Teksty ustaw;
19.10.2011 – brak wykładu – do odrobienia;
Konstytucja (art. 84,167, 168, 171, rozdział X – art. 216-227); ustawa o finansach publicznych z 2009 r.; ustawa o dochodach jednostek samorządu terytorialnego i inne;
Egzamin: indeks, dowód osobisty, długopis;
Podręczniki:
Mastalski „Prawo finansowe” Wolters Kluwer 2011;
Drwiłło „Prawo finansowe”;
Ofiarski „Prawo finansowe” Beck;
Ruśkowski, Kosikowski „Finanse publiczne i prawo finansowe”;
Egzamin – 25 stycznia 2012 r., godz. 15.00, sala 5.18; 60 min – 4 pytania otwarte
i 20 testowych (odpowiedzi abc, 1 odpowiedź prawidłowa, bez punktów ujemnych, „nie jak
u kolegi Marszała, tylko normalny” :D ); ściąganie – ocena niedostateczna; 1. termin – bez ocen niedostatecznych; obie części trzeba zdać; 60 % na zdanie; obejmuje zagadnienia
z wykładów;
Konsultacje - pokój 4.7, wtorek 16.30-17.30;
Konkursy.
„Gówno prawda, że ustawodawca jest racjonalny. Finanse publiczne są źle napisane, bo ktoś na tym zarabia”.
Prawo finansowe lokomotywą dziejów
Prawo finansowe jako dziedzina na uniwersytetach jest najmłodsza. Najstarsza katedra znajduje się na Uniwersytecie Jagiellońskim. Prawo finansowe jednak istniało wcześniej – dydaktyka jest czymś innym niż praktyka. Finanse jako zjawisko społeczne towarzyszyły człowiekowi od początku jego istnienia. Gromadzenie, organizowanie, wydatkowanie – jest to zjawisko finansów.
Ekonomia: osoba fizyczna dąży do maksymalizacji korzyści, ograniczonej przez prawa natury (Smith – liberalizm ekonomiczny, koncepcja niewidzialnej ręki; Ricardo). Ekonomia radziła sobie świetnie bez prawa finansowego. Obecnie finanse stały się obiektem zainteresowania prawa. Od dawna powstawały regulacje finansów (podatków, opłat), ale należały do działu administracji, nie tworzyły prawa finansowego.
Wcześniej regulacje były opisywane przez ekonomistów przy pracach opisujących zjawiska ekonomiczne. Wszystko odbywało się w ramach prawa publicznego, dopiero Katedra Skarbowości zapoczątkowała rozwój prawa finansowego, które jednak nie jest jeszcze w pełni autonomiczne (jak prawo cywilne czy karne).
Prawo finansowe wyszło ze stosunków ekonomicznych, z regulacji prawa administracyjnego (jest prawem publicznym – prof. Mastalski tu się myli). Kryterium prawa finansowego – pojęcie stosunku finansowoprawnego odróżnia je od prawa prywatnego.
Kiedyś istniała ostra granica – dziś Kodeks karny skarbowy jest niewyraźny – jeden czyn może mieć skutki określane w Kodeksie karnym skarbowym bądź w ustawie o VAT. Brak jednego kryterium mówiącego, że to jest prawo finansowe/podatkowe.
„sprawiedliwość podatkowa” zostaje zdefiniowana zostaje na nowo.