Swoboda przepływu towarów:
Polityka celna UE – instrumenty realizacji polityki handlowej u:
Instrumenty ustanowione w ramach polityki handlowej dzielimy na:
instrumenty zwalczania dumpingu, sybsydiów, barier handlowych
regulujące eksport, import oraz preferencje taryfowe
W zakresie tych instrumentów – rozporządzenia
Ad 1
Instrumenty dotyczące zwalczania dumpingu :
Rozporządzenie Rady 386096 z 22.12.95 w sprawie ochrony przed dumpingiem w imporcie z państw nie będących członkami Wspólnoty Europejskiej- to rozporządzenie nie jest I jakie pojawiło się w zakresie obrotu handlowego
Układ ogólny w sprawie taryf celnych GATT – zawarcie porozumień w ramach WTO m.in. dotyczących artykułu IV – dotyczącego dumpingu. Definiuje dumping – praktykę polegającą na wprowadzaniu do obrotu w jednym państwie towarów wyprodukowanych w innym państwie po cenie niższej od zwykłej ceny danych towarów.
Wprowadzanie do obrotu – też definiowane cena niższa od zwykłej to taka, która jest ceną niższą niż porównywalna cena towaru podobnego w państwie pochodzenia gdy jest on przeznaczony na rynek krajowy to także cena niższa od najwyższej porównywalnej ceny towaru podobnego w zwykłym eksporcie do któregokolwiek państwa trzeciego albo jest niższą od kosztów produkcji towaru powiększonego o rozsądny poziom kosztów sprzedaży i zysku.
W odniesieniu do państw trzecich UE jest naturalnie zabezpieczona
W celu przeciwdziałania dumpingowi strona może zastosować cło anty-dumpingowe odpowiadające co najwyżej wysokości marginesu dumpingu czyli równicy pomiędzy ceną zwykła bądź kosztem produkcji a ceną w eksporcie dumpingowym
Na mocy art.IV – porozumienie w sprawie jego implementacji. Powstał tzw. Kodeks anty-dumpingowy WTO 1994- jego wpływ na stosowanie rozporządzenia jest znaczący. ETS: analiza preambuły prowadzi do wniosku, że jego celem jest m.in. transponowanie do prawa nowych i szczegółowych norm dotyczących sposobu identyfikacji i interpretacji dumpingu- interpretacja w sposób możliwie jak najszerszy i zgodny z prawem międzynarodowym
Kodeks antydumpingowy wskazuje na węższy nawet margines dyskrecji uregulowania antydumpingowego
Art. I rozporządzenia: przesłanka zastosowania cła antydumpingowego: zaistnienie szkody po stronie przemysłu unijnego – pojęcie przemysłu obejmuje całość-wszystkich unijnych producentów produktów podobnych. Termin szkoda: szkoda materialna, w grę wchodzi też zagrożenie szkodą materialną, nie interesuje nas szkoda niematerialna. Ustalenie zakresu szkody jako przesłanki zastosowania cen antydumpingowych powinno opierać się na dowodach i obiektywnym zbadaniu zarówno wielkości jak i skutków importu dumpingowego. Musimy też zbadać, czy występuje i w jakim zakresie wpływ na przemysł unijny. Zgodnie z rozporządzeniem art. I towar jest uważany za dotknięty dumpingiem jeżeli jego cena w eksporcie do unii jest niższe niż porównywalna cena produktu podobnego w zwykłym obrocie handlowym ustalona dla państwa eksportującego.
Pojęcie państwa eksportującego jest co do zasady tożsame z pojęciem państwa pochodzenia. Żeby ustalić wartość dumpingu konieczne jest ustalenie wartości zwykłej towaru, oblicza się ją przez porównanie, odniesienie do cen w zwykłym obrocie handlowym płaconej przez konsumentów w państwie eksportera. Jeśli eksporter nie dostarcza danego towaru na rynek krajowy – wartość zwykła ustala się w oparciu o ceny innych dostawców produktów podobnych na rynku macierzystym producenta.
Jeśli ustalimy wartość zwykłą, musimy następnie ocenić wartość w eksporcie.
Potem wyliczamy margines dumpingu.
Rozporządzenie ustala procedurę:
Wszczęcie postępowania poprzez pisemną skargę do KE albo do państwa członkowskiego przez osobę fizyczną, prawną, stowarzyszenie. Jeśli skarga nie wpłynie, a państwo członkowskie posiada dowody, ze dumping zaistniał, ma ono obowiązek poinformować KE, że taki dumping zaistniał- u nas : minister właściwy do spraw gospodarki.
Wszczęcia postępowania dokonuje komisja- KE w terminie 45 dni od otrzymania skargi o ile dysponuje wystarczającymi dowodami. KE publikuje obwieszczenie w Dzienniku Urzędowym UE o wszczęciu. Wszczęcie – forma decyzji KE. Skutkuje rozpoczęciem dochodzenia na szczeblu unijnym. Jest to pierwszy etap dochodzenia antydumpingowego.
W ramach dochodzenia: KE ustala wysokość dumpingu i szkody. dochodzenie ma trwać nie krócej niż 6 miesięcy. Nie bierze się pod uwagę informacji uzyskanych po zamknięciu. Strony powinny mieć czas nie krótszy niż 30 dni na odniesienie się do pytań skierowanych do nich przez komisję
Środki tymczasowe: tymczasowe cła antydumpingowe – kumulatywnie muszą być spełnione następujące warunki: uprzednie powiadomienie zainteresowanych stron. 2. Musi być tymczasowe stwierdzenie szkody dla przemysłu. 3. Interes UE, który wymaga interwencji dla ochrony przed szkodą albo groźbą tej szkody. Tu też termin: nie wcześniej niż po upływie 60 dni i nie później niż w ciągu 9 m-cy od wszczęcia postępowania. Eksporter może złożyć KE dobrowolne zobowiązanie jeśli chodzi o rewizję ceł albo zaprzestania eksportu towarów objętych cłem. W tym zakresie komisja wykonuje niewątpliwie władzę dyskrecjonalną.
Przyjęcie tymczasowych ceł jest korzystne dla ekpsortera, bo może skutkować nawet zawieszeniem ostatecznych ceł antydumpingowych
Postępowanie kończy się umorzeniem albo zastosowaniem ceł antydumpingowych. Umorzenie wymaga decyzji Rady zwykłą większością głosów albo milcząco poprzez niewyrażenie sprzeciwu. Umorzenie jest możliwe jeśli wycofano skargę a nie sprzeciwia się temu interes wspólnoty, jeżeli środek konieczny byłby nieproporcjonalny.
Rada ma obowiązek zastosować cła antydumpingowe ostateczne, jeśli spełnione są przesłanki. Należy je stosować zgodnie z zasadą niedyskryminacji. Cło antydumpingowe mogą pozostać w mocy tak długo, jak jest to konieczne. Termin 5 lat- termin zasadniczy.
Zakończenie stosowania cła antydumpingowego wymaga dokonania publikacji.
W tym zakresie wiele różnych orzeczeń – w sprawie Office Man zarzucali skarżący bezczynność KE – niewydanie w terminie cła antydumpingowego na cement importowany z Rumunii, Turcji i Tunezji, a także bezprawność decyzji.
Rozporządzenie dotyczące subsydiów 2002/2026/97 w sprawie ochrony przed subsydiowanym eksportem z państw nie będących członkami UE. UE rzadko korzyst z tego środka. Niewskazane jest stosowanie jednocześnie środków antydumpingowych i instrumentów zwalczania subsydiów
Pojęcie subsydiów: def. W porozumieniu w sprawie subsydiów i środków wyrównawczych, które rozróżnia 3 podstawowe typu subsydiów: przyznanie korzyści odnośnie dochodów, ceny, wsparcia finansowego, w rozumieniu art.. XXVI GATT
Była różnica zdań miedzy USA a wspólnotą: przesłanki zastosowania ceł wyrównawczych jako instrumentów przeciwdziałania subsydiowaniu są: stwierdzenie zastosowania szczególnych subsydiów oraz stwierdzenie szkody jaką wywołuje wprowadzenie towaru do obrotu w ramach UE. Subsydia szczególne przyznawane są na zasadzie ograniczonego dostępu – dostęp mają tylko wybrane przedsiębiorstwa, albo dostęp nieograniczony, ale kryteria tak skonstruowane, że tylko niektóre przedsiębiorstwa automatycznie kwalifikują się do uzyskanie. Kolejna przesłanka: mimo niezachodzenia przesłanek 1 i 2, jednak istnieją podstawy do przyjęcia, ze subsydium ma charakter szczególny np. w praktyce z programu korzysta ograniczona liczba przedsiębiorstw
Mamy także faktyczne uwarunkowania gdy chodzi o wykorzystanie produktów krajowych w miejsce zagranicznych
Z zakresu przedmiotowego subsydium szczegółowego wyłączamy wszystkie subsydia, które nie są szczegółowymi np. te przeznaczone na działalność badawczą przyznawane na podstawie umów
Podstawą do ustalenia wysokości cła wyrównawczego: wysokość obliczana dla jednostki towaru objętego towarem – przesłanką jest wystąpienie szkody – jest ona definiowana, podobnie jak procedura, analogicznie do regulacji o cłach antydumpingowych
Cła wyrównawcze stosowane są zgodnie z zasadą niedyskryminacji
Stosowanie dumpingu jest to decyzja przedsiębiorcy, natomiast udzielanie subsydium jest decyzją państwa. Zwalczanie subsydiowania wymaga zawsze oceny czy działanie państwa udzielającego subsydium jest zgodne z umowami zawieranymi w ramach WTO.
Podkreśla się, że stosowanie środków subsydiowania musi być zawsze badane dużo bardziej dokładnie niż dumpingu
Kolejny instrument: dotyczy działań zwalczania barier handlowych
Rozporządzenie rady 3286 z 22.12.94 w sprawie ustanawiania procedury wspólnotowej w obszarze wspólnej polityki handlowej w celu zapewnienia wykonania uprawnień wspólnoty - rozporządzenie w sprawie barier handlowych
Idea rozporządzenia wynika z art. 5. Cel: reagowanie na przeszkody w handlu, które wpływają na rynek unijny i efektem reakcji unii powinno być eliminowanie szkodliwych skutków w handlu dla gospodarki UE
Procedury: mają zastosowanie w szczególności do wszczynania, prowadzenia i zakończenia postępowań, jeśli chodzi o rozstrzyganie sporów międzynarodowych.
Przeszkoda w handlu – art. 2 : jakakolwiek praktyka handlowa, przyjęta albo utrzymywana przez państwo trzecie, wobec której przepisy międzynarodowego prawa handlowego wprowadzają uprawnienie do podjęcia działania. Rozporządzenie dotyczy w dużej mierze wykonywania uprawnień przedmiotowych w płaszczyźnie UE i WTO;
Inicjowanie postępowania: poprzez wniesienie skargi do KE; prawo wniesienia- podmiot, który działa w imieniu przemysłu unijnego i odnosi szkody a także podmiot, który jest przedsiębiorstwem albo stowarzyszeniem, który działa w imieniu przedsiębiorstwa , które jest dotknięte szkodą, która wynika z umowy międzynarodowej, której stroną jest UE. Istotne uprawnienie – brak podmiotowości, jeśli chodzi o rozstrzyganie sporów w ramach WTO- jednostki nie mają prawa skargi, ale to prawo jest im przyznane w postaci skargi do komisji
Na KE ciąży obowiązek informowania składającego skargę o publikacji w dzienniku UE
Dwuetapowa procedura: 1. Etap konsultacyjny o charakterze fakultatywnym. Komisja zwraca się do komitetu , przedstawia informacje o skardze, a komitet doradczy opracowuje materiały. Komisja może orzekać doraźnie za zgodą państwa członkowskiego. Komitet doradczy składa się w przedstawicieli państw członkowskich
Etap 2 – wspólnotowy, rozpoznawczy, wszczynany przez komisję. Warunek kumulatywne spełnienie 2 przesłanek: postępowania konsultacyjnego, wskazania dowodów
Rezultat postępowania: przyjęcie środków polityki handlowej ?!?!?
Kolejne instrumenty dotyczące eksportu:
Jedność wynikająca z traktatu dotycząca zasad. Rozporządzenie rady 2603/69 w sprawie ustanowienia wspólnych reguł wywozu. Zasadą: swoboda eksportu –wywóz towarów ze wspólnoty nie pozwala jakimkolwiek ograniczeniom eksportowym. Wyjątki:
Rozporządzenie dopuszcza stosowanie środków ochronnych, – gdy ilość istotnych towarów na rynku wspólnotowym jest niewielka a zagrożenie dla interesu unijnego wymaga szybkiej relacji. UE może wtedy wydać zakaz wywozu danego towaru. Wymóg ten stosowany musi być z poszanowaniem zakresu terytorialnych. Jeśli jednak Rada nie wyda decyzji, brak decyzji, powoduje , że KE może podjąć taką decyzję (forma odwołania) – decyzja ta wymaga wtedy akceptacji Rady
Możliwość ograniczenia swobody eksportu przez państwa członkowskie. Art. 10 rozporządzenia- towary wskazane nie są objęte zakazem wywozu, chyba że Rada ustanowi szczególne zasady. Lista nie jest długa. Państwa członkowskie wprowadzając ograniczenia są zobowiązane do uprzedniej notyfikacji tego fakty komisji i państw członkowskie- państwa członkowskie mogą wprowadzać ograniczenia związane z ochroną bóbr wymienionych w dawnych art. 30 zw. Z ochroną dziedzictwa, kultury. Rozporządzenie wskazuje na konsultacje.
Instrumenty dotyczące importu – rozporządzenie 3285/94 w sprawie wspólnych zasad importu. Unormowania szczególne, które ustanawiają odrębne zasady, dotyczą niektórych produktów odzieżowych a także importu z dawnego związku radzieckiego oraz Chin wymogły zmianę rozporządzenia transportowego, związane to było z rundą urugwajską. ??
UE wynegocjonowała klauzulę pokoju.
Wszczęcie postępowania – z inicjatywy państwa członkowskiego lub komisji. Pierwszy etap : konsultacyjne. Przedmiotem konsultacji: stanowisko w przedmiocie warunków importu, trendów w imporcie itp. Opinia nie jest wiążąca dla komisji, ale w praktyce jest przez nią uwzględniana. Następnie etap śledztwa – ustalenie, czy import danego towaru powoduje albo grozi spowodowaniem poważnej szkody dla producentów unijnych. Szkoda musi być rozumiana całościowo w kontekście całego przemysłu unijnego.
2,5,6 odpada z ochrony
adamjerzykowski@wp.pl