Wyzwalacz nadprądowy bezzwłoczny

Wyzwalacze elektromagnetyczne działają przy zwiększeniu prądu ponad wartość nastawioną. Zwiększenie prądu na skutek zwarcia lub przeciążenia powoduje przyciągnięcie ruchomej zwory i obrót zapadki zamka.
Wyzwalacze elektromagnetyczne stosowane są jako zabezpieczenia zwarciowe lub przeciążeniowe bezzwłoczne.

Wyzwalacz

Wyzwalacze termiczne działają na zasadzie takiej samej jak przekaźniki termobimetalowe, z tą różnicą, że działają bezpośrednio na zamek wyłącznika, a nie na obwód sterowania.
Przekaźnik termiczny przeciążeniowy

Przekaźniki przeciążeniowe należą do grupy urządzeń zabezpieczających zależnych od prądu. Nadzorują temperaturę uzwojenia silnika pośrednio przez prąd płynący w przewodach zasilających i oferują cenną ochronę przed zniszczeniem spowodowanym:
- utknięcie silnika
- przeciążeniem
- zanik jednej z faz
Przekaźniki przeciążeniowe wykorzystują własność bimetalu do zmiany formy i stanu przy nagrzaniu. Gdy zostanie osiągnięta określona wartość temperatury, to zostaje przestawiony styk pomocniczy. Bimetal jest nagrzewany przez rezystory, przez które przepływa prąd silnika. Równowaga między ciepłem doprowadzanym i oddawanym ustala się w zależności od natężenia prądu przy różnych temperaturach. Gdy zostanie osiągnięta temperatura zadziałania, to przekaźnik powoduje wyzwolenie. Czas wyzwolenia zależny jest od natężenia prądu i obciążenia wstępnego przekaźnika. Dla wszystkich natężeń prądu musi on być mniejszy od czasu zagrożenia dla izolacji silnika. Z tego względu EN 60947 definiuje maksymalne czasy dla przeciążenia. Zdefiniowane są również minimalne czasy dla prądu granicznego i stanu zatrzymania silnika, aby uniknąć niepotrzebnych wyzwoleń.

Wyłącznik silnikowy

Wyłączniki silnikowe są łącznikami do łączenia, ochrony i rozdzielania obwodów prądowych z obciążeniem. Jednocześnie zabezpieczają silniki przed zniszczeniem w następstwie zablokowanego rozruchu, przeciążenia, zwarcia i braku jednej fazy w sieciach trójfazowych. Posiadają one termiczny wyzwalacz do ochrony uzwojenia silnika (zabezpieczenie przeciążeniowe) i wyzwalacz elektromagnetyczny (zabezpieczenie zwarciowe). Wyłączniki silnikowe niektórych producentów można połączyć za pomocą specjalnych łączników ze stycznikami, układ taki nazywany jest rozrusznikiem silnikowym. Stanowi to doskonałe rozwiązanie zarówno zmniejszające zapotrzebowanie na miejsce w szafie sterującej jak i skracają czas montażu.
Do wyłączników silnikowych można dobudować akcesoria:
- cewki podnapięciowe (wyzwalacza zanikowy),
- cewki wybijakowe (wyzwalacza wzrostowy),
- styki pomocnicze,
- styki sygnalizujące wyzwolenie.

Wyłącznik ograniczający

Wśród wyłączników niskiego napięcia specjalną grupę

stanowią wyłączniki ograniczające prądy zwarciowe. W celu

ograniczenia prądu zwarciowego należy spełnić następujące

warunki: rozdział styków wyłącznika powinien nastąpić

przed osiągnięciem wartości szczytowej prądu

spodziewanego oraz po zapaleniu się łuku w wyłączniku

napięcie łuku powinno mieć na tyle dużą wartość, aby prąd

w obwodzie uległ wyraźnemu odkształceniu od prądu

spodziewanego. Wyłącznik ograniczający musi być

wyposażony w komorę gaszeniową, umożliwiającą aktywne

działanie na łuk tak, aby osiągnął on dostatecznie dużą

wartość napięcia łuku. Im większe jest napięcie łuku, tym

bardziej prąd odkształca się od prądu spodziewanego i tym

mniejsza jest wartość prądu ograniczonego. W celu

szybkiego rozdzielenia styków konieczne są specjalne

układy przyspieszające otwieranie się styków. Dla

przyśpieszenia otwarcia styków wyłącznika można

wykorzystać oddziaływanie elektrodynamiczne na styki

wyłącznika, kształtując tor prądowy w taki sposób, Że na

styk ruchomy działa znaczna siła otwierająca od

przepływającego przez tor prądu. Wyłączniki ograniczające

występują zarówno w grupie wyłączników kompaktowych

jak i powietrznych.

Wyłącznik ochronny napięciowy

Trudności z uzyskaniem dostatecznie małe rezystancji uziemienia ochronnego sprawiło z przez kilkadziesiąt lat wielkim powodzeniem cieszył sie- dziś juz prawie zapomniany- wyłącznik ochronny napięciowy, nazywany potocznie wyłącznikiem Heinischa-Riedla od nazwisk pomysłodawców, dwóch inżynierów1 z RWE (Rheinisch-Westfälische Elektrizitätswerk AG.). Zgłoszenie patentowe pochodzi z roku 1913, a w następnym roku Heinisch opisał w ETZ [12] zasadę działania i stosowania wyłącznika napięciowego, przeznaczonego do pomieszczeń wilgotnych, o zwiększo-nym zagrożeniu porażeniem. Chodziło głównie o pomieszczenia hodowlane, ale także o pomieszczenia kąpielowe. Licencję na produkcję wyłącznika wykupiły liczne firmy. Wojna sprawiła, że dopiero dziesięć lat później, w roku 1924 pierwsze wyłączniki były publicznie prezentowane na Targach Lipskich, a następnie zainstalowane w Louisendorf, wsi położonej na zachód od Kalkar. Na większą skalę stosowano je od roku 1926 [28], co pozwoliło radykalnie zmniejszyć liczebność śmiertelnych wypadków porażeń prądem zwierząt hodowlanych. Warto nieco bliżej przyjrzeć się tym wyłącznikom, bo niektóre zasady ich stosowania były odruchowo odnoszone do późniejszych wyłączników różnicowoprądowych i zaważyły na ich początkowym rozwoju.

Wyłącznik Heinischa-Riedla był w istocie rozłącznikiem samoczynnym zamkowym o wyzwalaniu swobodnym z wyzwalaczem nadnapieciowym żargonowo nazywanym cewką wybijakową oraz wyzwalaczem termobimetalowym. Wyzwalacz nadnapięciowy był tak przyłączony, by kontrolował napięcie dotykowe, czyli napięcie między częściami przewodzącymi dostępnymi chronionego urządzenia a niezależnym uziomem pomocniczym o potencjale zbliżonym do potencjału ziemi odniesienia. Wyzwalacz był tak zwymiarowany, aby zadziałanie następowało przy napięciu dotykowym równym lub większym niż: 􀂃65 V przy uziomie pomocniczym o rezystancji uziemienia 800 Ω, czego wymagano w zwykłych warunkach środowiskowych,

􀂃24 V przy uziomie pomocniczym o rezystancji uziemienia 200 Ω, czego wymagano w warunkach szczególnego zagrożenia - w pomieszczeniach wilgotnych i mokrych.

Przekaźniki napięciowe dzielimy na :

-podnapięciowe :

Maja za zadanie wyłączenie lini zasilającej w przypadku , gdy napięcie spadnie poniżej dopuszczalnej wartości lub całkowicie zaniknie. Zwykle nie stosuje się zabezpieczeń zwłocznych z uwagi na bezpieczeństwo (nagły powrót napięcia) może spowodować przepływ prądu.

-nadnapięciowe :

Ich zadaniem jest odłączyć zasilanie , gdy napięcie w sieci osiągnie wartość większą od wymaganej. Układy takie najczęściej współpracują ze stycznikami lub przekaźnikami.

-zanikowe :

Czujnik zaniku fazy przeznaczony jest do zabezpieczenia silnika  elektrycznego zasilanego z sieci trójfazowej w przypadkach zaniku napięcia w co najmniej jednej fazie, symetrycznego spadku napięć w trzech fazach lub asymetrii napięć między fazami, grożącymi zniszczeniem silnika.
 

 

Działanie
Zanik napięcia w co najmniej jednej, dowolnej fazie lub asymetria napięciowa między fazami powyżej ustawionego progu spowoduje wyłączenie silnika. Wyłączenie silnika nastąpi również w przypadku symetrycznego spadku napięć międzyfazowych we wszystkich trzech fazach poniżej 320V. Wyłączenie nastąpi z opóźnieniem 4sek., co zapobiega  odłączeniu silnika przy przypadkowym, chwilowym spadku napięcia. Ponowne załączenie nastąpi automatycznie przy spadku asymetrii o 5V poniżej ustawionego progu (tj. o wartość histerezy napięciowej). Przy powyższych anomaliach uruchomienie silnika jest niemożliwe. 

-kontrolery kolejności faz

Czujnik kolejności faz służy do zabezpieczenia urządzeń zasilanych z sieci trójfazowej (np. silniki) przed uszkodzeniem, w przypadku zaniku napięcia fazowego, asymetrią napięć fazowych lub zła kolejnością faz. Wartość progowa napięcia zadziałania może być nastawiana przez użytkownika za pomocą potencjometru. Czujnik nie zabezpiecza przed symetrycznym spadkiem napięcia. Urządzenie zasilane jest z fazy L1. Opóźnienie wyłączenia oraz histereza napięciowa powodują, że czujnik jest odporny na krótkotrwałe wahania napięcia.

● Zabezpieczenie przed złą kolejnością faz,

● zabezpieczenie przed zanikiem fazy,

● zabezpieczenie przed asymetrią napięcia,

● regulacja progu zadziałania (asymetrii),

● opóźnienie wyłączenia oraz histereza napięciowa eliminująca częste przełączenia,

● odporność na krótkotrwałe spadki napięcia,

● wyjście przekaźnikowe  jeden styk przełączny o maksymalnej obciążalności 10 A,

● obudowa jednomodułowa,

● montaż na szynie TH 35.