Bezpieczeństwo publiczne

1. Ujęcie, przez obywatela sprawcy przestępstwa, polega na

Obywatel przyłapał sprawcę kradzieży samochodu na gorącym uczynku, ujął go, a następnie przytrzymał do czasu przybycia Policji

1. Osobę zatrzymaną, która ma widoczne obrażenia ciała, należy niezwłocznie

udzielić pomocy, wezwać Pogotowie Ratunkowe

1. Pracownicy ochrony sklepu schwytali Adama S. na gorącym uczynku kradzieży artykułów spożywczych wartości 350 złotych, a następnie przekazali go policjantom. W świetle obowiązującego prawa czynność pracowników ochrony sklepu jest

Prawidłowa

1. Ujawniłeś włamanie do swego garażu, w którym jeszcze przebywał sprawca. Zatrzasnąłeś drzwi, zablokowałeś je zasuwą, a następnie powiadomiłeś Policję. Postąpiłeś

Prawidłowo

1. Poszukiwany przez Policję sprawca przestępstw seksualnych, został schwytany przez kilka osób. Zastosowały one wobec niego siłę fizyczną w postaci uderzeń rękoma i nogami w różne części ciała. Użycie siły fizycznej w takiej formie było przekroczeniem uprawnień. Niedozwolone, chyba że w obronie własnej

2. Osobie zatrzymanej w związku z podejrzeniem popełnienia przestępstwa przysługuje prawo do

Zatrzymanemu na jego żądanie należy niezwłocznie umożliwić nawiązanie w dostępnej formie kontaktu z adwokatem, a także bezpośrednią z nim rozmowę; zatrzymujący może zastrzec, że będzie przy niej obecny. Każdy zatrzymany powinien być niezwłocznie i w sposób zrozumiały dla niego poinformowany o przyczynach zatrzymania. Powinien on być w ciągu 48 godzin od chwili zatrzymania przekazany do dyspozycji sądu. Zatrzymanego należy zwolnić, jeżeli w ciągu 24 godzin od przekazania do dyspozycji sądu nie zostanie mu doręczone postanowienie sądu o tymczasowym aresztowaniu wraz z przedstawionymi zarzutami. Prawa osoby zatrzymanej przez Policję reguluje art. 244 i następne Kodeksu postępowania karnego:

• Zatrzymanego należy natychmiast poinformować o przyczynach zatrzymania i o przysługujących mu prawach oraz wysłuchać go.

•Zatrzymanemu na jego żądanie należy niezwłocznie umożliwić nawiązanie w dostępnej formie kontaktu z adwokatem, a także bezpośrednią z nim rozmowę; zatrzymujący może zastrzec, że będzie przy niej obecny.

•Na żądanie zatrzymanego należy bezzwłocznie zawiadomić osobę najbliższą dla zatrzymanego (może to być osoba wskazana przez niego), zakład pracy, szkołę lub uczelnię, a w stosunku do żołnierza jego dowódcę.

•Zatrzymanemu przysługuje zażalenie do sądu. W zażaleniu zatrzymany może domagać się zbadania zasadności i legalności zatrzymania oraz prawidłowości jego wykonania. Sąd rozpoznaje je niezwłocznie. W razie uznania bezzasadności lub nielegalności zatrzymania zarządza natychmiastowe zwolnienie zatrzymanego.

•Zatrzymanego należy natychmiast zwolnić, gdy ustanie przyczyna zatrzymania, a także, jeżeli w ciągu 48 godzin od chwili zatrzymania przez uprawniony organ nie zostanie on przekazany do dyspozycji sądu wraz z wnioskiem o zastosowanie tymczasowego aresztowania oraz jeżeli w ciągu 24 godzin od przekazania go do dyspozycji sądu nie doręczono mu postanowienia o zastosowaniu wobec niego tymczasowego aresztowania; należy go także zwolnić na polecenie sądu lub prokuratora.

1. Przyczyną zatrzymania nie może być

Mogą być: ujęcie osoby na gorącym uczynku przestępstwa, w pościgu podjętym bezpośrednio po popełnieniu przestępstwa, jeżeli zachodzi obawa się tej osoby lub nie można ustalić tożsamości osoby. Zatrzymanie jest jedną z prawnych form pozbawienia wolności. Policja ma prawo zatrzymać osobę podejrzaną, jeżeli istnieje uzasadnione przypuszczenie, że popełniła ona przestępstwo, a zachodzi obawa ucieczki lub ukrycia się tej osoby albo zatarcia śladów przestępstwa bądź też nie można ustalić jej tożsamości (Art.243,244,247)

1. Tymczasowe aresztowanie w postępowaniu przygotowawczym jest

środkiem zapobiegawczym, stosowanym wobec podejrzanego w toku postępowania karnego, polegający na osadzeniu go w stałym miejscu (areszcie śledczym), w izolacji od świata zewnętrznego. O tymczasowym aresztowaniu rozstrzyga sąd na wniosek prokuratora, kierując się potrzebą zapewnienia prawidłowego biegu postępowania. Sąd oznacza okres tymczasowego aresztowania, który w zasadzie nie może przekraczać trzech miesięcy. W razie potrzeby prokuratura może wystąpić o przedłużenie na kolejny okres, który w sumie nie powinien przekroczyć roku. Dotyczy to postępowania przygotowawczego, po skierowaniu do sądu aktu oskarżenia, sąd może nadal utrzymać tymczasowe aresztowanie, tak jednak, aby łączny czas tymczasowego aresztowania nie przekroczył 24 miesięcy.

1. Dozór policyjny jest środkiem zapobiegawczym, który może zastosować

Sąd lub prokurator

1. Środki zapobiegawcze w postępowaniu przygotowawczym stosuje się w celu

Od orzeczenia wydanego w pierwszej instancji przysługuje środek odwoławczy stronom.

(KPK Art. 249. § 1) Środki zapobiegawcze można stosować w celu zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania, a wyjątkowo także w celu zapobiegnięcia popełnieniu przez oskarżonego nowego, ciężkiego przestępstwa; można je stosować tylko wtedy, gdy zebrane dowody wskazują na duże prawdopodobieństwo, że oskarżony popełnił przestępstwo. W przepisie chodzi o „duże prawdopodobieństwo" a więc o prawdopodobieństwo graniczące z pewnością odnośnie winy i sprawstwa.

1. Zakaz opuszczania kraju stosuje się

Zakaz opuszczania kraju jest środkiem zapobiegawczym stosowanym na podstawie art. 277 kpk w razie uzasadnionej obawy ucieczki oskarżonego i sprowadza się do zakazu przekroczenia granicy Państwa Polskiego- niezależnie od kierunku i celu podróży. Zakaz ten może być stosowany tak do obywatela polskiego, cudzoziemca jak i apatrydy. Zakaz opuszczania kraju może zastosować sąd a w postępowaniu przygotowawczym prokurator. Zakaz opuszczania kraju przez oskarżonego można zastosować w charakterze środka zapobiegawczego w połączeniu z zatrzymaniem mu paszportu lub innego dokumentu uprawniającego do przekroczenia granicy albo z zakazem wydania takiego dokumentu

1. Centralnym organem administracji rządowej właściwym w sprawach bezpieczeństwa wewnętrznego państwa i ochrony jego konstytucyjnego porządku jest

Minister spraw wewnętrznych i administracji, KGP

1. Każda osoba wezwana w procesie karnym w charakterze świadka ma obowiązek

stawić się i złożyć zeznania.

1. Oskarżycielem publicznym w procesie karnym przed wszystkimi sądami jest

Prokurator

1. Pokrzywdzonym w procesie karnym jest

Pokrzywdzonym jest osoba fizyczna lub prawna, której dobro prawne zostało bezpośrednio naruszone lub zagrożone przez przestępstwo. Pokrzywdzonym może być także instytucja państwowa, samorządowa lub społeczna, choćby nie miała osobowości prawnej. Za pokrzywdzonego uważa się zakład ubezpieczeń w zakresie, w jakim pokrył szkodę wyrządzoną pokrzywdzonemu przez przestępstwo lub jest zobowiązany do jej pokrycia.

1. Nadzór nad postępowaniami przygotowawczymi sprawowany jest przez

Prokurator jest obowiązany czuwać nad prawidłowym i sprawnym przebiegiem całego nadzorowanego przez siebie postępowania.

1. Celem postępowania przygotowawczego prowadzonego przez Policję jest między innymi

Celem postępowania przygotowawczego jest:

- ustalenie, czy został popełniony czyn zabroniony i czy stanowi on przestępstwo,

- wykrycie i w razie potrzeby ujęcie sprawcy,

- zebranie danych (tożsamość, jego wiek, stosunki rodzinne i majątkowe, wykształcenie, zawód i źródła dochodu oraz

dane o jego karalności).

- wyjaśnienie okoliczności sprawy, w tym ustalenie osób pokrzywdzonych i rozmiarów szkody,

- zebranie, zabezpieczenie i w niezbędnym zakresie utrwalenie dowodów dla sądu.

W postępowaniu przygotowawczym należy dążyć także do wyjaśnienia okoliczności, które sprzyjały

popełnieniu czynu.

1. Postępowania przygotowawczego nie prowadzi

Postępowanie przygotowawcze prowadzi prokurator, a w zakresie przewidzianym w ustawie - Policja.

1. Postępowanie przygotowawcze prowadzi się między innymi w celu

Celem postępowania przygotowawczego jest:

- ustalenie, czy został popełniony czyn zabroniony i czy stanowi on przestępstwo, wykrycie i w razie potrzeby ujęcie sprawcy,

- zebranie danych (tożsamość, jego wiek, stosunki rodzinne i majątkowe, wykształcenie, zawód i źródła dochodu oraz dane o jego karalności).

- wyjaśnienie okoliczności sprawy, w tym ustalenie osób pokrzywdzonych i rozmiarów szkody,

- zebranie, zabezpieczenie i w niezbędnym zakresie utrwalenie dowodów dla sądu.

W postępowaniu przygotowawczym należy dążyć także do wyjaśnienia okoliczności, które sprzyjały

popełnieniu czynu.

1. Tymczasowe aresztowanie w postępowaniu przygotowawczym może zastosować

sąd na wniosek prokuratora, kierując się potrzebą zapewnienia prawidłowego biegu postępowania.

1. Łączny okres stosowania tymczasowego aresztowania oskarżonego do momentu wydania pierwszego wyroku w sprawie nie może przekroczyć

2 lat

1. Okres tymczasowego aresztowania liczy się

od dnia zatrzymania

1. W procesie karnym odmowa składania wyjaśnień przez oskarżonego

Oskarżony ma prawo składać wyjaśnienia; może jednak bez podania powodów odmówić odpowiedzi na poszczególne pytania lub odmówić składania wyjaśnień. O prawie tym należy go pouczyć.

1. W procesie karnym wyjaśnienia oskarżonego nie mogą stanowić dowodu, gdy zostały złożone

W warunkach wyłączających swobodę wypowiedzi lub uzyskane wbrew zakazom (Niedopuszczalne jest:

1) wpływanie na wypowiedzi osoby przesłuchiwanej za pomocą przymusu lub groźby bezprawnej,

2) stosowanie hipnozy albo środków chemicznych lub technicznych wpływających na procesy psychiczne osoby przesłuchiwanej albo mających na celu kontrolę nieświadomych reakcji jej organizmu w związku z

przesłuchaniem.) nie mogą stanowić dowodu.

1. Tymczasowe aresztowanie może nastąpić na mocy postanowienia

tylko na mocy postanowienia sądu.

1. Każdy ma prawo ująć osobę

(KPK Art. 243. § 1) Każdy ma prawo ująć osobę na gorącym uczynku przestępstwa lub w pościgu podjętym bezpośrednio po popełnieniu przestępstwa, jeżeli zachodzi obawa ukrycia się tej osoby lub nie można ustalić jej tożsamości.

1. Każdy, kto ujął osobę na gorącym uczynku popełnienia przestępstwa, jest zobowiązany

ująć go, a następnie przytrzymać do czasu przybycia Policji.

1. Prawny obowiązek niezwłocznego informowania organu powołanego do ścigania przestępstw ma każdy, kto wie o dokonaniu

Każdy dowiedziawszy się o popełnieniu przestępstwa ściganego z urzędu ma społeczny obowiązek zawiadomić o tym prokuratora lub Policję.

1. Instytucje państwowe i samorządowe mają obowiązek niezwłocznie powiadomić Policję o

Instytucje państwowe i samorządowe, które w związku ze swą działalnością dowiedziały się o popełnieniu przestępstwa ściganego z urzędu, są obowiązane niezwłocznie zawiadomić o tym prokuratora lub Policję oraz przedsięwziąć niezbędne czynności do czasu przybycia organu powołanego do ścigania przestępstw lub do czasu wydania przez ten organ stosownego zarządzenia, aby nie dopuścić do zatarcia śladów i dowodów przestępstwa.

1. Naruszeniem zasady swobody wypowiedzi przesłuchanego nie jest

zadawanie pytań zmierzających do uzupełnienia, wyjaśnienia lub kontroli wypowiedzi. Zezwolenie na wypowiedzenie się w granicach określonych celem danej czynności

1. Zasady swobody wypowiedzi świadka nie narusza

Gdy świadek ma pełną, nieskrępowaną możliwość formułowania swego oświadczenia dowodowego zgodnie ze swoją wolą. zadawanie pytań zmierzających do uzupełnienia, wyjaśnienia lub kontroli wypowiedzi .Zezwolenie na wypowiedzenie się w granicach określonych celem danej czynności.

1. Policja nie może przeszukać mieszkania obywatela w poszukiwaniu

MOŻE w celu znalezienia i zatrzymania przedmiotów podlegających oględzinom lub mogących stanowić dowód rzeczowy, jeżeli istnieją uzasadnione podstawy do przypuszczenia, że przedmioty te lub dowody tam się znajdują

1. Zgodnie z przepisami kodeksu postępowania karnego pora nocna to okres w

godzinach

22:00 - 6:00

1. 34 Czynności zabezpieczające ślady i dowody przestępstwa przed ich utratą, zniekształceniem lub zniszczeniem mogą trwać maksymalnie

5 dni

(KPK Art. 308 § 5) Czynności, o których mowa w § 1 i 2

[(Art. 308. §1) W granicach koniecznych dla zabezpieczenia śladów i dowodów przestępstwa przed ich utratą, zniekształceniem lub zniszczeniem, prokurator albo Policja może w każdej sprawie, w wypadkach nie cierpiących zwłoki, jeszcze przed wydaniem postanowienia o wszczęciu śledztwa lub dochodzenia, przeprowadzić w niezbędnym zakresie czynności procesowe, a zwłaszcza dokonać oględzin, w razie potrzeby z udziałem biegłego, przeszukania lub czynności wymienionych w art. 74 § 2 pkt 1 w stosunku do osoby podejrzanej, a także przedsięwziąć wobec niej inne niezbędne czynności, nie wyłączając pobrania krwi, włosów i wydzielin organizmu. Po dokonaniu tych czynności, w sprawach, w których prowadzenie śledztwa przez prokuratora jest obowiązkowe, prowadzący postępowanie przekazuje sprawę niezwłocznie prokuratorowi.]mogą być dokonywane tylko w ciągu 5 dni od dnia pierwszej czynności.

1. Dokumentem uprawniającym do dokonania przeszukania jest miedzy innymi

Postanowienie sądu lub prokuratora, W wypadkach nie cierpiących zwłoki nakaz kierownika swojej jednostki lub legitymację służbową, a następnie zwraca się niezwłocznie do sądu lub prokuratora o zatwierdzenie przeszukania. Postanowienie sądu lub prokuratora w przedmiocie zatwierdzenia należy doręczyć osobie, u której dokonano przeszukania, w terminie 7 dni od daty czynności na zgłoszone do protokołu żądanie tej osoby

1. Policjant nie może dokonać przeszukania na podstawie

MOŻE w celu znalezienia i zatrzymania przedmiotów podlegających oględzinom lub mogących stanowić dowód rzeczowy, jeżeli istnieją uzasadnione podstawy do przypuszczenia, że przedmioty te lub dowody tam się znajdują

1. Prawo do odmowy złożenia zeznań w sprawie karnej przysługuje świadkowi, gdy

(Art. 182. § 1) Osoba najbliższa dla oskarżonego może odmówić zeznań.

§ 2. Prawo odmowy zeznań trwa mimo ustania małżeństwa lub przysposobienia

§ 3. Prawo odmowy zeznań przysługuje także świadkowi, który w innej toczącej się sprawie jest oskarżony o współudział w przestępstwie objętym postępowaniem.

Art. 185. Można zwolnić od złożenia zeznania lub odpowiedzi na pytania osobę pozostającą z oskarżonym w

szczególnie bliskim stosunku osobistym, jeżeli osoba taka wnosi o zwolnienie.

1. Świadek zeznając w sprawie karnej może uchylić się od odpowiedzi na pytanie, jeżeli udzielenie odpowiedzi mogłoby

Art. 183. § 1. Świadek może uchylić się od odpowiedzi na pytanie, jeżeli udzielenie odpowiedzi mogłoby narazić jego lub osobę dla niego najbliższą na odpowiedzialność za przestępstwo lub przestępstwo skarbowe.

1. Uprzedzenie świadka o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań

Art. 190.

§ 1. Przed rozpoczęciem przesłuchania należy uprzedzić świadka o odpowiedzialności karnej za zeznanie

nieprawdy lub zatajenie prawdy.

§ 2. W postępowaniu przygotowawczym świadek podpisuje oświadczenie, że został uprzedzony o tej odpowiedzialności.

1. Obowiązkiem podejrzanego oddanego pod dozór Policji jest między innymi

Oddany pod dozór ma obowiązek stosowania się do wymagań zawartych w postanowieniu sądu lub prokuratora. Obowiązek ten może polegać na zakazie opuszczania określonego miejsca pobytu, zatrudnienia, zgłaszaniu się do organu dozorującego w określonych odstępach czasu, zawiadamianiu go o zamierzonym wyjeździe oraz o terminie powrotu, a także na innych ograniczeniach jego swobody, niezbędnych do wykonywania dozoru.

1. Podejrzany oddany pod dozór Policji nie może między innymi

opuszczać określonego miejsca pobytu

1. List żelazny w postępowaniu karnym może wydać

sąd bądź inny organ władzy publicznej

1. Poszukiwanie listem gończym może być zarządzone

sąd lub prokurator

1. List gończy w postępowaniu przygotowawczym wydaje

Sąd

1. Dokumentami uprawniającymi policjanta do przeprowadzenia przeszukania w ramach postępowania o wykroczenie jest

postanowienie sądu lub prokuratora, jeśli nie mogło zostać wydane, organ dokonujący przeszukania okazuje nakaz kierownika swojej jednostki lub legitymację służbową, a następnie zwraca się niezwłocznie do sądu lub prokuratora o zatwierdzenie przeszukania

1. Przeszukanie zamieszkałych pomieszczeń, można przeprowadzić

jeżeli istnieją uzasadnione podstawy do przypuszczenia, że osoba podejrzana lub wymienione rzeczy tam się

znajdują

1. Osoba zatrzymana w związku z popełnieniem wykroczenia, ma prawo składać

zażalenie na to zatrzymanie do

sądu rejonowego.

Art. 47.

§ 1. Zatrzymanemu przysługuje zażalenie na zatrzymanie do sądu. W zażaleniu zatrzymany może domagać się zbadania zasadności, legalności oraz prawidłowości zatrzymania.

§ 2. Zażalenie przekazuje się niezwłocznie sądowi rejonowemu miejsca zatrzymania, który również niezwłocznie je rozpoznaje

1. Postępowanie przyspieszone stosuje się

do osób niemających stałego miejsca zamieszkania lub miejsca stałego pobytu, jeżeli zachodzi uzasadniona obawa, że rozpoznanie sprawy w postępowaniu zwyczajnym będzie niemożliwe lub znacznie utrudnione

1. Do zapewnienia bezpieczeństwa oraz porządku podczas trwania imprezy obowiązany jest

organizator imprezy

1. Policjant może wydawać polecenia uczestnikom ruchu drogowego

Polecenia i sygnały mogą być wydawane przez policjanta pieszego, znajdującego się w pojeździe lub na pojeździe, jadącego wierzchem, jak również znajdującego się na pokładzie statku powietrznego (śmigłowca, samolotu) warunkach dostatecznej widoczności podaje sygnały tarczą do zatrzymywania pojazdów lub ręką, a w warunkach niedostatecznej widoczności - latarką ze światłem czerwonym albo tarczą do zatrzymywania pojazdów ze światłem odblaskowym lub światłem czerwonym.

1. Pojazd uprzywilejowany jest to pojazd, który

wysyła sygnały w postaci niebieskich świateł błyskowych i jednocześnie sygnały dźwiękowe o zmiennym tonie, jadący z włączonymi światłami mijania lub drogowymi.

1. Uczestnik ruchu i inna osoba znajdująca się na drodze są obowiązani ułatwić przejazd pojazdu uprzywilejowanego przez

drogę, niezależnie od tego, z której strony nadjeżdżają lub po jakiej drodze jadą

1. Zabrania się wyprzedzania pojazdu uprzywilejowanego

zabrania się wyprzedzania pojazdu uprzywilejowanego na terenie zabudowanym

1. Pieszy ma zawsze pierwszeństwo przed pojazdem

w strefie zamieszkania

1. Kolumna pieszych osób dorosłych może się poruszać

prawą stroną jezdni

1. Pieszy ma obowiązek zachować szczególną ostrożność

przechodząc przez jezdnię

1. Przechodzenie przez jezdnię poza przejściem dla pieszych jest dozwolone, gdy odległość od przejścia

jest większa niż 100 m

1. Pieszemu zabrania się wchodzenia na jezdnię

bezpośrednio przed jadący pojazd, w tym również na przejściach dla pieszych i spoza pojazdu lub innej przeszkody ograniczającej widoczność drogi

1. Uczestnik ruchu jest obowiązany w pierwszej kolejności stosować się do

przepisów w ruchu drogowym, znaków drogowych

1. Polecenia i sygnały uczestnikowi ruchu może zawsze wydawać

kierujący ruchem

1. Pieszemu zabrania się

- wchodzenia na jezdnię bezpośrednio przed jadący pojazd, w tym również na przejściach dla pieszych i spoza pojazdu lub innej przeszkody ograniczającej widoczność drogi,

- przechodzenia przez jezdnię w miejscu o ograniczonej widoczności drogi,

- zwalniania kroku lub zatrzymywania się bez uzasadnionej potrzeby podczas przechodzenia przez jezdnię lub torowisko,

- przebiegania przez jezdnię,

- chodzenia po torowisku,

- wchodzenia na torowisko, gdy zapory lub półzapory są opuszczone lub opuszczanie ich rozpoczęto,

- przechodzenia przez jezdnię w miejscu, w którym urządzenie zabezpieczające lub przeszkoda oddzielają

drogę dla pieszych albo chodnik od jezdni, bez względu na to, po której stronie jezdni one się znajdują.

1. Najbardziej charakterystyczną cechą dla zjawiska „nowego terroryzmu" jest

Charakterystyczne elementy dla nowego terroryzmu, to przede wszystkim struktura sieciowa organizacji terrorystycznych oraz bezterytorialność tychże organizacji. Większą, niż w klasycznym, rolę mają również media w odniesieniu do kreowania opinii publicznej. Duży wpływ na rozwój nowego terroryzmu miał upadek systemu dwubiegunowego i podejście państw zachodnich do demokracji, jako systemu, który należy wprowadzać na całym świecie,mimo iż dla wielu krajów już podstawowe założenia liberalnych demokracji są nie do zaakceptowania.

1. Współczesne strategie zwalczania terroryzmu zakładają

Żadnych ustępstw względem terrorystów, żadnych negocjacji ani układów z nimi Izolować i naciskać na kraje wspierające terroryzm, aby zmusić je do zmiany swojej polityki Doprowadzić terrorystów przed oblicze sprawiedliwości Wzmacniać możliwości przeciwdziałania terroryzmowi innych krajów w celu stworzenia globalnej współpracy

1. Umieszczone na sobie ładunki wybuchowe stosowane przez terrorystów

samobójców to tzw.

ŚRODKITRANSPORTU IED, Urządzenia Person- borne IED,

Urządzenia przenoszone przez ludzi (Person-borne PBIED) - - typ improwizowanych urządzeń wybuchowych wykorzystywanych do niszczenia pojazdów wojskowych oraz posterunków policji i wojska. Osoby przenoszące tego typu ładunki mogą być wykorzystywane do ich dostarczenia we wskazane miejsce oraz przygotowanie do użycia, lub co zdarza się często do przeprowadzenia ataku samobójczego

1. Umyślne działanie osoby lub osób, polegające na użyciu przemocy albo groźby jej użycia zmierzające do uzyskania efektu zastraszenia, w celu wymuszenia określonego zachowania się organu państwowego lub samorządowego, instytucji, organizacji, osoby fizycznej lub prawnej albo grupy osób to

terroryzm

1. Najczęstszą metodą działania stosowaną przez terrorystów jest

Najczęstszą formą terrorystycznych aktów jest porywanie samolotów, czyli tzw. terroryzm powietrzny -hijacking, oraz porywanie ludzi - kidnaping.

1. Najpoważniejszym prognozowanym zagrożeniem możliwym do zrealizowania przez terrorystów jest

Porwanie samolotów, ludzi

1. W przypadku ujawnienia w budynku niebezpiecznego przedmiotu, którym może być urządzenie wybuchowe należy

Natychmiast zabezpieczyć podejrzany budynek do czasu przybycia służb zajmujących się materiałami niebezpiecznymi

1. W przypadku znalezienia się w sytuacji strzelaniny, należy

w razie strzelaniny należy położyć się na ziemi lub schować się za jakimś przedmiotem

1. Działaniami związanymi z przeciwdziałaniem i zwalczaniem terroryzmu oraz likwidacją jego skutków zajmują się:

Organizacje militarne, wojskowe lub policyjne, mające na celu zwalczanie terroryzmu -zwane często oddziałami specjalnymi Organy powołane do zwalczania terroryzmu - Interpol, Eurolop, ONZ

1. Obsługę Rady Ministrów i Prezesa Rady Ministrów w sprawach zarządzania kryzysowego zapewnia

USTAWA z dnia 26 kwietnia 2007 r. o zarządzaniu kryzysowym

1. Przez sytuację kryzysową, zgodnie z Ustawą o zarządzaniu kryzysowym należy rozumieć

Art. 3. Ust o zarz. Kryzysowym Ilekroć w ustawie jest mowa o: 1) sytuacji kryzysowej — należy przez to rozumieć sytuację będącą następstwem zagrożenia i prowadzącą w konsekwencji do zerwania lub znacznego naruszenia więzów społecznych przy równoczesnym poważnym zakłóceniu w funkcjonowaniu instytucji publicznych, jednak w takim stopniu, że użyte środki niezbędne do zapewnienia lub przywrócenia bezpieczeństwa nie uzasadniają wprowadzenia żadnego ze stanów nadzwyczajnych, o których mowa w art. 228 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej;

1. Świadczenia osobiste i rzeczowe dla celów zorganizowanej akcji społecznej nie polegają na

DEKRET o świadczeniach w celu zwalczania klęsk żywiołowych Art. 4.

Świadczenia osobiste i rzeczowe dla celów zorganizowanej akcji społecznej polegają na:

1) udzieleniu pierwszej pomocy osobom, które uległy nieszczęśliwym wypadkom,

2) udostępnieniu pomieszczenia poszkodowanym na czas niezbędny dla udzielenia pierwszej

pomocy i schronienia,

3) przyjęciu na przechowanie i pilnowaniu mienia poszkodowanych,

4) zabezpieczeniu zagrożonego inwentarza żywego (dostarczenie paszy i pomieszczenia),

5) pełnieniu warty w celu zapobieżenia rozszerzaniu się klęski,

6) wykonywaniu określonych robót,

7) dostarczeniu narzędzi potrzebnych przy prowadzeniu akcji,

8) dostarczeniu środków przewozowych wraz z niezbędnym inwentarzem pociągowym.

1. W sytuacji szczególnych zagrożeń, gdy zwykłe środki konstytucyjne są niewystarczające, może zostać wprowadzony

Art. 228. Konstytucji 1. W sytuacjach szczególnych zagrożeń, jeżeli zwykłe środki konstytucyjne są niewystarczające, może zostać wprowadzony odpowiedni stan nadzwyczajny: stan wojenny, stan wyjątkowy lub stan klęski żywiołowej.

1. Zakres w jakim mogą zostać ograniczone wolności i prawa człowieka i obywatela w czasie stanu klęski żywiołowej określa

Konstytucja

1. Powiat wykonuje określone ustawami zadania publiczne o charakterze ponad gminnym m.in. w zakresie

Ust. O sam. Powiatowym Art.41. Powiat wykonuje określone ustawami zadania publiczne o charakterze ponad gminnym

zakresie:

1) edukacji publicznej,

2) promocji i ochrony zdrowia,

3) pomocy społecznej,

4) polityki prorodzinnej,

5) wspierania osób niepełnosprawnych,

6) transportu zbiorowego i dróg publicznych,

7) kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami,

8) kultury fizycznej i turystyki,

9) geodezji, kartografii i katastru,

10) gospodarki nieruchomościami,

11) administracji architektoniczno-budowlanej,

12) gospodarki wodnej,

13) ochrony środowiska i przyrody,

14) rolnictwa, leśnictwa i rybactwa śródlądowego,

15) porządku publicznego i bezpieczeństwa obywateli,

16) ochrony przeciwpowodziowej, w tym wyposażenia i utrzymania powiatowego magazynu przeciwpowodziowego,

przeciwpożarowej i zapobiegania innym nadzwyczajnym zagrożeniom życia i zdrowia ludzi oraz środowiska,

17) przeciwdziałania bezrobociu oraz aktywizacji lokalnego rynku pracy,

18) ochrony praw konsumenta,

19) utrzymania powiatowych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych,

20) obronności,

21) promocji powiatu,

22) współpracy z organizacjami pozarządowymi. 2. Do zadań publicznych powiatu należy również zapewnienie wykonywania określonych w ustawach zadań i kompetencji kierowników powiatowych służb, inspekcji i straży.

1. Organem właściwym w sprawach zarządzania kryzysowego na terenie województwa jest wojewoda. Do jego zadań należy między innymi

Ust. o zarz. Kryzysowym. Art. 14.

1. Organem właściwym w sprawach zarządzania kryzysowego na terenie województwa jest wojewoda.

2. Do zadań wojewody w sprawach zarządzania kryzysowego należy:

1) kierowanie działaniami związanymi z monitorowaniem, planowaniem, reagowaniem i usuwaniem skutków zagrożeń na terenie województwa;

2) realizacja zadań z zakresu planowania cywilnego, w tym:

a) wydawanie starostom zaleceń do powiatowych planów reagowania kryzysowego,

b) zatwierdzanie powiatowych planów reagowania kryzysowego,

c) przygotowywanie i przedkładanie do zatwierdzenia ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych wojewódzkiego planu reagowania kryzysowego,

d) realizacja wytycznych do wojewódzkich planów reagowania kryzysowego;

3) zarządzanie, organizowanie i prowadzenie szkoleń, ćwiczeń i treningów z zakresu reagowania na potencjalne zagrożenia;

4) wnioskowanie o użycie pododdziałów lub oddziałów Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej do wykonywania zadań, o których mowa w art. 25 ust. 3;

5) wykonywanie przedsięwzięć wynikających z dokumentów planistycznych wykonywanych w ramach planowania operacyjnego realizowanego w województwie;

6) zapobieganie, przeciwdziałanie i usuwanie skutków zdarzeń o charakterze terrorystycznym;

7) realizacja zadań z zakresu ochrony infrastruktury krytycznej, w tym przygotowywanie i przedkładanie Centrum wojewódzkiego planu ochrony infrastruktury krytycznej;

8) wykonywanie zadań z wykazu przedsięwzięć NSPK (Narodowym Systemie Pogotowia Kryzysowego).

1. Problematykę „ZARZĄDZANIA KRYZYSOWEGO" określa ustawa o:

USTAWA z dnia 26 kwietnia 2007 r. o zarządzaniu kryzysowym (Dz. U. z 2007 r. Nr 89 poz.590)

1. Plany reagowania kryzysowego tworzy się na poziomie

Ust. O zarz. Kryzysowym Art. 5.

1. Na poziomie krajowym, wojewódzkim, powiatowym i gminnym tworzy się plany reagowania kryzysowego.

1. Na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zarządzanie kryzysowe sprawuje

Ust. O zarz. Kryzysowym Art. 7.1. Rada Ministrów sprawuje zarządzanie kryzysowe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

1. W przypadkach niecierpiących zwłoki na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zarządzanie kryzysowe sprawuje

Ust. O zarz. Kryzysowym Art. 7.2. W przypadkach niecierpiących zwłoki zarządzanie kryzysowe sprawuje minister właściwy do spraw we wnętrznych, zawiadamiając niezwłocznie o swoich działaniach Prezesa Rady Ministrów.

1. Organem właściwym w sprawach zarządzania kryzysowego na trenie województwa jest

Ust. O zarz. Kryzysowym Art. 14. 1. Organem właściwym w sprawach zarządzania kryzysowego na terenie województwa jest wojewoda.

1. Na terenie gminy funkcjonują gminne zespoły

Ust. O zarz. Kryzysowym Art. 19 4. Organem pomocniczym wójta, burmistrza, prezydenta miasta w zapewnieniu wykonywania zadań zarządzania kryzysowego jest gminny zespół zarządzania kryzysowego powoływany przez wójta, burmistrza, prezydenta miasta, który określa jego skład, organizację, siedzibę oraz tryb pracy, zwany dalej „zespołem gminnym". 5. Zespół gminny wykonuje na obszarze gminy zadania przewidziane dla zespołu wojewódzkiego.

1. Wójt, burmistrz, prezydent miasta zapewnia na obszarze gminy (miasta)

Ust. O zarz. Kryzysowym Art. 19.

1. Organem właściwym w sprawach zarządzania kryzysowego na terenie gminy jest wójt, burmistrz, prezydent miasta.

2. Do zadań wójta, burmistrza, prezydenta miasta w sprawach zarządzania kryzysowego należy:

1) kierowanie działaniami związanymi z monitorowaniem, planowaniem, reagowaniem i usuwaniem skutków zagrożeń na terenie gminy;

2) realizacja zadań z zakresu planowania cywilnego, w tym:

a) realizacja zaleceń do gminnego planu reagowania kryzysowego,

b) opracowywanie i przedkładanie staroście do zatwierdzenia gminnego planu reagowania kryzysowego;

3) zarządzanie, organizowanie i prowadzenie szkoleń, ćwiczeń i treningów z zakresu reagowania na potencjalne zagrożenia;

4) wykonywanie przedsięwzięć wynikających z planu operacyjnego funkcjonowania gmin i gmin o statusie miasta;

5) przeciwdziałanie skutkom zdarzeń o charakterze terrorystycznym;

6) realizacja zadań z zakresu ochrony infrastruktury krytycznej.

1. Stopnie alarmowe z własnej inicjatywy, na wniosek właściwego ministra, kierownika urzędu centralnego lub wojewody, może wprowadzić na całym terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo jego części, w drodze zarządzenia

Prezes Rady Ministrów

1. Zapewnienie bezpieczeństwa osób uczestniczących w organizowanej imprezie masowej należy do obowiązków

Ust. o bezpieczeństwie imprez masowych Art. 1 Bezpieczeństwo imprezy masowej polega na spełnieniu przez organizatora imprezy wymogów w zakresie bezpieczeństwa osób obecnych na imprezie w czasie jej trwania, ochrony porządku publicznego, zabezpieczenia pod względem medycznym, a także stanu technicznego obiektów budowlanych wraz ze służącymi tym obiektom instalacjami i urządzeniami technicznymi, w szczególności przeciwpożarowymi i sanitarnymi.

1. W czasie trwania meczu piłki nożnej Policja podejmuje działania interwencyjne w razie

Nieprawidłowego (agresywnego) zachowania się któregoś z uczestników meczu piłki nożnej

1. Służby porządkowe organizatora zobowiązane są nie wpuszczać na imprezę masową

Ust o bezpieczeństwie imprez masowych Art. 17. 1. Służby porządkowe organizatora imprezy masowej są obowiązane:

1) nie wpuścić na imprezę masową:

a)osób, wobec których zostało wydane orzeczenie:

-zakazujące wstępu na imprezę masową, w razie ukarania za wykroczenia, o których mowa w art. 22 ust. 1

lub 2,

-zobowiązujące do powstrzymania się od przebywania w miejscach przeprowadzania imprez masowych, wydane przez sąd wobec skazanego w związku z warunkowym zawieszeniem wykonania kary pozbawienia wolności albo wobec b) osób odmawiających poddania się czynnościom określonym przez służby porządkowe

1. W warunkach katastrof naturalnych i awarii technicznych Policja realizuje zadania z zakresu

Zarządzania Kryzysowego

1. Pracownik służby porządkowej usunął z imprezy masowej osobę niszczącą ławki. Jego działanie należy ocenić jako

Prawidłowe . Podstawa prawna: Ust o bezpieczeństwie imprez masowych Art. 17 2) usunąć z miejsca przeprowadzania imprezy masowej osoby, które swoim zachowaniem zakłócają porządek publiczny lub zachowują się niezgodnie z regulaminem imprezy masowej.

1. Organem właściwym w sprawach zarządzania kryzysowego na terenie gminy (miasta) jest

Ust. O zarz. Kryzysowym Art. 19. 1. Organem właściwym w sprawach zarządzania kryzysowego na terenie gminy jest wójt, burmistrz, prezydent miasta.

1. Policjant, który pierwszy przybył na miejsce zdarzenia, gdzie ujawniono niebezpieczny przedmiot, zobowiązany jest między innymi do

Zabezpieczenia tego przedmiotu i przyległego miejsca przed ewentualnym niebezpieczeństwem lub narażeniem ze strony osób trzecich

1. Zdarzenie powodujące sytuację kryzysową to między innymi

Sytuacje kryzysowe powstają w przypadku:

-zakłócenia porządku publicznego (manifestacje, blokady dróg, przejść granicznych, urzędów itp.)

-działań terrorystycznych,

-zagrożenia bezpieczeństwa obywateli lub konstytucyjnego ustroju państwa.

-zewnętrznego zagrożenia bezpieczeństwa państwa, czyli zagrożenia wojną (szczególna sytuacja kryzysowa). Sytuacje kryzysowe mogą spowodować zagrożenia:

-zwyczajne w następstwie niekontrolowanej, codziennej działalności społeczno -gospodarczej

-nadzwyczajne w wyniku awarii, katastrofy i klęski żywiołowej Do zagrożeń zaliczyć należy:

-globalną zmianę klimatu - efekt cieplarniany

-zmniejszanie grubości stratosferycznej warstwy ozonowej,

-zmniejszanie różnorodności biologicznej ekosystemów,

-wylesienie i pustynnienie terenów,

-degradacja wód oceanicznych i morskich,

-niekontrolowany rozwój techniki wojskowej,

-niezrównoważony rozwój gospodarczy.

1. W skład Rządowego Zespołu Zarządzania Kryzysowego wchodzą m. in.

Ust. O zarz. Kryzysowym Art. 8.

1. Przy Radzie Ministrów tworzy się Rządowy Zespół Zarządzania Kryzysowego, zwany dalej „Zespołem", jako organ opiniodawczo-doradczy właściwy w sprawach inicjowania i koordynowania działań podejmowanych w zakresie zarządzania kryzysowego.

2. W skład Zespołu wchodzą:

1) Prezes Rady Ministrów — przewodniczący;

2) Minister Obrony Narodowej i minister właściwy do spraw wewnętrznych — zastępcy przewodniczącego;

3) Minister Spraw Zagranicznych;

4) Minister Koordynator Służb Specjalnych — jeżeli został powołany.

1. Stan nadzwyczajny można wprowadzić

Konstytucja Art. 228. W sytuacjach szczególnych zagrożeń, jeżeli zwykłe środki konstytucyjne są niewystarczające, może zostać wprowadzony odpowiedni stan nadzwyczajny: stan wojenny, stan wyjątkowy lub stan klęski żywiołowej.

1. Stan nadzwyczajny można wprowadzić tylko na podstawie

Konstytucja Art. 228. 2. Stan nadzwyczajny może być wprowadzony tylko na podstawie ustawy, w drodze rozporządzenia, które podlega dodatkowemu podaniu do publicznej wiadomości.

1. Czy wiadomość o wprowadzeniu stanu nadzwyczajnego podaje się do publicznej wiadomości?

Tak

1. Czy w czasie trwania klęski żywiołowej można skrócić kadencję Sejmu?

Konstytucja Art. 228 7. W czasie stanu nadzwyczajnego oraz w ciągu 90 dni po jego zakończeniu nie może być skrócona kadencja Sejmu, przeprowadzone referendum ogólnokrajowe, nie mogą być przeprowadzane wybory do Sejmu, Senatu, organów samorządu terytorialnego oraz wybory Prezydenta Rzeczypospolitej, a kadencje tych organów ulegają odpowiedniemu przedłużeniu. Wybory do organów samorządu terytorialnego są możliwe tylko tam, gdzie nie został wprowadzony stan nadzwyczajny.

1. Który z wymienionych stanów nie jest stanem nadzwyczajnym?

Art. 228. Konstytucji 1. W sytuacjach szczególnych zagrożeń, jeżeli zwykłe środki konstytucyjne są niewystarczające, może zostać wprowadzony odpowiedni stan nadzwyczajny: stan wojenny, stan wyjątkowy lub stan klęski żywiołowej.

1. Stan wyjątkowy wprowadza

Art. 230. Konstytucji 1. W razie zagrożenia konstytucyjnego ustroju państwa, bezpieczeństwa obywateli lub porządku publicznego, Prezydent Rzeczypospolitej na wniosek Rady Ministrów może wprowadzić, na czas oznaczony, nie dłuższy niż 90 dni, stan wyjątkowy na części albo na całym terytorium państwa.

1. Stan wyjątkowy wprowadza się na czas

Art. 230. Konstytucji 1. W razie zagrożenia konstytucyjnego ustroju państwa, bezpieczeństwa obywateli lub porządku publicznego, Prezydent Rzeczypospolitej na wniosek Rady Ministrów może wprowadzić, na czas oznaczony, nie dłuższy niż 90 dni, stan wyjątkowy na części albo na całym terytorium państwa.

1. Przedłużyć stan wyjątkowy można

230, K_onstyt_ucji 2. Przedłużenie stanu wyjątkowego może nastąpić tylko raz, za zgodą Sejmu i na czas nie dłuższy niż 60 dni.

1. Przedłużenie stanu wyjątkowego wymaga zgody

Art. 230. Konstytucji 2. Przedłużenie stanu wyjątkowego

może nastąpić tylko raz, za zgodą Sejmu i na czas nie dłuższy niż 60 dni.

1. Przedłużyć stan wyjątkowy można na nie dłużej niż

Art. 230. Konstytucji 2. Przedłużenie stanu

wyjątkowego może nastąpić tylko raz, za zgodą Sejmu i na czas nie dłuższy niż 60 dni.

1. Stan klęski żywiołowej może wprowadzić

Art. 232. Konstytucji W celu zapobieżenia skutkom katastrof naturalnych lub awarii technicznych noszących znamiona klęski żywiołowej oraz w celu ich usunięcia Rada Ministrów może wprowadzić na czas oznaczony, nie dłuższy niż 30 dni, stan klęski żywiołowej na części albo na całym terytorium państwa. Przedłużenie tego stanu może nastąpić za zgodą Sejmu.

1. Stan klęski żywiołowej wprowadza się na czas

Art. 232. Konstytucji W celu zapobieżenia skutkom katastrof naturalnych lub awarii technicznych noszących znamiona klęski żywiołowej oraz w celu ich usunięcia Rada Ministrów może wprowadzić na czas oznaczony, nie dłuższy niż 30 dni, stan klęski żywiołowej na części albo na całym terytorium państwa. Przedłużenie tego stanu może nastąpić za zgodą Sejmu.

1. Przedłużenie stanu klęski żywiołowej wymaga zgody

Art. 232. Konstytucji W celu zapobieżenia skutkom katastrof naturalnych lub awarii technicznych noszących znamiona klęski żywiołowej oraz w celu ich usunięcia Rada Ministrów może wprowadzić na czas oznaczony, nie dłuższy niż 30 dni, stan klęski żywiołowej na części albo na całym terytorium państwa. Przedłużenie tego stanu może nastąpić za zgodą Sejmu.

1. Przedłużenie stanu klęski żywiołowej może nastąpić

Art. 232. Konstytucji W celu zapobieżenia skutkom katastrof naturalnych lub awarii technicznych noszących znamiona klęski żywiołowej oraz w celu ich usunięcia Rada Ministrów może wprowadzić na czas oznaczony, nie dłuższy niż 30 dni, stan klęski żywiołowej na części albo na całym terytorium państwa. Przedłużenie tego stanu może nastąpić za zgodą Sejmu.

1. stanie wojny decyduje

Art. 116 Konstytucji O stanie wojny decyduje Sejm, a jeżeli Sejm nie może się zebrać o stanie wojny postanawia Prezydent RP.

1. zawarciu pokoju decyduje

Art. 116 Konstytucji O zawarciu pokoju decyduje Sejm, a jeżeli Sejm nie może się zebrać o stanie wojny postanawia Prezydent RP.

1. Jeżeli Sejm nie może zebrać się na posiedzenie, o stanie wojny postanawia

Art. 116 Konstytucji O stanie wojny decyduje Sejm, a jeżeli Sejm nie może się zebrać o stanie wojny postanawia Prezydent RP.

1. Obrona Ojczyzny jest obowiązkiem

Art. 85 Konstytucji 1. Obowiązkiem obywatela polskiego jest obrona Ojczyzny.

1. Obowiązek przestrzegania prawa Rzeczypospolitej Polskiej dotyczy

Konstytucja Art. 82. Obowiązkiem obywatela polskiego jest wierność Rzeczypospolitej Polskiej oraz troska o dobro wspólne.

Art. 83. Każdy ma obowiązek przestrzegania prawa Rzeczypospolitej Polskiej.

1. Obowiązkiem każdego obywatela polskiego jest

Konstytucja Art. 82. Obowiązkiem obywatela polskiego jest wierność Rzeczypospolitej Polskiej oraz troska o dobro wspólne.

Art. 83. Każdy ma obowiązek przestrzegania prawa Rzeczypospolitej Polskiej.

Art. 84. Każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, w tym podatków, określonych w ustawie.

Art. 85.1. Obowiązkiem obywatela polskiego jest obrona Ojczyzny.

Art. 86. Każdy jest obowiązany do dbałości o stan środowiska i ponosi odpowiedzialność za spowodowane przez siebie jego pogorszenie.