Regularne wahania wielkości makroekonomicznych powtarzają się w określonych odstępach czasu, a oscylujące wokół ogólnej tendencji zmian zachodzących w długim okresie (trendu) są nazywane wahaniami cyklicznymi lub wahaniami koniunkturalnymi.
Wahania te wyznaczają tzw. cykle koniunkturalne. - czyli periodycznie powtarzające się wahania (przypływy i odpływy) istotnych składników życia gospodarczego - są to wahania poziomu ogólnej działalności gospodarczej
Cechy cyklów koniunkturalnych:
rytmiczność (lub cykliczność) co oznacza, że poszczególne fazy cyklu powtarzają się w tej samej kolejności,
różnorodność ich przebiegu, to znaczy, że pomimo iż w każdym cyklu pojawiają się te same fazy, to zjawiska występujące w poszczególnych fazach nigdy nie przebiegają tak samo.
Cykle długie Kondratiewa
I długa fala - 1790 - 1851 (wzrost do 1817, spadek 1817-1851)
II fala - 1851 - 1896 (wzrost 1875, spadek 1875-1896)
III fala - 1896 (wzrost do 1920, spadek od 1920)
Cykle super długie van Ewijka.
I okres - 1760-1915/1920 ( 155-160 lat) - cykl składający się z 70-letniego wzrostu - 85-90 lat spadku aktywności gospodarczej
II okres - przełom 1915/20 - załamanie w latach 70-tych
Cykl gospodarcze- periodyczne zmiany poziomu aktywności gospodarczej. Wahania odbywają się wokół linii wnoszącej się. Tę linię wznoszącą się, będącą graficzną ilustracją długookresowego wzrostu nazywamy trendem.
Cykl gospodarczy jest więc określany jako periodyczne wahania aktywności gospodarczej wokół trendu.
Cykl klasyczny
Faza I - Kryzys - występuje nadprodukcja, przedsiębiorstwa gromadzą za dużo zapasów w stosunku do słabnących możliwości popytu, występuje spadek cen papierów wartościowych, duża liczba bankructw
Faza II - Depresja - tzw. dno cyklu, stabilizacja produkcji na niskim poziomie,
Faza III - Ożywienie - wzrost produkcji i dochodów, zwiększanie się skali inwestycji, wzrost cen dóbr i papierów wartościowych
Faza IV - Boom (Rozkwit) - gospodarka w rozkwicie, osiąga najwyższy poziom produkcji.