Osoby fizyczne:

Prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą, w tym również gdy działalność ta jest prowadzona w formie spółki cywilnej osób fizycznych, spółki jawnej osób fizycznych oraz spółki partnerskiej.

Przychody, o których mowa w art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tzn. przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej, za które uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont (u podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem VAT, za przychód z tej działalności uważa się przychód pomniejszony o należny podatek VAT).

Warunki:

Przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy były niższe niż równowartość w walucie polskiej 1 200 000 EURO.

Stawki podatku:

1. Skala podatkowa

podatek według skali podatkowej, to opłacanie podatku dochodowego przy zastosowaniu podstawy obliczenia podatku i skali, o których mowa w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Skala podatkowa na rok 2011

Podstawa obliczenia podatku w złotych	Podatek wynosi
ponad	Do
	85 528
85 528

W przypadku wyboru skali podatkowej nie należy składać żadnych oświadczeń ani wniosków.

1. Stawka liniowa – 19% (brak ulg i odliczeń)

Podatnicy, którzy rozpoczynają prowadzenie działalności gospodarczej, zawiadomienie o zaprowadzeniu księgi podatkowej muszą złożyć w terminie 20 dni od dnia jej założenia.

Obowiązki ewidencyjne

1. Ewidencja w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów

2. Wykaz środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych

3. Ewidencja wyposażenia (którego wartość początkowa przekracza 1 500 zł)

4. Przechowywanie dowodów zakupu towarów

5. Imienne karty przychodów pracowników

6. Spis z natury towarów handlowych, materiałów, półwyrobów, wyrobów gotowych, braków i odpadków:

   1. Na dzień wprowadzenia do ewidencji

   2. Na koniec każdego roku obrotowego

Podatnicy wykonujący działalność:

1. Kantorową – ewidencję wszystkich operacji powodujących zmianę wartości dewizowych i waluty polskiej

2. Lombardy – ewidencją pożyczek i zastawionych rzeczy

W przypadkach uzasadnionych szczególnymi okolicznościami, zwłaszcza takimi jak: rodzaj i rozmiar wykonywanej działalności, wiek oraz stan zdrowia, naczelnik urzędu skarbowego, na wniosek podatnika może zwolnić go od obowiązku prowadzenia księgi, jak również od poszczególnych czynności z zakresu prowadzenia księgi.

Wniosek musi być złożony co najmniej na 30 dni przed rozpoczęciem miesiąca, od którego zwolnienie miałoby być zastosowane, a w razie rozpoczęcia wykonywania działalności lub powstania obowiązku prowadzenia księgi w ciągu roku podatkowego – w terminie 14 dni od dnia rozpoczęcia tej działalności lub powstania obowiązku prowadzenia księgi.

Podatnicy, którzy rozpoczynają prowadzenie działalności gospodarczej, muszą złożyć w formie pisemnej zawiadomienie, o prowadzeniu księgi podatkowej w terminie 20 dni od dnia jej założenia do US.

Jeżeli na zlecenie podatnika prowadzenie księgi zostało powierzone biuru rachunkowemu, podatnik jest obowiązany w terminie 7 dni powiadomić US. Jednak wtedy w miejscu wykonywania działalności musi prowadzić ewidencję sprzedaży, chyba że ewidencjonuje obrót przy użyciu kas rejestrujących. Ponadto wykonujący działalność kantorową – ewidencję wszystkich operacji powodujących zmianę wartości dewizowych i waluty polskie, a podatnicy prowadzący lombardy – ewidencję pożyczek i zastawionych rzeczy.

Podatnik jest obowiązany zbroszurować księgę i kolejno ponumerować jej karty.

Podatnik jest obowiązany prowadzić księgę rzetelnie i w sposób niewadliwy.

Za niewadliwą uważa się księgę prowadzoną zgodnie z przepisami rozporządzenia i objaśnieniami do wzoru księgi. Księgę uważa się za rzetelną jeżeli dokonywane w niej zapisy odzwierciedlają stan rzeczywisty. Również wtedy, gdy:

1. Niewpisane lub błędnie wpisane kwoty przychodu nie przekraczają łącznie 0,5% przychodu wykazanego w księdze za dany rok podatkowy lub przychodu wykazanego w roku podatkowym do dnia, w którym naczelnik urzędu skarbowego lub organ kontroli skarbowej stwierdził te błędy, lub

2. Brak właściwych zapisów jest związany z nieszczęśliwym wypadkiem lub zdarzeniem losowy, które uniemożliwiło podatnikowi prowadzenie księgi, lub

3. Błędy spowodowały podwyższenie kwoty podstawy opodatkowania, z wyjątkiem błędów polegających na niewykazaniu lub zaniżeniu koszów zakupu materiałów podstawowych, towarów handlowych oraz kosztów robocizny, lub

4. Podatnik uzupełnił zapasy lub dokonał korekty błędnych zapisów w księdze przed rozpoczęciem kontroli przez naczelnika urzędu skarbowego lub przez organ kontroli skarbowej, lub

5. Błędne zapisy są skutkiem oczywistej omyłki, a podatnik posiada odpowiednie dowody księgowe.

Zapisy w księdze dokonywane są w języku polskim i w walucie polskiej w sposób staranny, czytelny i trwały, na podstawie prawidłowych i rzetelnych dowodów.

Stwierdzone błędy w zapisach poprawia się przez:

1. Skreślenie dotychczasowej treści i wpisanie nowej, z zachowaniem czytelności błędnego zapisu, oraz podpisanie poprawki i umieszczenie daty dokonania poprawki, lub

2. Wprowadzenie do księgi niewpisanych dowodów lub dowodów zawierających korekty błędnych zapisów. Zapisy zmniejszające przychody lub koszty mogą być dokonywane ze znakiem minus (-) lub kolorem czerwonym.

Podatnik jest obowiązany dokonywać zapisów w ewidencjach, jeden raz dziennie po zakończeniu dnia, nie później niż przed rozpoczęciem działalności w dniu następnym.

Podatnicy, którzy ewidencjonują obrót przy zastosowaniu kas rejestrujących mogą dokonywać zapisów w księdze raz na koniec każdego miesiąca, na podstawie danych wynikających z miesięcznych zestawień raportów dobowych.

Podatnicy opłacający na podstawie odrębnych przepisów podatek VAT, mogą ewidencjonować przychody w księdze oraz w ewidencji sprzedaży łącznie z podatkiem od towarów i usług, z tym że na koniec miesiąca przychód pomniejsza się o należny podatek VAT.

W razie prowadzenia księgi przy zastosowaniu technik informatycznych, warunkiem uznania ksiąg za prawidłowe jest:

1. Określenie na piśmie szczegółowej instrukcji obsługi programu komputerowego, wykorzystywanego do prowadzenia ksiąg

2. Stosowanie programu komputerowego zapewniającego bezzwłoczny wgląd w treść dokonywanych zapisów oraz wydrukowanie wszystkich danych w porządku chronologicznym, zgodnie z wzorem księgi

3. Przechowywanie zapisanych danych na magnetycznych nośnikach informacji, do czasu wydruku zawartych na nich danych, w sposób chroniący przez zatarciem lub zniekształceniem tych danych albo naruszeniem ustalonych zasad ich przetwarzania.