Okreslenie utworu Szekspira „makbet” mianem dramatuo piekle doskonale obrazuje tresc i problematyke utworu. Makbet”, dramat Williama Szekspira, to dzieło mówiące o żądzy władzy, ambicji i zmaganiu się bohatera z namiętnością i wrażliwym sumieniem. Jest to historia człowieka, który z dobrego i prawego rycerza przeistacza się w opętanego chęcią bycia królem tyrana. Droga prowadzaca do Celu ,przypomina pieklo , przez które przechodzi głowny bohater, Makbet.
Tytułowy bohater dzieła ponosi klęskę, gdyż z mężnego, uczciwego człowieka dobrym imieniu i slawie staje się złym, żądnym władzy despotą. Makbet Przechodzi metamorfozę, stopniowo wzrasta w nim chora ambicja prowadząca do tragicznego końca ,upadku moralnego, stracenia wszystkiego co miał.
W „Makbecie” obserwujemy można by powiedzieć walkę, która toczy się we wnętrzu bohatera… Walkę pomiędzy jego ogromnymi, wręcz chorymi ambicjami a szczerym, wrażliwym sumieniem. Niestety, te dobre strony natury człowieczej przegrywają – żądza władzy okazała się zbyt silna i pokonała ludzkie odruchy Makbeta, który w swojej przyszłości miał szanse na reprezentowanie osoby godnej miana człowieka wartościowego, szczęśliwego, prawego…
Makbet wraz z zona ulegaja procesowi degradacji ( rozpadu ) ludzkiej psychiki. Władza, mimo że była wartościa pozadaną przez szkockiego rycerza i jego zone, nie przyniosła im spodziewanego szczescia. Makbet ginie utraciwszy sens zycia i majac świadomość przegranej. Jego egzystencja, jak sam stwierdza to "marna powieść idioty", czyli coś całkowicie bezsensownego i absurdalnego.
Makbet zmierzajac wielkimi krokami do tytułu tyrana, despoty, władcy absolutnego, popelnia jedna zbrodnie ciągnącą za sobą szereg innych, przez co Makbet wprowadził w ruch wciąż napędzającą się machinę zabijania. Było to zgubne nie tylko dla niego, ale i dla jego znajomych. Wyrzuty sumienia Lady Makbet przez popełnienia zbrodni doprowadzily do jej śmierci.
„Makbeta” możemy traktować jako podanie o losach człowieka opanowanego niszczącą żądzą władzy.To co uczynil i przeszedl Makbet przybiera miare pikle jakie człowiek potrafi sam wywołać dazac do ladzy. Każdy człowiek ma swój własny, wytyczony cel. Każdy do czegoś dąży, do swojego celu… Należy jednak by w tym dążeniu nie przekroczyć pewnej granicy moralności, granicy by móc być jeszcze szczęśliwym, a nie zdominowanym przez nasza obsesję. Najwazniejsze to Dążąc do celu nalezy realizować marzenia i pragnienia nie krzywdząc innych…