1. Błędy grube (omyłki, przeoczenia) mają zwykle duŜą wartość liczbową

i popełniane są wskutek braku naleŜytej uwagi i staranności w czasie pracy. Błędne

odczytanie 9 zamiast 6, zapisanie 162 zamiast 126, błędy dwustugradowe przy odczytywaniu

limbusa, błędy wielkości całych metrów lub dziesiątek gradów itp. Po stwierdzeniu takiego

błędu naleŜy go usunąć przez powtórny pomiar kontrolny i to przed zastosowaniem metod

rachunku wyrównania do wykonywanych spostrzeŜeń.

2. Błędy systematyczne są to błędy mające swe źródło w otoczeniu (temperatura,

refrakcja, oświetlenie), w fizycznie upośledzonym oku obserwatora lub w niedostatecznie

sprawdzonym przyrządzie geodezyjnym (nominalna długość taśmy lub łaty nie jest zgodna z

długością rzeczywistą, błędy w podziale limbusów). Mają one zatem w szczególnych

przypadkach charakter stały i równieŜ powinny być przed wyrównaniem spostrzeŜeń

wyeliminowane przez wprowadzenie odpowiednio obliczonych poprawek do wyników

pomiaru.

3. Błędy przypadkowe są to błędy małe, popełniane stale przy kaŜdym spostrzeŜeniu

pomimo naleŜytych starań i sumienności w pracy, z przyczyn nie dających się ustalić i mające

z równym prawdopodobieństwem znak plus lub minus. Zadaniem rachunku wyrównania jest

obliczenie takich poprawek do wykonanych spostrzeŜeń, aby ich wielkości poprawione nie

dawały odchyłek.

4. Błędy prawdziwe i błędy pozorne.

Błąd prawdziwy ε jest to róŜnica między wartością pomierzoną i wartością prawdziwą

spostrzeŜenia:

ε = L-Lp,