Analiza Techniczna

Wykład 1

Literatura:

Schwager J.D., Analiza techniczna rynków terminowych, WIG Press, Warszawa 2002.

Murphy J., Analiza techniczna rynków finansowych, WIG Press, Warszawa 1999.

Pring Martin J., Podstawy analizy technicznej, WIG Press, Warszawa 1998.

Analiza techniczna to badanie zachowań rynku, przede wszystkim przy użyciu wykresów, którego celem jest przewidywanie przyszłych trendów cenowych.

Analiza techniczna opiera się na trzech przesłankach:

1. Rynek dyskontuje wszystko.

Wszystkie czynniki, które mogą oddziaływać na rynkową cenę instrumentu finansowego – fundamentalne, polityczne, psychologiczne, bądź jeszcze inne – znajdują pełne odbicie w cenie tego instrumentu.

1. Ceny podlegają trendom.

Trend wykazuje silniejszą tendencję do kontynuacji swego biegu w dotychczasowym kierunku, aniżeli do jego zmiany (jest to adaptacja pierwszej zasady dynamiki Newtona).

1. Historia się powtarza.

Powtarzają się formacje cenowe.

Analiza fundamentalna ma na celu wycenę spółki. Analizie podlega sytuacja majątkowa i finansowa, która jest sporządzana przy wykorzystaniu wskaźników finansowych. Porównując aktualną cenę rynkową akcji spółki z wyceną firmy, analitycy przewidują przyszłą cenę papieru.

Analityk fundamentalny będą przyczyny zachowań rynku, natomiast analityk techniczny same skutki.

Ceny rynkowe wyprzedzają wiedzę fundamentalną! (o kilka miesięcy, pół roku, należy badać to co będzie, a nie to co było).

Możemy wyróżnić dwa obszary analizy technicznej:

1. Analiza wykresów (obciążona pewną dozą subiektywizmu).

2. Analiza statystyczna (komputerowa, wskaźnikowa).

Analiza statystyczna polega na tworzeniu systemów dokonywania transakcji, które będą w automatyczny sposób generowały sygnały kupna i sprzedaży. Systemy mają na celu ograniczenie lub całkowite wyeliminowanie z procesu zawierania transakcji ludzkiego czynnika subiektywnego.

TREND

Trend ma podstawowe znaczenie dla analizy technicznej rynku.

Trend to kierunek, w którym podążają ceny. Ponieważ nie poruszają się one w linii prostej, ale tworzą na wykresie serie szczytów i dołków , trend to kierunek, w jakim układają się na wykresie szczyty i dołki.

Wyróżniamy trzy kierunki trendów:

1. Wzrostowy

Kolejne szczyty i dołki znajdują się na coraz wyższym poziomie.

1. Spadkowy

Kolejne szczyty i dołki znajdują się na coraz niższym poziomie.

1. Boczny, horyzontalny (brak trendu)

Szczyty i dołki pozostają mniej więcej na tej samej wysokości.

Większość narzędzi i systemów analizy technicznej zawodzi w czasie występowania trendu bocznego!

Najbardziej rozsądne jest wówczas pozostanie poza rynkiem.

Ze względu na czas kształtowania i ich znaczenie dla ruchów cen można wyróżnić trzy rodzaje trendów:

1. Trend długoterminowy (główny) – trwa co najmniej 9 miesięcy (niektóre źródła podają dłuższy minimalny czas trwania trendu długoterminowego).

2. Trend średnioterminowy – trwa od miesiąca do 9 miesięcy.

3. Trend krótkoterminowy – trwa do czterech tygodni. Ma najmniejsze znaczenie i jest najtrudniejszy do wychwycenia.

Czas trwania poszczególnych trendów może być różnie pojmowany przez różnych uczestników rynku, np. dla gracza krótkoterminowego (Day-tradera) trend trwający dwa dni może być trendem głównym.

Każdy trend jest częścią trendu wyższego i sam składa się z kilku trendów niższego stopnia.

Linia trendu

1. Linia trendu wzrostowego – prosta biegnąca prawo skośnie ku górze wzdłuż punktów wyznaczonych dla kolejnych korygujących zniżek.

2. Linia trendu spadkowego – prosta biegnąca prawo skośnie w dół wzdłuż punktów wyznaczonych przez wierzchołki kolejnych zwyżek.

Do wyznaczenia linii trendu potrzebne są dwa punkty. Jednak linie wykreślone jedynie na podstawie dwóch punktów jest jedynie wstępną linią trendu. Do jej potwierdzenia niezbędne jest, żeby ceny odbiły się od niej trzeci raz.

Uwaga! W przypadku długookresowej analizy trendu należy przyjmować skalę logarytmiczną. Na skalach logarytmicznych odległość między jednostkami cenowymi odpowiadają ich procentowym zmianom.

Znaczenie linii trendu określają dwa czynniki: czas jaki obejmuje i liczba odbić od niej. Im dłuższy okres czasu linia obejmuje i im więcej razy powstrzyma ruch cen, tym większe przypisuje się jej znaczenie.

Badanie wykresów indeksu WIG wykres indeksu branżowego wykres danej spółki.

Wykład 2

Zasada wykreślania linii trendu określona przez Victora Sperandego

W trendzie wzrostowym należy narysować prostą od najniższego dołka do punktu wyznaczonego przez ostatni dołek przed najwyższym szczytem, tak aby linia nie przecinała wykresu między dwoma dołkami. Jeśli poza najwyższym szczytem ceny przetną od góry linię trendu to mamy sygnał sprzedaży.

W trendzie spadkowym należy narysować prostą od najwyższego szczytu do punktu wyznaczonego przez ostatni szczyt przed najniższym dołkiem, tak aby linia nie przecinała wykresu między dwoma dołkami. Jeśli poza najniższym dołkiem ceny przetną od dołu linię trendu to mamy sygnał sprzedaży.

Przełamanie linii trendu jest jednym z najlepszych wczesnych sygnałów ostrzegających o zmianie trendu.

Kiedy można mówić o istotnym przełamaniu linii trendu?

W celu wyeliminowania mylnych sygnałów można posługiwać się filtrami ceny lub czasu.

Filtr cenowy – jest to odległość na jaką ceny powinny oddalić się od linii, żeby przełamanie okazało się istotne (jest określany w procentach). Odległość ta powinna być tym większa, im większe znaczenie ma linia trendu, np. dla trendu długoterminowego 3%.

Filtr czasu – np. reguła dwóch dni. Przełamanie linii trendu można uznać za wiarygodne, jeżeli ceny zamknięcia znajdują się poza tą linią przez dwa koleje dni.

Linia trendu wzrostowego po jej przełamaniu staje się zazwyczaj linią oporu.

Linia trendu spadkowego po jej przełamaniu staje się linią wsparcia.

Zadaniem linii trendu jest jak najlepsze oddanie tempa trendu. Jeśli dotychczasowy trend przyspiesza, konieczne jest czasem wykreślenie czasem bardzo stromo nachylonej linii trendu. Nową linię trendu nazywamy w takiej sytuacji przyspieszoną linią trendu, a wcześniejszą linię, właściwą linią trendu.

Zlecenie stop loss – jest to zlecenie sprzedaży akcji, które – jak nazwa wskazuje – ma za zadanie chronić nas przed nadmierną stratą. Polega ono na zamknięciu pozycji w momencie, kiedy kurs spadnie poniżej określonego przez nas limitu aktywacji.

Zlecenie stop limit - Jest to niemal identyczne zlecenie, jednak w odróżnieniu od stop loss, zamiast PKC posiada określony limit ceny, po jakim chcemy sprzedać  nasze akcje. Musi on być niższy lub równy limitowi aktywacji (a ten, jak w przypadku stop loss, poniżej aktualnego kursu spółki).

Obrót jako wskaźnik potwierdzający.

Obroty: wolumen i wartość obrotu (w zł).

Obrót powinien wzrastać zgodnie z kierunkiem aktualnego trendu!

Indeks: wartość obrotu

Akcje: wolumen albo wartość, jednak w długim okresie wolumen

Kanał trendowy – to linia trendu oraz prosta do niej równoległa poprowadzona przez pierwszy wierzchołek (w przypadku trendu wzrostowego lub pierwszy dołek w przypadku trendu spadkowego).

Jeżeli ruch wewnątrz ukształtowanego kanału nie sięga jednej z jego linii to trend zaczyna się zmieniać i zwiększa się prawdopodobieństwo, że druga linia zostanie przełamana.

Po wybiciu się z dotychczasowego kanału ceny zazwyczaj przebywają odległość równą szerokości tego kanału.

Wykład 3

Poziom (linie) wsparcia i oporu

Wsparcie to poziom cenowy, na którym pojawia się popyt wystarczająco silny, by zatrzymać trend spadkowy lub spowodować jego odwrócenie.

Opór to poziom cenowy, gdzie presja podaży jest wystarczająco silne, by zatrzymać trend wzrostowy lub spowodować jego odwrócenie.

Poziomy wsparcia wyznaczane są ma wykresach przez dołki cenowe, natomiast szczyty odzwierciedlają poziom oporu.

Żeby trend wzrostowy był kontynuowany, kolejne szczyty i dołki muszą znajdować się na coraz wyższych poziomach. Spadki cen zatrzymują się powyżej poprzednich dołków, które wyznaczają dla nich wsparcie. Jednocześnie opór wyznaczany przez ostatni szczyt musi zostać pokonany.

W trendzie spadkowym regularnie przełamywane są kolejne poziomy wsparcia, wyznaczane przez ostatni dołek. Korekcyjne ruchy w górę nie przekraczają szczytu poprzednich zwyżek, które stanowią opór.

Znaczenie danego obszaru wsparcia lub oporu określają trzy czynniki:

• czas, w jakim obszar ten się kształtował,

• wielkość wolumenu (obrotu),

• odcinek czasu, jaki upłynął od powstania tego obszaru.

Jak dochodzi do zmiany trendu?

Trend wzrostowy kończy się, kiedy popyt nie ma dość sił na pokonanie oporu wyznaczonego przez ostatni szczyt, a podaż jest na tyle silna, żeby zepchnąć ceny poniżej wsparcia wyznaczonego przez ostatni dołek.

Zmiana trendu spadkowego następuje , kiedy podaży nie udaje się zepchnąć cen poniżej ostatnio ukształtowanego dołka, a jednocześnie popyt jest na tyle silny, żeby ceny wzrosły powyżej poziomu ostatniego korekcyjnego wzrostu.

Na pojęciach wsparcia i oporu opierają się sygnały kupna i sprzedaży. Kiedy wykres ceny przełamuje opór, jest to dowód przewagi na rynku strony popytowej, co zachęca nas do kupowania akcji. Z kolei spadek poniżej wsparcia interpretowany jest jako sygnał sprzedaży.

Zdarza się, że przełamanie oporu (wsparcia) jest fałszywym sygnałem. Należy pamiętać o filtrach i zleceniach stop!

Mniej fałszywych sygnałów otrzymujemy w przypadku przełamania, które charakteryzuje wysoka dynamika i rosnący wolumen.

Po przełamaniu poziomy wsparcia i oporu zamieniają się rolami. Bardzo często po przełamaniu występuje ruch cen przeciwny do kierunku wybicia, nazywany ruchem powrotnym.

Znaczenie okrągłych liczb jako poziomów wsparcia i oporu. Są to „psychologiczne” poziomy wsparcia i oporu.

Unikać wystawiania zleceń opiewających na okrągłe liczby.

Proporcie pomiędzy poszczególnymi ruchami cen.

Trendy często podlegają korektom, których wielkość można określić.

Według teorii Dowa korekta znosi zwykle od jednej trzeciej (33%) do dwóch trzecich (66%) poprzedniego ruchu cen, a często jego połowę (50%).

W teorii Elliotta przyjmuje się zniesienia 38%, 50%, 62% (liczby Fibonacciego).

Jeżeli rynek przekracza maksymalne zniesienie, zazwyczaj oznacza to odwrócenie trendu.

DNI ODWROTU

Występują w cenowym szczycie lub dołku.

W trendzie wzrostowym ceny ustanawiają nowy szczyt (zazwyczaj na otwarcie notowań lub zaraz po nim), ale cena zamknięcia kształtuje się poniżej ceny zamknięcia z dnia poprzedzającego.

W trendzie spadkowym kształtuje się nowy niższy poziom, po czym cena zamknięcia ustala się powyżej ceny zamknięcia z dnia poprzedzającego.

Im szerszy zakres wahań cen w ciągu dnia i im większy wolumen, tym bardziej znaczący staje się sygnał możliwego odwrócenia trendu.

LUKI CENOWE

Luki cenowe to pewne obszary na wykresie, w których nie dokonano żadnych transakcji. Luki są dobrze widoczne na wykresie świecowym.

Luki w trendzie wzrostowym są oznakami siły rynku, a w trendzie spadkowym- jego słabości.

Istnieją cztery rodzaje luk: zwykła, luka startu, luka ucieczki (pomiarowa) oraz luka wyczerpania.

Wykład 4

Luka startu- zazwyczaj pojawia się wraz z pełnym ukształtowaniem się jakiejś istotnej formacji cenowej i stanowi zapowiedź znaczącego ruchu cen.

Powstaniu luki startu towarzyszy zazwyczaj duży wolumen!

Luki te są na ogół zapełniane. Jeśli luka zostaje zapełniona w całości i ceny wracają poniżej jej poziomu może to być sygnał, że zmiana trendu była pozorna.

Luki pojawiające się na początku trendu wzrostowego stanowią zwykle obszary wsparcia dla przyszłych korekt, zaś w przypadku trendu spadkowego stają się obszarami oporu.

Luka pomiarowa- występuje mniej więcej w połowie całego ruchu cen. Jest oznaką siły trendu. Luki pomiarowe również zwykle nie są zapełniane.

Luka wyczerpania- pojawia się w końcowej fazie ruchu cen. Zapełnienie luki w trendzie wzrostowym jest jednoznacznym sygnałem spadków,

Luka zwykła- pojawia się przy bardzo niewielkim wolumenie bądź w środkowej strefie konsolidacji. Jest oznaką braku zainteresowania zawieraniem transakcji. Luka ta jest najmniej przydatna dla prognozowania przyszłych ruchów cen.

Wyspa odwrotu- po luce wyczerpania ceny przez kilka dni zmieniają się nieznacznie, po czym tworzą lukę startu. Pojawienie się wyspy odwrotu świadczy o zmianie trendu.

Interesujące strony: www.rynek.bizzone.pl

-notowania WIG20 oraz indeksów z giełd zagranicznych on-line, -pozostałe instrumenty finansowe co 15 minut, www.parkiet.com, - dane do analizy www.bossa.pl ,- dane do analizy, www.stooq.pl, - dane do analizy

www.bankier.pl, -komentarze analityków.

FORMACJE CENOWE

Formacje cenowe są to pewne kształty czy też wzory, jakie ukazują się na wykresach cen.

Istotne zmiany trendu wymagają zazwyczaj pewnego okresu przejściowego (konsolidacji). Jednakże nie każdy okres przejściowy sygnalizuje odwrócenie trendu.

Uwarunkowanie formacji zapowiadających odwrócenie trendu:

1. Podstawowym warunkiem pojawienia się każdej formacji odwrócenia trendu jest istnienie owego trendu.

2. Pierwszą oznaką nadchodzącego odwrócenia trendu jest często przełamanie istotnej linii trendu. Przełamanie głównej linii trendu może wykazywać na początek kształtowania się formacji horyzontalnej, która później zostanie rozpoznana jako formacja odwrócenia lub kontynuacji.

3. Im większa formacja (zakres ruchów cen i czas kształtowania), tym większy wynikający z niej ruch cen.

4. Formacje powstające w końcowej fazie hossy kształtują się zazwyczaj krócej i cechują się większymi wahaniami cen niż formacje kształtujące się podczas końca bessy.

5. Pełnemu kształtowaniu się każdej formacji powinien towarzyszyć znaczący wzrost wolumenu, jednakże jest on bardziej istotny w przypadku zapoczątkowania trendu wzrostowego.

6. Zawsze należy brać pod uwagę możliwość wybicia cen w inną stronę niż sugeruje formacja.

FORMACJA GŁOWY I RAMION

1. Uprzedni trend wzrostowy.

2. Lewe ramię kształtuje się przy większym wolumenie, po czym następuje korekta w dół.

3. Zwyżka od nowego poziomu cen (głowa), ale przy mniejszym wolumenie (mniejszy wolumen nie jest warunkiem koniecznym).

4. Spadek poniżej poprzedniego szczytu, blisko poziomu poprzedniego dołka.

Ruch powrotny:

To wierzchołek po prawym ramieniu.

1. Trzeci wzrost przy wyraźnie malejącym wolumenie, który nie dosięga szczytu głowy.

2. Przerwanie linii szyi (wolumen nie musi być większy, ale w pewnym punkcie powinien zacząć rosnąć zgodnie z trendem).

3. Ruch powrotny linii szyi (najczęściej przy zmniejszonym wolumenie), po którym następują kolejne spadki.

Formacja głowy i ramion jest najczęściej formacją odwrócenia trendu wzrostowego na spadkowy, jednakże czasami może występować jako formacja kontynuacji trendu spadkowego.

Prognozowanie przyszłego poziomu cen.

Pionową odległość od głowy do linii szyi odmierzamy w dół od punktu przerwania linii. Jest to minimalny zasięg ruchu cen.

Jeżeli ceny przebijają się przez linii szyi, a następnie ponownie ją przekraczają, to mamy do czynienia z załamaniem się formacji.

ODWRÓCONA FORMACJA GŁOWY I RAMION

Jest lustrzanym odbiciem formacji głowy i ramion. Różnica występuje w kształtowaniu się wielkości wolumenu. Zwyżka od głowy powinna odbywać się przy większym wolumenie. Spadek ku prawemu ramieniu powinien się odbywać przy bardzo niewielkim wolumenie. Przy przerwaniu linii szyi wolumen powinien gwałtownie wzrosnąć.

Odwrócenie formacji głowy i ramion jest najczęściej formacją odwrócenia trendu spadkowego na wzrostowy, jednakże czasami może występować jako kontynuacja trendu wzrostowego.

FORMACJE POTRÓJNEGO SZCZYTU I POTRÓJNEGO DNA

Są to formacje zapowiadające odwrócenie trendu.

Formacje te się bardzo podobne do formacji głowy i ramion, z tą różnicą, że wszystkie trzy szczyty lub dna znajdują się na mniej więcej tym samym poziomie.

FORMACJE PODWÓJNEGO SZCZYTU I PODWÓJNEGO DNA

Są to formacje zapowiadające odwrócenie trendu.

Wolumen jest zazwyczaj mniejszy przy powstawaniu drugiego szczytu (dna) i przy przerwaniu linii wsparcia (oporu).

Wolumen jest bardziej istotny przy zapoczątkowaniu trendu wzrostowego. Możliwość wystąpienia ruchu powrotnego.

Wykład 5

Minimalny zasięg spadku ceny wyznacza wysokość formacji odmierzona od punktu przerwania.

Często zdarzają się fałszywe sygnały wybicia: „ pułapki hossy” i „pułapki bessy”, które prowadzą do naruszenia formacji podwójnego szczytu lub podwójnego dna.

Spodki (zaokrąglone szczyty lub dna) - nie opisywał dokładnie.

Formacje V

Bez żadnego ostrzeżenia dokonuje się gwałtowane odwrócenie trendu. Formacje te są najtrudniejsze do rozpoznania.

Przy powstawaniu tych formacji często występują dni odwrotu i wyspy.

Podstawowym warunkiem pojawienia się formacji V jest istnienie gwałtownego trendu.

Odwrócona formacja V – jest przeciwnością formacji V.

Trójkąty

Możemy wyróżnić cztery rodzaje trójkątów:

1. Symetryczny,

2. Zwyżkujący,

3. Zniżkujący,

4. Rozszerzający się (odwrócony).

Trójkąty są najczęściej formacjami średniookresowymi (kształtują się zazwyczaj od miesiąca do trzech).

Trójkąt symetryczny

Jest na ogół formacją sygnalizującą kontynuacje trendu.

Minimalny wymóg to cztery punkty zwrotne, ale na ogół formacje trójkątów mają sześć takich punktów.

Ceny powinny wybić się mniej więcej pomiędzy połową a trzema czwartymi poziomej szerokości trójkąta (odległości od pionowej podstawy po lewej stronie formacji do punktu przecięcia się dwóch linii po prawej).

Jeśli ceny pozostają wewnątrz trójkąta poza punktem trzech czwartych szerokości, to formacja zaczyna tracić swój potencjał.

Wolumen powinien zmniejszać się w miarę zwężania się zakresu wahań cen wewnątrz trójkąta i wyraźnie wzrastać z chwilą przebicia się cen przez jedną z linii. Możliwość wystąpienia ruchów powrotnych.

W trójkątach stanowiących kontynuację trendu wzrostowego (w piątej fali trójkąta, bardzo blisko punktu przecięcia) występuje czasami fałszywe dwu- lub trzydniowe wybicie w dół przy zwiększonym wolumenie, po czym ceny gwałtowanie zwyżkują i trend wzrostowy jest kontynuowany.

Metody pomiaru minimalnego ruchu cen:

1. Zmierzenie długości pionowego odcinka w najszerszej części trójkąta i odliczenie jej od punktu wybicia (na rysunku powyżej narysowane linią różową).

2. Wytyczenie ze szczytu podstawy linii równoległej do dolnej linii trójkąta.

Trójkąt zwyżkujący

Górna linia trójkąta biegnie płasko, natomiast dolna wznosi się. Trójkąt zwyżkujący stanowi formację charakterystyczną dla rynku „byka”, najczęściej jako formacja kontynuacji trendu wzrostowego, rzadziej jako formacja odwrócenia trendu spadkowego.

Trójkąt zniżkujący

Górna linia trójkąta opada, natomiast dolna biegnie płasko. Trójkąt zniżkujący stanowi formację charakterystyczną dla rynku „niedźwiedzia”, najczęściej jako formacja kontynuacji trendu spadkowego, rzadziej jako formacja odwrócenia trendu wzrostowego.

Trójkąt rozszerzający się

Górna linia trójkąta wznosi się, natomiast dolna opada. Formacja występuje dość rzadko. Wolumen wzrasta wraz ze zwiększaniem się zakresu wahań cen. Trójkąt rozszerzający pojawia się najczęściej jako formacja odwrócenia trendu wzrostowego.

Formacja diamentu

Połączenie trójkąta rozszerzającego się i symetrycznego. Formacja występuje dość rzadko i pojawia się zwykle jako odwrócenie trendu wzrostowego. Wolumen rośnie w czasie powstawania pierwszej połowy formacji, a następnie zmniejsza się wraz ze zwężaniem się zakresu wahań cen w drugiej części.

Metoda pomiaru

Odległość w pionie w najszerszym miejscu formacji odmierza się od punktu przebicia dolnej linii.

Formacja flagi i chorągięwki

Są to raczej formacje krótkookresowe i powinny się ukształtować w okresie od jednego do trzech tygodni ( w trakcie trwania trendu spadkowego do dwóch tygodni).

Flaga przypomina równoległobok lub czworokąt wyznaczony przez dwie równoległe linie trendu, na które na ogół nachylają się w kierunku przeciwnym od istniejącego trendu.

Chorągiewka przypomina mały trójkąt symetryczny.

Są to formacje zapowiadające kontynuacje trendu i bardzo rzadko stanowią jego odwrócenie.

Ukształtowanie się flagi i chorągiewki poprzedza gwałtowany ruch cen wyznaczający niemal pionową linię, któremu towarzyszy wysoki wolumen. W trakcie kształtowania się formacji wolumen bardzo wyraźnie spada, a następnie znów gwałtowanie rośnie przy wybiciu. Obie formacje pojawiają się mniej więcej w połowie całego ruchu cen.

Formacja klina

Formacja klina to dwie zbiegające się linie opadające w przypadku klina zniżkującego oraz wznoszące się w przypadku klina zwyżkującego. Jest to formacja średniookresowa.

Klina zniżkujący jest to typowy dla hossy (jako formacja kontynuacji w trendzie wzrostowym, lub formacja odwrócenia w końcowej fazie trendu spadkowego).

Klin zwyżkujący jest typowy dla bessy (jako formacja kontynuacji w trendzie spadkowym lub odwrócenia w końcowej fazie trendu wzrostowego).

Ceny przebywają w formacji klina dwie trzecie drogi do wierzchołka tej formacji w czasami nawet całą tę odległość.

Wolumen powinien zmniejszać się w miarę powstawania formacji i zwiększać się z chwilą wybicia z niej.

Formacja czworokąta

Ceny poruszają się w trendzie horyzontalnym pomiędzy dwiema równoległymi poziomymi liniami.

Formacja czworokąta jest formacja średniookresową.

Jest to formacja kontynuacji trendu. W trakcie tworzenia formacji można ją pomylić z formacją odwrócenia trendu np. potrójnym szczytem lub potrójnym dnem.

Metoda pomiaru

Wysokość formacji odmierza się od punktu wybicia.

WSKAŹNIKI TECHNICZNE

Średnie ruchome (kroczące)

Średnia ruchoma to jeden z najbardziej uniwersalnych i najpowszechniej stosowanych wskaźników technicznych, służąca do analizy trendu.

Średnia ruchoma podąża za trendem, a nie przed nim, nie zapowiada go, lecz jedynie odzwierciedla. Służy do eliminacji odchyleń od trendu.

Prosta średnia ruchoma (SMA1) – jest to zwykła średnia arytmetyczna.

Liniowo ważona średnia ruchoma – większe wagi przypisuje się bardziej aktualnym cenom.

Średnia ruchoma wyrównywana wykładniczo (EMA1)– większe wagi przypisuje się bardziej aktualnym cenom, ale obejmuje ona jednocześnie wszystkie dane dotyczące trwającego kontraktu terminowego.

Średnie ważone wyprzedzają średnie proste.

Wykład 6

Sygnał kupna – cena przebija od dołu średnią ruchomą.

Sygnał sprzedaży – cena przebija średnią od góry.

Im krótsza średnia, tym przebiega bliżej wykresu cen i daje więcej sygnałów kupna i sprzedaży.

Krótsze średnie wysyłają więcej fałszywych sygnałów, ale ich zaletą jest to, że wcześniej informują o zmianie trendu.

Średnie krótsze zazwyczaj sprawdzają się lepiej podczas trendów horyzontalnych. Podczas występowania wyraźnych trendów wzrostowych i spadkowych bardziej użyteczna okazuje się średnia obejmująca dłuższy okres.

W długim terminie lepsze rezultaty dają średnie długoterminowe od 40 do 70 dni.

Każdy rynek ma optymalną dla siebie średnią kroczącą. Bardziej skuteczna jest najczęściej prosta średnia ruchoma.

Aby zmniejszyć ilość mylnych sygnałów należy stosować filtry: procentowe, czasu, koperty procentowe, wstęgi najwyższej i najniższej ceny.

Koperty procentowe to dwie linie biegnące powyżej i poniżej średniej oddalone od niej o pewną liczbę punktów procentowych.

Sygnał kupna pojawia się z chwilą przebicia górnej linii, a zamknięcia pozycji przy spadku ceny poniżej ceny średniej. Sygnałem do krótkiej sprzedaży jest spadek ceny poniżej dolnej linii koperty, a zamknięcia pozycji powrót ceny powyżej średniej kroczącej. Występują okresy, kiedy nie posiadamy żadnych pozycji.

Wstęga najniższej i najwyższej ceny są to dwie średnie ruchome. Jedna obliczana jest na podstawie najwyższych, druga na podstawie najniższych cen w ciągu dnia.

Sygnał kupna pojawia się z chwilą przebicia wyższej średniej. Sygnał zamknięcia pozycji to przebicie niższej linii.

Sygnałem do krótkiej sprzedaży jest spadek ceny poniżej dolnej linii a zamknięcia pozycji powrót ceny powyżej linii.

Stosowanie dwóch średnich ruchomych.

Stosowanie dwóch średnich daje lepsze wyniki. Dłuższa średnia służy do identyfikacji trendu, a krótsza do wyznaczenia momentu dokonania transakcji.

Dwa sposoby zawierania transakcji:

1. Sygnał kupna pojawia się z chwilą, gdy krótsza średnia przecina od dołu dłuższą średnią. Sygnałem sprzedaży jest przecięcie od góry średnie dłuższej przez krótszą.

2. Sygnał kupna pojawia się z chwilą, gdy cena przecina od dołu obie średnie. Pozycja zostaje zamknięta, gdy cena znajdzie się pomiędzy dwiema średnimi.

Sygnał zajęcia krótkiej pozycji to spadek ceny poniżej średniej dolnej linii. Zamknięcie pozycji następuje gdy cena powraca pomiędzy średnie. Metoda pozwala pozostawać poza rynkiem.

Najlepszym wyborem wydaje się stosowanie dwóch prostych średnich ruchomych zoptymalizowanych dla każdego rynku. Co pewien czas należy dokonywać ponownej optymalizacji długości średnich.

Średnie ruchome powinny być dopasowane do cykli dominujących na danym rynku.

Średnie ruchome są najbardziej skuteczne przy wyraźnych trendach wzrostowych lub spadkowych. Dają bardzo słabe wyniki w trendzie horyzontalnym. (Rynki znajdują się w trendach horyzontalnych przez jedną trzecią lub nawet połowę wszystkich sesji).

Średnie ruchome można stosować do praktycznie wszystkich danych lub wskaźników, np. wolumenu, liczby otwartych pozycji, oscylatorów.

Oscylatory - RSI

Konstrukcja – większość oscylatorów ma pewną oś (zazwyczaj na poziomie zerowym), która dzieli wykres na górną i dolną połowę. Część oscylatorów jest tak skonstruowana, że ich wahania mieszczą się w zakresie od 0 do 100 lub -1 do 1.

Ogólne zasady interpretacji

Jeżeli oscylator osiąga skrajne wartości w górnej lub dolnej strefie swojego zakresu wahań oznacza to, że ceny zbyt szybko przemierzały pewien dystans i można spodziewać się ich korekty lub pewnego rodzaju konsolidacji.

Należy kupować, kiedy linia oscylatora przebywa w dolnej strefie zakresu swych wahań, a sprzedawać, gdy znajdzie się w górnej strefie.

Trzy najważniejsze zasady stosowanie oscylatora

1. Oscylatory są najbardziej przydatne, kiedy osiągają skrajne wartości min lub max.

Mówi się, że rynek jest wykupiony, kiedy oscylator przebiega w pobliżu górnej granicy swoich wahań, zaś rynkiem wyprzedanym nazywa się sytuację, w której oscylator znajduje się w okolicach swojego dolnego ekstremum. Stanowi to ostrzeżenie przed możliwością zmiany ruchu kierunku cen.

1. Wykrywanie dywergencji (dwa rodzaje)

- rozbieżność pomiędzy zachowaniem oscylatora i ruchem cen w sytuacji, gdy oscylator znajduje się blisko swego ekstremum.

Dywergencja negatywna – występuje w trendzie wzrostowym, kiedy ceny tworzą nowe szczyty a oscylator nie potwierdza nowych najwyższych poziomów.

Dywergencja pozytywna – występuje w trendzie spadkowym kiedy ceny tworzą nowe dołki a oscylator nie potwierdza nowych najniższych poziomów.

- drugi rodzaj dywergencji występuje, gdy oscylator przełamuje istotny poziom wsparcia lub oporu zanim zrobią to ceny.

Dywergencja jest zazwyczaj istotnym ostrzeżeniem przed możliwością zmiany trendu.

1. Przeciętnego poziomu zerowego może stanowić ważny sygnał do zawierania transakcji zgodnych z kierunkiem głównego trendu. Nie można wykorzystywać analizy oscylatorów jako uzasadnienia dla transakcji niezgodnych z dominującym trendem.

Poziom zerowy w trendzie wzrostowym stanowi linię wsparcia i jest to strefa niskiego ryzyka w przypadku kupna. W trendzie spadkowym poziom zerowy funkcjonuje jako linia oporu i jest strefą niskiego ryzyka w przypadku sprzedaży.

Wykład 7