Interwencja kryzysowa w sytuacjach związanych z samobójstwem.
Interwencję kryzysową podejmujey w stosunku do trzech grup osób i każda z nich wymaga trochę innego postępowania.
I grupa to potencjalni samobójcy, którzy dają sygnały o swoim zamiarze. Z taką osobą należy porozmawiać przede wszystkim o jej problemach. Należy wprost pytać o myśli i fantazje samobójcze. Najważniejsze pytania przydatne do tej grupy osób to np.:
- czy myślał(a) o odebraniu sobie życia?
-od kiedy występują myśli samobójcze?
-czy rozmawiał(a) z kimś o swoich zamiarach?
-jakby odebrał(a) sobie życie?
-czy myśli samobójcze powracają mimowolnie?
-w jakich okolicznościach ma zamiar dokonać próby samobójczej?
Pomoc powinna zostać skierowana także na rodzinę potencjalnego samobójcy. Powinna ona uświadomić sobie zagrożenie życia członka rodziny.
II grupa to osoby po próbie samobójczej. Nawet najmniej groźna próba samobójcza wymaga wnikliwej analizy. Niezmiernie ważne jest aby w pobliżu był lekarz i psycholog. Należy bardzo dokładnie przeanalizować sytuację i rozważyć ryzyko ponowienia takiej próby. Należy pamiętać że czasami poprawa nastroju jet związana ze spadkiej napięcia , ulgą po próbie samobójczej i nie należy trakować do jako wyraz pogodzenia się z życiem.
Pytania do tej grupy osób:
-w jakich okolicznościach dokonał(a) próby samobójczej?
-jakie są przyczyny ?
-czy to 1wsza próba? Jeśli nie to jak wyglądały poprzednie?
-co się działo w ostatnim tygodniu, dniu, godzinach przed podjęciem próby?
-czy w rodzinie były śmierci samobójcze?
-czy z obecnej perspektywy ponowił(a)by próbę samobójcza?
III grupa to rodziny, w których ktoś podjął próbę samobójczą.
Każda śmierć porusza cała rodzinę i bliskich. Co dopiero gdy chodzi o śmierć samobójczą. Każda taka próba ujawnia kryzys w rodzinie, wydobywa na światło dzienne wadliwe relacje. I osamotnienie jej członków.
Dla rodziny jest to olbrzymia dawka cierpienia wyrażającego się przeżywaniem lęku, poczuciem winy, wstydu, krzywdy. Osoba która pomaga rodzinie w takiej sytuacji (psycholog, psychoterapeuta) musi przekonać rodzinę, że potrzebuje ona pomocy i opieki.