Funkcje edukacji dorosłych

FUNKCJA WŁAŚCIWA

• polegająca na stałym aktualizowaniu i uzupełnianiu wiedzy i umiejętności ludzi dorosłych z dziedziny polityki, gospodarki, ideologii, różnych dziedzin nauki, sztuki, w zakresie nie objętym programem szkolnym, a koniecznym do właściwego spełniania obowiązków zawodowych i społecznych.

FUNKCJA KOMPENSACYJNA

• polegająca na niezbędnym uzupełnieniu dotychczasowego wykształcenia w zakresie rozszerzonych potrzeb przygotowania jednostki do wejścia w życie zawodowe, społeczne, kulturalne i polityczne.

FUNKCJA ZASTĘPCZA

• polegająca na przekazaniu ludziom dorosłym tych umiejętności i ukształtowaniu u nich tych umiejętności czy tych dyspozycji i sił umysłowych cech charakteru, które z jakichkolwiek przyczyn nie zdołali zdobyć w czasie normalnego nauczania szkolnego, określonego przez ustawowy obowiązek szkolny.

FUNKCJA KONSTRUKTYWNA

• wyrażająca się w przekształcaniu na lepsze, w podnoszeniu na wyższy poziom organizacyjny i cywilizacyjny życia jednostek i grup.

FUNKCJA POLITYCZNA

• polegająca na podnoszeniu przez edukację świadomości politycznej i ideologicznej członków określonych grup - stosownie do wymagań chwili.

FUNKCJA ELIMINACYJNA

• polegająca na usuwaniu ze świadomości i zachowaniu ludzi: wyobrażeń, poglądów idei, upodobań, postaw i zwyczajów już niepotrzebnych, „starych”, stanowiących barierę racjonalnego życia i pracy.

FUNKCJA PROFILAKTYCZNA

• polegająca na zabezpieczeniu przed utratą pracy jak również stagnacją umysłową i moralną człowieka, przeciwdziałaniu procesowi ogromnej inflacji wiedzy, zapobieganiu procesowi starzenia się kwalifikacji.

FUNKCJA TERAPEUTYCZNA

• polegająca na leczeniu poprzez kształcenie różnych dolegliwości somatycznych i psychicznych.

FUNKCJA REORIENTACYJNA

• stwarzająca niezbędne podstawy do tego aby nieustannie czynnie rozwijać i przebudowywać własne życie we wszystkich jego istotnych zakresach przede wszystkim zaś w obrębie podstawowych ról społecznych, a tym samym także w obrębie stylu życia czy miejsca w społecznej strukturze.

FUNKCJA SOCJALIZACYJNA

• polegająca na wprowadzeniu jednostki na drogę czynnego, twórczego udziału w życiu społeczno-politycznym, jak też odgrywaniu w nim konstruktywnej roli.

FUNKCJA KULTUROWA

• otwierająca jednostce możliwie szeroki i nieograniczony dostęp do takiego uczestnictwa w kulturze, jakie przede wszystkim służy zaspokojeniu wielorakich potrzeb i aspiracji jednostki, ale także prowadzi do aktywnego i twórczego wkładu jednostki w rozwój kultury.

FUNKCJA ROZWOJOWA

• polegająca na umożliwieniu jednostce gromadzenia nowych doświadczeń i osiągania nowych kompetencji na miarę własnych, także rozwijanych aspiracji, potrzeb i możliwości.

FUNKCJA PERSONALIZACYJNA

• polegająca na dostarczaniu człowiekowi niezbędnych podstaw do rozwiązywania problemów dotyczących własnego „ja” , a więc zaspokajaniu potrzeb duchowych związanych z kształtowaniem własnego stosunku do świata i siebie samego.

FUNKCJA PRAGMATYCZNA

• polegająca na pomocy człowiekowi w zakresie praktycznego opanowania i wykorzystywania otaczającego go świata materialnego, świata ukształtowanego przez nowoczesną naukę i technikę.

FUNKCJA EMANCYPATORYJNA

• zapewniająca jednostce niezbędny zakres wiedzy, pozwalającej realistycznie rozeznać i ocenić własne możliwości, szanse i perspektywy zajęcia określonego miejsca w życiu społecznym, a więc stwarzające podstawy podnoszenia własnego statusu społecznego w różnych dziedzinach życia.

FUNKCJA EKONOMICZNA

• polegające na podniesieniu poprzez poprawę kwalifikacji dorosłego, wydajności jego pracy i poprawie jakości jej wytworów.

FUNKCJA POPULARYZACYJNA

• polegająca na rozpowszechnieniu wśród szerokich kręgów społeczeństwa najnowszej wiedzy z różnych nauk, polityki, techniki, kultury i sztuki, z codziennego życia i pracy.

FUNKCJA ADAPTACYJNA

polegająca na przystosowaniu człowieka do warunków