Element sygnalizujący pojawienie się składni	Nazwa składni	Przykład
czas. znaczący: widzę (video), myślę (cogito), mówię (dico), czytam (lego) etc. użyty: w str. czynnej w str. biernej	ACI NCI	Marcum stare video. Widzę, że Marek stoi. Marcus stare videntur. Wydaje się, że Marek stoi.
czas. znaczący: uważam (puto, habeo), nazywam (nomino), czynię (facio) użyty: w str. czynnej w str. biernej	acc. duplex nom. duplex	Marcum amicum habeo. Uważam Marka za przyjaciela. Marcus amicus putatus. Marek jest uważany za przyjaciela.
dowolna forma słowa sum, esse, fui	dativus possesivus	Marco liber est. Marek ma książkę. [Markowi książka jest.]
	coniugatio periphrastica passiva	Marco liber legendus est. Marek powinien czytać książkę.
	coniugatio periphrastica activa	Marcus librum lecturus est. Marek ma zamiar czytać książkę.
	comparativus – st. wyższy przym. N. -ior, -ius G. -ioris st. najw.: -issimus, -a, -um -errimus, -a, -um	ablativus comparationis
		genetivus partitivus (dop. cząst.)
superlativus	gen. partitivus	Omnium fortissimi sunt Belgae. Belgowie są najdzielniejsi z wszystkich.
zaimek	gen. partitivus	Quis vestrum librum legit? Kto z was przeczytał książkę?
liczebnik	gen. partitivus	Primus regum Romanorum Romulus fuit. Pierwszym z królów rzymskich był Romulus.
imiesłów	part. praes. act.	ablativus absolutus
	part. perf. pass.
	part. fut. pass.	CPA
	part. fut. act.	CPA

SKŁADNIA NAZW MIAST
odp. na pyt.
dokąd?
skąd?
gdzie?

domi – w domu domus, -us

ruri – na wsi rus, ruris

CONIUNCTIVUS
tem. praes.
con. praes. act./pass. kon. I tem. praes. + e +KOA/P (!) (uwaga! czas. I koniugacji tracą samogłoskę tematyczną „a”) kon. II, III, IV tem. praes. + a + KOA/P
con. impf. act./pass. kon. I, II, III, IV ind. praes. act. + KOA/P