Przemysław Kraska gr. III

Temat: Właściwości aminokwasów i białek.

Odróżnienie aminokwasów od innych związków organicznych.

Wykonanie:

Odmierzamy do jednej probówki 1 ml glicyny, do drugiej 1 ml białka. Następnie dodajemy po 1 ml ninhydryny i ogrzewamy przez 3 minuty we wrzącej łaźni wodnej.

Wynik:

W probówce z białkiem po podgrzaniu powstał produkt o barwie pomarańczowo-brązowej, natomiast w probówce z glicyną powstał fioletowy produkt.

Wnioski:

Obecność w roztworze wolnych aminokwasów można wykryć za pomocą reakcji ninhydrynowej. W reakcji tej biorą udział grupy: 2-karboksylowa i 2-aminowa. W obecności wolnego aminokwasu i ninhydryny po podgrzaniu powstaje niebiesko-fioletowy produkt kondensacji (niektóre aminokwasy dają produkt o zabarwieniu żółtym).

Odróżnienie białek (peptydów) od wolnych aminokwasów.

Wykonanie:

Odmierzamy do jednej probówki 1 ml białka, do drugiej 1 ml glicyny. Następnie dodać po 2 ml wodorotlenku sodowego i jedną kroplę siarczanu miedziowego. Dobrze wymieszać i dodawać kroplami dalsze 0,5 ml siarczanu miedziowego.

Wynik:

W probówce z białkiem powstaje fioletowy kompleks, natomiast w probówce z glicyną produkt o barwie niebieskiej przezroczystej.

Wnioski:

Obecność wiązania peptydowego w białku można wykryć za pomoca reakcji biuretowej Piotrowskiego, która polega na zdolności tworzenia przez jony miedziowe w środowisku zasadowym fioletowego kompleksu a tym wiązaniem.

Wykrywanie aminokwasów zawierających pierścień aromatyczny.

Wykonanie:

Odmierzamy do jednej probówki 1 ml glicyny do drugiej 1 ml białka. Następnie dodajemy po 1 ml stężonego kwasu azotowego i ogrzewamy probówki przez 5 minut. Studzimy i do każdej dodajemy stopniowo 3,5 ml wodorotlenku sodowego.

Wynik:

W probówce z białkiem powstaje produkt o barwie pomarańczowej , a w probówce z glicyną powstaje produkt bezbarwny.

Wnioski:

Obecność aminokwasów zawierających grupę aromatyczną wykrywa się za pomocą reakcji ksantoproteinowej, która polega na powstawaniu pod wpływem kwasu azotowego nitrowych pochodnych pierścieni aromatycznych, mających w środowisku zasadowym zabarwienie pomarańczowe.

Wykrywanie aminokwasów zawierających grupy hydrosulfidowe.

Wykonanie:

Odmierzamy do jednej probówki 1 ml glicyny, do drugiej 1 ml białka, do każdego dodając po 2 ml wodorotlenku sodowego oraz po 0,5 ml octanu ołowiawego. Ogrzewać we wrzącej łaźni wodnej przez 3-5 min.

Wynik:

W probówce z glicyną powstał produkt bezbarwny, natomiast w probówce z białkiem powstał produkt o barwie brunatno-czarnej.

Wnioski:

Aminokwasy zawierające w swym składzie grupy hydrosulfidowe można wykryć traktując ich roztwory wodorotlenkiem sodowym, co w podwyższonych temperaturach powoduje wydzielanie się gazowego siarkowodoru. Z solami ołowiawymi wytwarzają one czarny nierozpuszczalny siarczek ołowiawy.

Koagulacja cieplna białka.

Wykonanie:

Odmierzamy do probówki 1 ml białka i ogrzewamy nad palnikiem.

Wynik:

Po podgrzaniu powstał produkt o barwie mlecznobiałej z charakterystycznym osadem.

Wnioski:

Występuje tu koagulacja białka pod wpływem podwyższonej temperatury.

Wytrącanie białek kwasem.

Wykonanie:

Odmierzamy do probówki 1 ml biała i dodajemy 1 ml kwasu trichlorooctowego.

Wynik:

Po dodaniu kwasu powstaje mlecznobiały produkt.

Wnioski:

Denaturacja białka powstała pod wpływem kwasu, a więc pod wpływem zmiany stężenia jonów wodorowych.

Wytrącanie białka solami metali ciężkich.

Wykonanie:

Odmierzamy do probówki 1 ml białka i dodajemy kroplami 1 ml octanu ołowiawego.

Wynik:

W probówce powstaje produkt z mlecznobiałym osadem.

Wnioski:

Denaturacja powstała w skutek wysokiego stężenia soli metali ciężkich. W wyniku denaturacji obniża się najczęściej rozpuszczalność białka.

Wysalanie białka.

Wykonanie:

Do kolby stożkowej na 100 ml odmierzyć 10 ml roztworu białka jaja kurzego, dodać taką samą objętość nasyconego roztworu siarczanu amonowego i wymieszać. Część mieszaniny przesączyć przez sączek z bibuły i przesącz zebrać do suchej kolby stożkowej. Do przesączu dodać małymi porcjami, mieszając, sproszkowany siarczan amonowy aż do nasycenia roztworu. Przesączyć ok. 1 ml roztworu przez sączek z bibuły do probówki. Dodać kroplę kwasu octowego i ogrzać do wrzenia.

Wynik:

W probówce pozostał bezbarwny produkt.

Wnioski:

Brak osadu w roztworze świadczy o usunięciu białek. Wysalanie ma charakter odwracalny i wiąże się ze zmniejszeniem stopnia uwodnienia zdysocjowanych grup aminokwasowych R występujących na powierzchni cząsteczki białka.

2

---