KOHABILITACJA
Jest to wspólne zamieszkiwanie dwóch niespokrewnionych osób o odmiennej płci, połączone z utrzymaniem intymnych kontaktow i prowadzeniem wspólnego gospodarstwa domowego, przy czym związek ten nie jest zalegalizowany.
Nadto w takim związku akcentowana jest niezależność partnerów przy bardzo wyakcentowanej zależności uczuciowej.
W kohabilitacji mogą żyć ludzie w każdym wieku, lecz najczęściej jest to forma wybierana przez młodych ludzi, zwykle kończy się to zawarciem formalnego związku małżeńskiego (ko habilitacja przedmałżeńska).
Ten rodzaj ko habilitacji usprawiedliwiany jest najczęściej potrzeba lepszego poznania partnera, niekiedy zaś sytuacja życiowa przejścia od życia studenckiego do pracy zawodowej. Zawsze jest to rodzaj małżeństwa na probe.
Druga kategoria ludzi decydujących się na ko habilitacje są osoby, które doświadczyły nieudanych związków małżeńskich. W tym przypadku ko habilitacja jest zabezpieczeniem przed podjęciem kolejnej nieprawidłowej decyzji. Bardzo często ko habilitacyjny partner jest po podobnych doświadczeniach.
Podobne motywy leża u podstaw ko habilitacji u osób starszych. Tu na pierwsze miejsce wysuwa się potrzeba posiadania kogoś bliskiego, jako zabezpieczenie przed samotnością.
Zjawisko kohabilitacji uwarunkowane jest nast. zmianami:
Obniżenie się zaufania do instytucjonalnego małżeństwa i osłabienia więzi rodzinnej
Dostępność i skuteczność nowoczesnych srodkow antykoncepcyjnych, które skutecznie zapobiegają niechcianej ciąży
Obniżenie się relijnosci
Złe warunki ekonomiczne, które nie pozwalają na zawarcie formalnego związku
Wzrost tolerancji wobec żyjących w kohabiltacji
Praktyczny wymiar ko habilitacji(możliwość szybkiego zalegalizowania związku lub szybkiego zakończenie w przypadku niepowodzenia)
Można by przypuszczać ze malrzenistwa poprzedzone kohabilitacja są trwalsze od tych, które nie przeszły ten proces. Okazuje się ponadto ze jest odwrotnie. To małżeństwa bez doświadczenia kohabilitacyjnego odznaczają się większa stabilnością i trwałością. Oznacza to ze kohabilitacja nie jest gwarancja trwałości i wysokiej, jakości związku małżeńskiego.
ŻYCIE W POJEDYNKĘ
Wśród wielu zmian zachodzących we współczesnych rodzinach państw uprzemysłowionych jest wzrost liczby osób, które z własnego wyboru nie zakładają rodzin. Fenomen ten jest na tyle widoczny ze stal się przedmiotem zainteresowania demografów, socjologów, polityków i kulturoznawców. Najczęściej nazywany jest fenomenem singli. Fenomen singli zdaje się ostatnim ogniwem przemian w rodzinie, które szły od społecznego familizmu w społeczeństwie preindustrialnym poprzez rodzinę nuklearna i małodzietna.
Atomizacja jednostki społeczeństwa industrialnego zaczyna Se przeradzać w indywidualizacje skupiająca się na samodoskonaleniu i samorealizacji.
Nie tylko szersze kręgi społeczne, ale nawet sama rodzina przestały wywierać presje na dorosłe dzieci, by zakładały rodzinę. Wiele kobiet nie upatruje już samorealizacji w macierzynstwie, lecz widzi ja w pracy zawodowej, a dla mężczyzny atrakcyjna partnerka przestaje być młodą i ładna dziewczyna, a jest nią raczej taka, z która będzie miał wygodne Zycie.
Zycie bez własnej rodziny przestaje być niedogodnością a wręcz staje się odpowiednia sytuacja do robienia kariery zawodowej.
Nawet zaspokojenie potrzeb seksualnych, które za zwyczaj związane było z rodzina, znajduje już inne środowisko. Ma to miejsce w ramach spotkań osób, które mieszkają osobno, a umawiają się na rozrywki i seks. Ta forma życia nazywa się: „living apart, togiether” i stanowi jeden ze sposobów życia singli.
Kolejna ważna zmienna w odniesieniu do jednostek żyjących w pojedynkę jest kwestia świadomego wyboru tego tylu życia czy jego konieczność.
Ta ostatnia wrasta z jego kontekstu zdarzeń losowych: śmierci wspolczesnych czy rozwodu.
Otóż na podstawie tych dwóch zmiennych można stworzyć cztery typy singli:
Czasowy z wyboru
Trwały z wyboru
Czasowy z konieczności
Trwały z konieczności
Najbardziej ciekawym, mającym poważne społeczne konsekwencje jest typ singla trwały z wyboru. Dla tego ze buduje swoje Zycie ponosząc ryzyko oraz zapuszczając się w nieznanie niezbadane obszary, nie macaj gotowych modeli wykonywania rol spolecznych Anie wsparcia ze strony społeczeństwa, jako całości.
ZWIĄZKI HOMOSEKSUALNE
Homoseksualista jest osoba, która zorientowana jest na uprawianie seksu z osobnikiem tej samej płci, i faktycznie to czyni, to gej jest osoba, która nie tylko jest aktywna homoseksualnie, ale i prezentuje szczególna postawę i mentalność.
To samo należy odnieść do homoseksualistki i lesbijki. Homoseksualista uprawia seks z osoba tej samej pluci, lesbijka zaś jest czynna homoseksualistka i dodatkowo prezentuje w zakresie określoną homoseksualna mentalność.
Aktualnie wyróżnia się cztery rodzaje związków seksualnych:
Trwały związek bez wspólnego zamieszkania
Trwały związek połączony ze wspólnym zamieszkaniem
Związki nietrwale
Związki zaszłościowe
Tworzenie się związków homoseksualnych przebiega nieco w innej atmosferze i w inny sposób niż u par heteroseksualnych. Przede wszystkim brak na takie związki powszechnego przyzwolenia, stad homoseksualiści są wystawieni na negatywna reakcje otoczenia, zwykle kryją fakt, ze się spotykają, a to utrudnia budowę ich związku.
Obecnie zauważa się znaczący wzrost tolerancji dla homoseksualizmu pod wieloma względami. Wzrosły postawy tolerancyjne dla takiego sposobu zaspokajania potrzeb seksualnych, jako swoistego wyboru jednostki, w niektórych państwach nawet zalegalizowano ich związki. Homoseksualiści natomiast na tym nie poprzestają: domagają się prawnej możliwości adoptowania dzieci i zrównania ich związku z tradycyjna rodzina.
Patologie rodzinne
Patologiami sa jednostkowe bądź zbiorowe zachowania ludzi, naruszające podstawowe normy etyczne oraz powodujące okreslone, negatywne skutki społeczne. Przeslankami wyodrębnienia patologicznych zjawisk społecznych sa:
Typ zachowan uznany za sprzeczny z normami społecznymi podlegajacy określonym sankcjom
Szkodliwość dla istnejacego systemu kulturowego i porzadku prawnego
Dezaprobata środowiska
Zjawiska patologiczne maja to do siebie ze nie występują pojedynczo, a raczej lacznie z innymi patologiami lub niepozadanymi zjawiskami, sa ze soba skorelowane, a nawet się uzupełniają i warunkuja.
Uzależnienia
Jednym z wiekszych problemow nowoczesnych społeczeństw sa uzależnienia wielu ich czonkow od roznych substancji, takich jak: narkotyki, alkohol czy nikotyna…
Mimo iż najczescie w uzależnienia popadaja ludzie mlodzi, to żadna kategoria wiekowa, czy klasa spoleczna nie jest wolna od patologii.
Sednem każdego uzależnienia jest rodzaj zniewolenia,, utrata kontroli nad pewnymi zachowaniami, których jednostka chciala by się wyzbyc, ale nie jest w stanie tego zrobic, ponieważ jej organizm, przyzwyczajony do pewnych uzywek, fizycznie ich potrzebuje.
Przemoc w Rodzinie
Przemoc rodzinna , często nazywana przemoca domowa, to natomiast „zamiezone i wykozystujace przewage sil dzialanie skierowane przeciw członkowi rodziny, które narusza prawa i dobra osobiste, powodując cerpienie i szkody”
FORMY PRZEMOCY RODZINNEJ
Najczesciej wyróżniane formy przemocy rodzinej to:
- przemoc fizyczna
- psychiczna
- seksualna
Mogą one przyjąć forme czynna lub bierna.
W przemocy czynnej dzialanie sprawcy jest skierowane bezpośrednio a ofiare i ma charakter czynów krzywdzących fizycznie, psychicznie lub w zamiarze seksualnym
Natomiast przemoc bierna polega na zaniedbywaniu w ktoryms z trzech wymiarow; jest wyrazem braku zainteresowania ofiara lub unikaniem kontaktu z nia.
Najlatwiej dostrzegalna forma przemocy jest przemoc fizyczna. Po pierwsze dla tego ze można być jaj naocznym świadkiem, a po drugie zwykle pozostaja po niej śladów. Widoczne oznaki przemocy fizycznej to:
Stłuczenia
Siniaki
Podbite oczy
Wybite żeby
Zwichniecia kosci
Zlamania
Ciecia
Oparzenia
Wstrzasy muzgu
Poronienia
I inne
Przemoc fizyczna obejmuje wielorakie sposoby uzycia sily. Najczestrzymi formami sa:
Popychanie
Szarpanie
Potrzasanie
Duszenie
Wykręcanie rak
Klapsy
Bicie piescia
Policzkowanie
Kopanie
Uderzanie przdmiotem
Topienie
Przypalanie papierosem
I inne
Druga forma przemocy w rodzinie jest przemoc psychiczna. Jak sama nazwa wskazuje, miesci się ona w ramach psychologicznych działań podejmowanych celowo i z premedytacja przez sprawce przemocy, aby zadac bol ofierze, nad która sprawuje kontrolę.