Pluralia tantum
Są to rzeczowniki, które występują tylko w liczbie mnogiej. Mają formy podstawowe tylko w liczbie mnogiej czyli nominativus i genetivus pluralis.
Np. angustiae, arum – wąwóz
Delphi, delphorum – Delfy
Casta, orum - obóz
Verba deponentia
Są to czasowniki, które odrzuciły stronę czynną, występują tylko w stronie biernej, ale mają czynne znaczenie. Słownik podaje więc formy podstawowe w stronie biernej; 3 formy, brak supinum.
Np. loquor, loqui, locutus sum – mówić, rozmawiać
Accusativus duplex
Po czasownikach:
Nazywać kogoś kimś: voco, vocare, avi, atum
Uważam kogoś za coś: puto, are, avi, atum; Habeo, ere, ui, itum;
Wybieram kogoś kimś, mianuje kogoś kimś: creo, creare, avi, atum (wybierać); designo, are, avi, atum – desygnować, mianować
Czynić kogoś czymś: facio, ere, feci, fatum
Dopełnienie bliższe stoi w accusativie a jego określenie – również
Np. Te hominem bonem puto – uważam Cię za dobrego człowieka.
Dativus possessoris
Posiadacz stoi w Dativie, a rzecz/osoba posiadana w nominativie;
Orzeczenie – czasownik posiłkowy sum, esse, fui
Czasownik posiłkowy musi zgadzać się z rzeczą lub osobą posiadaną w liczbie
W polskim tłumaczeniu: on jest mój. Itd.
Multa animalia agricole sunt – wiele zwierząt jest rolników.
Nominativus duplex
Występuje po tych samych czasownikach, po których używa się konstrukcji accusativus duplex, ale czasowniki te muszą stać w stronie biernej. Wówczas podmiot stoi w nominativie, określenie podmiotu również.