Poznań, dnia ……………. r.
ZATWIERDZAM
Dowódca…. kompanii szkolnej
………………………
PLAN – KONSPEKT
do przeprowadzenia zajęć z obrony przed bronią masowego rażenia
z … plutonem …. kompanii szkolnej w dniu …………. r.
TEMAT : Działanie żołnierza w warunkach zagrożenia skażeniami i skażeń.
CELE ZAJĘĆ:
UCZYĆ:
- rozpoznawania treści sygnałów uprzedzenia o zagrożeniu uderzeniami BMR
i skażeniach oraz sygnały alarmu o skażeniach podawanych różnymi
sposobami,
- zachowania się po ogłoszeniu sygnału o zagrożeniu skażeniami w terenie
odkrytym, w wozie bojowym, w polowych obiektach fortyfikacyjnych
i budynkach,
- ogłaszać sygnały alarmu o skażeniach sposobami dźwiękowymi
i wizualnymi (syreną, gongiem, głosem, klaksonem, znakami
ostrzegawczymi),
- rozpoznawać znaki ostrzegawcze do oznakowania rejonów skażonych
chemicznie, biologicznie i promieniotwórczo w dzień i w nocy,
- oznaczania rejonów skażonych chemicznie, biologicznie i promieniotwórczo
w dzień i w nocy.
FORMA: zajęcia praktyczne
CZAS: 135 minut.
MIEJSCE: …………..
ZAGADNIENIA:
1. Sygnały uprzedzenia o zagrożeniu skażeniami,
2. Sygnały alarmu o skażeniach ogłaszane sposobami dźwiękowymi
i wzrokowymi (syreną, gongiem, głosem, klaksonem znakami
ostrzegawczymi,
3. Zachowanie się żołnierza po ogłoszeniu sygnału o skażeniach i alarmu
o skażeniach w terenie odkrytym, w wozach bojowych, w polowych
obiektach fortyfikacyjnych oraz w budynkach,
4. Zachowanie się żołnierzy na sygnał alarmu o skażeniach w jednostce
wojskowej,
5. Przeznaczenie i wyposażenie zestawu do oznakowania terenów
skażonych,
6. Znaki ostrzegawcze do oznakowanie rejonów skażonych,
7. Zasady oznakowania rejonów skażonych chemicznie, biologicznie
i promieniotwórczo,
8. Oznakowanie rejonów skażonych chemicznie, biologicznie
i promieniotwórczo w dzień,
9. Oznakowanie rejonów skażonych chemicznie, biologicznie
i promieniotwórczo w nocy,
10. Wykonywanie podstawowych norm szkolno - bojowych:
− nr 7 nakładanie maski przeciwgazowej;
− nr 8 nakładanie etatowej odzieży ochronnej oraz maski
przeciwgazowej.
WSKAZÓWKI ORGANIZACYJNO - METODYCZNE:
- dbać o porządek i dyscyplinę w trakcie zajęć,
- 3 dni przed zajęciami przedstawić dowódcy kompanii konspekt do zatwierdzenia,
- po przeprowadzeniu każdego zagadnienia sprawdzać stopień jego opanowania,
- zajęcia rozpocząć i zakończyć komendą „ do przejrzenia broń”
-w zajęciach eksponować inicjatywę i samodzielną pracę słuchaczy,
- w dniu …………. udzielić dowódcom drużyn instruktażu do zajęć
LITERATURA.
-Podręcznik walki pododdziałów wojsk zmechanizowanych DWLąd 26/2000,
- Obrona przed BMR w operacjach połączonych DD /3.8 Chem 396/ 2004
-Obrona pododdziałów przed BMR w działaniach bojowych (pluton, kompania, batalion ) Chem 277/ 78
- Instrukcja o szkoleniu z obrony przed bronią masowego rażenia w Siłach Zbrojnych RP” Chem 397/ 2006
ZABEZPIECZENIE MATERIAŁOWO – TECHNICZNE:
Broń + oporządzenie - na stan,
Lornetka polowa - 1 szt
Maski, OP-1 -na stan
ORGANIZACJA ZAJĘĆ:
|
|---|
WARUNKI BEZPIECZEŃSTWA:
W czasie trwania zajęć wykonywać tylko te czynności, które zostały zlecone przez osoby funkcyjne zajęć lub wynikają z treści otrzymanego zadania.
Wszystkie czynności wykonywać szybko, sprawnie, lecz z zachowaniem środków ostrożności przewidując następstwa swego działania lub zaniechania działania.
Nie podnosić i dotykać przedmiotów niewiadomego pochodzenia mogących spowodować zagrożenie życia, fakt ich znalezienia meldować natychmiast kierownikowi zajęć (instruktorowi).
Każdorazowo meldować o wszelkich urazach, kontuzjach oraz uszkodzeniach broni i sprzętu.
Nie pozostawiać bez opieki broni i oporządzenia.
W zakresie posługiwania się środkami pozoracji pola walki:
każdorazowo sprawdzać zabezpieczenie broni po zakończeniu prowadzenia ognia.
zabraniam prowadzenia ognia bez wyraźnej komendy lub zaistnienia sytuacji wynikającej z postawionego zadania i wymagającej jego prowadzenia,
zabraniam prowadzenia ognia z niesprawnej broni lub amunicji; fakt uszkodzenia broni lub amunicji należy natychmiast zgłaszać kierownikowi zajęć (instruktorowi),
petardy, RGD-2 odrzucać natychmiast po odpaleniu w takie miejsca , aby nie spowodować zagrożenia dla ludzi i pożarowego (minimum 25m od ludzi),
o niewybuchach powiadamiać kierownika zajęć,
do niewybuchów podchodzić po upływie 15 minut,
używać środków pozoracji zgodnie z ich przeznaczeniem i zaleceniami kierownika zajęć ( instruktora ),
nie zostawiać środków pozoracji i pozostałości po nich w terenie ćwiczenia;
nie wolno prowadzić ognia z amunicji ślepej ( broń strzelecka ) w kierunku ludzi, zwierząt i pojazdów, gdy odległość jest mniejsza niż ,
po zakończeniu działania pozoracji , jej dowódca sprawdza rozładowanie broni oraz rozlicza środki pozoracji,
szczegółowe warunki bezpieczeństwa w posługiwaniu się środkami pozoracji pola walki omówione będą na punkcie nauczania.
INNE
Nie dotyczy
WPROWADZENIE W SYTACJĘ TAKTYCZNĄ
Nie dotyczy
PRZEBIEG ZAJĘĆ:
CZĘŚĆ WSTĘPNA (10 min)
przyjęcie meldunku,
sprawdzenie obecności
podanie tematu, celu zajęć i zagadnień;
omówienie organizacji zajęć,
omówienie warunków bezpieczeństwa
CZĘŚĆ GŁÓWNA (115 min)
| Lp. | ZAGADNIENIA I CZAS |
CZYNNOŚCI |
|---|---|---|
| KIEROWNIKA | ||
| 1. | Zagadnienie 1 Zagadnienie 2 Zagadnienie 3 Zagadnienie 4 Czas: 60 min |
obserwuje instruktora i ćwiczących, podaje komendy instruktorom, pilnuje czasu, żołnierzy mających problemy z opanowaniem zagadnienia szkoli osobiście |
| 2. | Zagadnienie 5 Zagadnienie 6 Zagadnienie 7 Zagadnienie 8 Zagadnienie 9 Zagadnienie 10 Czas: 55 min |
obserwuje instruktora i ćwiczących, podaje komendy instruktorom, pilnuje czasu, żołnierzy mających problemy z opanowaniem zagadnienia szkoli osobiście |
CZĘŚĆ KOŃCOWA (10 min ):
omówienie przebiegu zajęć,
przejrzenie broni
omówienie najczęściej popełnianych błędów i sposobów ich usunięcia
wskazanie najlepszych szkolonych
udzielenie odpowiedzi na ewentualne pytania szkolonych,
sprawdzenie czy żaden ze szkolonych nie doznał urazu,
wskazanie tematu kolejnych zajęć
Załącznik nr 1.
SYGNAŁY ALARMOWE.
Istotnym elementem Systemu Wykrywania i Alarmowania – ostrzegania ludności o zagrożeniach czasu pokoju i wojny jest ustalony, powszechnie obowiązujący system sygnałów alarmowych.
Podstawa prawna: SYGNAŁY ALARMOWE ( Dz. U. z 2006r. Nr 191, poz. 1415 )
RODZAJE ALARMÓW, TREŚĆ KOMUNIKATÓW OSTRZEGAWCZYCH,
SYGNAŁY ALARMOWE.
Załacznik nr 2.
SYGNAŁY ALARMOWE.
Istotnym elementem Systemu Wykrywania i Alarmowania – ostrzegania ludności o zagrożeniach czasu pokoju i wojny jest ustalony, powszechnie obowiązujący system sygnałów alarmowych.
RODZAJE ALARMÓW, TREŚĆ KOMUNIKATÓW OSTRZEGAWCZYCH,
SYGNAŁY ALARMOWE.
Załącznik nr 3.
SYGNAŁY ALARMOWE.
Istotnym elementem Systemu Wykrywania i Alarmowania – ostrzegania ludności o zagrożeniach czasu pokoju i wojny jest ustalony, powszechnie obowiązujący system sygnałów alarmowych.
Podstawa prawna: SYGNAŁY ALARMOWE ( Dz. U. z 2006r. Nr 191, poz. 1415 )
RODZAJE ALARMÓW, TREŚĆ KOMUNIKATÓW OSTRZEGAWCZYCH,
SYGNAŁY ALARMOWE.
Załącznik nr 2
Zasady zachowania się żołnierzy podczas ogłoszenia alarmu o skażeniach.
Celem alarmowania o skażeniach jest umożliwienie pododdziałom wykonanie przedsięwzięć ograniczających skutki działania w rejonach skażeń.
Na sygnał alarmu o skażeniach żołnierze, w dalszym ciągu wykonując swoje zadania, bezzwłocznie nakładają indywidualne środki ochrony przed skażeniami w położenie bojowe, a znajdujący się w ukryciach i zakrytych pojazdach tylko maski przeciwgazowe.
Działanie na wypadek ogłoszenia alarmu o skażeniach w działaniach taktycznych.
Żołnierze przebywający w sprzęcie posiadającym aparaturę filtrowentylacyjną (tzw. zbiorowe środki ochrony przed skażeniami) : - zamykają włazy , luki
Żołnierze przebywający poza sprzętem lub na pojazdach nie posiadającym zbiorowych środków ochrony przed skażeniami : - nakładają ISOPS
Zbiorowe środki ochrony przed skażeniami zapewniają ochronę prze bezpośrednim działaniem broni masowego rażenia.
Zbiorowa ochrona obejmuje wykorzystanie właściwości sprzętu bojowego i środków transportowych oraz wszelkiego rodzaju ukryć, schronów typu polowego i budowli stałych wyposażonych w urządzenia filtrowentylacyjne.
Czołgi, transportery opancerzone i wozy bojowe piechoty stanowią najlepszą ochronę przed rażącym działaniem broni jądrowej i skażeniami.
Transportery opancerzone (BRDM-2 , SKOT) osłabiają promieniowanie jonizujące 4-krotnie.
Pojazdy te są wyposażone w:
urządzenia filtrowentylacyjne – zabezpieczają przed skażeniami promieniotwórczymi, chemicznymi i zakażeniami biologicznymi .Właściwe działanie urządzenia i szczelność transportera zapewniają wytworzenie nadciśnienia w przedziale kierowania i zabezpiecza przed dostaniem się do wnętrza skażonego powietrza.
półautomatyczne urządzenia do wykrywania skażeń – pozwalają na wczesne wykrycie promieniowania jonizującego i skażeń chemicznych.
Samochody przykryte brezentem chronią przed skażeniem opadającym pyłem promieniotwórczym i kroplami bojowych środków trujących.
W strefie zagrożonej skażeniami:
nałożyć maskę pgaz. lub zastępcze środki ochrony przed skażeniami;
starać się wyjść ze strefy skażonej prostopadle pod kątem 900 do kierunku wiatru;
omijać kałuże wody po powstałym opadzie promieniotwórczym;
nie brać do ręki przedmiotów w strefie skażeń;
zgłosić się do najbliższego punktu zabiegów sanitarnych;
nie spożywać produktów żywnościowych.
Po usłyszeniu uprzedzenia o zagrożeniu skażeniami lub zakażeniami należy:
sprawdzić posiadane indywidualne środki ochrony;
sprawdzić zabezpieczenie posiadanych zapasów żywności, wody,
sprawdzić szczelność przygotowanych pomieszczeń,
jeśli nie ma innych zaleceń – udać się do pomieszczeń ochronnych (ukryć);
przestrzegać ogłaszanych zarządzeń oraz wykonywać polecenia organów obrony cywilnej
Załacznik nr 4.
SYGNAŁY ALARMOWE
Istotnym elementem Systemu Wykrywania i Alarmowania – ostrzegania ludności o zagrożeniach czasu pokoju i wojny jest ustalony, powszechnie obowiązujący system sygnałów alarmowych.
Podstawa prawna: SYGNAŁY ALARMOWE
( Dz. U. z 2006r. Nr 191, poz. 1415 )
RODZAJE ALARMÓW, TREŚĆ KOMUNIKATÓW OSTRZEGAWCZYCH,
SYGNAŁY ALARMOWE
Sygnały alarmowe mają ostrzegać przed grożącym niebezpieczeństwem napadu z powietrza oraz skażeniem promieniotwórczym i chemicznym, a także o klęskach żywiołowych i zagrożeniu środowiska w celu umożliwienia ludności odpowiedniego zareagowania.
Załącznik nr 5.
Znaki ostrzegawcze do oznakowanie rejonów skażonych,
ZNAKI OSTRZEGAWCZE.
1. Barwy znaków ostrzegawczych.
Barwa podstawowa – barwa, która jest wykorzystywana do oznaczania przedniej (informacyjnej) powierzchni znaków (tło).
Barwa wtórna - barwa, która jest wykorzystywana do wyrażenia dodatkowych oznaczeń i/lub do wykonania napisów na informacyjnej powierzchni znaków.
Sposób wykorzystania barwy podstawowej i barwy wtórnej do opisu poszczególnych zagrożeń przedstawia poniższa tabela:
| Pola lub zapory wykonywane przy użyciu min chemicznych | Rejony występowania min pułapkowych |
|---|---|
| Rejony występowania amunicji, która nie eksplodowała | Skażenie promieniotwórcze |
| Skażenie biologiczne | Skażenie chemiczne |
| ZAGROŻENIE | BARWA PODSTAWOWA | BARWA WTÓRNA |
|---|---|---|
| OZNACZENIE | ||
| Skażenie promieniotwórcze | BIAŁA | BRAK |
| Skażenie biologiczne | NIEBIESKA | |
| Skażenie chemiczne | ŻÓŁTA | |
| Pola lub zapory minowe wykonane przy użyciu min chemicznych | CZERWONA | ŻÓŁTA (PASEK) |
| Pola lub zapory minowe wykonane przy użyciu min innych niż chemiczne | BRAK | |
| Rejony występowania min pułapkowych | BIAŁA (PASEK) |
|
| Rejony występowania amunicji która nie eksplodowała | BIAŁA (BOMBA) |
Załącznik nr 6.
Zasady oznakowania rejonów skażonych chemicznie, biologicznie i promieniotwórczo.
Podczas oznakowywania rejonów skażonych substancjami promieniotwórczymi znaki ostrzegawcze powinny zostać umieszczone na wszystkich prawdopodobnych drogach prowadzących do tych rejonów, w miejscach gdzie moc dawki osiąga podczas wykonywania pomiaru wartość 1 rada na godzinę na wysokości nad powierzchnią ziemi. Znaki powinny być również ustawiane w miejscach składowania skażonego radiologicznie sprzętu i materiałów znajdujących się w tym rejonie. W takim przypadku znaki powinny być rozmieszczone na obwodzie takiego stanowiska, w odległości zapewniającej kontakt wzrokowy. Gdy moc dawki jest większa niż 1 centyrad na godzinę, wówczas znaki zawierające aktualną moc dawki powinny zostać umieszczone na wszystkich prawdopodobnych drogach prowadzących do rejonu skażonego oraz na jego granicy.
Stopień skażenia substancjami promieniotwórczymi musi być każdorazowo określony przez jednostki przybywające do takiego rejonu. Zastane oznakowania należy traktować jako ostrzeżenie przed niebezpieczeństwem, a charakterystyki skażeń jako nieaktualne.
W zależności od uznania dowódcy, obszar skażony substancjami promieniotwórczymi nie musi być oznakowany jeśli brak oznakowania przyczyni się do uzyskania powodzenia militarnego. Jednak w takim przypadku muszą być podjęte działania mające na celu powiadomienie wojsk własnych (sojuszniczych) o istnieniu takich obszarów.
Oznakowanie rejonów skażonych substancjami promieniotwórczymi powinno być okresowo uaktualniane, a znaki ostrzegawcze przestawiane w miarę obniżania się stopnia skażenia terenu. Dowódcy jednostek opuszczających zajmowany obszar, na którym występują rejony niebezpieczne lub odpowiedzialni za dane rejony, mają obowiązek pozostawić wszystkie oznakowania rejonów niebezpiecznych na miejscu ich ustawienia lub je usunąć gdy ich obecność okaże się niepotrzebna.
Postanowienia niniejszej instrukcji nie wykluczają dodatkowego oznaczania ustawiania znaków o szerszej informacji niż znaki ustanowione tą normą, o ile dowódca odpowiedzialny za dany rejon uzna to za konieczne.
Obiekty, które mogą być źródłem skażenia o charakterze nie militarnym (latryny, wysypiska śmieci, studnie lub doły chłonne oraz składowiska odpadów), powinny być oznaczone znakami prostokątnymi o dowolnie dobranych kolorach i rozmiarach. Po zakończeniu użytkowania tego typu obiektów powinny one zostać pokryte kopcami ziemi. Na szczycie kopca powinien być umieszczony znak o kształcie prostokąta z informacją zawierającą: rodzaj składowiska, datę jego zamknięcia, obszar nie nadający się do wykorzystania oraz oznaczenie jednostki.
Granica rejonu niebezpiecznego, granica bezpieczeństwa lub zagrożenie punktowe, w przypadku długotrwałego oznakowania, powinna być wyznaczona ogrodzeniem (płotem) i umocowanymi na nim znakami ostrzegawczymi. Może to być ogrodzenie występujące naturalnie (żywopłot, inne stałe ogrodzenie), albo ogrodzenie specjalnie zbudowane przy użyciu palików (słupków), połączonych przynajmniej jednym splotem drutu (w tym kolczastego) umocowanym na wysokości pasa.
Znaki ostrzegawcze umieszcza się na ogrodzeniach (płotach) powyżej gruntu na wysokości pasa. W przypadku ogrodzeń z drutu zawiesza się je na nim w odstępach co 10 - , w zależności od ukształtowania terenu. Natomiast w przypadku zastosowania ogrodzenia typu np. walec kolczasty, znaki umieszcza się na słupkach (palikach) ogrodzeniowych, również w odstępach co 10 - , w zależności od ukształtowania terenu.
W przypadku, gdy ogrodzenia jeszcze nie ustawiono, znaki ostrzegawcze umieszcza się na palach, drzewach, skałach lub bezpośrednio na ziemi, przy czym jest to metoda tymczasowa.
Znak ostrzegawczy powinien być umieszczony tak aby czołowa (informacyjna) strona znaku zwrócona była tyłem do oznakowanego rejonu.
W przypadku skażeń promieniotwórczych, chemicznych i biologicznych może okazać się, że ogrodzenie całej strefy jest niemożliwe ze względu na jej znaczne rozmiary. W takich przypadkach mogą być oznakowane wyłącznie granice rejonów niebezpiecznych przylegające do rejonów działań jednostek wojskowych.
Załacznik nr 7
Oznakowanie rejonów skażonych chemicznie, biologicznie i promieniotwórczo w dzień.
Znak ostrzegawczy zapór minowych z min chemicznych wykonany jest z blachy aluminiowej pokrytej folią odblaskową koloru czerwonego z naklejonym paskiem koloru żółtego oraz umieszczonym nad paskiem napisem koloru żółtego „ GAS MINES”. Sposób mocowania (ustawiania) znaku analogiczny, jak w sytuacji oznakowywania zapór minowych z min klasycznych.
Znak ostrzegawczy skażenia biologicznego.
Znak ostrzegawczy skażenia biologicznego wykonany jest z blachy aluminiowej pokrytej folią odblaskową koloru niebieskiego z naniesionym czerwonym napisem „ BIO”. Sposób mocowania ( ustawiania) znaku analogiczny do wcześniejszych rozwiązań.
Znak ostrzegawczy skażenia chemicznego.
Znak ostrzegawczy skażenia chemicznego wykonany jest z blachy aluminiowej pokrytej folią odblaskową koloru żółtego z naniesionym czerwonym napisem „ GAS”. Sposób mocowania (ustawiania ) znaku analogiczny do wcześniejszych rozwiązań.
Znak ostrzegawczy skażenia promieniotwórczego.
Znak ostrzegawczy skażenia promieniotwórczego wykonany jest z blachy aluminiowej pokrytej folią odblaskową koloru białego z naniesionym czarnym napisem „ATOM”. Sposób mocowania (ustawiania) znaku analogiczny do wcześniejszych rozwiązań.
W celu precyzyjnego przedstawienia dodatkowych informacji znak ostrzegawczy może posiadać dodatkowe napisy:
Dla skażenia promieniotwórczego:
- moc dawki;
- datę i godzinę odczytu;
- datę i godzinę wybuchu ( skażenia)
Dla skażeń chemicznych:
- nazwę środka skażenia;
- datę i godzinę wykrycia.
Załacznik nr 8
Oznakowanie rejonów skażonych chemicznie, biologicznie i promieniotwórczo w nocy.
SKAŻENIE:
białe tło niebieskie tło żółte tło
promieniotwórcze biologiczne chemiczne
POLA LUB ZAPORY WYKONANE PRZY UŻYCIU:
min chemicznych min innych niż chemiczne
REJONY WYSTĘPOWANIA:
min pułapkowych amunicji, która nie eksplodowała
Załącznik nr 8
Nakładanie masek przeciwgazowych .
Maskę przeciwgazową nakłada się na komendę „MASKI WŁÓŻ” lub samodzielnie, kiedy żołnierz uzna to za konieczne. Celem założenia maski należy:
wstrzymać oddech i zamknąć oczy;
zdjąć czapkę (hełm przesunąć na tył głowy);
prawą ręką wyjąć maskę;
obiema rękami uchwycić nagłowie (kciukami - taśmy szczękowe, pozostałymi palcami - taśmy skroniowe);
włożyć brodę w zagłębienie podbródkowe i naciągnąć nagłowie;
prawą ręką szczelnie zasłonić dolne otwory zaworu wdechowego i wykonać silny wydech (oczyścić przestrzeń wewnątrz maski ze skażonego powietrza);
zasłonić dłońmi nakładki z zaworami wdechowymi i wykonać wdech; jeśli maska jest szczelna, powietrze nie przedostaje się pod nią;
otworzyć oczy i rozpocząć oddychanie.
Maskę zdejmuje się na komendę „MASKI ZDEJMIJ”.
Załącznik nr 9
OGÓLNOWOJSKOWA ODZIEŻ OCHRONNA OP-1
PRZEZNACZENIE ODZIEŻY OCHRONNEJ
Ogólnowojskowa odzież ochronna służy do ochrony żołnierza przed działaniem środków trujących, broni biologicznej, substancji promieniotwórczych, promieniowania cieplnego wybuchu jądrowego oraz przed środkami zapalającymi. Płaszcz ochronny OP-1 można wykorzystać jako narzutkę, płaszcz lub kombinezon. Decyzję o sposobie wykorzystania płaszcza podejmuje dowódca pododdziału w zależności od sytuacji bojowej.
OP-1 jako narzutkę stosuje się w następujących przypadkach:
w razie niespodziewanego uderzenia bronią chemiczną lub biologiczną. Do ochrony przed promieniowaniem cieplnym wybuchu jądrowego, a także przy opadaniu substancji promieniotwórczych;
podczas pokonywania pieszo małych odcinków terenu skażonego, znajdującego się poza zasięgiem broni maszynowej przeciwnika.
OP-1 jako płaszcz stosuje się w następujących przypadkach:
podczas działań na terenie skażonym;
podczas pokonywania terenu skażonego na środkach transportowych;
w czasie działań bojowych w bezpośredniej styczności z przeciwnikiem, jeśli przewiduje się pokonanie terenu skażonego pieszo;
podczas przeprowadzania częściowej likwidacji skażeń.
OP-1 jako kombinezon stosuje się w następujących przypadkach:
działań w terenie silnie skażonym środkami trującymi;
działań w terenie skażonym substancjami promieniotwórczymi i środkami biologicznymi w razie powstawania kurzu;
pokonywania terenu skażonego pieszo oraz pod ogniem broni maszynowej przeciwnika;
poddawania całkowitej likwidacji skażeń średniego i ciężkiego uzbrojenia oraz środków transportu.
wykonywania zadań rozpoznania skażeń.
BUDOWA ODZIEŻY OCHRONNEJ
W skład ogólnowojskowej odzieży ochronnej wchodzą: ogólnowojskowy płaszcz ochronny, pończochy ochronne, rękawice ochronne, torba nośna.
Ogólnowojskowy płaszcz ochronny OP-1 jest wykonany ze specjalnej tkaniny dwustronnie gumowanej mieszanką trudno palną koloru khaki. Płaszcz składa się z dwóch pół, doszytego kaptura, rękawów, zapięcia głównego z uszczelnieniem oraz uszczelniaczy do formowania kombinezonu.
Rękawice ochronne RO-1 pięciopalczaste wykonane są z cienkiej gumy koloru khaki. W górnej części mankiety mają dziurki na guziki do przypięcia ocieplaczy bawełnianych.
Pończochy ochronne PO-1 są wykonane z tkaniny dwustronnie gumowanej mieszanką trudno palną zakończone kaloszami gumowymi, każda pończocha ma dwa paski gumowe z dziurkami. Dolny zapinany z tyłu pończochy na gumowy guzik, służy do zamocowania na wysokości kostki. Górny - zapinany na guzik, służy do zamocowania pończochy do paska spodni lub pasa głównego. Ponadto w górnej części cholewy znajdują się paski z tkaniny pogumowanej z dziurkami. Zapina się je na te same guziki co górne paski gumowe. Służą one do dopasowania cholewy do uda.
DOPASOWANIE ODZIEŻY OCHRONNEJ
Wojskowe płaszcze ochronne produkuje się w trzech rozmiarach:
I rozmiar - dla żołnierzy o wzroście do ;
II rozmiar - dla żołnierzy o wzroście do do ;
III rozmiar - dla żołnierzy o wzroście powyżej .
Pończochy ochronne produkuje się w trzech rozmiarach:
I rozmiar - na obuwie poniżej nr 39;
II rozmiar - na obuwie od nr 40 do nr 42;
III rozmiar - na obuwie powyżej nr 42.
Rękawice ochronne produkuje się w czterech rozmiarach: 8, 9, 10, 11.
Dla uniknięcia przegrzania ciała ustalono następujące okresy ciągłego przebywania w wojskowym płaszczu ochronnym, wykorzystanym jako kombinezon:
w temperaturze + 30 oC i więcej - 15 - 20 min.
w temperaturze + 25 oC do 29 oC - do 30 min.
w temperaturze +20 oC do 24 oC - 40 - 50 min.
w temperaturze + 15 oC do 19 oC - 1,5 - 2 godz.
w temperaturze poniżej + 15 oC - ponad 3 godz.
Jeżeli w płaszczu uformowanym jako kombinezon przebywa się pod bezpośrednim działaniem promieni słonecznych, przy słabym wietrze lub w czasie ciszy albo wykonuje się prace wymagające średniego wysiłku, to podane są czasy maksymalne. W innych warunkach (praca w cieniu, pochmurna pogoda), po odpowiednim treningu, czas można przedłużyć około 1,5 raza. Przy większym wysiłku fizycznym podany czas należy skrócić, a przy mniejszym przedłużyć.
POSŁUGIWANIE SIĘ ODZIEŻĄ OCHRONNĄ
Odzież ochronną żołnierz przygotowuje do użycia pod kierunkiem przełożonego. Przydzieloną odzież żołnierz rozkonserwuje sam. Polega to na wytrzepaniu talku. W położeniu marszowym odzież przenosi się w torbie - na plecach lub przewieszoną przez lewe ramię.
Płaszcz OP-1 jako narzutka.
Płaszcz-narzutkę i maskę przeciwgazową przenosi się do położenia bojowego na komendę „Maski, narzutki - WŁÓŻ” (w nagłych wypadkach samodzielnie) albo „Narzutki - WŁÓŻ”, jeśli maska została wcześniej nałożona. Na komendę „Maski, narzutki - WŁÓŻ” należy:
wziąć broń „na pas” lub położyć na nie skażonej ziemi albo oprzeć o dowolny przedmiot;
nałożyć maskę przeciwgazową;
nałożyć hełm;
wyjąć z torby odzież ochronną (płaszcz, pończochy, rękawice);
rozwinąć płaszcz, chwycić rękoma za poły i energicznie narzucić na siebie, nasuwając kaptur na hełm;
rozwinąć pończochy, nałożyć i umocować paskami;
nałożyć rękawice ochronne.
Płaszcz-narzutkę zdejmuje się na komendę „Odzież ochronną - ZDEJMIJ”. Na tę komendę należy:
stanąć twarzą pod wiatr, przytrzymać broń kolanami lub położyć na nieskażonym miejscu.
rozpiąć guziki zapięcia głównego (jeśli były zapięte);
zsunąć kaptur na plecy;
rozpiąć dolne paski pończoch ochronnych
unieść płaszcz w górę (nieco w tył) rozłożyć szeroko ręce i zrzucić go skażoną stroną na ziemię;
zdjąć rękawice ochronne;
zdjąć pończochy ochronne;
zdjąć maskę przeciwgazową.
OP-1 jako płaszcz ochronny.
Płaszcz ochronny i maskę przeciwgazową przenosi się do położenia bojowego na komendę „ Maski, płaszcze ochronne - WŁÓŻ” albo „Płaszcze ochronne - WŁÓŻ”, jeśli maska została wcześniej nałożona. Na komendę „ Maski, płaszcze ochronne - WŁÓŻ” należy :
położyć broń na nie skażonej ziemi lub oprzeć o dowolny przedmiot ;
nałożyć maskę przeciwgazową;
nałożyć hełm;
wyjąć z torby odzież ochronną (płaszcz, pończochy, rękawice);
nałożyć pończochy ochronne;
włożyć płaszcz i na hełm nałożyć kaptur (uszczelniacz kaptura powinien przechodzić pod daszkiem hełmu i za komorami policzkowymi maski przeciwgazowej MP-4);
zapiąć guziki zapięcia głównego i uszczelniacz płaszcza;
nałożyć rękawice, mankiety włożyć pod rękawy i na kciuki założyć pętelki;
przystąpić do wykonywania zadania.
Płaszcz ochronny można nakładać pod lub na oporządzenie.
Płaszcz ochronny zdejmuje się na komendę „Odzież ochronną - ZDEJMIJ”. Na tę komendę należy:
położyć broń na nieskażonej ziemi lub oprzeć o dowolny przedmiot;
rozpiąć zapięcie główne płaszcza;
zsunąć kaptur na plecy;
rozpiąć dolne paski pończoch;
wyjąć ręce z rękawów i rękawic;
stanąć twarzą pod wiatr i zrzucić płaszcz razem z rękawicami zewnętrzną stroną na ziemię;
zdjąć pończochy ochronne;
zdjąć maską przeciwgazową.
OP-1 jako kombinezon.
Płaszcz - kombinezon i maskę przeciwgazową przenosi się do położenia bojowego na komendę „Maski, kombinezony - WŁÓŻ” albo „Kombinezony - WŁÓŻ”, jeśli maska została wcześniej nałożona lub będzie nałożona później. Na komendę „Maski, kombinezony - WŁÓŻ” należy:
położyć broń na nieskażonej ziemi lub oprzeć o dowolny przedmiot;
zdjąć oporządzenie i hełm;
wyjąć z torby odzież ochronną (płaszcz, pończochy, rękawice);
założyć pończochy ochronne;
włożyć płaszcz i zsunąć kaptur na plecy;
| LP. | Nazwa normy | Czynności żołnierza (pododdziału) przed rozpoczęciem wykonania normy | Sposób wykonania normy | Wykonujący normę | Czas wykonania normy na ocenę |
|---|---|---|---|---|---|
| bdb | |||||
| 1. | Nakładanie ogólno wojskowej odzieży ochronnej i filtracyjnej maski przeciwgazowej | Stan wyjściowy do wykonania normy(UiSW oraz ubiór i wyposażenie żołnierza) Wyposażenie broń etatowa, hełmy, ładownice, torby na magazynki, łopatki piechoty, odzież ochronna, filtracyjne maski przeciwgazowe. |
|||
| Żołnierze w składzie pododdziału są ustawieni w szeregu, w odstępach dwóch kroków jeden od drugiego | Ogólno wojskowa odzież ochronna i filtracyjne maski przeciwgazowe w położeniu marszowym. Po komendzie „Maski odzież ochronna lekką – w pogotowie” żołnierze nakładają odzież ochronną do położenia pogotowia, a na komendę „Maski-WŁÓŻ” do położenia bojowego lub po komendzie „ Maski, odzież ochronną lekką-WŁÓŻ” żołnierze nakładają maski, a następnie odzież ochronną do położenia bojowego. Czas nałożenia odzieży nie powinien przekraczać: - do położenia bojowego z położenia marszowego Błędy obniżające ocenę o jeden stopień, jak podczas nakładania filtracyjnej maski przeciwgazowej,ponadto: -luźno zaciągnięte tasiemki (paski uszczelniające) -nie zapięcie jednego ,dwóch guzików -niewłaściwe założenie kaptura -źle nałożone rękawice Błędy powodujące ocenę niedostateczną: -niewłaściwe nałożenie maski, powodujące przedostawanie się powietrza pod część twarzową -uszkodzenie odzieży ochronnej podczas nakładania -nie zapięcie więcej niż dwóch guzików |
żołnierz | 7 min |
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
OPBMR T5
OPBMR T5 poprawiony
T5 UKŁAD HYDRAYLICZNY PODNOSZENIA OSPRZĘT DODATKOWY
T5.BADANIA EMPIRYCZNE, LICENCJAT
doktryna 80-63, Zajęcia WSOWL, OPBMR
ZARZĄDZANIE ZASOBAMI LUDZKIMI WYK T5
ERGONOMIA I HIGIENA PRZEMYSŁOWA WYK T5
BiES Opchem T7 wykrywanie uderzeń BMR, KONSPEKTY MON, OPBMR
t5
22 zalacznikG OPBMR
T5
T5 Produkcja i rozkład w przyrodzie
ZARZĄDZANIE PRODUKCJĄ WYK T5
SOCJOLOGIA ORGANIZACJI ĆW T5
OPBMR-Obrona Przed Bronia Masowego Razenia, Posługiwanie się indywidualnymi środkami ochrony przed s
FINANSE PRZEDSIĘBIORSTWA WYK T5
BADANIA MARKETINGOWE WYK T5
ZARZĄDZANIE KAPITAŁEM I RYNKI FINANSOWE WYK T5
OPBMR T1 1
więcej podobnych podstron