V.14 - zalecenie opisujące konwersję ciągu danych w transmisji znakowej na transmisję synchroniczną.

V.17 - podstawowy standard transmisji faksowej działają­cej z szybkościami bitowymi: 14 400, 000, 9600 b/s i 4800 b/s. Zawiera funkcję retrainingu umożliwiającą zmniejszanie (fali back) lub zwiększanie (fali forward) szyb­kości przekazu w zależności od jakości linii transmisyjnej.

V.21 - najstarsza norma dla modemów o szybkości trans­misji do 300 b/s, z kluczowaniem FSK o szybkości modula­cji 300 bodów w trybie pracy pełny dupleks, praktycznie już nie stosowany w podstawowym kanale informacyjnym mo­demu. Nadal używany jedynie w sygnalizacji transmisji fa­ksowej, działającej przez kanały powrotne z szybkością do 300 b/s.

V.22 - standard dla modemów analogowych do przepływności 1200 b/s z modulacją fazowo-różni- cową DPSK o szybkości 600 bodów. Umożliwia ko­dowanie 1- lub 2-bitowe, zapewniające przekaz da­nych z szybkością 600 lub 1200 b/s w trybie pełny dupleks.

V.22bis -stosowany do tej pory standard dla mo­demów o maks. szybkości do 2400 b/s z modulacją kwadraturowo-amplitudowąQAM. Równoczesne ko­dowanie 4 bitów zapewnia 4 szybkości przesyłania z modulacją o szybkości 600 bodów w trybie pełny dupleks przez linię dwuprzewodową.

V.Standard - zespół norm definiujących sposoby transmisji danych w sieciach telefonicznych za pomocą mo­demów i faksmodemów. Wszystkie normy ITU dotyczące przekazu danych przez analogowe sieci telefoniczne rozpo­czynają się od litery V i znane są pod wspólnym określeniem zalecenia serii V. Charakterystyczne cechy transmisji, uzga­dnianie w trakcie nawiązywania łączności między urządze­niami są określane w szeregu odrębnych specyfikacji.

V.23 - standard dla modemów 600 i 1200 b/s działających przez łącza komutowane w trybie półdu- pleksowym dla transmisji synchronicznej i asynchronicznej;

V.24 - podstawowa specyfikacja definiująca sposób łą­czenia (funkcje i numerowanie styków) urządzeń kompute­rowych typu DTE z urządzeniami typu DCE za pomocą inter­fejsu RS 232 (RS 232C).

V.26 - standard dla modemów o przepływności do 2400 b/s działających przez czteroprzewodowe łącza dzierżawio­ne z pełnym dupleksem.

V.27 - standard określający współpracę modemów do szybkości 4800 b/s w połączeniach wielopunktowych typu PMP. Przewidziany dla transmisji synchronicznej w trybie półdupleksowym przez dwuprzewodową linię lub z pełnym dupleksem przez linię czteroprzewodową.

V.27ter (terbo) - standard transmisji faksowej (halfdu- plex) działającej z szybkościami 4800, 2400 b/s. Zawiera funkcję retrainrngu, określa także funkcję sygnalizacji przez kanał powrotny z szybkościami 300 lub 75 b/s.

V.28 - specyfikacja określająca parametry elektryczne in­terfejsu szeregowego RS 232 dla urządzeń komputerowych typu DTE i urządzeń komunikacyjnych DCE.

V.29 - najbardziej popularny standard transmisji fa­ksowej (duplex, half duplex) działającej z szybkościami 9600 oraz 7200 b/s i określający również funkcję retrai- ningu do najniższej przepływności 4800 b/s. Umożliwia kodowanie 4 bitów informacji dla każdego stanu zna­miennego modulacji.

V.32 - przejściowy standard dla modemów analogowych umożliwiających przesyłanie danych z szybkościami 4800 i 9600 b/s. Obejmuje kodowanie dwubitowe (DPSK) lub czterobitowe (QAM), opcjonalnie kodowanie TCM, z możli­wością obniżania (retraining) szybkości transmisji do 2400 b/s w trudnych warunkach pracy łącza.

V.32 Standard - grupa standardów do synchronicznych i asynchronicznych transmisji wykorzy­stująca dwuwymiarową technikę kodowania TCM, stanowiącą rozszerzenie modulacji QAM. Zmiany sygnału są przedstawiane w postaci konstelacji punktów, a punkty reprezentują złożone symbole bitów lub całe znaki danych. Standard zapewnia pełny dupleks z szybko­ścią modulacji 2400 bodów w dwuprzewodo­wej linii telefonicznej wraz z kompensacją echa.

V.32bis - do niedawna jeden z bardziej po­pularnych standardów z klasy V.32 Standard, określający pracę modemów analogowych w zakresie prze- oływności 4800-14 400 b/s. Wykorzystuje dwuwymiarową technikę TCM z kodowaniem 3-6 bitów informacji wejściowej « konstelacji zawierającej maks. 128 punktów znamiennych ! charakterystycznych stanów fali nośnej). Wykorzystuje funk­cję dynamicznego wyboru optymalnej szybkości transmisji n całym paśmie częstotliwości (w górę i w dół) z krokami co 2400 b/s.

V32terbo - rzadko stosowany standard dla modemów 3 maks. szybkości 19 200 b/s. Używa dwuwymiarowej techniki kodowania TCM z szybkością modulacji rozszerzo­ną do 2743 bodów (zamiast klasycznej 2400 bodów), z 6- lub 7-bitowym kodowaniem odwzorowuje 256 lub 512 punktów konstelacji sygnału nośnej. Standard wykorzystuje prawie całe pasmo (98%) kanału telefonicznego, co jest przyczyną, że modemy pracujące w tym standardzie są czu­łe na zawężanie pasma telefonicznego toru transmisyjnego.

V.34 - jeden z najnowszych (1994 r. z rozszerzeniem w 1996 r.) dobrze udokumentowanych standardów dla wą­skopasmowych modemów analogowych o szybkościach przesyłania 28,8 i 33,6 kb/s. Modemy zgodne ze standar­dem V.34 wykorzystują czterowymiarową technikę TCM przy równoczesnym, wielopoziomowym kodowaniu do 12 bitów (2><6 bitów) informacji wejściowej. Liczba stabilnych sta­nów w czterowymiarowej konstelacji kilku nośnych może osiągać 768 punktów znamiennych - przy podstawowej szybkości modulacji 2400 bodów i zmianie szybkości w peł­nym zakresie w krokach co 2400 b/s. Przy zastosowaniu kompresji informacji (maks. 4:1), szybkość informacji mię­dzy modemem a urządzeniem cyfrowym DTE (komputer, ter­minal PC) może osiągnąć wartość nawet 115,2 kb/s, sta­nowiącą graniczną szybkość dla większości szeregowych układów komunikacyjnych USART zainstalowanych w terminalach komputerowych.

V.34bis - przejściowy standard znany również jako V.34plus, zatwierdzony ostatecznie jako V.34 (1996 r.), określa pracę modemów analogowych do szybkości 33 600 b/s, działających z łączami w paśmie telefonicznym. Obejmuje wszystkie funkcje oferowane później przez V.34 dla kabli miedzianych i określa aktualnie najwyższą dwukie­runkową (symetryczną) szybkość przesyłania danych przez analogowe łącza telekomunikacyjne.

V.35 - standard definiujący połączenia urządzeń DTE z szybkimi liniami i modemami synchronicznymi (od stan-­
dardu V.32 w górę), współpracującymi z komuto­waną siecią publiczną PSTN.

V.42 - standard, wg którego we współczesnych modemach prowadzi się kontrolę błędów. Inte­gralność przesyłanych danych sprawdzana jest za pomocą kontroli informacji nadmiarowej CRC. Wartość CRC, obliczona po stronie nadawcy dla bloku danych, jest przesyłana razem z tym blokiem do odbiorcy, a przy odbiorze wartość CRC jest liczona powtórnie i porównywana z wartością prze­kazywaną przez nadawcę. Jakiekolwiek występują­ce różnice w obu wartościach powodują retransmi­sję. W V.42 bloki danych są łączone w pakiety, co reduku­je liczbę bitów startu, stopu oraz ilości transmitowanej in­formacji, powodując zwiększenie przepływności kanału o ok. 20%.

V.42bis - standard, za pomocą którego przeprowadza się bezstratną kompresję danych, w celu skrócenia czasu transmisji przez modemy analogowe. W przypadku transmi­sji nie skomprymowanych danych protokół V.42bis może nawet czterokrotnie zwiększyć nominalną szybkość mode­mu (kompresja 4:1). Jeśli natomiast dane zostały uprze­dnio skomprymowane (np. programem PKZIP lub innym do archiwizacji zbiorów), nie zaleca się przesyłania ich wg wskazań standardu V.42bis, gdyż transmisja zostanie ob­ciążona dodatkowym narzutem - bez jakiegokolwiek zmniejszenia ilości transmitowanej informacji.

V.44 - projekt rekomendacji (2000 r.) dotyczącej skutecz­nej kompresji danych, o 25% bardziej wydajnej niż V.42bis. W typowych połączeniach webowych (przeglądarki, browse- ry) osiąga się kompresję strumienia danych nawet 6:1.

V.54 - standard określający sposoby testowania mode­mów w sieci lokalnej lub zdalnej. Opisuje metody testowania zwrotnego stosowane dla urządzeń DCE i DTE.

V.80 - protokół umożliwiający przekaz seansów wideo- konferencyjnych przez Internet za pomocą komutowanych łączy telefonicznych z modemami.

V.90 - standard transmisji przez modemy analogowe z asymetrycznym przepływem danych: do 56 kb/s w kierun­ku dosyłowym (do abonenta) z sieci telekomunikacyjnej o charakterze cyfrowym (systemy komputerowe, ISP, Inter­net) i do 33,6 kb/s w kierunku odwrotnym. Ostatecznie za­twierdzone rozwiązanie V.90 jest kompromisem miedzy dwoma niespójnymi standardami K56Flex (Rockwell, Lucent) oraz x2 (3Com, US Robotics).

V.91 - standard regulujący dwukierunkową i jednoczesną transmisję o przepływności 64 kb/s w obydwu kierunkach przenoszenia, osiąganą w sieciach cyfrowych ISDN.

V.92 - modernizacja (2000 r.) funkcji standardu V.90 przez podniesienie maks. szybkości transmisji od użytkownika w kierunku sieci do szybkości 44 lub 48 kb/s (zamiast dotychczasowej 33 kb/s), wraz z możliwością korzystania z tradycyjnego telefonu bez przerywania połączenia interne- towego. Ponadto nowe procedury standardu skracają czas restartu modemu {quick connect) i dopuszczają stan jego zawieszenia (on hołd) na czas prowadzenia rozmowy – bez utraty realizowanego połączenia transmisji danych, a więc z możliwością kontynuowania dostępu internetowego po zakończeniu połączenia głosowego.

VBR (Variable Bit Rate) - jedna z pięciu (ABR, CBR, GFR, UBR, VBR) klas usług ruchowych w sieciach ATM. Klasa VBR określa wymagania transmisyjne dla usług o zmiennej przepływności, definiowanych przez podanie kilku para- metrów. Kategoria ta występuje w dwóch wersjach:

• 1 - z istotnym uzależnieniem czasowym (real-time VBR) - odpowiednia dla ruchu o wybitnie nierównomiernym charakterze (bursty,

• 2 - bez wyraźnego uzależnienia czasowego (non-real VBR) - korzystna dla aplikacji wymagających jedynie limito- wanego czasu reakcji (transakcje bankowe, sygnalizacja w systemach nadzoru, in.). Zwykle jest stosowana przy prze- syłaniu skompresowanych sygnałów wideo, mających wszystkie cechy działania w czasie rzeczywistym, i wymaga uzgodnienia opcji real time w tej klasie usług.

VC (Yirtual Circuit) -> połączenie wirtualne

VC (Virtual Container) -> kontener wirtualny

VCI (Virtual Channel Identifier) - identyfikator po­łączenia kanałowego (połączenie jednokierunkowe) w sie­ciach transportowych ATM, tworzonego przez kanał wirtual­ny VC między dwiema stacjami końcowymi. Znacznik VCI kanału wirtualnego (logicznego), znajdujący się w nagłówku pakietu (komórki ATM), identyfikuje ten kanał w ramach ścieżki wirtualnej VP - obejmującej wiele wspólnie sterowa­nych kanałów jednokierunkowych prowadzonych przez sze­reg węzłów sieci ATM.

VDSL (Very High Digital Subscriber Line) - bardzo szybkie i niesymetryczne abonenckie łącze cyfrowe o wyso­kiej przepływności oparte na kablu miedzianym lub światło­wodowym. Przepływność w kierunku abonenta osiąga po­nad 50 Mb/s (12,96; 25,92; 51,84 Mb/s), natomiast za­kres zmian przepływności, w kierunku sieci waha się od 2 do 20 Mb/s, typowo wynosi 6,4 Mb/s na dystansie 350 m dla światłowodowej sieci abonenckiej FTTC.

VHF (Very High Freąuency) - zakres częstotliwości fal radiowych przyjmowany umownie 30-300 MHz.

VLAN (Virtual Local Area Network) - wirtualna sieć LAN (inaczej logiczna LAN) umożliwiająca logiczne gru­powanie stacji roboczych, niezależnie od tego, gdzie są one fizycznie zainstalowane w sieci. Administrator sieci może podzielić całą sieć fizyczną na szereg elementów logicz­nych, nie zważając na to, w jakim segmencie sieci są zain­stalowane różne stanowiska pracy. Umożliwia to łatwe ska­lowanie sieci, instalację wszystkich serwerów w jednym pomieszczeniu, skuteczne zarządzanie przepływnością poszczególnych odcinków sieci LAN i kontrolę przepływu in­formacji między wirtualnymi segmentami sieci. Istnieje wie­le funkcjonujących modeli sieci wirtualnych opartych na: segmentach wirtualnych, podsieci wirtualnej, adresacji MAC, liście adresowej IP, ściśle ustalonych regułach oraz ja­ko sieć samodefiniowalna. Formaty ramek używanych przez sieci LAN, procedury zarządzania takimi sieciami oraz me­tody tworzenia grup logicznych wg różnych kluczy definiuje standard IEEE 802.q.

VLF (Very Lou> Freąuency) - zakres częstotliwości fal radiowych przyjmowany umownie od 3 do 30 kHz. Obejmu­je także szkodliwe promieniowanie elektromagnetyczne, emitowane z monitorów ekranowych i telewizyjnych.

VLR (Visitor Location Register) - rejestr stacji ob­cych, czyli baza danych zawierająca uaktualniane na bieżą­co informacje o stacjach ruchomych, które znalazły się cza­sowo w obszarze centralowym (np. centrala macierzysta sy­stemu komórkowego GSM) skojarzonym z danym rejestrem abonentów wizytujących. Dane o abonentach wizytujących rejestr VLR otrzymuje z macierzystych rejestrów HLR po­szczególnych abonentów. Wymiana danych o użytkowni­kach umożliwia odnalezienie i lokalizację poruszającego się abonenta i skierowanie połączenia do właściwej centrali komórkowej MSC.

VMS —> poczta głosowa

VoATM (Voice over ATM) - przekaz pakietów głoso­wych w czasie rzeczywistym przez komórki sieci ATM (53 bajty). Przekaz mowy przez tę sieć dokonuje się podobnie jak w sieciach pakietowych FR, przez umieszczanie skomprymowanych fragmentów gło­su w kolejnych komórkach ATM, opatrzenie ko­mórek wirtualnym adresem portu docelowego i ekspediowanie przez sieć za pomocą przekazów działających w czasie rzeczywistym - z zachowa­niem odpowiedniej jakości usługi QoS (klasy ru­chowe ATM).

VOD (Video on Demand) - wideo na żądanie, klasa wideousług telekomunikacyjnych, będąca najbardziej zaawansowaną formą telewizji interak­tywnej, w której odbiorca za pośrednictwem kanału zwrotnego sam decyduje zarówno o treści, jak i cza­sie odbioru poszukiwanego przez siebie przekazu telewizyjnego (filmu, obrazu wideo, aktualności).

W tej formie usługi możliwe są: zwolnienia przebie­gu transmisji, zatrzymanie obrazu (stop klatka), a także cofnięcie lub przewijanie akcji w przód i w tył, przeglądanie poklatkowe oraz powtórzenie dowolnego fragmentu przekazu.

VoData (Voice over Data) - transmisja głosu w pakietach, traktowana jako transmisja danych cyfrowych w czasie rzeczywistym. Algorytmy kodo­wania umożliwiają kompresję głosu do postaci strumienia pakietów, który można przesyłać z szyb­kością 8 kb/s (nawet 5,3 kb/s) - bez istotnego po­gorszenia zrozumiałości, a ponadto w chwilach ci­szy (gdy abonent nic nie mówi) transmisja pakietów głoso­wych w ogóle jest zbędna. Dzięki temu wymagana szero­kość pasma do przeprowadzenia jednej rozmowy w kanale głosowym zajmuje mniej niż 10% szerokości tradycyjnego kanału transmisji głosowej (64 kb/s), a resztę pasma, czyli prawie 90% - można przeznaczyć na czystą transmisję da­nych. Takie rozwiązanie pozwala dostawcom 10-krotnie zmniejszyć koszty przekazów głosu na odległość za pomocą rozwiązań pakietowych obejmujących różne technologie przekazu: VolP, VoFR czy VoATM.

VoFR (Voice over Franie Relay) - transmisja w czasie rzeczywistym pakietów głosowych przez sieć pakietową FR, inaczej telefonia FR. Przekaz głosu w pakietach (FR, ATM, in.) stanowi istotę zarówno obecnych, jak i przyszłych sieci telekomunikacyjnych - integrujących transmisję głosu z transmisją danych i multimediów. Obowiązujące specyfi­kacje wymagają kompresji głosu w ramki pakietów FR do szybkości transmisji 8 kb/s (zamiast tradycyjnych 64 kb/s), z możliwością multipleksowania z innymi sygnałami transmitowanymi w czasie rzeczywistym przez sieć FR.

Voice Button - jedna z aplikacji strony webowej umożliwiająca automatyczne nawiązanie połączenia i przekaz głosowy przez sieci z protokołem IP, jedynie przez kliknięcie odpowiedniej ikony firmowej lub tematycznej na obrazie strony WWW.

Voice Recorder - system informatyczny do rejestracji rozmów stosowany w Cali Center. Nagrania stanowią bieżący i archiwalny dowód złożenia dyspozycji dokonania przelewu bankowego czy realizacji zamówionej usługi. Stanowią również materiał do późniejszej analizy pracy agentów centrów informacyjnych lub elementów łączeniowych sieci.

VolP (Voice over Internet Protocot) - przekaz głosu w pakietach przez sieci z protokołem IP, inaczej telefonia internetowa. Połączenie głosowe z dowolnego numeru stacjonarnego telefonu końcowego (analogowego lub cyfrowego) wymaga pośrednictwa bramek internetowych (gateway), łączących sieci publiczne PSTN z Internetem, bramek, w których odbywa się również pakietyzacji i kompresja analogowych sygnałów głosu. Powszechnie stosowane metody kompresji głosu do postaci cyfrowej z szybkością kanałową 6 kb/s umożliwiają ponad dziesięciokrotne zwiększenie efektywności łączy i obniżenie kosztów transmisji długodystansowych. Implementacja w węzłach sieci niedawno opracowanego standardu H.323 umożliwia wzajemne komunikowanie się aparatów telefonicznych pochodzących od różnych producentów przez sieci LAN, WAN oraz Internet. Usługa VolP cieszy się niezwykłą popularnością i to pomimo nadal niezadowalającej jakości rozmów - ze względu na dużą różnicę stawek

taryfikacyjnych (zwłaszcza w porównaniu z przekazami dłu­godystansowymi sieci PSTN), gdyż zwykle sprowadza się je­dynie do kosztów lokalnego połączenia z siecią publiczną.

vortal - wertykalny portal tematyczny udostępniający hierarchicznie (pionowo) dostęp do poszukiwanych infor­macji i stron webowych dostarczanych przez Internet.

VP-> ścieżka wirtualna

VPI (Virtual Path Identifier) - identyfikator połącze­nia tworzonego przez ścieżkę wirtualną (połączenie jedno­kierunkowe) w sieciach transportowych ATM, czyli połącze­nia między dwoma dowolnymi węzłami sieci ATM bądź dwiema stacjami końcowymi. Znacznik VPI ścieżki wirtual­nej (logicznej), umieszczany w nagłówku każdej komórki transportowanej przez sieć, identyfikuje logicznie właściwą ścieżkę w sieci, która może zawierać wiele (ponad 65 tys.) jednokierunkowych kanałów wirtualnych.

VPN (Virtual Private Network) - sieć dwukierunko­wych kanałów do transmisji głosu lub danych, oparta na pu­blicznej sieci przewodowej PSTN/PSDN lub bezprzewodowej. Stanowi sieć wirtualną (czyli pozorną) między uprzednio zde­finiowanymi użytkownikami sieci - w celu ustalenia bezpiecz­nych kanałów informacji w ogólnodostępnym środowisku te­lekomunikacyjnym. Działanie VPN polega na właściwym po­łączeniu metod kryptograficznych z odpowiednią konfigura­cją mechanizmów sprzętowych (rutery, zapory ogniowe, karty szyfrujące). Kanały sieci VPN są zwykle zestawiane wyłącznie na czas transmisji między węzłami sieci (ruterami), przez które informacja z sieci prywatnych jest przesyłana w zaszy­frowanej postaci. Rozwiązania VPN są ukierunkowane na bu­dowanie sieci wirtualnych opartych na protokole IP, a w szcze­gólności przeznaczone do tworzenia połączeń intranetowych

(wiele odległych filii jednego przedsiębiorstwa) bądź ekstra- netowych (połączenia między różnymi firmami). Przyjęte są 2 sposoby ochrony informacji w sieciach VPN:

• bezpieczny tunel (secure tunnel) - z szyfrowaniem za­wartości pola danych pakietu lecz bez szyfrowania nagłów­ka oraz

• bezpieczny rękaw (secure sleeve) - gdzie szyfrowaniu podlega cała zawartość pakietu.

Stosuje się 4 protokoły ochrony w sieciach VPN: IPSec (IP Security), PPTP (Point to Point Tunneling Protocol), L2F (Layer2 Forwarding) oraz L2TP (Layer 2 Tunneling Pro­tocol).

VRC (Vertical Redundancy Checking) - po­przeczne (zwane także pionowym) sprawdzanie danych podczas rejestracji bądź transmisji, polegające na gene­rowaniu dodatkowego bitu parzystości lub nieparzystości dla każdej kolumny bitów informacyjnych. Kontrolę po­przeczną VRC łączy się zwykle z kontrolą wzdłużną LRC lub cykliczną CRC.

VRML (Virtual Reality Modeling hanguage) - je­den z języków interpretacyjnych do opisu scen trójwymiaro­wych. Język VRML wzbogaca prezentacje WWW o trzeci wy­miar przez manipulowanie punktem widzenia obserwatora w wirtualnym świecie animacji. Podstawą funkcjonowania VRLM jest geometria scen podana w kategorii wielokątów i wielkości stałych (obiekty, budynki i drzewa) z możliwością określania kierunku źródła światła i charakterystyki po­wierzchni (odbicie, przezroczystość, kolor).

VSAT (Very Smali Aperture Terminal) - małe Sta­cje terminalowe z antenami parabolicznymi korzystające

z kanałów satelitarnych w paśmie Ku 11/12/14 GHz lub paśmie C 4/6 GHz. Są przeznaczone do zastosowań roz- siewczych (tylko stacje odbiorcze) lub porozumiewawczych (stacje nadawczo-odbiorcze). Stacje naziemne VSAT wypo­sażone w anteny paraboliczne o średnicy do 2,4 m (3,8 m wg ETSI) dla pasma Ku (w paśmie C mogą być większe) pracują w trybie bezobstugowym bezpośrednio u użytkowni­ka - zwykle na trudno dostępnym terenie lub pozbawionym wystarczającej infrastruktury telekomunikacyjnej. Maks. przepływność transmisji nie może przekraczać 2 Mb/s, naj­częściej wynosi tylko 64,128 lub 256 kb/s.

VSELP (Vector Sum Excited Linear Predictioń) - jedna z wersji wektorowego kodowania predykcyjnego typu LPC (LinearPredictive Coding) dla sygnałów mowy, umożli­wiająca uzyskanie przepływności wyjściowej 5,6 kb/s, sto­sowanego w telefonii bezprzewodowej drugiej generacji (amerykański IS-54), także w kanałach połówkowych sieci komórkowej GSM. Wektorowa kwantyzacja próbek sygnału mowy polega na kojarzeniu próbek głosowych (zwykle

1. czasie trwania 20 ms) z innymi, już zarejestrowanymi cią­gami w dwóch słownikach kwantyzatora nadawczego i prze­kazywaniu w komunikacyjny tor przesyłowy jedynie nume­rów skojarzonych ciągów - zamiast próbek głosowych pod­dawanych kwantyzacji. Identyczność słowników w koderze

i dekoderze wraz z przesłanymi wagami parametrów pozwa­la przeprowadzić syntezę sygnału mowy w dekoderze odbiorczym.

VTAM (Virtual Telecommunications Access Me­tod) - wirtualna metoda dostępu, także aplikacja środowi­ska komputerowego SNA, tradycyjnie stosowana w opro­gramowaniu IBM dla dużych systemów komputerowych współpracujących z siecią telekomunikacyjną. Umożliwia użytkownikom uzyskanie dostępu do zasobów sieciowych przez logiczne (także fizyczne) ustanowienie kanału komu­nikacyjnego między komputerem a grupą sterowników za­sobów komputerowych (terminali, pamięci, urządzeń).