KI – wykład 6

by Krzysztof Markiewicz

1. Komunikacja niewerbalna

   1. Odległość, w jakiej stoimy od kogoś

   2. Nasz wygląd:

      1. Twarz, włosy, ciało

      2. Odzież i jej kolor

      3. Męskość

      4. Kobiecość

   3. Wzdychanie, płacz, marszczenie brwi, uśmiechanie się, śmiech, błaznowanie

   4. Sposób w jaki siedzimy, stoimy, chodzimy, kontaktujemy się wzrokowo

   5. Gesty

   6. Nasze otoczenie – dom, praca, samochód, rodzina przyjaciele

   7. Ton głosu

   8. Sposób w jaki tworzymy otoczenie fizyczne, w którym pracujemy i mieszkamy

2. Funkcje komunikacji niewerbalnej

   1. Powtarzanie tej samej informacji drogą słowną i pozawerbalną

   2. Zastępowanie wypowiedzi słownej komunikatem pozajęzykowym

   3. Regulowanie konwersacji, czasu wypowiedzi, przerw, kolejności, itp.

   4. Wzmacnianie sygnałów mówionych przez ekspresję mimiki, gestów, dotyku, wzroku, itp.

   5. Ukrywanie rzeczywistych myśli, odczuć, postaw np. statyczny wyraz twarzy, unikanie wzroku.

3. Zachowania niewerbalne pozytywne

   1. Pozycja otwarta – sygnalizuje brak wrogich nastawień, otwarcie się na osobę mówiącą bez jakiejkolwiek asekuracji

   2. Nachylenie ciała w kierunku osoby mówiącej – ujawnia chęć wejścia w indywidualne relacje

   3. Ręce szeroko rozwarte – sugeruje to spokój, zrelaksowanie, dlatego jest oznaką przychylności

   4. Zrelaksowany wygląd – całkowicie przychylne nastawienie, spokój gestów i ruchów wskazuje na brak napięcia

4. Zachowania negatywne (może być na kolokwium)

   1. Skrzyżowane ręce – mogą oznaczać obronę, psychologiczną barierę między rozmówcami, gest ten osłabia kontakt

   2. Zaciśnięte dłonie – takie zachowanie może wskazywać na stan napięcia lub może być zinterpretowane jako oznaka agresywności

   3. Ruchy związane z własnym ciałem – bawienie się włosami, uchem, głaskanie szyi, zagryzanie warg, oglądanie paznokci, głaskanie warg, muskanie ramion, brody, czoła – sygnały pobudzenia napięcia

   4. Spięty wygląd – spięta osoba zdradza swój nastrój w ruchach, wyrazie twarzy, tonie głosu

5. Znaczenie zachowań

   1. Gotowość do słuchania

      1. Przesuwanie ciała do przodu, tarcie rąk

   2. Przyjazne nastawienie

      1. Uśmiechanie się

      2. Rozpięcie marynarki

      3. Utrzymywanie kontakt wzrokowy

      4. Nie krzyżowanie rąk

   3. Refleksja

      1. Podtrzymywanie ręką podbródka

   4. Chęć przerywania

      1. Dotykanie ust placem wskazującym

      2. Unoszenie jedną dłoń o kilka centymetrów

      3. Kładzenie dłoni na ramieniu osoby mówiącej

   5. Obronne nastawienie

      1. Krzyżowanie rąk i nóg

6. Istota komunikacji werbalnej

   1. Przekazywanie komunikatów za pomocą wyrazów

   2. Dużą rolę odgrywają:

      1. Akcent

      2. Stopień płynności mowy

      3. Zawartość wypowiedzi

7. Funkcje komunikacji werbalnej

   1. Funkcja deskryptywna – opisowa – umożliwia nazywanie i opisywanie postrzeganego środowiska materialnego i społecznego oraz abstrakcyjne wyobrażenie spostrzeżeń, wyobrażeń, myśli, poglądów

   2. Funkcja ekspresyjna – zapewnia możliwość spontanicznego wyrażania nastrojów, przeżyć, uczuć oraz ekspresji osobowości

   3. Funkcja impresyjna – świadome uporządkowane przekazywanie i odbieranie różnych informacji

   4. Funkcja socjotechniczna – powoduje optymalizację porozumienia i współdziałania dzięki stosowaniu swoistych technik wywierania wpływu na inne osoby

   5. Funkcja socjalizacyjna – zapewnia uczenie się różnych ról społecznych, wdrażania w świat wartości, norm akceptowanych społecznie

8. Rodzaje dokumentów. Dokument – zapisany sposób przekazywania informacji

   1. Artykuł prasowy

   2. Komiks

   3. Wiersz

   4. Reklama

   5. Fotografia

   6. Tekst naukowy

   7. Grafy i tablice

   8. Opowiadanie fikcyjne

   9. Prawa i rozporządzenia

   10. Raport

9. Raport – tekst zawierający oprócz opisu, analizy i wyjaśnienia określonej sytuacji, również sugestie w sprawie postępowania na przyszłość.

   1. Budowa:

      1. Wprowadzenie

      2. Rozwinięcie

      3. Konkluzja

   2. Cel: efektywność przekazu informacji

      1. Energia zużyta przez czytelnika -> Raport -> Uzyskana informacja

      2. Efektywność = uzyskana informacja / energia zużyta przez czytelnika

   3. Efektywne pisanie raportów

      1. Opanowanie umiejętności formułowania tematu

      2. Zbieranie i analizowanie materiałów

      3. Budowanie planu

      4. Pisanie paragrafów

      5. Redagowanie tekstu

      6. Pisanie podsumowań

      7. Dobór właściwych słów

      8. Używanie właściwej składni

      9. Bycie zwięzłym i tworzenie całości

   4. Nieefektywność dokumentu

      1. Zbyt dużo lub zbyt mało informacji w stosunku do potrzeb odbiorcy

      2. Informacje podane w sposób niezrozumiały (bez interpretacji)

      3. Zbyt formalna lub zbyt mało formalna terminologia

      4. Nieprzejrzysta organizacja (struktura) dokumentu

      5. Brak elementów graficznych

      6. Nieatrakcyjny wygląd lub niezrozumiały (mylący) format

   5. Etapy pracy nad raportem

      1. Analiza tematu, gromadzenie, studiowanie i klasyfikowanie materiałów

      2. Poszukiwanie i formułowanie idei (pomysłów)

         1. Wolne skojarzenia – burza mózgów

         2. Bezpośrednia kontrargumentacja

         3. Podwójna kontrargumentacja (szukanie kontrargumentów do swoich argumentów)

         4. Analiza przykładów

         5. Metoda rozkładu

         6. Co? Jak? Dlaczego?

      3. Budowanie planu

      4. Opracowanie i przedstawienie konkluzji

      5. Redagowanie tekstu

      6. Pisanie wprowadzenia

   6. Efektywny dokument to oszczędność czasu i energii czytelnika (odbiorcy)