Tkanka kom. Zespół kom wyróżni. Się pochodź .umiejscow. i strukt. ;współdziałają ze sobą. Ze wzgl. na stadim roztw. dzielimy na:1merystemy 2 k. stałe. merystemy zbud. z kom. dzielących się. Mogą wytwarz. nowe kom. budujące ciało rośl. lub odtwarzać tkankę. Meryst. dzielimy na: wierzchołk., podwierzchołk., boczne, interkalarne. Oraz mer. Pierwotne (od stad. zarodka) i wtórne (z tkan. stałych). Ze wzgl. na budowę tkanki dziel. na: 1miękiszowe 2złożone. Tkanki miękisz. kom. mają różny szt. są silnie zwakuoliz. mają cienką ścianę pierw. mają ci. wtórną i jamki proste. Zachodza tu procesy życiowe. Miękisz dzielimy na: asymil (liście), zapasowy (korzeń), zasadniczy (łodyga), wydzieln., powietrzny, wodonośny.
Epiderma- pierw. tkanka okrywaj. Na powierz. Łodygi ,liści, kwiatów, owoców i nasion. Chroni przed parowaniem. Kom. epidermy ułoż w jedną warstwę brak przestrz. międzykomór. Zewn. ściana grubsza od pozost. Epid. ma ścianę wtórną z jamkami prostymi. Ich ści .ulegaja kutynizacji. W epid. występ. aparaty szparkowe. Epid. wytwarza włoski (zwykłe, czepne).
Peryderma- wtórna k. okrywaj. W jej skład wchodzą: felogen, feloderma i korek.
Epiglema - pobiera wodę i sole min.
Kolenchyma- występ. na obwodzie łodygi. Grubość do 1mm.Inna nazwa- zwarcica. Bud. ściany: celuloz-pektnowa, silnie uwodniona, pierwotna. Kolench. dzielimy na: kątową, płatową, włóknistą.
Sklerenchyma- grube ściany wtórne, kom. martwe. Rozróżniamy: włókna, skleroidy. Występ. pomiedzy kom. innych tkanek.
Drewno (ksylem) -przewodzi wodę, tk. niejednorodna, kom. żywe lub martwe. Mają : 1cewki (u nagozalążkowych) wydłuż. kształt, martwe kom. Tworza ciągi przewodz. woda przepływa przez jamki. 2 naczynia (u okrytozalążk)- ustaw. w pionowe szeregi, podczas dojrzewania na bocznych ści .odkładane sa warstwy ści. wtórnej. 3 włókna drzewne- martwe kom. 4 miękisz drzew. -żywy składn., zapewnia łączność z innymi tkankami. Drewno pierwotne jest wytworzone z prokambium. składa się z protoksylemu i metaksylemu.
Łyko (floem)- przewodzi składn. organiczne, tk. niejednorodna. Charakteryst. składnik: elementy sitowe (u nagozalążk. kom. sitowe; u okrytozal. rurki sitowe). Jest jeszcze miękisz, który gromadzi subst. zapasowe, żywice i uczestniczy w powstaw. felogenu oraz włókno łykowe. Łyko dojrzewające wcześniej: protofloem, dojrzew. później metafloem.
Tkanki wydzielnicze- mają gęstą cytoplazmę. Dzielimy a egzo i endotropowe. Utwory wydzielania egzotropowego powst. z kom. epidermy. Mogą to być miodniki, gruczoły trawienno- chłonne, hydatody, trichomy.
Korzeń- budowa: u nagozalążk. i okryto-dwuliściennych system palowy; u jednoliścien. syst. Wiązkowy (korz. przybyszowe). Hypokotyl -pierwsze międzywęźle w korzeniu.
Strefy korzenia: Merystem wierzcołk. okryty czapeczką ,strefa elongacji, strefa włośnikowa. 1Czapeczka-utworz.z kom. miękisz., występ. ziarna skrobi, celulozowa ściana. 2)Merystem wierzchołkowy- teoria histogenów: w meryst. wyróżnia się pokłady kom. merystemat. które wytwarz. skórkę (dermatogen), korę pierw. (peryblem) i walec osiowy (plerom). Wszystkie te histog. wywodzą się od kom. inicjalnych tuż pod czapeczką. Komórka inicjalna- dzieli się na 2 kom. z których 1 pozost. w meryst. i ulega podziałom a 2 dołącza do kom. merystematycznych które uleg różnicowaniu. Różna ilość pięter kom. inicjalnych. 3)Strefa elongacji- kom. dalej ulegają podziałom ale rzadziej, następ. wzrost objętościowy i zaczyna się różnicowanie(na prakorę z pramiękiszu i prokambium, praskórkę i pramiekisz. Pod skórką endoderma. Ma 4 etapy rozwoju.
Walec osiowy- od perycyklu ,zbudow. z żywych komórek. W korzeniu naprzemianległy układ łyka i drewna.
Strefa wyrośnięta- nie wyst. włośniki,a okrywa endoderma.
Budowa wtórna- w wyniku kambium i felogenu. Kambium zakłada się między łykiem a drewnem. Różnicow. kambium od strony walca to drewno wtórne na zewnątrz łyko wtór. Felogen powst .z kom. perycyklu.
Łodyga- podpora dla liści ,zwieksza rozm. pędu wytwarza zawiązki liści i bocznych odgałęzień, przewodzi wodę i sole miner. oraz asymilaty.
Pęd- podział na węzły i międzywęźla oraz obecność pączków.
Merystem wierzchołkowy pędu (budowa): 1Protomerystem- obejmuje kom. inicjalne i ich najblizsze pochodź.. Teoria tuniki i korpusu: tunika złoz. z 1 lub kilku powierzch. warstw kom. dzielących się antyklinalnie (wzrost powierzch.). Komórki korpusu dzielą się w różnych płaszczyznach. Korpus i tunika mają własne kom. inicjalne. W proksymalnej strefie mer.tworzą się zawiazki liści i pędów boczn (podział peryklinalny). 2Merystematyczna strefa łodygi -mniej podziałów, następ. objętościowy wzrost. zaczyna się różnicow. tkanek. Wyróżniamy pramiękisz, praskórkę i prokambium. wnętrze łod. zajmuje walec osiowy (stela). W łod. charakteryst. jest naprzeciwległy układ łyka i drewna. Eumerystem- zewn. warstwa kom. aktywnych. Łyko i drewno różń. się z prokambium. Drewno (ksylem) odsrodkowo, łyko dośrodkowo.
Liście- powst. w proksym. strfie meryst. Tworza się w wyniku peryklinalnych podz. Na boku łod. powstaje wypuklenie (zawiązek), na zawiąz. tworzy się palczasty zawiąz. osi liścia, który się wydłuża. Merystemy brzeżne i płytowy uczestniczą w rozroście blaszki liścia.
Mikrosporogeneza - w wyniku mejozy z mikriosporocytu tworzą się 4 kom. haploidalne nazwane mikrosporami. Z każdej mikrosp. powst. gametofit męski -ziarno pyłku. Powstawanie: dochodzi do polaryzacji mikrosp. I jądro biegnie do bieguna generatyw. pozostałe organelle do bieguna wegetatyw. W wyniku podz. mitotycznego powst. 2 kom. generatywna (mała) i wegetatyw. (duża). Następ. Zanika ściana kalozowa i kom. wegetatyw. otacza generatyw. W wyniku podz. kom. generatywnej powst. 2 gamety męskie.
Megasporogeneza -megasporocyt ulega mejozie, w wyniku czego powst. 4 megaspory haploidalne. 3 degenerują a z czwartej rozwija się gamet. żeński - woreczek zalążkowy. Rozwój przez 3 podz. mitotyczne.
Rozwój zarodka -rozwija się z zygoty. Pierwszy podz. poprzeczny prowadzi do powst. 2 kom. bazalnej i apikalnej. Kom. bazalna dzieli się poprzecz. i powst. wieszadełko. Kom. apikalna dzieli się 2 razy podłużnie. Powst. 4 kom. kwadrantu. Następ. podział poprzeczny i powst. 8 kom. oktantu ułożonych w 2 piętra. Z górnego piętra powst. wierzchołek wzr. i liścienie, a z dolnego hypokotyl i korzeń zarodka. Na powierzchni zarodka powst. protoderma. W dolnym piętrze zar. globularnego w wyniku podz. powst. kom. macieżyste pleromu i peryblemu. W czasie pierwszych podziałów protodermy dzieli się najwyższa kom. wieszadełka. Jej pochodne ułożone są w 2 piętra. Z górnego powst. kom. centralnej warstwy wiążącej a z dolnego kom. kolumelli czapeczki. Kolejne stadium to przejściowe - zarodek w wyniku podz zwiększa swą objętość, ma zawiązki liścieni. Następne stadium to sercowate i dojrzałe nasienie.