Krzysztof Kamil Baczyński

Urodził się 22 stycznia 1921 w Warszawie, a zmarł 4 sierpnia 1944 również w Warszawie. Był wybitnym poetą czasu wojny, podchorążym, żołnierzem Armii Krajowej, jednym z przedstawicieli pokolenia Kolumbów. Zginął w czasie powstania warszawskiego jako żołnierz batalionu „Parasol” Armii Krajowej.
Z Baczyńskim łączy się wiele warszawskich miejsc. Urodził się w kamienicy przy ulicy Bagateli 10, ochrzczony został w kościele na placu Zbawiciela, uczęszczał do Gimnazjum im. Stefana Batorego. W 1942 roku rozpoczął studia na tajnym Uniwersytecie Warszawskim. Studiował polonistykę. Starając się utrzymać, imał się różnych prac: był szklarzem, przyjmował zlecenia telefoniczne, pomagał węglarzowi. Poległ na Placu Blanka 4 sierpnia 1944 w godzinach popołudniowych. Został śmiertelnie raniony przez strzelca wyborowego ulokowanego prawdopodobnie
w gmachu Teatru Wielkiego. Pośmiertnie odznaczony został Medalem za Warszawę i Krzyżem Armii Krajowej. Pochowany na Powązkach.

Baczyński wydał cztery tomy wierszy: 

- Zamknięty echem

- Dwie miłości,

- Wiersze wybrane

- Arkusz poetycki Nr 1

- składkę: Śpiew z pożogi.

Publikował również w prasie konspiracyjnej, a jego wiersze znalazły się
w antologiach poezji:

- Pieśni niepodległej

- Słowie prawdziwym.