System wartości o znacz. psych. to stan rzeczy wynikający z uporządkowania doświadczenia każdego człowieka w procesie wartościowania rzeczywistości, czyli określenie tego, co dobre i tego, co złe, oraz przypisywanie wartości i cenności przedmiotom. System wartości stanowi jedną z podstawowych przesłanek regulowania zachowań człowieka
Do wartości osobistych należą: bezpieczeństwo rodziny, mądrość, dojrzała miłość, dostatnie życie itp.
Pojęcie wartości w znaczeniu psychologicznym bywa interpretowane w następujących znaczeniach:
- Za wartość uznaje się to, co jest obiektem pożądań.
- Wartość utożsamia się z postawą i motywami działania
- Wartość jest czynnikiem wpływającym na wybór celów działań, środków ich realizacji.
- Wartość utożsamia się z kryterium wyboru celu.
Wartości społeczne - pojawiające się w ocenie ludzi pod kątem ich aktywności i zainteresowań dla utrzymania bądź przekształcenia struktur społecznych, postrzeganiu i wartościowaniu zjawisk z punktu widzenia ich społecznych walorów, a wreszcie manifestowaniu gotowości do działań społecznych.
Do grupy wartości społecznych można zaliczyć np. bezpieczeństwo narodowe, pokój na świecie i równość.
Aksjologia i etyka, to dwie nauki badające wartości. Czymś się jednak różnią. Co to takiego?
Etyka to układ norm, regulujący sferę moralną życia społecznego i rozwiązujący problemy jednostki wynikające z jej stosunku do grupy społecznej, innego człowieka, samej siebie oraz, w przypadku kontekstu religijno-etycznego, przede wszystkim do Boga.
Aksjologia to nauka o wartościach zajmująca się badaniem natury wartości, podstawami i kryteriami wartościowania; aksjologia to także konkretny system wartości, przyjęty świadomie lub nie, leżący u podstaw jakiejś teorii czy poglądów danego autora,
Anomia to stan osłabienia lub wzajemnej sprzeczności norm społecznych, który prowadzić może do naruszenia równowagi społecznej, głównie przez niewydolność w kierowaniu zachowaniami jednostek, a w skrajnych przypadkach do rozpadu danego systemu norm jako całości i zaniku więzi społecznej. Wg współczesnych teorii brak wzajemnego dopasowania akceptowanych w danej społeczności celów działania i faktycznie dostępnych, a przy tym dopuszczalnych środków ich realizowania przez jednostki.