Prawo UE Wykład 7.01.2014r.

Swoboda przepływu pracowników

• Jeśli chcemy skorzystać z tej swobody to musimy mieć na względzie, że na początku dotyczy ona osób ekonomicznych(?), które chciały założyć firmę w innym kraju.

• Umożliwia osobom przemieszczanie się do innych państw członkowskich w celach ekonomicznych

• Kwestię tą reguluje art. 45 TFUE

• Zapewnia swobodę przepływu pracowników wewnątrz Unii

• Dla pracodawcy czy miejscowych władz nie powinno być problemem, jakie obywatelstwo posiada dany pracownik

Zasada ta dotyczy:

• Wynagrodzenia, zatrudnienia, innych warunków pracy

• Zdrowia publicznego, bezpieczeństwa publicznego, porządku publicznego (można to ograniczyć)

• Prawo do swobodnego przemieszczania się po terenie państwa w celu ubiegania się o pracę

• Prawo do przebywania w jednym z państw członkowskich w celu podjęcia tam pracy

• Pobyt zgodny z przepisami krajowymi

• Transgraniczny przepływ osób

• Prawo do pozostania w kraju członkowskim po ustaniu zatrudnienia na warunkach jakie określi KE w rozporządzeniu

• Postanowienia te nie mają zastosowania do pracowników zatrudnionych w administracji publicznej

• Problem pomiędzy tymi przepisami a przepisami o obywatelstwie Unii

• Przepisy dotyczące swobód są szczegółowe, a o obywatelstwie ogólne

• Jeśli nie ma transgraniczności, to swoboda nie ma zastosowania

• Prawo unijne nie harmonizuje przepisów w państwie członkowskim, reguluje to Kodeks Pracy

• Zakaz dyskryminacji pracowników migrujących

• Definicja pracownika jest wieloraka

• Została wypracowana na gruncie prawa unijnego, jest niezależna od przepisów krajowych

• Np. Hiszpan pracujący na umowę zlecenie w Polsce nie jest pracownikiem w prawie polskim, ale na gruncie prawa UE jest.

• Pracownik to osoba wykonująca świadczenia na rzecz kogoś innego, na jego rachunek i odpowiedzialność w zamian za co otrzymuje wynagrodzenie; nie jest tu istotny wymiar czasu pracy

• O spornych sprawach w tej kwestii decyduje TSUE