dermatologia praca

Izabela Sterna

Technik Usług Kosmetycznych W11

Dermatologia

„Omów jedną z wybranych chorób wirusowych skóry”

„Opryszczka”

Żródła:

Internet

Opryszczka

Skóra to największy narząd człowieka. Jest również dla nas bardzo ważna – izoluje środowisko wewnętrzne od zewnętrznego, bierze udział w termoregulacji, gospodarce wodno – elektrolitowej, tłuszczowej, witaminowej. Jednocześnie jako najbardziej widoczna część ciała jest dobrym miernikiem zdrowia. Choroby skóry mogą być objawem ciężkich stanów które zachodzą wewnątrz organizmu. Warto więc sprawdzać swoje ciało poszukując zmian, które wcześnie wykryte mogą być szybko wyleczone. Choroby skóry są bardzo często objawem nieprawidłowej higieny, kontaktu z innymi chorymi a także chorobami dziedzicznymi. W najstarszych zachowanych do dziś źródłach pisanych dotyczących chorób i ich leczenia znajdują się wzmianki o opryszczce. Uprzykrzała życie już starożytnym Egipcjanom i Sumeryjczykom kilka tysięcy lat przed naszą erą. Natomiast używaną do dziś nazwę łacińską herpes simplex (czyli po polsku "opryszczka zwykła") nadał chorobie ojciec medycyny - Hipokrates. Z biegiem lat zaobserwowano pewną zależność: im gorsze warunki sanitarne, stan odżywienia i kondycja zdrowotna populacji oraz im bardziej zmienne warunki klimatyczne, tym więcej osób choruje na opryszczkę. Większość populacji ,około 80 procent ludzi to nosiciele wirusa. Jednak tylko połowa z nich choruje na opryszczkę - reszta nosicieli potrafi przez całe życie skutecznie "trzymać na uwięzi" tego wirusa. Dlaczego? Medycyna nie potrafi jeszcze odpowiedzieć na to pytanie.

Wirusowe choroby skóry

Wiele osób w codziennym życiu zetknęło się niejednokrotnie z chorobami skóry wywołanymi przez wirusy. Są to choroby skomplikowane zarówno dla lekarzy ze względu na problemy z dobraniem odpowiedniej terapii, jak i dla pacjenta z uwagi na często długotrwały i bolesny przebieg. Choroby wirusowe skóry należą do jednych z najczęstszych schorzeń dermatologicznych.

Do najbardziej spotykanych chorób wirusowych skóry należą :

Dużo rzadziej spotyka się osoby chorujące na

W wyjątkowych przypadkach mamy do czynienia z

Nie należy również zapominać o zmianach w obrębie skóry w przebiegu zakażenia wirusem HIV lub w przebiegu pełnoobjawowego AIDS. Bez względu na rodzaj choroby i czynnik wywołujący - choroby wirusowe skóry mogą być z powodzeniem poddane leczeniu.

Opryszczka pospolita to powszechnie występujące, często nawracające wykwity w okolicy ust lub narządów płciowych, stanowiące poważny problem estetyczny. Opryszczka jest chorobą wirusową. Wyróżnia się dwa podtypy wirusa opryszczki: HSV-1 oraz HSV-2.

Choroby wywołane przez HSV1:

Wykwity opryszczkowe w okolicy czerwieni wargowej.Choroba ujawnia się w postaci powierzchownych zapalnych pęcherzyków uformowanych w skupiska, na granicy błony śluzowej jamy ustnej i warg (herpes labialis), niekiedy wychodząc poza granicę rąbka czerwieni wargowej. Czasem pęcherzyki mogą też wystąpić w okolicy otworów nosowych. Wykwity opryszczkowe pojawiają się zwykle w momencie osłabienia odporności komórkowej organizmu. Często występują przed ujawnieniem się objawów innej choroby lub w trakcie powrotu do zdrowia. Wysiew opryszczki wargowej może wystąpić również po ekspozycji na światło słoneczne (opalanie). U kobiet nawroty opryszczki wargowej mogą korelować z miesiączką. Pierwotne zakażenie występuje najczęściej u dzieci w postaci tzw. opryszczkowego zapalenia jamy ustnej, przebiegającego z wysoką gorączką i ciężkimi objawami ogólnymi, jak posocznica, zapalenie opon mózgowych; opryszczka zwykła nawrotowa występuje u wielu nosicieli wirusa opryszczki pod wpływem bodźców nieswoistych (np. stany gorączkowe, przemęczenie, miesiączka); opryszczka pospolita znika zwykle samoistnie po 10–12 dniach bez pozostawiania śladów.

W obrębie jamy ustnej (stomatitis herpetica) tworzą się pęcherzyki, które dość łatwo ulegają pęknięciu, pozostawiając bardzo bolesne nadżerki.

Dawna nazwa tego schorzenia to Eruptio varicelliformis Kaposi. Częściej zakażenie występuje u noworodków, które nie zetknęły się jeszcze z wirusem Herpes simplex (zakażenie pierwotne), może jednak wystąpić u dorosłych. Należy chronić noworodki przed kontaktem z osobami zakażonymi wirusem Herpes simplex. Jest spotykane częściej u osób z chorobami alergicznymi skóry (z atopowym zapaleniem skóry). Zmiany skórne charakteryzują się rozsianymi pęcherzowo-ropnymi wykwitami z zagłębieniem w części środkowej i mają skłonność do grupowania się. Choroba zaczyna się nagle, przebieg może być ciężki i z gorączką, zwłaszcza u dzieci. U dorosłych objawy ogólne niekiedy nie występują.

Np. na małżowinach usznych, na palcach rąk – zanokcica opryszczkowa, mogą nie mieć charakterystycznych cech, drobne grudki i pęcherzyki; wtedy są często nierozpoznawane.

Choroby wywołane przez HSV-2 :

Opryszczka może umiejscawiać się także na narządach płciowych zarówno kobiet jak i mężczyzn (herpes genitalis). Zakażenie występuje w wieku dorosłym poprzez kontakt seksualny (jedna z chorób przenoszonych drogą płciową). U mężczyzn dotyczy żołędzi i napletka, czasem również są zmiany w cewce moczowej, powodując utrudnienie lub uniemożliwienie oddawania moczu. U kobiet zmiany pojawiają się na wargach sromowych, w pochwie, kroczu, czasami na wewnętrznej powierzchni ud a także na szyjce macicy; niekiedy zajęte są pośladki. Uważa się, że zakażenie HSV2 u kobiet zwiększa ryzyko raka szyjki macicy. U uprawiających seks analny może rozwinąć się zakażenie odbytnicy. Powikłaniem zakażenia HSV2 u tej ostatniej grupy jest zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych.

Wrodzone zakażenie wirusem opryszczki herpes neonatorum. Zakażenia noworodków najczęściej są spowodowane przez HSV-2 czyli wirusa pochodzącego z dróg rodnych kobiety, ma to miejsce podczas porodu drogą naturalną. Dlatego też zakażenie u kobiet w ciąży jest wskazaniem do cięcia cesarskiego. Skutkiem tych zakażeń mogą być niegroźne zmiany pęcherzykowe rozsiane na skórze, ale także mogą być ciężkie zakażenia mózgu, wątroby i innych narządów prowadzące do śmierci.

Jak zarażamy się opryszczką?

Wirus herpes simplex to jeden z najbardziej tajemniczych i podstępnych wirusów. Wywołuje opryszczkę zwykłą, która potocznie bywa nazywana "zimnem", "febrą" lub "skwarką". Jest to częste schorzenie skóry i błon śluzowych mające nawracający przebieg. Do zakażenia tym wirusem dochodzi najczęściej we wczesnym dzieciństwie (między 1 a 5 rokiem życia) , a czasem nawet już w trakcie narodzin, kiedy przechodzi on z matki na dziecko (tzw. zakażenie okołoporodowe). Wirus ten jest bardzo zaraźliwy. Przenosi się albo drogą kropelkową - przez kichanie czy kaszel (i dlatego z powodzeniem szerzy się w skupiskach ludzkich), albo przez bezpośredni kontakt z osobą zakażoną, np. podczas pocałunku, picia z jednego naczynia czy używania wspólnego ręcznika do rąk. Zakażenie pierwotne, czyli pierwsze w życiu spotkanie z HSV, z reguły przebiega bezobjawowo lub nie zostaje rozpoznane. Dlatego zazwyczaj nawet nie wiemy, czy i kiedy staliśmy się nosicielami tego mikroba. Tylko u nielicznych zakażenie może mieć ciężki przebieg, czasem nawet zagrażający życiu. To dlatego, że niedojrzały układ odpornościowy noworodka nie potrafi radzić sobie z tym agresorem. Wirus, który dostał się do organizmu, pozostaje w nim już do końca życia nosiciela. Jego siedzibą jest układ nerwowy zarażonego człowieka. HSV migruje do komórek nerwowych, gdzie pozostaje w stanie uśpienia (to tzw. latencja wirusa) aż do kolejnego uaktywnienia się i ataku na organizm żywiciela. Nie wiadomo, kiedy znowu zaatakuje i wywoła opryszczkę. To jedna z jego tajemnic, do dziś nieodkryta przez medycynę. Nie wiemy, dlaczego u jednych ludzi opryszczka pojawia się kilka razy w roku, u innych zaledwie parę razy w życiu, a u jeszcze innych - nigdy, mimo że są nosicielami wirusa. Można by zadać pytanie, dlaczego układ odpornościowy nie zwalcza tego intruza, tylko pozwala mu spokojnie bytować kilkadziesiąt lat? Rzeczywiście po pierwszym zakażeniu organizm wytwarza w reakcji na wirusa odpowiednie przeciwciała. Krążą one we krwi, ale nie są w stanie zwalczyć HSV, gdyż wirus ten ukrywa się w komórkach nerwowych. Wtedy pozostaje poza zasięgiem układu odpornościowego. W uśpieniu nie wytwarza bowiem białek, które zdradziłby układowi immunologicznemu jego obecność i postawiłyby w stan alarmu limfocyty. Kiedy ponownie budzi się i przechodzi w fazę aktywności, zaczyna wytwarzać białka, które zaburzają prawidłowe działanie układu odpornościowego. Dlatego jesteśmy bezbronni przy każdym kolejnym ataku i opryszczka pojawia się następny raz.

Przebieg opryszczki

W zakażonym miejscu pojawia się nieprzyjemne uczucie przypominające swędzenie, pieczenie, kłucie. Trwa to 1-2 dni.

W miejscu, gdzie pojawiło się zaczerwienienie (np. warga) powstaje grudka, która przekształca się w bolesne i łatwo rozprzestrzeniające się pęcherzyki.

Z pękających pęcherzyków sączy się przezroczysty płyn. W tej fazie wirus łatwo może przenieść się na inne osoby.

Nadżerki zaczynają zasychać i goić się, tworząc strupki. Nie powinno się ich dotykać – uszkodzony strupek powoduje ból i krwawi. Zdrapywanie go znacznie wydłuża czas gojenia i może spowodować powstanie blizny,może dochodzić do nadkażeń bakteryjnych w odkrytej ranie.

Najczęściej winę za atak ponosi:

Wystarczy, że wystąpi jeden z powyższych czynników, a opryszczka już zaczyna siać spustoszenie w naszym organizmie. Osłabiony układ immunologiczny nie jest w stanie sobie z nią poradzić. W ten sposób najczęściej w okolicy ust możemy zaobserwować pierwsze efekty tej bezsilności: zaczerwienione zmiany skórne.

Leczenie

W zmianach mało nasilonych wystarcza leczenie miejscowe osuszające, odkażające (pasty cynkowe, Viosept). Nie należy stosować maści z antybiotykami, gdyż wydłużają leczenie (te można zastosować w momencie nadkażenia bakteryjnego). Można miejscowo zastosować w postaci maści acyklowir, pencyklowir. Działanie leku miejscowego jest znacznie słabsze niż przy podaniu doustnym czy pozajelitowym. Leki te działają jedynie na wirusy w okresie replikacji i nie zapobiegają nawrotom. W keratitis dendritica wskazane jest doustne i jednoczesne miejscowe zastosowanie acyklowiru (krople do oczu).

Leczenie ogólne znajduje zastosowanie w zmianach nawrotowych, uporczywych, niezależnie od lokalizacji, głównie w przypadku opryszczki narządów płciowych. Acyklowir (np. Heviran, Zovirax, Antivir) jest lekiem działającym wybiórczo na DNA wirusa. Stosowany doustnie lub w postaci wlewów dożylnych (dożylne wlewy stosuje się głównie u osób z chorobami układowymi, leczonych immunosupresyjnie). Ostatnio wprowadzono kilka skuteczniejszych pochodnych acyklowiru: pencyklowir, walacyklowir, famcyklowir. Poza tym wskazana jest suplementacja witamin z grupy B (wit. B1 i B2).

Choć nadal trwają badania nad szczepionkami to nie ma jeszcze żadnej skutecznej przeciwko herpes simplex virus.

Zapobieganie

Osoby będące nosicielami powinny bardzo uważać na swój układ odpornościowy. Osłabiony organizm częściej poddaje się atakom opryszczki.

NAJWAŻNIEJSZA JEST PROFILAKTYKA!!!!!!!!!!!! Zalecenia co do profilaktyki są proste:

Przeciwskazany jest kontakt chorych na opryszczkę z noworodkami oraz osobami immunologicznie osłabionymi.

Zakażenie wirusem HSV-1 nie leczone może trwać do 10 dni, czasami towarzyszy mu złe samopoczucie i podwyższona temperatura. W zakażeniu podtypem HSV-2 zmiany, zlokalizowane w okolicy narządów płciowych lub odbytu, mają postać bolesnych pęcherzy, utrzymujących się około 10 dni. Zakażenie wirusem opryszczki zwykłej może prowadzić do wystąpienia groźnych chorób ośrodkowego układu nerwowego, m.in. zapalenia mózgu i innych narządów wewnętrznych. Po około 2 tygodniach objawy skórne ustępują całkowicie nie pozostawiając śladu lub pozostawiając nieznaczne przebarwienia.

Powikłania

Najczęstsze poważne powikłania opryszczki to:

Zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych i mózgu może czasami towarzyszyć opryszczkowemu zakażeniu narządów płciowych, choć większość przypadków tej najcięższej postaci choroby jest wywoływane przez wirusa HSV-1, czyli tego odpowiedzialnego za wywoływanie zmian w górnej części ciała. Opryszczkowe zapalenie mózgu jest chorobą niezwykle groźną, która nieleczona w 70% kończy się śmiercią, a u ozdrowieńców często występują trwałe schorzenia neurologiczne oraz zaburzenia psychiczne. Choroba zaczyna się niecharakterystycznymi objawami takimi jak gorączka i bóle głowy. W miarę rozwoju choroby pojawiają się zmiany w zachowaniu chorego. W schyłkowej fazie dochodzi do zaburzeń przytomności i może rozwinąć się śpiączka. Zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych i mózgu wymaga natychmiastowej interwencji neurologa.

Niekiedy może być zajęta rogówka (keratitis dendritica). Zmiany te są dość bolesne i uporczywe, mogą powodować upośledzenie wzroku, ze ślepotą włącznie.


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Grzybice skory, dermatologia, Praca do projektu
Grzybice, dermatologia, Praca do projektu
Kandydoza błon śluzowych, dermatologia, Praca do projektu
Zakażenia drożdżakowe, dermatologia, Praca do projektu
dermatologia PRACA KONTROLNA
praca z uczniem zdolnym i słabym 2
dermatozy rumieniowe
Praca psychoterapeutyczna z DDA wykład SWPS
PRACA NA 4 RECE (aga)(1)[1]
praca 4
PRACA HODOWLANA Podstawy
Praca osób niepełnosprawnych
dermatologia
PRACA Z UCZNIEM NIEWIDOMYM I SŁABO WIDZĄCYM
DERMATOZY WYPRYSKOWE U DZIECI
8 Właściwa Praca, moc, energia całość

więcej podobnych podstron