POLITYKA FISKALNA
Inwestycjonizm państwowy wywiera wpływ na trzy sfery gospodarcze:
alokacyjna - dotyczy podziału zasobów gospodarczych między sektor prywatny i publiczny; są to działania skierowane na:
gospodarowania dobrami publicznymi
ochronę społeczeństwa i środowiska przed ujemnymi efektami produkcji
redystrybucyjna - dotyczy podziału dochodów społeczeństwa ukształtowanych pierwotnie przez rynek, przeznaczając część z nich na wynagrodzenia dla sfery budżetowej oraz finansowanie działań ochronnych
stabilizacyjna - dotyczy wzrostu gospodarczego osiąganego przy optymalnym wykorzystaniu zasobów
POLITYKA FISKALNA - polega na gospodarowaniu przez rząd dochodami i wydatkami dla osiągnięcia określonych celów, a zwłaszcza stabilizacji gospodarczej przez przeciwdziałania wahaniom cyklicznym oraz ograniczenie bezrobocia i inflacji. Polityka fiskalna realizowana jest przez budżet państwa. Jest to podstawowy plan finansowy państwa opracowywany na jeden rok, obejmujący z jednej strony dochody, a z drugiej wydatki.
Na dochody budżetu państwa składają się:
podatki bezpośrednie i pośrednie (dochody podatkowe)
dochody niepodatkowe: dywidendy, cło, wpływy z prywatyzacji i dochody zagraniczne
PODATKI - przymusowe, bezzwrotne świadczenia pieniężne pobierane przez państwo od podmiotów gospodarczych.
Podstawowymi podatkami bezpośrednimi są:
podatek od dochodów osób fizycznych i prawnych; w Polsce podatek dochodowy od osób fizycznych jest progresywny (19%, 30%, 40%), a podatek od osób prawnych jest liniowy (stały)
podatek od majątku
Do podatków pośrednich zaliczamy:
podatek od wartości dodanej
VAT
akcyza
Rząd ustalając wysokość podatków w sposób pośredni wpływa na globalny popyt.
Wydatki budżetu państwa dzielą się na:
realne - zakup produktów i usług przez administrację państwową
transfery - płatności rządy na rzecz różnych podmiotów gospodarczych bez wzajemnego świadczenia usług z ich strony
Ostatecznym efektem wszystkich wydatków budżetowych jest wzrost globalnego popytu (zagregowanego popytu).
W danym roku budżet może wykazywać nadwyżki lub deficyty.
Nadwyżka występuje, gdy podatki i inne wpływy łącznie są wyższe od rządowych wydatków. Deficyt ma miejsce, gdy wydatki są wyższe od podatków.
Gdy wydatki i podatki są równe - budżet rządu (państwa) jest zrównoważony.
BUDŻET PAŃSTWA
Wydatki pokazane są jako wielkości stałe, niezależne od dochodu. Natomiast podatki netto są proporcjonalne do dochodu i stanowią 20% jego wysokości. Tym samym przy niskim poziomie dochodu budżet wykazuje deficyt a przy dochodzie wysokim budżet wykazuje nadwyżkę.
Wyróżniamy trzy rodzaje budżetów:
rzeczywisty - przychody, wydatki i deficyt w danym okresie
strukturalny - jakie byłyby przychody, wydatki i deficyt gdyby gospodarka osiągała produkt potencjalny
cykliczny - oblicza wpływ cyklu koniunkturalnego mierząc zmiany przychodów, wydatków i deficytu, gdy produkcja różni się od potencjalnej
Rodzaje deficytów:
koniunkturalny - gdy PNB spadnie pociągając spadek dochodów i tym samym wpływów, rosną wydatki na bezrobotnych; jest to deficyt zły, bo gospodarka cofa się
strukturalny - parlament uchwala większe wydatki przy jednoczesnym obniżeniu podatków lub pozostawianiu ich na tym samym poziomie; jest to deficyt dobry, bo prze gospodarkę do przodu.
ZASADY TWORZENIA BUDŻETU:
ZASADY TECHNICZNE: ZASADY MERYTORYCZNE:
- uprzedniość - jawność
- jawność
- roczność
- jedność
- zupełność
FUNKCJE BUDŻETU:
- regulacyjna
- redystrybucyjna
- kontrolno - informacyjna
NARZĘDZIA BUDŻETOWE:
WPŁYWY: WYDATKI:
- podatki - wydatki społeczno - socjalne
- opłaty - obrona narodowa
- cła - transfery
- pożyczki - wydatki administracyjne
- obsługa długu
Polityka fiskalna w swoim działaniu opiera się na:
polityce automatycznej - to wbudowane w nowoczesny system fiskalny automatyczne stabilizatory (działają same):
- automatyczne zmiany we wpływach podatkowych
- zasiłki dla bezrobotnych i inne transfery socjalne
polityce dyskrecjonalnej - wbudowany w system stabilizator przyczynia się do zredukowania pewnej części wahań gospodarczych, ale nie jest w stanie wyeliminować tego zakłócenia całkowicie i wówczas stosuje się narzędzia dyskrecjonalnej polityki fiskalnej:
- roboty publiczne i inne programy wydatków
- publiczne programy zatrudnienia
- programy wydatków transferowych
- stawki podatkowe
PAŃSTWO A POPYT GLOBALNY
AD = C + I + G
AD - popyt globalny
C - popyt konsumpcyjny
I - popyt inwestycyjny
G - popyt państwa na dobra i usługi
C =
+ cY
C - konsumpcja
- konsumpcja autonomiczna
cY - konsumpcja uzależniona od dochodu
Dochód rozporządzalny (YD):
YD = Y - NT = Y - (Td - B)
Y - dochód i produkt narodowy
NT - podatki netto
Td - podatki bezpośrednie
B - płatności transferowe
Dla uproszczenia zakładamy, że podatki netto są proporcjonalne do dochodu narodowego. Jeżeli t oznacza stopę podatkową, wówczas:
NT = tY (0 < t < 1)
YD = Y - NT = Y - tY = Y(1 - t)
Krańcowa skłonność do konsumpcji z dochodu rozporządzalnego oraz z dochodu narodowego:
C =
+ cY
C =
+ c(1 - t)Y - pomniejszone o podatek netto
KSK' = KSK(1 - t) = c(1 - t)
KSK' - krańcowa skłonność do konsumpcji z dochodu narodowego
KSK = c = MPC - krańcowa skłonność do konsumpcji z dochodu rozporządzalnego
MNOŻNIK ZRÓWNOWAŻONEGO BUDŻETU:
MNOŻNIK =
oznacza, że wzrost wydatków państwa, któremu towarzyszy taki sam
wzrost podatków, powoduje zwiększenie produkcji.
BUDŻET PAŃSTWA:
DEFICYT BUDŻETOWY = G - NT
G - wydatki rządowe
NT - podatki netto
Stan budżetu określany jest przez:
stopę podatkową t
wydatki państwa G
poziom dochodu Y
Stan równowagi gospodarczej:
S + NT = G + I
S - planowe oszczędności
NT - podatki netto
G - planowe wydatki państwa
I - planowe inwestycje
Polityka fiskalna może mieć charakter ekspansywny bądź restrykcyjny, w zależności od potrzeby pobudzania lub studzenia koniunktury gospodarczej.
Do ekspansywnych działań rządu zalicza się:
obniżkę stawek podatkowych
zwiększenie wydatków budżetowych, co w konsekwencji wpływa na wzrost globalnego popytu
Działania restrykcyjne wywołują skutki odwrotne.
podatki netto=0,2Y
wydatki państwa=200
200
200
400
600
1000
800
1200
1400
1600
1800