PEDAGOGIKA – DIAGNOSTYKA
Wychowanie – celowy proces\ działanie podejmowane w kierunku wychowanka; pomoc w rozwoju; uwrażliwianie na wartości, prawdę, piękno, sprawiedliwość, uczciwość etc.
Rezultatem wychowania jest samo wychowanie.
Kompetencje to umiejętności, a te są następstwem czegoś.
wychowanie, tresura, ujarzmianie, hodowla – różnica: świadomość oddziałuje na świadomość
Dziecko jest świadome i świadomie oddziałuje na osobę świadomą.
Człowiek jest istotą relacyjną, dlatego wychowanie to proces wektorowy. Życzliwość jest słowem – kluczem w procesie wychowania. Dziecko chce być wychowywane przez osobę życzliwą, mówimy wówczas o tzw. apriorycznej życzliwości.
Ważne jest więc życzliwość nauczyciela oraz umiejętność odkrywania w dzieciach dobra - to jest główna zaleta nauczyciela.
Dziedziny wychowania:
Wychowanie wkracza w sfery rzeczywistości, czyli dziedziny: moralne, estetyczne, patriotyczne, prorodzinne (z seksualnym). Religijne, zdrowotne, fizyczne.
Są one integralną częścią wychowania.
WYCHOWANIE MORALNE - ma szczególne znaczenie; używa się zamiennie jako wychowanie do wartości estetyczne; pozostaje w związku z wychowaniem moralnym; celem jest zapoznanie z normami określającymi ludzkie postępowanie (wprowadzenie dziecka w świat wartości).
Norma – oznacza to, co być powinno;
twórcą norm jest Bóg,
są zawarte w przyrodzie i poprzez obserwacje odkrywamy je (Łobocki się tym zajmuje),
twórcą norm jest człowiek, tworzy normy techniczne a nie moralne.
Elementem wychowawczym jest umiejętność przyznania się do błędu. Nauczyciel przyznający się do pomyłki świadczy dobro.
Rozwijanie umiejętności tego co złe z moralnego punktu widzenia; uczy postawy i moralnego zachowania.
Potrzeba wychowania moralnego jest zdeterminowana wielością kultur, różnością społeczeństwa.
Inplicite – między wierszami
Eksplecite - wprost
Metody wychowania moralnego:
dawanie przykładu,
perswazja,
analiza autobiografii ludzi wybitnych,
prowokacja sytuacyjna,
klasyfikowanie wartości (rozumowanie moralne) – rozpoznawanie własnych uczuć zgodnie z własnymi wartościami.
WYCHOWANIE ESTETYCZNE – Irena Wojnar – kształcenie do sztuki, wrażliwości i kultury; rozwijanie wrażliwości na piękno , kulturę, ludzkie dokonania.
Odnosi się do kształcenia pełnej, integralnej osobowości człowieka; to oddziaływanie (dzięki integralności) na sferę moralną.
Wymagania stawiane wychowaniu estetycznemu:
kształcenie postawy otwartego umysłu,
uwrażliwianie,
wzbogacanie wiedzy o dorobku kulturalnym,
uprzystępnianie dzieł sztuki.
WYCHOWANIE SEKSUALNE – ogół oddziaływań i wpływów kształtujących postawy szacunku wobec płci przeciwnej.
WYCHOWANIE PATRIOTYCZNE – wdrażanie lub przyczynianie do wychowania obywatelskiego.
WYCHOWANIE UMYSŁOWE, RELIGIJNE, ZDROWOTNE – kształtowanie szacunku dla siebie i drugiego człowieka.
Postawa:
czynnik behawioralny (działanie)
czynnik intelektualny
czynnik emocjonalny.
Metody:
indywidualne/ grupowe,
pośrednie/ bezpośrednie,
modelowania (wg przykładu)
zadaniowa,
perswazyjna,
nagradzania.