Chromatografia gazowa- zespół procesów fizykochemicznych odbywających się w układzie dynamicznych dwóch faz: faza ruchoma (obojętny gaz), faza nieruchoma (adsorbent lub trudna lotna ciecz).

Chromatograf: źródło gazu nośnego, komora nastrzykowa (dozownik), kolumna chromatograficzna, detektor, urządzenie rejestrujące.

Czas martwy- czas jaki potrzebny jest na fizyczne pokonanie drogi przez wybraną cząst. gazu od komory natryskowej, poprzez kolumnę do detektora.

Czas retencji- suma czasu jaki przebywa substancja w fazie gazowej oraz czasu przebywania w fazie stacjonarnej.

Zredukowany czas retencji- czas przebywania substancji w fazie stacjonarnej, który jest miarą wzajemnych oddziaływań substancji i fazy stacjonarnej.

Objętość retencji- objętość fazy ruchomej potrzebnej do wymycia z kolumny maksimum piku danej substancji.

Objętość martwa- objętość dozownika, kolumny i detektora zajmowana podczas procesu chromat. tylko przez fazę ruchomą.

Współczynnik retencji- to stosunek czasu, w którym substancja chromatografowana oddziałuje z wypełnieniem fazy stacjonarnej do czasu, w którym przebywa ona w fazie ruchomej.

Selektywność opisywana: współczynnikiem retencji później eluowanego piku, współczynnikiem rozdziału lub retencją względną.

Sprawność kolumny- decyduje o stopniu rozmycia pasma chromatograficznego w czasie jego wędrówki wzdłuż kolumny chromatograficznej. Wyrażana jest ilością półek teoretycznych lub wysokością równoważną półce teoretycznej.

Rodzaje rozmycia: 1) dyfuzja wirowa występująca wskutek krętości kanałów międzyziarnowych w kolumnie którymi migruje analit, 2)dyfuzja wzdłużnej analitu w fazie ruchomej, jej udział w rozmyciu pasma maleje w miarę wzrostu szybkości przepływu fazy ruchomej. 3) oporu przenoszenia mas pomiędzy fazą stacjonarną i ruchomą w kolumnie, jego udział w rozmyciu pasma zwiększa się przy wzroście szybkości przepływu fazy ruchomej.