Wyobrazenia sciaga

WYOBRAŹNIA- to zdolność do tworzenia wyobrażeń a w szczególności wyobrażeń twórczych, jest też zdolnością do tworzenia hipotez, przypuszczeń, udawania i myślenia twórczego, wyobraźnia rozumiana jest też jako pole na którym pojawiają się wyobrażenia .

WYOBRAŻENIA A HALUCYNACJE-

WYOBRAŻENIA –umysłowe obrazy rzeczywistości, przypominające spostrzeżenia ale pojawiają się pod nieobecność pewnego obiektu, mogą być wydobywane z pamięci lub konstruowane z elementów w niej zawartych; posługiwanie się wyobrażeniami wpływa
w znacznym stopniu na nasze funkcjonowanie poznawcze, a w pewnych wypadkach może wpłynąć na funkcjonowanie naszego organizmu, nie są zjawiskami całkowicie subiektywnymi

HALUCYNACJE – mogą być traktowane jako specyficzny wypadek wyobrażeń, które mają źródło wyłącznie w umyśle a nie są obrazem rzeczywiście istniejących przedmiotów.
W halucynacjach występuje zatarcie różnic między możliwymi źródłami obrazu i obraz mający swe źródło wewnątrz człowieka jest traktowany jako pochodzący z zewnątrz.

REPREZENTACJE UMYSŁOWE- reprezentacja rozumiana ogólnie jako „rzecz coś oznaczającą, zajmująca miejsce czegoś, coś symbolizująca lub przedstawiająca”.

Funkcja reprezentacji poznawczych jest przedstawienie umysłowi wszelkich dostępnych bodźców dostępnym zmysłom

psychologowie uważają, ze reprezentacje powstają albo w wyniku bezpośredniego odwzorowania bodźca w umyśle lub w procesie budowania złożonej konstrukcji umysłowej, który ma polegać na zakodowaniu danych sensorycznych w specjalnym języku, w wyniku czego dane zostaną przetłumaczone na dane umysłowe

TEORIE REPREZENTACJI UMYSŁOWYCH- REALIZM :

Platon twierdził że umysłowe reprezentacje obiektów rzeczywistych są strukturami psychicznymi, zachowującymi wygląd ich realnych pierwowzorów.

Arystoteles przyjął metaforę umysłu jako zbioru pieczęci odciśniętej we wosku,

Okham uznawał , że pierwsze spostrzeżenie fizycznego kształtu jest niezbędne do utworzenia jego reprezentacji umysłowej jednak sama reprezentacja nie musi przejawiać właściwości obiektu do którego się odnosi, reprezentacja może być także przywołana jeśli obiekt zostanie tylko wyobrażony a nie spostrzeżony

KONSTRUKTYWIZM:

Ten sam obiekt może być umysłowo reprezentowany na wiele różnych sposobów,
w zależności od nastawienia, kontekstu, wcześniej nabytej wiedzy , oczekiwania, stanu motywacyjnego ,nastroju, emocji , trwałych wymiarów intelektu i osobowości.

Każdy z nas może samodzielnie i konstruktywnie tworzyć treść swoich przedstawień umysłowych i nie być tego świadomym.

TEORIA KODOWANIA wg PAIVIO I MORTONA -

Cztery podstawowe stanowiska teoretyczne dotyczące kodowania:

1.Pierwsze zakłada, że „głębokie" kodowanie ma charak­ter lingwistyczny. przykładem jest koncepcja determinizmu językowego Whorfa, zakładająca, że w procesie percepcji pośredniczy język; w zależności od wykorzystywanego języka potrafimy wyróżniać odmienne atrybuty, lub nawet kategorie obiektów.

2.drugie stanowisko: główną rolę w kodowaniu odgrywają procesy percepcyjne, niewerbalne. Stanowisko to można okre­ślić mianem determinizmu percepcyjnego. Zakłada ono, że atrybuty percepcyjne są podstawą kodowania, kategoryzacji i pa­mięci.

3.Trzecie stanowisko to teoria podwój­nego kodowania. W teorii tej wyróżnia się dwa podstawowe systemy: werbalny i niewer­balny. Kryterium rozróżnie­nia jest natura jednostek reprezentujących świat zewnętrzny, sposób, w jaki jednostki te są organizowane w struktury wyższego rzędu, oraz sposób, w jaki te struktury mogą być reorganizowane albo transfor­mowane.

TEORIA KODOWANIA- Morton wprowadził pojęcia logogenu- struktura odpowiedzialna za generowanie reprezen­tacji werbalnych. Paivio wyróżnił drugi typ struktur odpowiedzialnych za genero­wanie reprezentacji obrazowych - są to imageny. Reprezentacje generowane przez imageny noszą nazwę image; tym image może być zarówno spostrzeżenie, jak też wyobrażenie. Słowa generowane przez logogeny w drugim systemie są w sposób arbitralny powiązane
z informacją percepcyjną. A) Wymiar pionowy(autorka Rosh) jest pochodną faktu, iż każda kategoria zawiera w sobie kategorie podrzędne, a zarazem wchodzi w zakres kategorii nadrzędnych. Jest to „drabinka" kategorii o coraz to wyższym poziomie ogólności. Niektóre szczeble tej drabiny są uprzywilejowane w zakresie funkcjonowania poznawczego. Są to tak zwane obiekty poziomu pod­stawowego. Zajmują one zazwyczaj jedną z pośrednich pozycji w hierarchii. Wszelkie operacje umysłowe prowadzi się na tych obiektach poziomu podstawowego, a ich rezultaty odnoszone są do obiektów znaj­dujących się na poziomie ogólniejszym, lub też na poziomie bardziej szczegółowym. B) Z tego wynika, że imageny „pracują" na obiektach poziomu podstawowego. C) Istnienie „imagenów bez nazwy"- struktury odpowiedzialne za generowanie wyobrażeń, którym nie odpowiada żaden rzeczywisty obiekt, czyli od­powiedzialne za generowanie wyobrażeń twórczych. d) Dzięki istnieniu tego ro­dzaju logogenów mogą być generowane pojęcia, które nie muszą mieć odpowied­ników percepcyjnych. Jest to możliwe dzięki temu, że system werbalny jest bardziej arbitralny aniżeli system obra­zowy.

E)- czwartą grupę koncepcji sta­nowią te, które postulują istnienie trze­ciego rodzaju kodu, odrębnego od kodu obrazowego i kodu werbalnego. w kodzie tym reprezentowane jest znaczenie rozumiane jako zbiór reakcji cząstkowych. Poziom reprezentacji ope­ruje językiem wspólnym dla obu rodzajów kodów. Dzięki temu możliwy jest przekład z jednego rodzaju kodu na drugi. ten wspólny kod cechuje się dwiema podstawowymi właściwościami - jest on amodalny i ma charakter abstrak­cyjny.

Znaczenie referencjalne - utożsamiano je z przyporząd­kowywaniem określonych słów obrazom, a potem domyślnie obrazów rzeczywistym obiektom i relacjom między nimi. Tego rodzaju analiza znaczenia ma charakter wstępny

Drugi rodzaj znaczenia - znaczenie intensjonalne. Spro­wadza się ono do odtworzenia tego znaczenia za pomocą innych słów, lub też znaczeń zarejestrowa­nych w umyśle podmiotu poznającego

Inna koncepcja, postulującą trzy rodzaje kodu:

-odnosiła się do psychicznej reprezentacji emocji i do reprezentacji obiektów świata zewnętrznego.

--W kodzie obrazowym zapisywane są informacje na temat bodźców wywołują­cych emocje, a także na temat bodźców, które mogły towarzyszyć powstaniu emo­cji. Rejestrowane są także dane na temat pobudzenia wewnętrznego (przyspieszone bicie serca, zasychanie
w gardle ipt).

--Kod werbalny zawiera nazwę emocji. Pełni on funkcje oznaczające i pozwala od­różnić jedną emocję od innej. na poziomie kodu werbalnego nie jest reprezentowane znaczenie.

Znaczenie rejestrowane jest na poziomie kodu semantycznego czy abstrakcyjnego. Dopiero wtedy człowiek potrafi powie­dzieć, co i dlaczego wywołało pewien stan emocjonalny, jak powstała emocja wpłynie na inne procesy psychiczne, a także jaki może znaleźć wyraz
w zachowaniu.

Koncepcja psychicznej reprezentacji emocji pozwala wyjaśnić, w jaki sposób po­wstają reprezentacje własnych procesów psychicznych

Reprezentacja jest wynikiem integrowania informacji zarejestrowanych w trzech rodzajach kodu. Informacje mogą przechodzić z jednego rodzaju kodu do drugiego. Są to pro­ste przejścia między kodem obrazo­wym i werbalnym-werbalizacja (jest warunkiem wstępnym komunikowania się z innymi ludźmi za pomocą słów) przejście między kodem werbalnym
i obrazowym to wizualizacja. Pozwala ona wygenerować obraz ze wskaźników słownych. Pełne tworzenie wyobrażeń wymaga jednak do­datkowo wykorzystania kodów abstrak­cyjnych, które pozwalają zinterpretować ich znaczenie.

WPŁYW WYOBRAŻEŃ NA PAMIĘĆ- Wyobrażenia polepszają pa­mięć dzięki mechanizmowi podwójnego kodowania.
Te informacje, które przecho­wywane są w dwóch niezależnych kodach, będą lepiej pamiętane, ponieważ oba sposoby przechowania mogą się nawzajem uzupełniać.

Wyobrażenia są wykorzystywane jako środek mnemotechniczny.

Trzy mnemotechniki, które wy­korzystują wyobrażenia. Są to: metoda miejsc, wyobrażenia interakcyjne i metoda „ słów- wieszaków".

Metoda miejsc:

-dużą rolę odgrywa gdy musimy zapamię­tać duży zbiór informacji, które muszą występować w określonej kolejności.

-W pierwszym etapie tej metody poszukujemy uporząd­kowanego zbioru informacji, które są już zarejestrowane w naszej pamięci. Te informacje będą następnie wykorzystywane jako „ruszto­wanie". Np. pewne charaktery­styczne domy, jakie mijamy po drodze do pracy czy na zajęcia.

Wyobrażenia interakcyjne:

-mają na celu znalezienie związków między elementami, które są ze sobą niepowiązane.

-Ludzie podczas uczenia się grupują materiał w ka­tegorie w sposób spontaniczny. Podstawą grupo­wania jest przynależność do jednej kate­gorii pojęciowej. Możliwości grupowania są więc ograniczone. W -metoda ta przyspiesza zapamiętywanie i zwiększa trwałość przechowania

Metoda „słów-wieszaków"

-opiera się na zastosowaniu już znanego tekstu, który traktowany jest jako pomoc przy tworzeniu skojarzeń z listą informacji do zapamiętania.

- wykorzystuje do two­rzenia tych wyobrażeń coś, co jednostka już zapamiętała kiedyś
w uporządkowanej postaci.

-Tekst pomocniczy powinien być dobrze znany lub łatwy do opanowania i powinien mieć oznaczenia określające kolejne pozycje na liście, jeśli chcemy uczyć się elementów
w określonej kolejności.

-Lepiej jest wykorzystywać wyliczanki odno­szące się do wyobrażalnych elementów niż wyliczanki abstrakcyjne.

WPŁYW WYOBRAŻEŃ NA PROCES ROZWIĄZYWANIA PROBLEMÓW- wyobrażenia wywierają wpływ na rozwiązywanie problemów ma­tematycznych. Dają one jed­noczesny dostęp do wielu niezależnych informacji.

-Jako nośniki informacji wy­korzystywane są rysunki.

Wyobrażenia odgrywają dużą rolę w procesie twórczym.

Wg. Sheparda rola wyobra­żeń w twórczości może być analizowana w dwóch planach.

--Pierwszy obejmuje wy­obrażenia pojawiające się w procesie roz­wiązywania problemów. Wyobrażenia te są narzędziami wykorzystywanymi przez twórcę do rozwiązania jakiegoś problemu.

-drugi plan dotyczy wyobrażeń poprzedzających pojawienie się twórczych rozwiązań; wyobrażenia są czynnikiem uruchamiającym przetwarzanie informa­cji, które w efekcie prowadzi do uzyskania nowego rezultatu.

Podsumowanie:

-wyobrażenia pomagają w rozwiązywaniu problemów pewnego typu

-ułatwiają posługiwanie się strategiami o charakterze globalnym

-są przydatne kiedy trzeba równocześnie analizować dużą pulę da­nych.

mogą one też prze­szkadzać, czy nawet prymitywizować pro­cedury poznawcze. W wy­padku twórczości wyobrażenia mogą od­działywać na procedury poznawcze bezpo­średnio, oraz pośrednio, poprzez procesy emocjonalne.

WYOBRAŻENIA A PROCESY EMOCJONALNE- szczególny związek z wyobrażeniami przejawiają emocje wtórne. pojawiają się w wyniku specyficznej interpretacji znaczeniowej struktury sytuacji. Jednostka przypisuje sy­tuacji pewne znaczenie, które może być związane z realizowanymi przez nią ce­lami, albo też określa przydatność danej sytuacji jako narzędzia osiągnięcia jakiegoś celu. Sytuacja,
w jakiej znajduje się jednostka, może być spostrzegana jako źródło satysfakcji albo jako źródło zagrożeń, albo też jako na­rzędzie umożliwiające osiąganie pewnych gratyfikacji lub unikanie zagrożeń.  

Wg Damisio w wypadku emocji wtórnych najpierw następuje pobudzenie odpowiednich okolic kory mózgowej (tu jest przeanalizowane znaczenie danego bodźca i zaktywizowane ślady pamięciowe doświadczeń emocjonalnych z przeszłości). Pobudzenie przekazywane do ciała migdałowatego, które prowadzi następnie do pobudzenia narzą­dów wewnętrznych oraz do aktywizacji specyficznych emocjonalnych programów behawioralnych.

Wyobrażenia związane z indywidu­alnym doświadczeniem życiowym danej jednostki, nasycone treściami emocjonal­nymi, wpływają na funkcjonowanie po­znawcze.

Treść wyobrażeń określamy mianem marzeń na jawie gdzie występują ciągi zdarzeń, angażujących jednostkę, która jest ich głównym bohaterem; występują w nich inni ludzie oraz przedmioty nieożywione (które jednostka unika lub chce je osiągnąć)

Wg terminologii Trzebińskiego, mo­żemy stwierdzić, że marzenia mają charak­ter narracji albo autonarracji.

Deficyt marzeń na jawie jest jedną ze składowych aleksytymii - syn­dromu związanego
z brakiem lub utrudnie­niami dostępu do własnych procesów emo­cjonalnych. Aleksytymicy marzenia na jawie traktują jako stratę czasu czy jako rzecz niewartą zachodu. Występują
u nich ponadto zabu­rzenia wglądu we własne procesy emo­cjonalne, zaburzenia
w werbalizacji emo­cji, niska pobudliwość emocjonalna i my­ślenie konkretne.

Marzenia i fanta­zjowanie mają bardzo duże znaczenie dla naszego życia emocjonalnego
i dla naszego zdrowia. Jednostka może przypisywać sobie omnipotencję, może też pomniejszać znaczenie stojących przed nią przeszkód i zagrożeń. Takie działanie wyobraźni pozwala skonstruować model lub obraz upragnionego stanu rze­czy oraz zaplanować kroki, jakie trzeba podjąć, aby ów stan osiągnąć. Tworze­nie modelu czy upragnionego stanu rze­czy wymaga posługiwania się abstrak­cją, warunkiem stosowania abstrakcji jest stan emocjonalny o znaku dodatnim.

Obuchowskiego teoria Kod-Emocje wiąże poziom myślenia ze znakiem procesu emo­cjonalnego.

Emocje o znaku nega­tywnym:

- jednostka posługuje się kodami monokonkretnymi lub polikonkretnymi. W takim wypadku wyobrażenie może stanowić prostą transformację obrazu rzeczywiście istniejącego obiektu. Trans­formacja ta polega na zmianie pew­nych cech - kształtu, barwy czy wielkości przedmiotu.

emocje pozytywne:

-wykorzystanie kodu abstrakcyjnego. Zmiana dotyczyć może fizycz­nych właściwości obiektu i jego funkcji, budowy czy struktury.

Wg Lubard i Getz. emocje odgrywają dużą rolę w tworzeniu metafor gdzie Podstawą tworzenia jej jest dostrzeżenie podobieństwa między „dziedziną źródłową"
a rozwiązywanym przez jednostkę problemem. dziedzina źródłowa:

-pole wy­obraźni lub też informacje zmagazynowane w pamięci.

-szczególne miejsce zajmują tu zindywidualizowane stany, odnoszące się do złożonych
i subtelnych uczuć przeżywanych przez jednostkę.

-Dzięki nim u jednostki może się pojawić zjawisko rezonansu (uru­chomienia pojęć lub zindywidualizowanych wyobrażeń czy emocji, które są odległe od dziedziny źródłowej).

w pro­cesie twórczym pojęcia lub wyobrażenia mają dużą rolę. Posiadają one otoczkę emo­cjonalną, stanowiącą ich inherentną część. Otoczka emocjonalna nadaje pewien ko­loryt pojęciu i czyni je bardziej dynamicznym.

Oatley i Johnson-Laird: system pamięciowy zawiera dwa podsystemy: podsystem se­mantyczny oraz podsystem doznaniowy. Dzięki istnieniu otoczki emocjonalnej. możliwe jest pojawienie się rezonansu afektywnego, który aktywizuje inne po­jęcia lub wyobrażenia o zbliżonych wła­ściwościach afektywnych. Rezonans uruchamia pojęcia lub wy­obrażenia, które mają identyczny znak i inne właściwości emocjonalne, a mogą należeć do zupełnie innej dziedziny tre­ściowej.

To, jakie skojarzenia czy idee zostaną uruchomione, zależy od trzech następujących czynników:

Siły rezonansowej pierwszej idei Idee czy wy­obrażenia silnie nasycone afektywnie powodują silniejszy rezonans.

Odległości pierwszej idei od jakiejś innej, która zaczyna rezonować pod wpływem pierwszej. Im ta odległość jest większa, tym dłuższą drogę musi przebyć pobudzenie i tym jest ono słabsze, kiedy już dotrze do następnej idei.

3. Progu pobudzenia w dziedzinie doce­lowej. Jednostka musi „wyczuć" rezonującą ideę lub wyobrażenie. Próg ten w niektórych sytuacjach jest bardzo wysoki dlatego też powstałe skojarzenia mogą być niedostępne dla świadomości. W in­nych sytuacjach, kiedy jednostka jest lekko pobudzona lub przeżywa emocje pozytywne, próg jest niski i skojarze­nia stają się łatwo dostępne.

RODZAJE REPREZENTACJI UMYSŁOWYCH- Najważniejsze rodzaje to słowa( elementy języka), obrazy umysłowe, idee( abstrakcje)

OBRAZY UMYSŁOWE – rodzaje reprezentacji umysłowej najbardziej zbliżone do rzeczywistej formy przedstawianych obiektów, bardzo odległe od abstrakcyjnych pojęć

POJĘCIE ABSTRAKCYJNE – może być pełne, ścisłe i bogate w treści ale nie przypominające reprezentowanego obiektu

-Reprezentacje umysłowe różnią się także trwałością

-Na przykład w toku rozwiązywania problemu tworzą się struktury przetwórcze, czy struktury próbne, którymi mogą być obrazy umysłowe czy utworzone na próbę pojęcia,

-Mają za zadanie ułatwić twórcze rozwiązanie problemu, dzięki przybliżeniu do idealnego, na razie nie osiągniętego stanu docelowego

-Te nietrwałe reprezentacje mogą zostać zastąpione w procesie przybliżania , innymi bardziej adekwatnymi reprezentacjami, które jeszcze bardziej przybliżą nas do problemu

REPREZENTACJE OBRAZOWE- Przedstawiciele stanowiska obrazowego: Shepard oraz Kosslyn.

Stanowiska obrazowego wyobrażenia są reprezentacjami analogowymi i holistycz­nymi, oddającymi ciągłą naturę rzeczywi­stości. Przypominają obrazy rzeczywistych przedmiotów. Wg. Kosslyna mają one charakter ąuasi-obrazowy, przedstawiają informacje w pew­nym medium przestrzennym. Wyobrażane obiekty mają pewną wielkość i położenie w prze­strzeni oraz przyjmują pewną pozycję.

W systemie poznaw­czym występują dwa rodzaje reprezentacji: reprezentacje głębokie oraz reprezentacje płytkie.

Reprezentacje głębokie:

-przecho­wywane są w pamięci trwałej w postaci opisów strukturalnych, złożonych z twier­dzeń.

-Zbiór twierdzeń składających się na reprezentację głęboką tego wzoru nie jest dostępny świadomości. ----Może on przyjmować różne postaci.

-Zapis w pamięci trwałej musi być zapi­sem ekonomicznym.

-Cechy zapisywane są na „modłę Gibsonowską" - obejmują stałe związki między właściwościami

-reprezentacja głę­boka jest podstawą konstruowania ąuasi--obrazu. Proces ten zachodzi
w buforze wzrokowym. Taki skonstruowany obraz staje się dostępny świadomości i może

Być spostrzegany „okiem duszy". Wyobrażenie jest odczyta­niem informacji zawartych
w reprezentacji głębokiej.

W zakresie wyobrażeń słuchowych z pamięci trwałej pobierane są informacje, które następnie lokowane są w buforze słuchowym. Bufor wzrokowy przypomina bu­for wzrokowo-przestrzenny, natomiast w wypadku wyobrażeń słuchowych uru­chamiamy pętlę fonologiczną. Potrafimy wyobra­żać sobie glosy innych ludzi czy zasłyszane niegdyś melodie. U ludzi wyobrażenia wzrokowe do­minują nad wyobrażeniami pochodzącymi z innych modalności.

REPREZENTACJE WERBALNE- korzystamy z niej gdy trzeba zweryfikować prawdziwość wyrażonego słowami twierdzenia
o relacjach a także gdy dysponujemy wysokim poziomem kompetencji językowej.

-Potwierdzają to badania CLARCK’A, który poprosił badanych o wyciągnięcie wniosków
z prostych przesłanek, miały one porównać kilka fikcyjnych osób pod względem jakiejś cechy

- np. „ Jan jest wyższy od Piotra, Andrzej jest niższy od Piotra”

Okazało się że udzielenie odpowiedzi na pytanie kto jest najwyższy?, zajęło różną ilość czasu w zależności od poznawczej i językowej złożoności zdania

-Stosunkowo szybko odpowiadano na pytanie które było językowo zgodne z przesłankami – gdy użyte było słowo wyższy

-Gdyby reprezentacje towarzyszące rozwiązywaniu sylogizmów były dostępne w postaci obrazów umysłowych, różnice tego rodzaju nie powinny wystąpić

TEORIA PODWÓJNEGO KODOWANIA wg PAIVIO - człowiek reprezentuje rzeczywistość w dwóch systemach : niewerbalnym(sensorycznym)
i werbalnym(językowym), oba cechują się swoista struktura wewnętrzną i sposobem przetwarzania danych

Sądy zawsze mają charakter amodalny ( niezależny od zaangażowanego kanału sensorycznego recepcji bodźców)

System niewerbalny składa się z pięciu podsystemów (obrazy umysłowe, dźwięk, odczucia dotykowe, smakowe, węchowe) , w których są kodowane dane zmysłowe. Każdy system charakteryzuje się innym językiem kodowania i odpowiada za inna modalność reprezentowanych obiektów, dzięki temu możliwe jest utworzenie odrębnego obrazu sensorycznego dla każdego reprezentowanego obiektu

Obrazy umysłowe odgrywają rolę dominującą w niewerbalnej reprezentacji poznawczej

IMAGENY- wszelkie niewerbalne reprezentacje umysłowe, przetwarzane są szybko
i równolegle gdyż reprezentują struktury holistyczne(całe obiekty, ich całościowe fragmenty, bądź grupy obiektów w formie statycznej), zachowują niektóre fizyczne właściwości obiektu ( wielkość czy relacje przestrzenne). W ich tworzeniu uczestniczy przede wszystkim wzrok

SYSTEM WERBALNY – umożliwia kodowanie informacji w postaci symboli językowych, zazwyczaj jest to język naturalny. W jego skład wchodzą trzy podsystemy do kodowania info werbalnych,

LOGOGENY- wszystkie reprezentacje werbalne niezależnie od zaangażowanego kanału sensorycznego , ich właściwością jest symboliczny charakter związany z konwencją wiązania rzeczy lub innych oznaczonych obiektów ze znakami. Ich przetwarzanie dokonuje się w wolnym tempie i szeregowo

SŁOWO I OBRAZ- WZAJEMNE RELACJE- Dwa systemy kodowania – werbalny i niewerbalny są względnie niezależne( w tym samym czasie możemy przetwarzać info słowne i obrazowe)

Procesy referencyjne- wzbudzenie dowolnej reprezentacji umysłowej powoduje aktywizacje reprezentacji referencyjnej, proces ten zachodzi mimo niekompletności powiązań pomiędzy systemami

PROCESY REPREZENTACYJNE- ich rola polega na przyporządkowaniu poszczególnych elementów spostrzeganego obiektu do jednego z pięciu podsystemów niewerbalnych lub jednego z trzech podsystemów werbalnych

PROCESY ASOCJACYJNE – występują w systemie werbalnym i niewerbalnym, ich rola to łączenie poszczególnych reprezentacji w skojarzone ze sobą grupy ; porządek w jakim działają procesy asocjacyjne zależy od systemu

*W zależności od rodzaju stymulacji system werbalny koduje : wszystko, ale obrazy
z mniejszym prawdopodobieństwem niż system niewerbalny , który koduje tylko obrazy
a słowa rzadko nawet jeśli są bardzo konkretne

EFEKT PRZEWAGI OBRAZU NAD SŁOWEM – kodowanie obrazu bardziej sprzyja efektywności zapamiętywania.

Podsumowanie: umysł reprezentuje rzeczywistość co najmniej na dwa sposoby: obrazowy
i werbalny; wymaga to zaangażowania odrębnych systemów reprezentacji, które działają niezależnie choć współpracują ze sobą

ROTACJE UMYSŁOWE- Czas rotacji umysłowej zależy wprost proporcjonalnie od wielkości kąta rota­
cji. Zależność ta obowiązuje w zakre­sie od 0° do 180°. Najdłuższe czasy
występują przy kącie 180° Natomiast przy kącie rotacji 330° jednostka może obracać obraz w drugą stronę, tak że rzeczywisty kąt obrotu wynosi 30°. Czas ratowania zmienia się
w sposób ciągły.

Zależność wprost proporcjonalna mię­dzy kątem a czasem rotacji stopniowo zanika.

Czas rotacji nie zależy od stopnia zło­żoności figury płaskiej ani też od tego, czy rotacja była wykonywana na płaszczyźnie kartki, czy też w trzecim wymiarze

Rotacje umysłowe występują nie tylko u ludzi ale także u pawianów


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
materiały politologia semestry I-IV, ŚCIĄGA+Wstęp+le bon psychologia tłumu, Idee, rozumowania i wyob
1 sciaga ppt
Abstrakcyjne wyobrażenie elementów systemu komputerowego
metro sciaga id 296943 Nieznany
ŚCIĄGA HYDROLOGIA
AM2(sciaga) kolos1 id 58845 Nieznany
Narodziny nowożytnego świata ściąga
finanse sciaga
Jak ściągać na maturze
Ściaga Jackowski
Praca mag Promocja a kształtowanie wyobraźni ekonomicznej (2)
Aparatura sciaga mini
OKB SCIAGA id 334551 Nieznany
Przedstaw dylematy moralne władcy i władzy w literaturze wybranych epok Sciaga pl
fizyczna sciąga(1)
Finanse mala sciaga
Podział węży tłocznych ze względu na średnicę ściąga
OLIMPIADA BHP ŚCIĄGAWKA

więcej podobnych podstron