- poszukiwanie istoty estetyki – umieszczenie jej w sferze komunikowania

- Alfred Gell – sztuka reguluje stosunki między ludźmi

- sztuka nie służy tylko do kontemplacji (holizm, wielofunkcyjność)

- aisthesis – odczucie

- Glassie – stwierdził, że estetyka to jest sfera komunikacji z tych wrażeń

- zjawiska estetyki z punktu widzenia antropologii

- estetyka jest warstwą całości ludzkiej kultury

- estetyka podlega procesowi determinacji

- kultura nie jest absolutnym determinantem, nie decyduje za nas

- wzniosłość – doświadczenie codzienne, potoczne, indywidualne, gust na poziomie zmysłów

- piękno – to, co bezinteresowne, autoteliczne, niezależne od nas, niekwestionowana wartość. Harmonia, proporcja, symetria, decorum. Szereg formalistycznych kategorii i kryteriów. Gra wyobraźni, nie ma miejsca na zmysły

- doznanie przyjemności i nieprzyjemności

- Geertz – pojęcie „osobliwie rzeczywiste” i „subiektywnie rzeczywiste”

- estetyki są subiektywnie rzeczywiste – są równoprawne

- zmysł wzroku jest zmysłem, który jest szczególnie obecny

- Jacques Maquet, Marshall McLuhan, Walter Ong, Constance Classen (Tzotzil, Andamany, Desana)

- przeżycie estetyczne

- twórca jest jednocześnie odtwórcą. Twórczy aspekt w odbiorze.

- czym jest dzieło sztuki? – pewnie w ogóle nie odpowiemy na to pytanie

- stosunek między własnościami przedmiotu, a przeżyciem podmiotu

- subiektywnie rzeczywiste – obiektywne dla jakiejś grupy

- sfera artyzmu się kurczy, sfera artyzmu tylko częściowo zazębia się ze sferą estetyki

- sztuka może być nieestetyczna (np. Duchamp)

- kryteria się mieszają, poglądy się różnicują (zarówno w obrębie krytyków, jak i artystów)

- estetyka a sztuka – tylko częściowo nachodzą na siebie

- Richard Shusterman, Paul Stoller, Maurice Merleau-Ponty, Tim Ingold

- wymiar aksjologiczny – skupienie na wartości (rozumianej w kategoriach piękna)

- wymiar fenomenologiczny – sfera subiektywności

- wymiar semantyczny – sfera ikonografii

- wymiar demarkacyjno-definicyjny – sfera estetyki w rozumieniu cech artystycznych

- autotelizm estetyki, elitaryzm estetyki, substancjalizm estetyki (poszukiwanie pewnej istoty)

- sfera estetyki jest bardziej rozległa, niż kanon sztuki. Istnieją pewne punkty styczne

- sfera codzienności i sakralność mieszały się w sztuce przednowożytnej

- estetyka codzienności dotyczy wszystkich możliwych zmysłów, doświadczamy jej wszyscy

- nie tylko umysł, ale także zmysły zniekształcają nasze widzenie rzeczywistości

- M. Merleau-Ponty – ludzie stanowią pewną nieodłączną część środowiska, ale zarazem jesteśmy też podmiotami sprawczymi. Środowisko oddziałuje na nas, ale my na nie też

- sensory pathways

- umysł, to jest coś, co wychodzi poza ciało, znajduje się w świecie. To nie organ znajdujący się w ciele. Sfera pośredniczenia między nami, a rzeczywistością zewnętrzną

- jest nieodłączną częścią ścieżek zmysłowych

- rozdział między umysłem a zmysłami jest czymś sztucznym

- moda – podlega nieustannej zmianie i presji ku zmianie

- Sylwia Kruczek – praca magisterska o street fashion

- moda uliczna

- „ubiór jest odzwierciedleniem siebie, autoportretem” – jedna z respondentek

- „mowa wyglądowa”

- łatwo ludziom przychodzi powiedzieć jak nie lubią wyglądać, natomiast sprawia im trudność określenie jak się lubi i chce wyglądać

- ubiór pełni podwójną rolę – zarazem skrywania i odsłaniania

- cztery koncepcje (jednej mi brakuje)

- formalistyczna – tradycja kantowska, liczy się forma

- rozumienie mimetyczne – sztuka utożsamiana z wiernym odtwarzaniem rzeczywistości, w skrajnym przypadku sztuka ma być iluzją rzeczywistości. Mimesis mogą być również byty możliwe, prawdopodobne. Piet Mondrian – malarstwo abstrakcyjne, geometryczne

- emotywne rozumienie sztuki – koncepcja katharsis Arystotelesa (oczyszczenie)

- sztuka popularna wypełniała by dwa podejścia – emotywne i pragmatyczne

- Władysław Tatarkiewicz bardzo zbliżył się do określenia, czym jest sztuka: Sztuka jest odtwarzaniem rzeczy, bądź konstruowaniem form, bądź wyrażaniem przeżyć, jeśli twór tego konstruowania, odtwarzania bądź wyrażania jest w stanie wzruszać, lub (i tu coś dalej było, nie nadążyłem ;))

- forma jest tylko środkiem, by przedstawić ideę

- kolejna koncepcja sztuki – połowa XX w.

- instytucjonalna koncepcja sztuki. Arthur Danto, George Dickie.

- artworld – taka uznaniowa definicja sztuki