6 ujęć kerygmy K. Tilmana:
Nie formuła ale święta rzeczywistość
Nie zbiór faktów a żywy organizm, którego ośrodkiem jest Chrystus
Organizm obecny, wydarzenie zapoczątkowane, życie i śmierć Jezusa
Warte poznania, od niego zależy nasze zbawienie
Poglądowe wydarzenia do przepowiadania; metoda katechezy musi odpowiadać metodzie Bożej
Katechizowanie przypomina nauczanie ale w istocie jest od niego większe.
Idee przewodnie kerygmy:
Teocentryzm – Bóg w centrum wszelkiego wychowania; chroni przed antropocentryzmem. Przezwyciężenie katechezy antropocentrycznej, która nie akcentuje zbawczego działania Boga w człowieku. Sam nie może człowiek swojej wiary wypracować, udoskonalić jej. Zbawienie jest to tajemniczy proces między Bogiem a człowiekiem. Inicjatywa wychodzi od Boga.
Chrystocentryzm – konsekwencja przyjęcia teocentryzmu. Głoszenie planu miłości. Jezus Chrystus jest centralnym elementem nauczania katechetycznego (DCG 40; KKK 668). Teocentryzm w formie trynitarnej.
Idea dzieciństwa Bożego – gdy prawdy przyjmujemy w sposób bardzo logiczny nie dojdziemy do poznania Boga. Prawda ta wynika z uczestnictwa w życiu Bożym; z więzi otrzymanej na chrzcie. Idea ta jest godna uwagi pedagogiki.
Liturgia Kościoła:
W I wieku – głównym miejscem katechezy – liturgia. Poznawanie boga i odpowiednich postaw. Przygotowanie do chrztu i eucharystii – katecheza sakramentalna;
Po 313 roku – wspólnota dojrzewających chrześcijan – katechumenat. Gromadzeniu się na łamaniu chleba i agapach (ucztach miłości); katecheza katechumenatu
Średniowiecze – rozmaite nabożeństwa; nowe praktyki pobożnościowe; pogłębiający się podział na sprawujących liturgię i pasywny lud; w obrzędach liturgicznych – antropocentryzm; sakramenty – pomoc w zbawieniu.