METODY USTALANIA PODSTAWY OPODATKOWANIA

1. Zasady ustalania zysków w prawie fin. Są w pełni honorowane w prawie podatkowym(w-k bil.=w-k podatkowy)

2. Zasady ustalania zysków w prawie fin. Są honorowane przez prawo podatkowe, ale o ile przepisy prawa podatkowego nie wprowadzają własnych unormowań, które dane kwestie normują ujemnie. Oznacza to, że w-k bilansowy nie jest co prawda identyczny z podatkowym, ale jest podstawą jego ustalania.( met. Merkantylna)

3. Zasady ustalania w-ku bilansowego nie są w ogóle honorowane przez prawo podatkowe, co oznacza,że prawo to całkowicie samodzielnie określa podstawy opodatkowania. (met. Kameralistyczna)

W Polsce:

Do 1991- met. Merkantylna

1991-1995- kameralistyczna

Od 1995- odrębne prawo bilansowe i podatkowe, jednostki maja możliwość wypracowania odrębnej polityki rachunkowości niezależnej od przepisów podatkowych.

CHARAKTERYSTYKA RÓŻNIC UJEMNYCH

TRWAŁE- w przychodach powodują, że dane przychody są przychodami podatkowymi, natomiast definitywnie nie są przychodami rachunkowymi, stąd na skutek ich występowania wynik podatkowy jest trwale wyższy od wyniku finansowego brutto , np.: wartość otrzymanych nieodpłatnie świadczeń oraz przychodów w naturze

TRWAŁE- w kosztach powstają, gdy koszty rachunkowe są definitywnie wyłączone z KUP i powodują że wynik rachunkowy jest znacznie niższy od wyniku podatkowego, np.

Koszty związane z używaniem samochodów

PRZEJŚCIOWE- W PRZYCHODACH POJAWIAJĄ SIĘ GDY PRZYCHÓD podatkowy powstanie wcześniej niż przychód rachunkowy, np. otrzymane opodatkowane dotacje, odniesione księgowo na przychody do rozliczenia

PRZEJŚCIOWE- W KOSZTACH, gdy koszt rachunkowy poprzedza w czasie koszt podatkowy,np.

Naliczone lecz nie zapłacone odsetki od zobowiązań także od kredytów i pożyczek

CHARAKTERYSTYKA RÓŻNIC DODATNICH

TRWAŁE- w przychodach, gdy dany przychód nie jest przychodem podatkowycm, natomiast stanowi przychód wg prawa bilansowego. Wynik fin jest o ich wysokość wyższy od podatkowego, np. zwrócone wydatki nie zaliczane do KUP

TRWAŁE- w kosztach jeśli koszty rachunkowe są trwale nizsze od kosztow podatkowych,

PRZEJSCIOWE- W PRZYCHODACH GDY DANY PRZYCHOD STANOWI W DANYM OKRESIE kategorie wplywajaca na wynik fin ale przychodem fin stanie się w okresie przyszłym

PRZEJSCIOWE- w kosztach gdy koszty podatkowe poprzedzają koszty rachunkowe, np. ulga inwestycyjna

Obowiązkowe obciążenia wyniku finansowego Obowiązkowe obciążenia wyniku finansowego mają charakter zobowiązań podatkowych i obejmują :
- podatek dochodowy od osób prawnych,
- wypłaty z zysku.
Podatek dochodowy od osób prawnych oblicza się od dochodu ustalonego jako nadwyżka sumy przychodów z różnych źródeł nad kosztami uzyskania tych przychodów w roku podatkowym. Ustawa o podatku dochodowym uznaje za przychody przede wszystkim otrzymane pieniądze i wartości pieniężne, w tym różnice kursowe. Za przychody związane z działalnością gospodarczą uważa się także należne przychody osiągnięte w roku podatkowym, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane. Od tych przychodów podlegają wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Jeżeli przychody wyrażone są w walutach obcych, to odpowiednio podwyższa się lub obniża te przychody o różnice wynikające z zastosowania kursu kupna walut z dnia faktycznego otrzymania przychodów.
Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów. Istotne dla kosztów uzyskania przychodów jest to, że są potrącane tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą. Oznacza to, że są potrącane także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok obrotowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego. Mogą to być również koszty uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego.
Należy podkreślić, że pomiędzy dochodem stanowiącym podstawę opodatkowania a wynikiem finansowym brutto, ustalonym według zasad rachunkowości, może powstać różnica. Wynika to z faktu, że pewne przychody nie są wliczane do podstawy opodatkowania oraz niektórych kosztów i strat nadzwyczajnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów [1].
Sposób ustalenia dochodu będącego podstawą opodatkowania przedstawia poniższy schemat:


Różnica między dochodem (podstawą opodatkowania) a wynikiem finansowym może mieć charakter trwały lub przejściowy.
Różnice o charakterze trwałym nie wpływają na dochód ani na wynik finansowy w latach następnych. Są one spowodowane:
- przychodami wpływającymi na wynik finansowy, które jednak nie są przychodem dla celów podatkowych i na odwrót,
- kosztami i stratami nadzwyczajnymi, których ustawa podatkowa nie uznaje za koszt uzyskania przychodów, bądź które nie dotyczą przychodów podatkowych,
- niektórymi dochodami wolnymi od podatku lub wydatkami, które można odliczyć od dochodu podlegającego opodatkowaniu.
Różnice przejściowe wpływają na dochód lub wynik, lecz w innym czasie. Są to przychody uznawane za osiągnięte lub koszty uznawane za poniesione w innym momencie według przepisów podatkowych i według ustawy o rachunkowości.
Rozbieżność momentu kwalifikowania określonych przychodów i kosztów do wyniku finansowego (zgodnie z ustawą o rachunkowości) oraz do podstawy opodatkowania (zgodnie z przepisami podatkowymi) powoduje, że na każdy dzień bilansowy tworzy się rezerwę lub ustala się aktywa z tytułu odroczonego podatku dochodowego.
Aktywa z tytułu odroczonego podatku dochodowego tworzy się, gdy w danym roku koszty w znaczeniu księgowym przewyższają koszty uzyskania przychodu (w ujęciu podatkowym) lub przychody są niższe, również gdy występuje możliwa do odliczenia strata (art.37 ust.4 uor). Dotyczy to tylko różnic przejściowych. Jeżeli wynik finansowy brutto różni się od podstawy opodatkowania o różnice trwałe, nie występuje odroczenie podatku.( stopa podat.* róznice przejściowe ujemne)+(ST.*strata podatkowa)
Rezerwę z tytułu odroczonego podatku dochodowego tworzy się w wysokości kwoty podatku wymagającej w przyszłości zapłaty.
Rezerwę i aktywa z tytułu odroczonego podatku dochodowego księguje się następująco:
1. Utworzenie rezerwy z tytułu odroczonego podatku dochodowego:
- WN "Obowiązkowe obciążenia wyniku finansowego",
- MA "Rezerwa z tytułu odroczonego podatku dochodowego";
2. Rozwiązanie lub wykorzystanie rezerwy, czyli zaksięgowanie zobowiązania objętego rezerwą:
- WN "Rezerwa z tytułu odroczonego podatku dochodowego",
- MA "Obowiązkowe obciążenia wyniku finansowego";
3. Aktywa z tytułu odroczonego podatku dochodowego do odliczenia w przyszłości od podstawy obliczenia tego podatku (czyli kwota "nadpłaconego" podatku w danym roku - to nie jest nadpłata w dosłownym tego słowa znaczeniu):
- WN "Aktywa z tytułu odroczonego podatku dochodowego",
- MA "Obowiązkowe obciążenia wyniku finansowego";
4. Zrealizowanie aktywów z tytułu odroczonego podatku dochodowego (obciążenie wyniku finansowego w następnym roku):
- WN "Obowiązkowe obciążenia wyniku finansowego",
- MA "Aktywa z tytułu odroczonego podatku dochodowego".
Wypłaty z zysku są również zaliczane do obowiązkowych obciążeń wyniku finansowego; z tym że podstawą ich naliczania jest zysk po opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Zobowiązania tego rodzaju nie powstają w jednostkach, które poniosły stratę. Obowiązek ten ciąży zatem na jednostkach rentowych. Ponadto obowiązek ten dotyczy wyłącznie przedsiębiorstw państwowych i jednoosobowych spółek Skarbu Państwa, a w szczególności:
1. jednoosobowych spółek Skarbu Państwa, które powstały z przekształcenia przedsiębiorstw państwowych na podstawie przepisów o prywatyzacji, a do końca 1995 r. miały obowiązek dokonywania wpłat z oprocentowania kapitału;
2. jednoosobowych spółek Skarbu Państwa, które utworzono na podstawie innych przepisów (np. kodeksu handlowego); dotyczy to również spółek, w których akcjonariuszami (udziałowcami) oprócz Skarbu Państwa są pracownicy, którzy otrzymali akcje (udziały) nieodpłatnie;
3. przedsiębiorstw państwowych.
Wypłaty z zysku ustala się według stawki 15 % od zysku po opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Wypłaty te zmniejszają wynik finansowy pozostający w jednostce do podziału. Jednostki gospodarcze dokonują zaliczkowych wypłat, a ostateczne rozliczenie następuje po zatwierdzeniu sprawozdania finansowego.
Obowiązkowe obciążenia wyniku finansowego ewidencjonuje się na koncie "Obowiązkowe obciążenia wyniku finansowego". Przede wszystkim zaliczkowe wpłaty podatku i wypłaty z zysku księguje się po stronie WN tego konta, a po stronie MA - zmniejszenie (korekta) dokonanych zarachowań podatków. W końcu roku obrotowego saldo WN konta "Obowiązkowe obciążenia wyniku finansowego" przenosi się na konto "Wynik finansowy".
PODSUMOWANIEW obrębie obowiązkowych obciążeń wyniku finansowego wyróżnia się podatek dochodowy oraz wpłaty z zysku. Podatek dochodowy ma powszechne zastosowanie, a wpłaty z zysku ustalają tylko rentowe przedsiębiorstwa państwowe i jednoosobowe spółki Skarbu Państwa.
Wspólną cechą tych obciążeń jest to, że stanowią one zobowiązanie podatkowe, które reguluje się wpłatami zaliczkowymi, a ostateczne rozliczenie następuje po zatwierdzeniu sprawozdania finansowego.

Rezerwa z tytułu odroczonego podatku dochodowego - tworzona jest w wyniku wystąpienia dodatnich różnic przejściowych pomiędzy księgową a podatkową wartością aktywów i pasywów lub wartością dochodów, które spowodują w przyszłości zwiększenie podstawy obliczenia podatku.( stopa podatkowa* różnica przejściowa dodatnia)

Rezerwę z tytułu odroczonego podatku dochodowego tworzymy gdy:

-w danym roku podatkowym dochód księgowy ustalony wg metody memoriałowej przewyższa dochód podatkowy, a w następnym roku będzie odwrotnie;

-wartość bilansowa składników aktywów jest wyższa niż ich wartość podatkowa lub wartość księgowa zobowiązań jest niższa od podatkowej, a korzyści z tych różnic osiągnięte podlegać będą w przyszłości opodatkowaniu.

Wysokość rezerwy ustala się wg stawek podatku dochodowego właściwych dla roku w którym powstanie obowiązek podatkowy. Zatem rezerwa odpowiada wysokości podatku dochodowego wymaganego w przyszłości do zapłaty.

METODA ODRACZANIA- polega na tym że różnice przejściowe są ujmowane i rozliczane wg stawki podatku doch. Z roku ich pojawienia się. W metodzie tej nie dokonuje się także korekt z tytułu zmiany stopy podatku w następnych latach. Metoda ta skupia się na prawidłowej prezentacji rachunku zysków i strat kładąc nacisk na prawidłowe przedstawienie w nim obciążenie podatkiem wyniku fin.

METODA ALOKACJI ZOBOWIĄZAŃ- różnice przejściowe SA ujmowane i rozliczane wg bieżącej stawki podatku doch. Obowiązującej w roku powstania obowiązku podatkowego. Jeśli stawka podatku ulegnie zmianie to dokonuje się korekty wczesniej utworzonych aktywów i rezerw na podatek odroczony. Wprowadzając metode zobowiązań przyjeto iż ważniejszy jest prawdziwy obraz przyszłych przepływów śr.pieniężnych niż memoriałowe ujęcie przychodów i kosztów.

WYNIK FINANSOWY A PODATKOWY

Różnice między nimi wynikają z różnych celów dla których są ustalone. W-k fin. Ustalany dla celów sprawozdawczych powinien jasno i rzetelnie odzwierciedlać przekonanie jednostki, powinien być wiec ustalony wg reguł ekonomicznych. W-k podatkowy kształtowany jest przez reguły fiskalne i można powiedziec ze jest to wynik administracyjny urzędniczy statystyczny. Zależność miedzy zasadami podatkowymi i rachunkowymi wynika z odmiennego charakteru roli i funkcji stojących przed rachunkowością i podatkami.

Wpływ prawa podatkowego na rachunkowość jest Duzy aczkolwiek ma charakter pośredni. Rachunkowość jako system autonomiczny będący jednoczesnie na usługach swych użytkowników wśród których ważnymi są organy skarbowe musi uwzględniać ich potrzeby informacyjne ale bez konieczności podporządkowywania innych zadań funkcji podatkowej.

Wynik rachunkowy może być wyższy lub nizszy od podatkowego. Może wyróżnic różnice dodatnie i ujemne. Przy ustaleniu znaku różnic za punkt odniesienia przyjmuje się wynik rach i z nim porównuje się podstawe opodatkowania.

Różnice dodatnie powstaja gdy w-k rach jest wyższy od podatkowego, tj. gdy przychody rach SA wieksze niż podatkowe i/lub koszty księgowe SA mniejsze niż podatkowe.

Roznice dodatnie gdy w-k rach jest nizszy od podatkowego, tj. przych księgowe<podatkowe i/lub koszty księgowe> podatkowe.

WARTOŚC PODATKOWA AKTYWÓW- kwota wpływająca na pomniejszenie podstawy obliczania podatku dochodowego w przypadku uzyskania z nich w sposób pośredni lub bezpośredni korzyści ekonomicznych.

WARTOŚC PODATKOWA PASYWÓW- jest to ich wartość księgowa pomniejszona o kwoty które w przyszłości pomniejszą podstawę podatku dochodowego.

PORÓWNANIE ZASAD RACHUNKOWOŚCI PODATKÓW

ZAS. MEMORIAŁU- ma zastosowanie w pr rachunkowym i podatkowym, w rach- konsekwentnie a w podatk okresla także przychody i koszty w stosunku do których zasada ta ustepuje kasowej.

WSPÓŁMIERNOŚCI- w rach- stosowana konsekwentnie a w prawie podatkowym zapis odnoszący się do ustalenia przychodow i kosztow brzmi podobnie jak w prawie bil. Ale w rzeczywistości zasada ta nie jest w pełni respektowana. Jest to skutek istnienia wielu zaostrzen ustawowych oraz interpretacyjnych Min. Fin i urzedników w odniesieniu do uznawania kosztów.

OSTROŻNOŚCI- w rach- duze znaczenie, stosowane jest m.in. tworzenie rezerw, dokonywanie odpisów aktualizacyjnych, natomiast w ustaleniu dochodu do opodal. Nie znajduje zastosowania.

ZAKAZU KOMPENSAT- pr podatkowe akceptuje ja wymagając od podatników odrębnego wykazywania w deklaracji podatkowej przychodów i kosztów

ISTOTNOŚCI- rach dopuszcza stosowanie uproszczen jeśli tylko nie będą mialy one istotnego wpływu na wynik fin. A pr podatkowe wymaga takiego pr ewidencji aby zapewnila ona rzeczywiste ustalenie dochodu czy straty podatkowej.

1. Zasada memoriału

Zasada memoriału polega na ujmowaniu w księgach rachunkowych oraz sprawozdaniu finansowym wszystkich operacji finansowych jakie dotyczą danego okresu. Zasada ta powoduje, że nie wolno ujmować w danym okresie operacji dotyczących innych okresów sprawozdawczych. Podkreśla się, że w szczególności należy wykazać wszystkie przypadające na dany okres przychody oraz odpowiadające im koszty, bez względu na termin ich zapłaty. Brzmi to dosyć skomplikowanie, ale w rzeczywistości takie nie jest. Najlepiej przedstawimy to na przykładzie:

Wyobraźmy sobie sprzedaż produktu. Tuż przed Sylwestrem nasza firma wydała z magazynu 10 lodówek jednemu z hurtowników. Fakturę wystawiliśmy mu jednak dopiero 2 stycznia, a zapłatę otrzymaliśmy po 30 dniach, czyli w lutym. Powstałoby pytanie – w którym roku i w którym miesiącu powinniśmy zaksięgować sprzedaż. Otóż wg. zasady memoriału sprzedaż ujmujemy już w momencie wydania towaru, ważne jest bowiem rzeczywiste zdarzenie, a nie jego rozliczenie pieniężne. W ten sposób na koniec roku nie będziemy prezentować w księgach towaru, którego tam w rzeczywistości nie ma. Nie otrzymaliśmy wprawdzie jeszcze zapłaty, dlatego w księgach powstanie nam należność od odbiorcy, którą on ureguluje w lutym. Moment wystawienia faktury natomiast jest momentem sprzedaży jedynie z podatkowego punktu widzenia, nie księgowego.

Dodatkowo, koszty związane z wyprodukowaniem lodówki ujęte będą w księgach również dopiero w grudniu, nawet jeśli lodówka zmontowana została wiele miesięcy wcześniej. Do tego czasu wszystkie poniesione koszty prezentowane będą jako zapas. Aby lepiej to zrozumieć, można spojrzeć również na przykład poniżej. Dokładne rozpisanie tej i podobnych transakcji przedstawimy w kolejnych kursach.

2. Zasada współmierności

Zgodnie z tą zasadą w księgach rachunkowych i wyniku finansowym należy ująć wszystkie osiągnięte przez jednostkę przychody oraz wszystkie koszty związane z ich uzyskaniem, a więc koszty współmierne z osiągniętymi przychodami.

Aby przedstawić to na przykładzie, wyobraźmy sobie, że firma wyprodukowała 15 lodówek po koszcie 100 złotych każda, sprzedała natomiast tylko 10 – po 120 złotych. Przychody wyniosą więc 1200 złotych. Zgodnie z zasadą współmierności, koszty dotyczące sprzedanych lodówek to koszty wyprodukowania 10 lodówek a więc 1000 złotych. Firma wykaże więc w danym okresie 200 złotych zysku. Pozostałe 5 lodówek wykazanych będzie jako zapas i wycenionych po koszcie wytworzenia, czyli po 100 złotych każda – zapas wyniesie 500 złotych. To 500 złotych zostanie zaksięgowane jako koszt dopiero w momencie sprzedaży lodówek, jako koszt wytworzenia wyrobów sprzedanych, lub w przypadku ich złomowania.

3. Zasada ostrożnej wyceny

Zasada ostrożnej wyceny dotyczy sposobu wyceny składników majątkowych oraz zaliczania przychodów, kosztów, strat i zysków do wyników danego okresu. Zasadę tą można by w zasadzie nazwać zasadą 'pesymistycznego podejścia', ponieważ wymaga ona, aby nie ujmować majątku i przychodów w wielkościach zawyżonych oraz kosztów i zobowiązań w wielkościach zaniżonych.

Aby zilustrować to przykładem, weźmy zapasy z poprzedniego przykładu. Ich łączna wartość jest wyceniona na 500 złotych, gdyż jest to koszt jaki ponieśliśmy na ich wyprodukowanie. Nie możemy księgować ich po cenie sprzedaży równej 120 zł, gdyż jest to cena wyższa od ich kosztu jednostkowego, a dopóki nie sprzedamy danej sztuki zapasu nie jesteśmy wcale pewni, czy na pewno taką cenę otrzymamy. Gdyby jednak cena rynkowa naszych lodówek spadła poniżej 100 zł, do np. 80 zł za sztukę, do wyceny zapasów musielibyśmy przyjąć pesymistyczny wariant zakładający, że ceny nie wzrosną i że nasze lodówki warte są już tylko po 80 zł za sztukę, czyli w sumie 400 złotych. Różnicę równą 100 złotych należałoby odpisać w koszty.

Podobnym postępujemy z należnościami. Pomimo iż w rzeczywistości za 10 lodówek sprzedanych w przykładzie powyżej należy nam się 1200 złotych, to jeżeli wiemy, że jeden z kontrahentów nie zapłaci za zakup i w sumie otrzymamy jedynie 1000 złotych, w sprawozdaniu wykazujemy należności w kwocie 1000 zł. Pozostałe 200 złotych odpiszemy, obniżając wynik finansowy okresu, w którym dowiedzieliśmy się, iż najprawdopodobniej ich nie otrzymamy. Ważne jest aby pamiętać, że odpisu takiego dokonujemy również w przypadku, gdy rozwiązanie sytuacji z kontrahentem nie jest pewne – jeżeli tylko wystąpi podwyższone ryzyko nieotrzymania należności, musimy przyjąć pesymistyczny wariant.

4. Zasada istotności

Według tej zasady, dokonując wyboru rozwiązań stosowanych w rachunkowości, należy wykorzystać te i tylko te uproszczenia dozwolone przez przepisy, które ułatwią i zapewnią przedstawienie jasno wszystkich zdarzeń istotnych do oceny sytuacji majątkowej, finansowej oraz wyniku finansowego jednostki. Wykorzystywane uproszczenia nie mogą w żadnym razie wywierać ujemnego wpływu na rzetelność obrazu jednostki.

Przygotowując sprawozdanie finansowe, firmy mogą stosować różne rodzaje uproszczeń, ułatwiające sporządzenie sprawozdania oraz powodujące, że samo sprawozdanie zawiera mniej szczegółów, dzięki czemu jest czytelniejsze. Firmy mogą stosować tego typu uproszczenia tak długo, dopóki nie powodują one, że czytający sprawozdanie może zostać wprowadzony w błąd na temat sytuacji finansowej danej firmy. Na przykład, jeżeli spółka posiada bardzo niewielkie ilości materiałów jakiegoś typu, można je ująć łącznie z inną pozycją. Przeglądając sprawozdania spółek, zauważyć można, że małe wartości występują bardzo rzadko. Z reguły podłączone są do innych, większych pozycji. Prezentowane oddzielnie nie wnosiłyby one dodatkowej informacji, ich ilość mogłaby natomiast zaciemniać ogólny obraz przedsiębiorstwa.

5. Zasada ciągłości

5. Zasada ciągłości polega na stosowaniu w kolejnych latach przyjętego sposobu postępowania, w celu zapewnienia porównywalności kolejnych okresów sprawozdawczych. W szczególności dotyczy to metod wyceny składników majątku (środki trwałe, zapasy, należności itp). Dzięki stosowaniu tych zasad osoby porównujące sprawozdania finansowe z kolejnych lat mogą wyciągać właściwe wnioski na temat tendencji zachodzących w przedsiębiorstwie. Ewentualne zmiany przyjętych zasad muszą mieć uzasadniony charakter.

Gdyby, na przykład, spółka co roku zmieniała metodę wyceny zapasów, pomimo że ich ilość byłaby taka sama, każdego roku w sprawozdaniu finansowym występowałyby w innej wartości. Osoba oglądająca sprawozdanie mogłaby na przykład dojść do wniosku, że spółka polepszyła efektywność zarządzania zapasami, gdy w rzeczywistości zmieniła metodę ich wyceny na taką, która spowodowała księgowy spadek ich wartości.

6. Zasada wyższości treści nad formą

Zasada wyższości treści nad formą oznacza, że operacje muszą być ujęte w księgach i wykazane w sprawozdaniu zgodnie z ich treścią i rzeczywistością ekonomiczną, nawet jeśli z formalnego punktu widzenia nie powinny się tam znaleźć.

Dotyczy to również sposobu prezentacji zdarzeń. Jeżeli wykazanie w sprawozdaniu zdarzenia zgodnie z zasadami rachunkowości spowodowałoby zaciemnienie rzeczywistego obrazu, należy pominąć zasady i wykazać transakcję tak, aby była ona czytelna dla odbiorców.

7. Zasada zakazu kompensat

Zgodnie z tą zasadą ważne kategorie w rachunkowości należy w sprawozdaniu finansowym wykazywać oddzielnie. Nie wolno ich dobrowolnie kompensować. Oznacza to, że jeżeli przedsiębiorstwo wykazuje np. należności i zobowiązania z danym kontrahentem, należy ująć je oddzielnie, a nie łącznie jako różnicę pomiędzy nimi. To samo dotyczy wszystkich pozostałych elementów bilansu, w tym podatków odroczonych.

Zasada ta nie jest ścisła i ma odniesienie głównie do bilansu. W sprawozdaniu finansowym bowiem występują pozycje, które przedstawia się netto, pokazując zysk lub stratę na danej pozycji. Przykładem tego są np. zyski i straty z tytułu różnic kursowych albo zysk/strata ze zbycia niefinansowych aktywów trwałych. Wyjątków tych jest jednak stosunkowo niewiele.

8. Zasada kontynuacji działalności

Według tej zasady przyjmuje się założenie, że jednostka będzie w najbliższej przyszłości prowadziła działalność gospodarczą, nie zamierza jej zaprzestać ani nie jest zmuszona do likwidacji ani istotnego ograniczenia działalności. Oceny tej dokonują kierownicy spółki w momencie przystępowania do sporządzania sprawozdania finansowego.

Zasada ta jest ważna z tego powodu, iż w sytuacji, gdyby spółka planowała zakończenie działalności, cały jej majątek należy wycenić według cen rynkowych możliwych do uzyskania, a nie tak jak odbywa się to w przypadku kontynuacji działalności.

Przychód – uzyskany lub należny wpływ wartości, korzyści materialnych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, działalności wykonywanej osobiście, pracy wykonywanej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy oraz z nieruchomości, w tym ze sprzedaży takiej nieruchomości^[1].

Najczęściej przychodem jest łączna wartość sprzedaży dóbr, towarów i usług netto (bez podatku VAT) w okresie rozliczeniowym (dzień, miesiąc lub rok obrachunkowy).

Przychody to przypływy aktywów albo inne zwiększenie aktywów danego podmiotu lub zmniejszenie jego zobowiązań (lub kombinacja powyższych) wynikające z dostarczenia lub produkcji dóbr, świadczenia usług lub innych czynności będących podstawową działalnością danego podmiotu

Koszt jest to wyrażone wartościowo zużycie składników majątku trwałego i obrotoweg, usług obcych, nakładów pracy oraz niektóre wydatki nie stanowiące zużycia (podatki, składki ZUS) związane z prowadzeniem normalnej działalności przez jednostkę gospodarczą w określonej jednostce czasu.

Inaczej można stwierdzić, że koszt to wyrażone wartościowo zużycie środków pracy (środków trwałych, wartości niematerialnych i prawnych), przedmiotów pracy, usług obcych i samej pracy oraz pewne wydatki nie odzwierciedlające zużycia, które są związane z prowadzeniem typowej działalności przez jednostkę gospodarczą w określonym czasie. Koszt ponoszone w ramach zwykłej działalności są zróżnicowane, dlatego dokonuje się ich klasyfikacji według różnych kryteriów.

Zazwyczaj koszty ujmuje się w wyniku bieżącego okresu i wówczas wpływaja na kap.wł pośrednio . jednak niektóre zdarzenia SA bezpośrednio odnoszone na kap.wł. a wiec nie maja wpływu na wynik niezacego okresu.

Koszt poniesiony- koszty które zostaly zarachowane w księgach rach w pozycji koszty, dla podmiotow które prowadza ksiegi rachunkowe.

PODATEK ODROCZONY

W PODEJSCIU WYNIKOWYM podstawa ustalania podatku odroczonego jest porównanie wku fin brutto i podstawy opodal za dany okres- podatek odroczony powstaje wówczas gdy pojawiaja się roznice okresowe miedzy wynikami.

Podatek odroczony od powstania roznic dodatnich zmniejsza zysk netto a w bilansie powstaje rezerwa na podatek odroczony. Natomiast podatek odroczony od powstających roznic ujemnych wpływa na zwiekszenie zysku netto i skutkuje powstanie aktywów z tyt podatku Odr.

W UJECIU BILANSOWYM roznice przejściowe nie SA traktowane jako roznice w wynikach a ustala się wpływ jaki te roznice wywieraja na odpowiadające im składniki bilansu.

Metoda ta zakłada ustalenie podatku odroczonego nawet wówczas gdy dane zdarzenie nie znajduje się w momencie odzwierciedlenia w rach zys i strat a jedynie w bilansie poprzez bezpośrednie odniesienie na kap.wł. lub wartość firmy.

Celowe jest ujęcie skutków takich zdarzen w postaci podatku odroczonego z uwagi na wpływ na w-k fin i wysokość podatku odroczonego w momencie ich zanikania. Oznacza to ze stosowanie podejścia bilansowego zwieksza zakres wychwytywanych roznic o roznice przejściowe nie majace charakteru okresowego.

O ile w podejściu wynikowym najpierw obliczany jest Odr podatek doch a potem ujmowane aktywa/rezerwy z tyt Odr podat to w podejściu bilansowym wychodzi się od ustalenia stanu skalnika bilansowego aktywa/rezerwy jako zmiana stanu aktywa i rezerwy na poczatek i koniec okresu sprawozdawczego.

przychody podstawowej działalności operacyjnej- otrzymane lub nalezne przychody ze sprzedazy produktów towarow i materiałow wyrazone w rzeczywistych cenach sprzedazy bez podatku VAT i akcyzy pomniejszone o rabaty opusty i inne zwiekszenia lub zmniejszenia.

Moment sprzedaży- moment wydania rzeczy gdyz jeśli strony nie ustalily inaczej wlasnie z ta chwila przechodza na kupującego korzyści i ciezary związane z ta rzecza oraz niebezpieczeństwo przypadkowej utraty lub uszkodzenia.

WADY W POMIARZE I USTALANIU WYNIKU FINANSOWEGO

1.Istnienie pewnych pozycji które SA elementami podziału zysku a nie kreującymi zysk

-utworzenie rezerw na pewne lub prawdopodobne straty

-odpisanie należności przedawnionych umorzonych nieściągalnych w stosunku do których nie dokonano odpisu aktualizującego

-przekazanie darowizn

2.Brakuje pewnych pozycji wynikowych występujących w jednostkach gospodarczych np. eksploatacja sredkow trwałych które zostaly całkowicie zamortyzowane.

3.Wiele zsad i reguł ujmowania zysku jest opartych na przesłankach które nie maja powiazania z realnym swiatem .

PODSTAWA OPODATKOWANIA

-UZYSKANY W CIAGU ROKU POATKOWEGO DOCHOD pomniejszony o ewentualne darowizny na cele kultu religijnego i darowizny na rzecz organizacji prowadzących działalność pozytku publicznego w sferze zadan publicznych

-dochod można obnizyc w ciagu kolejnych 5 lat o wysokość osiągniętej starty podatkowej z tym ze wyskokosc obniżenia w zadnym z tych lat nie może przekroczyc 50% STARTY

-dochodem jest dodatnia roznica miedzy przychodami a kosztami uzyskania przychodów.

-w przypadku gdy roznica jest ujemna mamy do czynienia ze starta podatkowa