Zasada wychowawczego charakteru opieki

• Wynika ze związków opieki i wychowania aktualizowanych w sposób celowy
  i zamierzony

• Wskazuje na konieczność ciągłego modyfikowania sposobów zaspokajania potrzeb podopiecznych

• W rozwoju człowieka w miarę pojawiania się nowych potrzeb narastają
  i komplikują się formy i sposoby ich zaspokajania

• Sytuacje opiekuńcze nabierają charakteru wychowawczego, gdy co najmniej jeden ich element zostanie zmodyfikowany wg założonego celu wychowania

• Opieka przez zaspokajanie potrzeb – opiekunowie stwarzają sytuacje wychowawcze, gdzie zaspokajają potrzeby podopiecznych uruchamiając różne formy ich aktywności, np.: wspólny przegląd i ocena aktualnego stanu wyposażenia (w domach dziecka, internatach)

• Stosowanie w praktyce tej zasady polega na tworzeniu w tle określonej sytuacji opiekuńczej wielu możliwych sytuacji wychowawczych.

Zasada oddziaływania wychowawczego na potrzeby

• Konieczność celowego wpływania n potrzeby, ich treść i charakter

• Potrzeby podopiecznych i trwałe ich właściwości są podstawowymi składnikami struktury osobowości

• Opiekun powinien stwarzać podopiecznym warunki, organizować sytuacje, system faktów, a w sumie taką rzeczywistość opiekuńczo – wychowawczą, która wpływałaby na rozbudzanie, rozwijanie i utrwalanie pozytywnych potrzeb oraz hamowanie i wygaszanie potrzeb negatywnych

• Podopiecznym należy uświadamiać ich rzeczywiste potrzeby, ich osobisty zgodny z normami społecznymi interfejs życiowy, stwarzając w tym celu sytuacje rozbieżności między ich nastawieniami a rzeczywistością.