjnych,

b)normy prawa materialnego- najogólniej mówiąc normy materialne

określają co wolno, a czego nie wolno robić organom administracji. Mówiąc

bardziej precyzyjnie określają one formalnoprawne podstawy działania

administracji publicznej. Normy materialne oprócz określania praw i obowiązków

organów administracji wskazują do czego mają prawo obywatele i kto powinien

umożliwić obywatelom skorzystanie z ich praw np. normy materialne określają

treść decyzji administracji, oraz wskazują organy, które mają prawo taką

decyzję wydać. Normy prawa materialnego to normy szczegółowych

udziałów prawa administracyjnego np. prawo budowlane, prawo górnicze,

c)normy prawa procesowego- dotyczą toku działań organów

administrujących. Regulują postępowanie administracyjne, czyli czynności podejmowane

przez organy i w stosunku do organów podczas załatwiania spraw

administracyjnych. Niezbędne składniki decyzji administracyjnej, procedurę odwołania się

od rozstrzygnięcia administracyjnego, które nas nie zadowala czy np.

terminy na dokonanie określonych czynności. Są to przykładowe sprawy

regulowane przez normy procesowe. Normy prawa procesowego regulują tak czynności

podejmowanych przez organy określone prawem ustrojowym w celu realizacji norm

prawa materialnego.

Wewnętrzne prawo administracyjne

Są to normy postępowania, czyli nakazy i zakazy obowiązujące tylko w

wewnętrznej strukturze administracji. Są to normy określające wewnętrzną

strukturę administracji publicznej. Wewnętrzne prawo administracyjne często

określa się aktem kierownictwa wewnętrznego. Po prostu wewnętrzne prawo

administracyjne reguluje stosunki między organami znajdującymi się w

strukturze administracji publicznej. Trzeba je odróżnić od prawa zewnętrznego,

które reguluje stosunki między organami administracji a obywatelami.

Kiedyś dominował pogląd, że stosunki wewnątrz administracji publicznej są

wolne od prawa powszechnie obowiązującego, że są wewnętrzną sprawą

administracji publicznej, podlegają powszechnie obowiązującym normom prawnym.

Wymień źródła prawa powszechnie obowiązującego w Polsce

Art. 87 Konstytucji : 1) źródłami powszechnie obowiązującego prawa

Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja, Ustawy, Ratyfikowane umowy

międzynarodowe oraz rozporządzenia, 2) źródłami powszechnie obowiązującego prawa

Rzeczypospolitej Polskiej są na obszarze działania organów, które je

ustanowiły, akty prawa miejscowego.

Polski system źródeł prawa jest systemem zamkniętym. Oznacza to, że

wszystkie źródła prawa są wyczerpująco wymienione- nie ma innych

źródeł prawa niż wymienia Konstytucja, a ponad to oznacza, że zmiany w systemie

źródeł prawa mogą odbywać się wyłącznie w sposób określony w tym

systemie. Przeciwieństwem zamkniętego systemu źródeł prawa jest system

otwarty, w którym brak wyczerpującego wymienienia źródeł prawa, a ponad to

zmiany w tym systemie mogą odbywać się na różne, z góry nie określone

sposoby.

Różnice i podobieństwa między administracją publiczną i

administracją prywatną

Administracja publiczna- działanie na rzecz realizacji interesu

publicznego,

Administracja prywatna- działanie na rzecz własnego interesu jako osoby

prywatnej,

Wymień formy działania administracji

Rodzaje form działania administracji publicznej- biorąc pod uwagę aferę

działania administracji( działania administracji mogą być kierowane do

podmiotów z poza aparatu administracyjnego i wtedy jest to sfera zewnętrzna

administracji lub też działania administracji mogą kierować się do

podmiotów znajdujących się w strukturze administracyjnej i wtedy jest to sfera

administracji wewnętrzna). W sferze zewnętrznej formy działania

administracji są następujące: akty normatywne, akty administracyjne, zawieranie

porozumień administracyjnych, zawieranie umów, działalność

społeczno-organizatorska. W sferze wewnętrznej wyróżniamy takie formy działania

administracji jak: polecenie służbowe i czynności materialno-techniczne. Wg innego

podziału formy działania administracji można podzielić na władcze, gdzie

organ posługuje się władztwem administracyjnym oraz nie władcze, gdzie

pozycja organu i drugiej strony stosunku prawnego są przynajmniej formalnie

sobie równe. Inny podział form działania administracji to wyróżnianie

aktów normatywnych, aktów administracyjnych, przyrzeczeń administracyjnych,

umowy, czynności materialno-techniczne, działalność

społeczno-organizatorska administracji i polecenia służbowe.

Scharakteryzuj krótko znane Ci klasyfikacje form działania

administracji

a)akt normatywny- jest władczą formą działania administracji. Ma

zastosowanie zarówno w sferze zewnętrznej działania administracji jak i w sferze

wewnętrznej może mieć charakter powszechnie obowiązujący lub też

obowiązywać tylko wewnątrz struktury administracyjnej. Akt normatywny-akt

prawny zawierający treści normatywne a więc pewne zakazy i nakazy wydawane

przez administrację publiczną w oparciu o różne sformułowane podstawy

prawne. Uprawnione do wydania aktów normatywnych mających zastosowanie w sferze

zewnętrznej zawarte jest w ustawach. Najczęściej akt normatywny ma

charakter generalno-abstrakcyjny. Akty normatywne administracji o charakterze

wewnętrznym wydawane są na podstawie norm kompetencyjnych zawartych nie tylko w

ustawach, ale także w podstawowych aktach normatywnych. Przyjmuje się, że

przedmiotem aktów normatywnych stanowionych przez administrację to przede

wszystkim: rozporządzenie, zarządzenie i uchwała.

b)Akt administracyjny- (19w. Niemcy-Francja, był wyrazem związania

administracji prawem i uznania praw podmiotowych jednostki w kontaktach z organami

administracji).Akt administracyjny- jest podstawową i najczęściej

stosowaną prawną formą działania administracji. Właśnie poprzez akt

administracyjny administracji publicznej ingeruje w sferę praw i wolności

obywatelskich, władczo kształtuje sytuację prawną innych podmiotów w zakresie spraw

indywidualnych, mieszczących się w sferze działania administracji

publicznej. Przepisy prawa nie posługują się dosłownie pojęciem- Akt

administracyjny. Przepisy wskazują konkretne postacie aktów administracyjnych przede

wszystkim decyzje administracyjne. Z kolei decyzje administracyjne posiadają

pewne szczególne nazwy jak np. zezwolenie, licencja czy koncesja. Akt

administracyjny- jest to oparta na obowiązujących przepisach prawa, czynność

organu wykonującego administrację publiczną, kształtującą w sposób

prawnie wiążący sytuację adresata aktu wskazanego w nim w sposób konkretny w

indywidualnej, też konkretnej sprawie.

c)Decyzja administracyjna- jest to władcze, jednostronne rozstrzygnięcie

organu, rozstrzygające sprawę co do istoty i kończące postępowanie w

danej sprawie.

d)Ugoda administracyjna- intencja ugody administracyjnej przewidziana jest w

K.P.A. Jest to pisemne porozumienie między stronami o sprzecznych

interesach zawarte w toczącym się postępowaniu administracyjnym i wyłączające

rozstrzygnięcie sprawy w formie decyzji administracyjnej. Strony muszą

złożyć pisemne oświadczenie o zamiarze zawarcia ugody. Przedmiotem ugody są:

sprawy indywidualne z zakresu administracji publicznej. Ugoda zatwierdzona

przez organ wywiera takie skutki jak decyzja. Oznacza to, że ugoda zastępuje

decyzję po jej zatwierdzeniu przez właściwy organ administracji. Ugodę

można zawrzeć wtedy, jeżeli przyczyni się to do przyśpieszenia lub

uroszczenia postępowania i nie sprzeciwia się temu przepis prawa. Ugodę można

też zawrzeć tylko w toku postępowania administracyjnego i tylko wtedy, gdy w

postępowaniu tym uczestniczą co najmniej dwie strony o różnych

interesach,

e) Porozumienie administracyjne- zwane inaczej umową administracyjną.

Jest to wielostronna czynność z zakresu prawa administracyjnego dokonywana

przez podmioty administracji publicznej i dochodzą do skutku na podstawie

zgodności oświadczeń woli tych podmiotów. W porozumieniach administracyjnych

chodzi o wspólną realizację zadań administracyjnych, o współdziałanie

przy wykonywaniu administracji publicznej. Porozumienia administracyjne

zawierane są między podmiotami administracji nie powiązanymi ze sobą stosunkami

zależności organizacyjnej. Podstawą zawierania porozumień

administracyjnych są przepisy prawa materialnego lub prawa ustrojowego. Porozumienie

administracyjne może być zawarte w granicach działania organów administracji,

f)Umowa- możemy wyróżnić dwa typy umów kwalifikowanych jako forma

działania administracji.Umowy cywilnoprawne i umowy administracyjnoprawne. Umowy

administracyjnoprawne zbliżone są do porozumień administracyjnych. Chodzi

tu o wspólne wykonywanie zadań publicznych np. związki komunalne. Forma

umowy cywilnoprawnej zaś stosowana jest w administracji publicznej z reguły

dla wykonywania kompetencji związanych z dysponowaniem majątkiem( majątkiem

skarbu państwa lub majątkiem samorządowym). Zawarcie umowy cywilnoprawnej

jest często związane z działaniem w formie aktu administracyjnego( np.

zawarcie umowy cywilnoprawnej może być uzależnione od wcześniej wydanego

aktu administracyjnego),

g)Przyrzeczenie administracyjne- istotę przyrzeczenia administracyjnego

stanowi oświadczenie woli organu administracji publicznej, w którym organ

zobowiązuje się do konkretnego zachowania po upływie określonego terminu przy

nie zmienionym stanie faktycznym i prawnym. Zwykle jest to zobowiązanie

organu do określonego działania w przyszłości o ile adresat przyrzeczenia

spełni określone warunki. Celem przyrzeczenia administracyjnego jest

umożliwienie bądź ułatwienie adresatowi podjęcia działań przygotowawczych do

realizacji zamierzonego przedsięwzięcia. Przykładem przyrzeczenia

administracyjnego może być promesa wydania koncesji,

h) Czynności materialno-techniczne- są to różnego rodzaju czynności

faktyczne podejmowane przez organy administracji, będące uzupełnieniem dla

działań prawnych. Czynności materialno-techniczne są często podejmowane w

procesie stosowania prawa, Od czynności prawnych odróżnia je to, że nie

powodują one powstania określonej normy postępowania. Czynności

materialno-techniczne są też w mniejszym stopniu określone prawem lub też w ogóle

nie być określone prawem. Zazwyczaj mają charakter ewidencyjny, konkretny

czy rejestracyjny.

i) Działalność społeczno-organizatorska- należy do nie władczych form

działania administracji. Przy tej formie administracja nie posługuje się

przymusem. Polega często na aktywizacji obywateli na podnoszeniu

świadomości i kultury prawnej. Do podjęcia działalności społeczno-organizatorskiej

nie jest potrzebny konkretny przepis, wystarcza ogólna norma kompetencyjna

bądź zadaniowa.

Podstawowe znaczenia administracji publicznej

W myśl tych definicji administracja publiczna jest to organizatorska

działalność państwa. W tych definicjach mało podkreśla się związanie

administracji prawem. Definicje te nie nawiązują do podziału władzy ani do

interesu publicznego.

Administracja publiczna w ujęciu przedmiotowym-to działalność wykonywana

przez państwo, przez samorząd terytorialny i inne wskazane w prawie

podmioty w celu wykonywania zadań publicznych i interesu publicznego,

Administracja publiczna w ujęciu podmiotowym- to struktura składająca

się z organów administracyjnych innych jednostek administracyjnych. Wg Kuleszy

i Dębskiego przez administrację publiczną rozumie się zespół

działań, czynności i przedsięwzięć organizatorskich i wykonawczych prowadzonych

na rzecz realizacji interesu publicznego przez różne organy, podmioty i

instytucje na podstawie ustawy i w określonych prawem formach.

Interes Publiczny w prawie administracyjnym

Interes publiczny- jest to interes wszystkich ludzi żyjących w ramach

politycznie zorganizowanej wspólnoty, gdzie zapewniona jest realizacja

interesów ogółu z poszanowaniem interesów jednostki.

---