PF w 1 6

PRAWO FINANSOWE

Ewa Janik

ewa.janik@ae.katowice.pl

Katedra prawa (sekretariat) 32-257-7505

Dyżury: 409E lub 415E

Piątek B- 13.30-14.30 (Katowice)

Środa A- 11.00-11.30 (BOND)

Egzamin (test wielokrotnego wyboru 10 pytań+ studium przypadków 6 pytań)

Nie ma punktów ujemnych.

Może być egzamin zerowy. → jak się nie zda traci się pierwszy termin

Ocena końcowa to egzamin i ćwiczenia (60%/40%)

LITERATURA:

  1. R. Mastalski, E. Fojcik-Mastalska, Prawo finansowe, Warszawa 2013

  1. W. Wójtowicz, Zarys finansów publicznych i prawa finansowego, Warszawa 2010

  2. C. Kosikowski, System prawa finansowego. Tom1. Teoria i nauka prawa finansowego, WoltersKluwer Polska, 2010.

www.aureus.ue.katowice.pl → Prawofinansowe2016

Treść przedmiotu

  1. Prawo finansowe a inne gałęzie prawa.

    • Istota oraz ewolucja zakresu prawa finansowego

    • Właściwości (cechy) prawa finansowego.

  2. Specyfika źródeł prawa finansowego

  3. Prawo unijne i prawo międzynarodowe jako źródło prawa finansowego.

  4. Zasady ogólne prawa finansowego.

  5. Charakter norm prawa finansowego.

  6. Wykładnia przepisów prawa finansowego.

  7. Zakres i prawne formy stosowania prawa finansowego.

  8. Odpowiedzialność w prawie finansowym.

  9. Elementy prawa karnego-skarbowego.

  10. Aspekt prawny kontroli finansowej.

  11. Elementy prawa finansów publicznych i jego konstytucyjne podstawy.

  12. Elementy prawa podatkowego (źródła prawa podatkowego, interpretacja podatkowa) oraz prawa celnego (pojęcie, zasady i funkcje prawa celnego) oraz źródła prawa celnego.

  13. Elementy prawa dewizowego. Elementy prawa walutowego, systemu pieniężnego i obiegu pieniężnego.

  14. Elementy publicznego prawa bankowego.

  15. Elementy prawa rynku finansowe

WYKŁAD 1 24.10

Paremia prawnicza – sentencja (zasada, maksyma) sformułowana najczęściej przez jurystę będącego uznanym autorytetem prawniczym, wyrażająca fundamentalną zasadę prawną.

Ignorantia iuris nocet! → nieznajomość prawa szkodzi

Dopuszcza się zdzierstwa ten ,,,,,

twarde prawo ale prawo

Ius publicum privatorum pactis mu … → prawo publiczne nie może być zmieniane umowami (osób) prywatnych

Leges ab omnibus intellegi debent → ustawy powinny być zrozumiałe dla wszystkich

Pacta sunta sevanda → umów należy utrzymywać

Nulla poena sine lege → nie ma kary bez ustawy

*** wykroczenie skarbowe karane jest grzywną do kwoty pięciokrotności płacy minimalnej (5*1750), powyżej jest już przestępstwo skarbowe i kara może być wyższa

Całokształt obowiązujących w państwie przepisów prawa, z uwzględnieniem ich podziału na gałęzie

System prawa

Gałęzie prawa

Instytucja prawa

Przepis prawa (art., paragraf, punkt)

Norma prawna (wzór zachowania dla adresata)

PAŃSTWO = ludzie + władza + terytorium

Prawo jest pojęciem wieloznacznym. Prawo nie może istnieć bez państwa. Integralną cechą prawa jest przymus stanowiący zabezpieczenie jego przestrzegania. Państwo stwarza aparat przymusu: sędzia, policja, straż miejska. Prawo stanowi zbiór uporządkowany. Uporządkowanie prawa przejawia się w podziale prawa na gałęzie prawa w ramach których będziemy odnajdywali instytucje prawa. Wewnętrzna struktura sytemu prawa w Polsce znajduje odzwierciedlenie w podziale na gałęzie prawa.

System prawa – całokształt obowiązujących w państwie przepisów prawa z uwzględnieniem ich podziału na gałęzie.

Gałęzie prawa – zbiór norm prawnych, który reguluje kompleksowo daną gałąź prawa

np. administracyjne, finansowe, karne, cywilne itd.

Instytucja prawa - zespół ściśle powiązanych ze sobą norm prawnych w sposób funkcjonalny regulujących powstanie, trwanie lub ustanie jakiegoś stosunku prawnego. Rodzajem instytucji prawnych są instytucje procesowe, regulujące pozycję stron w czasie trwania postępowania.

Przykładowe instytucje prawne: instytucja małżeństwa, własności, sprzedaży, warunkowego zawieszenia kary

Przepis prawa (artykuły, paragrafy, punkty) – najmniejszy jednostka aktu prawnego

Norma prawna – najmniejsza cząstka systemu prawnego; składa się z:

W ramach konkretnych systemów prawa dokonuje się:

  1. Systematyzacji pionowej – opartej na hierarchii aktów normatywnych, ma swoje odzwierciedlenie w Konstytucji

  1. Systematyzacji poziomej – podział na gałęzie i dwa podziały dychotomiczne: na prawo materialne i formalne oraz na prawo prywatne i publiczne

Ad. 1 SYSTEMATYZACJA PIONOWA

Rozporządzenia UE – ujednolicają

Dyrektywy UE – harmonizują

PRAWO PRYWATNE

PRAWO PUBLICZNE

Gałąź prawna a instytucja

Gałąź prawa: Instytucje prawa:

  1. Pojęcie szersze niż instytucja

  2. Zespół norm regulujących daną dziedzinę życia

  3. Dotyczy całej kategorii stosunków społecznych

  4. Zbudowana z instytucji

Np. prawo cywilne, prawo rodzinne, prawo karne, prawo pracy

Prawo konstytucyjne (państwowe)

Prawo administracyjne

Prawo finansowe

Prawo karne

Prawo cywilne

Prawo rodzinne

Prawo pracy

  1. Pojęcie węższe od gałęzi prawa

  2. Normy regulujące pewien typowy dla danej gałęzi stosunek społeczny

  3. Dotyczą jednego stosunku społecznego

  4. Zawierają się w gałęziach prawa

Np. instytucja małżeństwa, rozwodu, instytucje własności, instytucja obrony koniecznej, akt normatywny

Prawo publiczne| konstytucja 2.IV.97

Prawo publiczne| kodeks post. admin.

Prawo mieszane| brak

Prawo publiczne| kodeks karny

Prawo prywatne| kodeks cywilny

Prawo prywatne| kodeks rodzin. i opiek

Prawo mieszane| kodeks pracy

Prawo nie jest zbiorem norm o jednolitym charakterze. Ze względu na różne stosunki społeczne, które reguluje, a także ze względu na różne zasady prawne, które realizuje, a czasem także ze względu na budowę nomy prawnej, którymi są posługuje prawo dzielimy na gałęzie, choć całość powinna tworzyć określony system prawa.

Gałęzie prawa:

  1. PRAWO KONSTYTUCYJNE

  1. PRAWO CYWILNE

  1. PRAWO RODZINNE

  1. PRAWO PRACY

  1. PRAWO GOSPODARCZE PUBLICZNE

  1. PRAWO GOSPODARCZE PRYWATNE (HANDLOWE)

AD. 5

Działy prawa cywilnego

Księgi KC

  1. Cześć ogólna

  2. Własność i inne prawa rzeczowe

  3. Zobowiązania

  4. Spadki

Podział prawa

  1. Prawo przedmiotowe- ogół norm składających się na system prawa o cechach generalności i abstrakcyjności, których nieprzestrzeganie jest zagrożone zastosowaniem przymusu państwowego,

Prawo podmiotowe- przyznanie i zabezpieczenie przez normy prawne, a wynikające ze stosunku prawnego możność postępowania w określony sposób, np. możność uzyskania urlopu.

  1. Prawo materialne – ogół norm regulujących uprawnienia i obowiązki podmiotów prawa

Prawo formalne – reguluje tryb postępowania przed organami państwa związany z dochodzeniem uprawnień
i obowiązków określonych w prawie materialnym.

  1. Prawo publiczne – odnosi się do interesu państwa regulującym stosunki między władza publiczna a obywatelem oraz między organem władzy publicznej.

Prawo prywatne – odnosi się do korzyści jednostek, regulującym stosunki między równoprawnymi podmiotami.

KODEKS – obszerny akt normatywny oparty na jednolitych zasadach regulujący w sposób kompleksowy pewną dziedzinę stosunków społecznych

KODEKS CYWILNY

KODEKS KARNY SPADKOWY

KODEKS KARNY

KODEKS PRACY

KODEKS RODZINNY I OPIEKUŃCZY

KODEKS SPÓŁEK HANDLOWY

KODEKS WYKROCZEŃ

KODYFIKACJA – polega na zebraniu poszczególnych przepisów w jeden nowy akt prawny, czyli kodeks

INKORPORACJA – to ułożenie i opublikowanie usystematyzowanego zbioru wydanych poprzednio przepisów

UNIFIKACJA – ujednolicenie prawa na terenie państwa

ZAKRES ORAZ EWOLUCJA PRAWA FINANSOWEGO

Nauka prawa finansowego wykracza znacznie poza prawo pozytywne, obejmuje badania historycznego rozwoju, porównawcze oraz w zakresie finansów europejskich oraz międzynarodowych. Nauka prawa finansowego w Polsce jest nietypową gałęzią nauk prawnych, zajmuje się bowiem badaniem publicznych zjawisk finansowych w płaszczyźnie prawnej, ekonomicznej, a także socjopatycznej. Prawo finansowe w jego nowoczesnej postaci jest relatywnie młodą gałęzią prawa, wprzężoną w szerzej ujmowanym systemie prawa, choć zalążki tego prawa czy raczej prawa publicznego już dostrzegane w odległej przeszłości.

Geneza prawa finansowego

Prawo finansowe najwcześniej wyłoniło się jako:

  1. Prawo finansowe najwcześniej wyłoniło się jako prawo o stanowieniu danin publicznych i ich poborze. (PRAWO PODATKOWE)

  2. Później dotyczyły kontroli wydatkowania środków publicznych oraz planowania budżetowego.
    (PRAWO FINANSÓW PUBLICZNYCH)

  3. Najpóźniej dotyczyły ochrony pieniądza, monopolu walutowego państwa oraz państwowemu bankowi emisyjnemu. (PRAWO DEWIZOWE, WALUTOWE, BANKOWE)

W rozwoju nauczania prawa finansowego w Polsce wyróżnia się następujące okresy:

Prawo finansowe przestało być jedną gałęzią prawa, która regulowała publiczną gospodarkę finansową i które występowało jako:

W socjalistycznym prawie finansowym wyróżniano 4 podstawowe jego dziedziny (do roku 1988)

Komar A.,

Dębowska-Romanowska T.,

Borodo A.

Wojtowicz W.,

Ruśkowski E.

Brzeziński B.,

Matuszewski W.,

Morawski W.,

Olesińska A.
Finanse publiczne Prawo finansowe Prawo finansów publicznych

Budżet państwa

Budżety lokalne oraz elementy finansów Unii Europejskiej

Budżet państwa,

Budżety lokalne oraz elementy finansów Unii Europejskiej,

publiczne prawo bankowe, prawo dewizowe, prawo walutowe

Znaczenie wąskie= prawo budżetowe

Znaczenie szerokie=

Prawo podatkowe,

Prawo celne,

Prawo bankowe,

Prawo dewizowe,

Prawo walutowe

Kontrola skarbowa.

DEFINICJA PRAWA FINANSOWEGO

Trudności wynikające w zdefiniowaniu prawa finansowego:

  1. Różnorodność materii uregulowanej w ramach finansów

  2. Zmieniający się charakter ingerencji podmiotów prawa publicznego w sferę życia gospodarczego

  3. Tendencji do wyodrębniania się poszczególnych dziedzin w ramach prawa finansowego (prawo dewizowe, prawo walutowe)

  1. Prawo finansowe sensu largo- są to określenia wskazujące na bardzo szeroki zakres prawa finansowego jako gałęzi prawa regulującej stosunki: ustrojowe (organizacje, kompetencje oraz normy prawne dotyczące podmiotów prawa publicznego); materialno-prawne(akty prawne powszechnie obowiązujące i akty indywidualne) oraz proceduralne(regulują zasady postępowania uczestników stosunków finansowych).
    W tym ujęciu w ramach prawa finansowego znajduje się zarówno:

    • Prawo finansów publicznych,

    • Prawo daninowe (przede wszystkim podatkowe),

    • Prawo walutowe,

    • Prawo dewizowe,

    • Publiczne prawo bankowe,

  1. Prawo finansowe sensu stricte- w tym ujęciu do prawa finansowego należy zaliczyć tylko te regulacje, które bezpośrednio dotyczą finansów państwa i samorządu terytorialnego, czyli odnoszą się do publicznej działalności finansowej. (Prawo budżetowe, można tutaj tylko zaliczyć)

CHARAKTERYSTYKA DZIEDZIN PRAWA FINANSOWEGO

Prawo finansów publicznych – przedmiotem jest badaniem norm odnoszących się do publicznych zasobów pieniężnych oraz operacje tymi zasobami. Ponadto częścią prawa finansów publicznych jest prawo budżetowe, które obejmuje całokształt norm prawnych regulujących publiczna gospodarkę budżetową tj. gospodarkę objęta budżetem państwa i budżetami samorządu terytorialnego.

Prawo podatkowe – to normy odnoszące się do wszystkich podatków oraz normy tworzące poszczególne konstrukcje podatków. Normy te tworzą ogólne prawo podatkowe oraz szczególne prawo podatkowe.

Prawo celne - Regulacje celne odzwierciedlają rolę państwa w kształtowaniu obrotu towarowego z zagranicą i mieszczą się w szerszym zagadnieniu państwa w gospodarce, co jest przedmiotem regulacji publicznego prawa gospodarczego.

Prawo dewizowe - Jest zespołem norm prawnych określających zasady rozliczeń z zagranicą warunkami posiadania i dysponowania walutami zagranicznymi, dewizami i innymi środkami płatniczymi pochodzenia zagranicznego, a także kruszcami zagranicznymi.

Prawo walutowe, system pieniężny, obieg pieniężny – Obejmuje regulacje prawne wszystkich praw niezbędnych do określenia prawa ustroju pieniężnego kraju, co obejmuje też prawo obiegu pieniężnego.

Prawo bankowe publiczne – to normy prawne, które regulują sposób tworzenia i zasady działania banków oraz ich publicznoprawnego nadzoru, a także statusu banku centralnego i jego relacje z bankami operacyjnymi.

Prawo rynku finansowego - to całokształt rozwiązań prawnych, które mają na celu regulację działalności instytucji finansowych, a zwłaszcza ich autoryzowanie oraz nadzór nad nimi.

ZWIĄZKI MIEDZY PRAWEM FINANSOWYM SENSU LARGO A INNYMI GAŁĘZIAMI PRAWA PUBLICZNEGO

Prawo finansowe oparte jest na władztwie finansowym i podporządkowaniu, czyli przymusie prawnym umożliwiającym wiążące kształtowanie sytuacji prawnej podmiotu podporządkowanego przez podmiot nadrzędny, podczas gdy finanse prywatne cechuje równorzędność podmiotów

Cechy (właściwości) prawa finansowego

Autonomiczne – niezależne od innych gałęzi prawa i może w sposób swobodny konstruować własne instytucje prawne. Określone przedmiotowo, podmiotowo i proceduralne

WYKŁAD 2 8.11

ŹRÓDŁA PRAWA FINANSOWEGO

Źródła (sposoby) powstawania prawa:

  1. Stanowienie,

  2. Prawo zwyczajowe

  3. prawo precedensowe (common law) obowiązuje przede wszystkim w państwach anglosaskich, regułą jest tam prawotwórcza działalność sądów.

  4. Umowa (pacta sunt servanda).

  5. Religia (kraje muzułmańskie).

W Polsce obowiązuje punkt 1 – działanie organów kolegialnych do ustanowienia aktów prawnych, akty muszą być przez odpowiedni organ

Źródła prawa stanowionego (art. 87 Konstytucji RP):

  1. Akty prawne powszechnie obowiązujące:

    • Konstytucja RP

    • Ustawy

    • Ratyfikowane umowy międzynarodowe.

    • Rozporządzenia.

    • Akty prawa miejscowego (ograniczone do danego obszaru), gminy, powiaty, czy województwa.

  2. Akty wewnętrzne:

Cechy konstytucji:

Jeśli umowa międzynarodowa ratyfikowana nie zgadza się z naszą konstytucją wówczas zmienia się kolejność pierwszy będzie umowa międzynarodowa ratyfikowana (jesteśmy w UE i musimy się dostosować)

Konstytucja RP – rozdział X (str.38)

  1. Art. 216 ust. 1 - sposób gromadzenia i wydatkowania środków finansowych na cele publiczne

  2. Art. 219-226 – ustalanie budżetu państwa (jego zmiana) + prowizorium budżetowe

  3. Art. 84 i art. 217 – stanowienie podatków i innych ciężarów publicznych

  4. Art. 216 i 89 – określenie warunków i form korzystania z kredytu publicznego oraz udzielanie gwarancji i poręczeń finansowych przez państwo (art. 216 ust. 4 i 5), a także ratyfikacja umów międzynarodowych przewidujących znaczne obciążenie państwa pod względem finansowym (art. 89 ust. 1 pkt 4)

  5. Art. 227 ust. 1-7 – określenie organizacji i zasad działania NBP

  6. Art. 216 ust. 2 – określenie zasad i trybu nabywania, zbywania i obciążania nieruchomości, udziałów, akcji oraz emisji papierów wartościowych przez Skarb Państwa, NBP lub inne państwowe osoby prawne

  7. Art. 218 – określenie organizacji Skarbu Państwa oraz sposoby zarządzania majątkiem Skarbu Państwa

  8. Art. 203-204 – określenie organizacji systemu kontroli państw

  9. Art. 216 ust. 3, 167, 168– ustanawianie monopoli; finanse samorządu terytorialnego (art. 167 i 168)

W Konstytucji RP sformułowano zasadę ustawowej regulacji podstawowych zagadnień materii finansowo-prawnej.

USTAWA

Część ustaw pełni rolę tzw. Małych kodyfikacji zbiorów przepisów prawa finansowego. (dokładnie str. 41)

Do najważniejszych aktów ustawowych dotyczących gałęzi prawa finansowego należy zaliczyć:

  1. Zasada organizacji funkcjonowania sektora finansów publicznych zawierają ustawy:

Kodyfikacja – proces jednorazowego połączenia dużego zespołu przepisów prawnych w jednolity, usystematyzowany zbiór, z którego można interpretować podstawowe normy danej gałęzi prawa. Zadaniem kodyfikacji jest uporządkowanie wszystkich norm tworzących daną gałąź prawa.

Art. 3 OP

Ilekroć w ustawie jest mowa o:

  1. ustawach podatkowych – rozumie się przez to ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich;

  2. przepisach prawa podatkowego – rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych

  3. Definicja legalna ustawy podatkowej - To ustawa dotycząca podatków, opłat oraz nie podatkowych należności budżetowych określające podmiot i przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników, inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób tzw. trzecich.

  4. Przepisy prawa podatkowego - to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez RP umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez RP innych umów międzynarodowych.

DZIEDZIENY PRAWA CHRONIONE PRZEZ KKS

Prawo karno-skarbowe – to zbiór przepisów określających:

  1. Jakie czyny społecznie szkodliwe są przestępstwami skarbowymi a jakie wykroczeniami skarbowymi

  2. Jakie stosuje się zasady odpowiedzialności za te czyny

  3. Jakie kary i środki karne grożą za ich popełnienie

  4. Jak wygląda postępowanie przed organami ścigania i wymiaru sprawiedliwości

  5. Jak należy wykonywać prawomocne orzeczenie

Rozporządzenia są wydawane przez organy wskazane w Konstytucji na podstawie szczegółowego upoważnienia zawartego w ustawie i w celu jej wykonania.

Upoważnienie (pełnomocnictwo) powinno zawierać :

PRZYKŁAD ROZPORZĄDZENIA mf W SPRAWIE SPRAWOZDAWCZOŚCI BUDŻETOWEJ ART. 46

Znaczenie ustaw w prawie finansowym sprawa, że ograniczoną rolę powinny spełniać akty normatywne pochodzące od organów władzy wykonawczej, uprawnień i obowiązków prawno-finansowych.

Nie można obecnie regulować uchwałami RM, zarządzeniami ministrów oraz aktami normatywnymi organów centralnego banku państwa.

Podmioty te mogą wydawać akty kierownictwa wewnętrznego, które są adresowane do jednostek organizacyjnych podległych tym podmiotom.

Akty prawa miejscowego należą do przepisów prawnych powszechnie obowiązujących na oznaczonej części terytorium państwa. Są wydawane na podstawie upoważnienia ustawowego przez uprawnione do tego organy. Organami tymi są np. wojewoda, organ administracji niezespolonej, sejmik województwa, rada powiatu, rada gminy.

Akty prawa wewnętrznego nie składają się na wzajemnie powiązany system, tak jak akty prawa powszechnie obowiązującego. Są kierowane do jednostek organizacyjnych podległych organowi wydającymi te akty.

Każdy akt prawa wewnętrznego musi więc odpowiadać następującym wymaganiom:

Jedną z podstawowych różnic między aktami prawa wewnętrznego a aktami prawa powszechnie obowiązującymi polega na ujęciu kręgu ich adresatów- art. 93 ust. 1 dopuszcza kierowanie aktów prawa wewnętrznego tylko pod adresem ,,……jednostek organizacyjnie podległych wydającemu te akty”

Zasady i tryb ogłaszania aktów normatywnych niektórych innych aktów prawnych oraz zasad i tryb wydawania dzienników urzędowych określa:

Ogłaszanie aktu normatywnego w dzienniku ustaw jest obowiązkowe !

Dzienniki urzędowe

  1. Dziennik Ustaw RP (Dz.U.)

    1. Konstytucja

    2. Ustawy

    3. Rozporządzenia z mocą ustawy wydawane przez Prezydenta RR

    4. Rozporządzenia wykonawcze

    5. Orzeczenia TK dotyczące aktów normatywnych ogłoszonych w Dz.U.

    6. RUM

    7. Uchwały RM uchylające rozporządzenie ministra

    8. Obwieszczenie o sprostowaniu błędów

  2. Dziennik Urzędowy RP „Monitor Polski” (M.P.)

    1. Zarządzenia Prezydenta RP wydawane na podstawie ustaw

    2. Uchwały RM i zarządzenia PRM wydawane na podstawie ustaw

    3. Orzeczenia TK dotyczące aktów normatywnych ogłaszanych w M.P. lub które nie były ogłoszone

    4. Umowy międzynarodowe zatwierdzone przez RM

    5. Uchwały Zgromadzenia Narodowego

    6. Uchwały Sejmu

    7. Uchwały Senatu

  3. Dzienniki urzędowe ministrów kierujących działami administracji rządowej (Sz.Urz. Min…)

  4. Dzienniki urzędów centralnych (np. GUS, KNF)

  5. Wojewódzkie dzienniki urzędowe – wydaje wojewoda

    1. Akty prawa miejscowego

Dziennik Urzędowy UE

  1. W serii L (legislacja) – źródła prawa wtórnego (dyrektywy, rozporządzenia, decyzje, zalecenia, opinie)

  2. Seria C – komunikaty, streszczenia ETS, protokoły z posiedzeń Parlamentu, raporty TO

  3. Seria S

PRAWO UNIJNE I PRAWO

MIĘDZYNARODOWE

16.04.2003r podpisanie traktatu akcesyjnego, na mocy którego weszliśmy do UE

01.05.2004r wstąpienie Polski do UE

13.12.2007r podpisanie traktatu reformującego w Lizbony

01.12.2009r wejście w życie traktatu z Lizbony

02.12.2009 wszedł w życie w Polsce bo musiał być najpierw opublikowany

Jest 28 państw Unii Europejskiej, ale tylko 12 gwiazd na fladze !!!

Zgodnie z postanowieniami traktatu z Lizbony podstawę UE stanowi:

  1. TUE – traktat o Unii Europejskiej

  1. TFUE – Traktat o funkcjonowaniu UE

System prawa UE art. 288 TFUE

  1. Prawo traktatowe (pierwotne)

Ad. 1 PRAWO TRAKTWOWE

TRAKTATY ZAŁOŻYCIELSKIE

  1. traktat o utworzeniu Europejskiej Wspólnoty węgla i Stali wygasł 23 lipca 2002 r.

  2. traktat o utworzeniu europejskiej wspólnoty gospodarczej zwarty w Rzymie 1957r. zwanej od Traktatu z Maastricht Wspólnotą Europejską (TWE) od Traktatu z Lizbon z 2007r. zastąpioną Unią Europejską (TFUE)

  3. traktat o utworzeniu Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej EURA_TOM) Rzym 1957r.

  4. Traktat o Unii Europejskiej TUE Maastricht 1992r.

TRAKTATY NOWELIZUJĄCE

  1. 1986- jednolity Akt Europejski

  2. 1992- Traktat z Maastricht

  3. 1997- Traktat Amsterdamski

  4. 2001- traktat z Nicei

  5. 2007- Traktat z Lizbony

Ad. 2 PRAWO WRÓTNE

Rozporządzenie UE:

Dyrektywa

Harmonizacja zupełną (zbliżająca do unifikacji) i częściową (z podziałem na minimalną – określa tylko minimalne standardy, alternatywną – wskazuje opcje która mogą zostać wybrane i opcjonalną – wybór odpowiedniego środka pozostawiony państwu członkowskiemu).

Dyrektywa nie korzysta z bezpośredniej skuteczności i bezpośredniego stosowania wyjątkowo jednak może wywołać tzw. wertykalny (pionowy) skutek bezpośredni:

jego przeciwieństwem jest horyzontalny (poziomy) skutek bezpośredni:

Decyzja wiąże w całości, decyzja która wskazuje adresatów, wiąże tylko tych adresatów.”

Zalecenia i opinie:

Inne nieoznaczone:

Założenia traktatu z Lizbony

Akty prawa UE – ogłaszanie

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

UMOWY MIĘDZYNARODOWE

Źródła prawa powszechnie obowiązujące

Ratyfikacja przez Rzeczpospolitą Polską umowy międzynarodowej i jej wypowiedzenie wymaga uprzedniej zgody wyrażonej w ustawie, jeżeli umowa dotyczy:

O zamiarze przedłożenia Prezydentowi Rzeczypospolitej do ratyfikacji umów międzynarodowych, których ratyfikacja nie wymaga zgody wyrażonej w ustawie, Prezes Rady Ministrów zawiadamia Sejm. Zasady oraz tryb zawierania, ratyfikowania i wypowiadania umów międzynarodowych określa ustawa.

Najobszerniejszą grupą stanowi umowy regulujące sprawy:

ZADANIE BANKU ODBUDOWY I ROZWOJU Z KSIĄZKI

Co to jest europejski BC a eurosystem

EBC – odpowiada za prowadzenie polityki pieniężnej strefy euro

EUROSYSTEM – składa się z EBC i banków centralnych wszystkich krajów członkowskich Unii, niezależnie od tego czy w krajach tych wprowadzono walutę euro czy też nie

WYKŁAD 3 21.11

ZASADY OGÓLNE PRAWA FINANSOWEGO

Zasady ogólne prawa finansowego- pojęcie zasad ogólnych prawa finansowego obejmuje zarówno postulaty nauki pod adresem prawodawcy i praktyki finansowej jak i normy prawne mające wiodący charakter wobec innych norm regulujących publiczną działalność finansową.

ZASADY OGÓLNE:

  1. Legalności – wymóg oparcia procesów gromadzenia i wydatkowania publicznych środków pieniężnych na podstawie prawnych (ustawy) [art.7 Konstytucji]

  2. Celowości – nakaz gromadzenia i wydatkowania publicznych środków pieniężnych jedynie dla osiągnięcia wyznaczonego celu społecznego, gospodarczego lub politycznego państwa

  3. Planowości – wymóg ujmowania procesów gromadzenia i wydatkowania publicznych środków pieniężnych w ramy planów finansowych o charakterze mikro i makroekonomicznym

  4. Równowagi dochodów i wydatków publicznych - idealna sytuacja, ale nie realna

  5. Obligatoryjności powiązań finansowych poszczególnych jednostek sektora finansów publicznych z budżetem państwa – występowanie powiązań finansowych poszczególnych jednostek sektora finansów publicznych z budżetem państwa

  6. Jawności (Przejrzystość) – Finanse publiczne nie mogą być tajne dla społeczeństwa. Nakaz jawności materialnej finansów publicznych.

  7. Rachunkowości (Sprawozdawczość, Kontrola) – Analiza i kontrola procesów finansowych oraz oddziaływanie na ich pożądany przebieg

  8. Nadrzędności interesu finansowego państwa – To dyrektywa, którą należy się kierować tworząc prawo o dochodach i wydatkach publicznych, a także stosując je w praktyce.

  9. Zdolności finansowej podmiotów biernych – normy prawa finansowego muszą nie tylko uwzględnić interes finansowy państwa, ale mieć na uwadze zdolności adresatów do wypełniania nakładanych na nich obowiązków prawno-finansowych.

  10. Sądowej ochrony podmiotów zobowiązanych ze stosunku prawno - finansowego – Spowodowana jest tym, iż działania władz publicznych oparte jest na nadrzędności publicznego interesu finansowego nie mogą przekraczać wyznaczonych przez przepisy prawa finansowego ram.

  11. Dyscypliny finansowej – gromadzić dochody w sposób terminowy, a wydatki w ramach przyznanych limitów

Zasady ogólne można zaliczyć do poszczególnych dziedzin i omówić je bardziej szczegółowo.

  1. ZASADY BUDŻETOWE:

  1. ZASADA POWSZECHNOŚCI- zupełności, budżetowania brutto- Wszystkie jednostki budżetowe wchodzą do budżetu. Wchodzą całością swoich dochodów i wydatków

  2. ZASADA PRZEJRZYSTOŚCI - Jasne i jednolite zasady rachunkowości i sprawozdawczości, czytelne i logiczne zasady konstrukcji budżetu

  3. ZASADA JEDNOŚCI– budżet państwa jest jednym całościowym aktem

  4. ZASADA ROCZNOŚCI BUDŻETU - Co do zasady budżet obowiązuje tylko przez 1 rok budżetowania

  5. ZASADA UPRZEDNIOŚCI BUDŻETU- budżet powinien być uchwalony przez końcem roku budżetowego

  6. ZASADA PRZEMIENNOŚCI KOMPETENCJI- Podział kompetencji pomiędzy organ wykonawczy (projekt, wykonanie, rozliczenie z budżetu) a organ stanowiący (uchwalenie, kontrola rozliczenia budżetu)

  7. ZASADA JAWNOŚCI- Budżet powinien być podany do wiadomości publicznej

  8. ZASADA JEDNOŚCI MATERIALNEJ BUDŻETU= niefunduszowania- Budżet zorganizowany na zasadzie jednej puli wydatków i dochodów;

  9. ZASADA SZCZEGÓŁOWOŚCI- klasyfikacja budżetowa oraz szczegółowy plan dochodów i wydatków

Ad. g) Art. 34.1. ustawy o finansach publicznych

Zasada jawności gospodarowania środkami publicznymi jest realizowana przez:

1) jawność debaty budżetowej w Sejmie i Senacie oraz debat budżetowych w organach stanowiących jednostek samorządu terytorialnego;

2) jawność debaty nad sprawozdaniem z wykonania budżetu państwa w Sejmie i debat nad sprawozdaniami z wykonania budżetów jednostek samorządu terytorialnego;

3) podawanie do publicznej wiadomości:

a) kwot dotacji udzielanych z budżetu państwa i budżetów jednostek samorządu terytorialnego,

b) kwot dotacji udzielanych przez państwowe fundusze celowe,

c) zbiorczych danych dotyczących finansów publicznych, d) informacji o wykonaniu budżetu państwa za okresy miesięczne;

4) jawność debaty nad projektem uchwały w sprawie wieloletniej prognozy finansowej jednostki samorządu terytorialnego;

5) podawanie do publicznej wiadomości przez jednostki sektora finansów publicznych informacji dotyczących:

a) zakresu zadań lub usług wykonywanych lub świadczonych przez jednostkę oraz wysokości środków publicznych przekazanych na ich realizację,

b) zasad i warunków świadczenia usług dla podmiotów uprawnionych, c) zasad odpłatności za świadczone usługi;

6) zapewnianie radnym danej jednostki samorządu terytorialnego dostępu do: a) dowodów księgowych i dokumentów inwentaryzacyjnych – z zachowaniem przepisów o rachunkowości oraz o ochronie danych osobowych, b) informacji o wynikach przeprowadzonych kontroli gospodarki finansowej, c) sprawozdania z wykonania planu audytu za rok poprzedni;

7) udostępnianie przez Narodowy Fundusz Zdrowia informacji o przychodach i kosztach oraz o świadczeniodawcach realizujących świadczenia opieki zdrowotnej, z którymi Fundusz zawarł umowy, o zakresie przedmiotowym umów oraz o sposobie ustalania ceny za zamówione świadczenia;

8) udostępnianie przez jednostki sektora finansów publicznych wykazu podmiotów spoza sektora finansów publicznych, którym ze środków publicznych została udzielona dotacja, dofinansowanie realizacji zadania lub pożyczka, lub którym została umorzona należność wobec jednostki sektora finansów publicznych;

9) udostępnianie corocznych sprawozdań dotyczących finansów i działalności jednostek organizacyjnych należących do sektora finansów publicznych;

10) podejmowanie, w głosowaniu jawnym i imiennym, uchwał organu wykonawczego jednostki samorządu terytorialnego dotyczących gospodarowania środkami publicznymi;

11) podawanie do publicznej wiadomości treści planów działalności, sprawozdań z wykonania planów działalności oraz oświadczeń o stanie kontroli zarządczej, o których mowa w art. 70.

2. Minister Finansów podaje do publicznej wiadomości sprawozdanie z wykonania ustawy budżetowej przyjęte przez Radę Ministrów

  1. ZASADY PRAWA CELNEGO:

  1. ZASADY PRAWA DEWIZOWEGO (art. 9 prawo dewizowe)

  1. A. POSTĘPOWANIE PODATKOWE- ZASADY OGÓLNE

    • ZASADA LEGALNOŚCI ART. 120 OP- Organy podatkowe działają na podstawie przepisów prawa

    • ZASADA ZAUFANIA I INFORMOWANIA UCZESTNIKÓW POSTĘPOWANIA - Art. 121. Postępowanie podatkowe powinno być prowadzone w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych. Organy podatkowe w postępowaniu podatkowym obowiązane są udzielać niezbędnych informacji i wyjaśnień o przepisach prawa podatkowego pozostających w związku z przedmiotem tego postępowania.

    • ZASADA PRAWDY OBIEKTYWNEJ - Art. 122. W toku postępowania organy podatkowe podejmują wszelkie niezbędne działania w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy w postępowaniu podatkowym.

    • ZASADA CZYNNEGO UDZIAŁU STRON - Art. 123. Organy podatkowe obowiązane są zapewnić stronom czynny udział w każdym stadium postępowania, a przed wydaniem decyzji umożliwić im wypowiedzenie się co do zebranych dowodów i materiałów oraz zgłoszonych żądań. Organ podatkowy może odstąpić od zasady przewidzianej w § 1, jeżeli w wyniku postępowania wszczętego na wniosek strony ma zostać wydana decyzja w całości uwzględniająca wniosek strony, oraz w przypadkach.

    • ZASADA WYJAŚNIANIA - Art. 124. Organy podatkowe powinny wyjaśniać stronom zasadność przesłanek, którymi kierują się przy załatwianiu sprawy, aby w miarę możliwości doprowadzić do wykonania przez strony decyzji bez stosowania środków przymusu.

    • ZASADA SZYBKOWSCI POSTEPOWANIA I OGRANICZONEGO FORMALIZMU - Art. 125.OP Organy podatkowe powinny działać w sprawie wnikliwie i szybko, posługując się możliwie najprostszymi środkami prowadzącymi do jej załatwienia. Sprawy, które nie wymagają zbierania dowodów, informacji lub wyjaśnień, powinny być załatwiane niezwłocznie.

    • ZASADA PISEMNOŚCI Art. 126.Sprawy podatkowe załatwiane są w formie pisemnej lub w formie dokumentu elektronicznego, chyba że przepisy szczególne stanowią inaczej.

    • ZASADA DWUINSTANCYJNOŚCI POSTĘPOWANIA - Art. 127. Postępowanie podatkowe jest dwuinstancyjne. Możliwość odwołania

    • ZASADA TRWAŁOŚCI DECYZJI PODATKOWYCH - Art. 128. Decyzje, od których nie służy odwołanie w postępowaniu podatkowym, są ostateczne. Uchylenie lub zmiana tych decyzji, stwierdzenie ich nieważności oraz wznowienie postępowania mogą nastąpić tylko w przypadkach przewidzianych w niniejszej ustawie oraz w ustawach podatkowych.

    • ZASADA JAWNOSCI - Art. 129. Postępowanie podatkowe jest jawne wyłącznie dla stron.

4. B. ZASADY PRAWA PODATKOWEGO– orzecznictwo TK

Analogia legis z ustawy - Zapożyczenie podstawy decyzji dla potrzeb konkretnych procesu stosowania prawa z istniejących przepisów regulujących podobny stan faktyczny

Analogia Iuris - podstawą analogii nie jest konkretny przepis, ale duch (istota) prawa lub ogólna zasada (norma). Zasada (norma) ta jest wtedy jednak niewyrażona wprost w przepisach obowiązującego prawa, ale co najwyżej da się z nich wywnioskować tudzież jest uzasadniona w danym systemie prawa aksjologicznie. Mówi się wtedy o zasadzie danej gałęzi lub całego sytemu prawa.

Art.56 p.b. Definicja DYSPOZYCJI WKŁĄDEM NA WYPADEK ŚMIERCI

Jest to instytucja prawa bankowego

Art. 56a

1. Bank jest obowiązany przy zawieraniu umowy rachunku, o którym mowa w art. 56 ust. 1, poinformować w sposób zrozumiały dla posiadacza rachunku o możliwości wydania przez niego dyspozycji wkładem na wypadek śmierci oraz o treści art. 56.

2. W przypadku powzięcia przez bank informacji o śmierci posiadacza rachunku, który wydał dyspozycję wkładem na wypadek śmierci, bank jest obowiązany niezwłocznie zawiadomić wskazane przez posiadacza rachunku osoby o możliwości wypłaty określonej kwoty.

PROJEKT ZMIAN 2016

3) dostęp instytucji prowadzącej rachunek do informacji o śmieci posiadacza rachunki

4) Dyspozycja na wypadek śmierci

7) ZARZĄDZANIE ŚRODKAMI PIENIEZNYMI ZGROMADOZNYMI NA RACHUNKACH UŚMIONYCH I UTWORZENIE …………….

PREZENTACJE:

CZY NAPIWEK PODLEGA OPODATKOWANIU?

2. gdy środki pieniężne w postaci napiwków trafiające do pracodawcy, a dopiero później przekazywane lub dzielone pomiędzy pracowników, stanowią przychód pracowników ze stosunku pracy i podlegają opodatkowaniu

NAPIWEK A VAT

WYKŁAD 4 29.11

Uchylanie się od opodatkowania

Np.:

Unikanie opodatkowania

Przykłady:

NORMY PRAWA FINANSOWEGO

1 elementowa norma:

Dyspozycja – wzór zachowania np. nie zabijaj

2 elementowa norma:

Hipoteza i dyspozycja

Dyspozycja i sankcja

3 elementy struktura normy:

Hipoteza – określa adresata i jego cechy

Dyspozycja – wzór zachowania

Sankcja – ujemne skutki niedostosowania się do dyspozycji

NORMA PRAWNA A PRZEPIS PRAWA

NORMA PRAWNA PRZEPIS PRAWA

Najmniejsza cząstka systemu prawnego

Jednostka treściwa (określa adresata, okoliczności, wzór zachowania i sankcję)

Najmniejsza wyodrębniona graficznie cząstka tekstu prawnego

Jednostka formalna (np. artykuł, paragraf) często niosąca treść
charakter wtórny (normy są interpretowane z przepisów) charakter pierwotny ( przepisy są punktem wyjścia dla normy)
tworzą ją podmioty stosujące prawo w procesie stosowania prawa tworzy go prawodawca w procesie tworzenia prawa

NORMA PRAWNA A NORMA MORALNA

NORMA PRAWNA NORMA MORALNA

Na straży norm prawnych stoi aparat państwowy wraz ze swoimi środkami przymusu

Normy prawne mają charakter dwustronny

Na straży moralności opinia publiczna, sumienie, nawyki

Normy moralne mają charakter jednostronny
Normy prawne to czyny i słowa człowieka Normy moralne ingerują w myśli i uczucia
Normy prawne dokładnie regulują postępowanie człowiek Normy moralne jest nieprecyzyjna

NORMA PRAWA FINASOWEGO to wynikająca z przepisów prawa finansowego reguła zachowania (postępowania), wydana lub usankcjonowania przez państwo i zagwarantowana przymusem państwowym

Charakter normy:

Cechy norm prawnych:

  1. Obiektywizm - tworzenie przesłanek powstania obowiązku normą prawna o charakterze obiektywnym (niezależnym)

  2. Automatyzm - fakt uruchamiania działania normy bez konieczności uprzedniej władczej ingerencji organu stosującego prawo

  3. Ekonomizacja - dążenie do unormowania za pomocą norm kategorii ekonomicznych

  4. Europeizacja - jednolitość stosowania standardów prawno-finanoswych

Koncepcje struktur norm prawa finansowego

  1. Modle trójczłonowej struktury normy prawnych

  2. Model norm podwójnej (norma sprzężonych)

AD. 1

Modle trójczłonowej struktury normy prawnych

*** wszystkie musza być w tej samej gałęzi prawa finansowego

PRZYKŁADY

  1. Ustawa o grach hazardowych art. 89.

1. Karze pieniężnej podlega:

1) w ust. 1 pkt 1 – wynosi 100% przychodu, w rozumieniu odpowiednio przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych albo przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych, uzyskanego z urządzanej gry;

2) urządzający gry na automatach poza kasynem gry;

3) uczestnik w grze hazardowej urządzanej bez koncesji lub zezwolenia.

2. Wysokość kary pieniężnej wymierzanej w przypadkach, o których mowa:

1) w ust. 1 pkt 1 - wynosi 100% przychodu uzyskanego z urządzanej gry;

2) w ust. 1 pkt 2 - wynosi 12 000 zł od każdego automatu;

3) w ust. 1 pkt 3 - wynosi 100% uzyskanej wygranej.

  1. KARA GRZYWNY W STAWKACH DZIENNYCH 2015

Wysokość jednaj stawki dziennej może być w przedziale:

Minimalna: 1/30 razy płacy min. (1.750 zł) = 58,33 zł

Maksymalna: 400 razy 1/30 płacy min. = 23.332 zł

Kara grzywny za przestępstwa skarbowe

Minimalna: 10 stawek dziennych razy 58,33 = 583 zł

Maksymalna: 720 stawek dziennych razy 23.332 = 16.799.040 zł

  1. UoPDOF art. 30 ust, 1 pkt 7 (uchylony)

AD. 2

Model norm podwójnej (norma sprzężonych)

HIPOTEZA

Na hipotezę normy prawa finansowego składają się następujące elementy:

  1. fakty prawne, z którymi ustawa łączy powstanie zmianę lub ustanie uprawnień i obowiązków prawnofinansowych

  2. oraz ich adresaci

Fakty prawne (zdarzenie prawne) to wszystkie te okoliczności wymieniane w przepisach prawa finansowego, które pociągają za sobą wywołują czy też rodzą skutki prawne

Zdarzenia- wywołujące skutki prawnofinansowe, okoliczności niezależne, od zachowania się podmiotów prawa finansowego. Śmierć człowieka- ustanie stosunku prawnego łączącego zmarłego z organem podatkowym a może także wystąpić po nabyciu praw spadkowych przez spadkobierców do powstania ich odpowiedzialności za zobowiązania podatkowe spadkodawcy.

Zachowanie (działanie) podmiotów prawa finansowego- przejaw woli człowieka (są od nas zależne); musza wywoływać skutki prawno-finansowe

Działanie – zachowanie się podmiotu prawa finansowego polegające na wykonywaniu określonych czynności, a więc takich czy innych ruchów, które można poznać za pomocą obserwacji zewnętrznej;

Zaniechanie – brak działa powinnego, wymaganego przez prawo.

Czyny niezgodne z prawem (bezprawne, niedozwolone)

Czyny zgodne z prawem (dozwolone) np. wydatki podniesione w związku z nakładami na zbywaną rzecz stanowią koszty uzyskania przychodu wówczas gdy podatnik dysponuje fakturą VAT (art. 22 ust. 6e PDOFizU)

Czynności prawne dzielą się na:

Akty finansowe – to władcze jednostronne oświadczenie woli np. organu finansowego opartego na przepisach prawa finansowego dotyczące indywidualnie oznaczonego podmiotu i konkretnego zdarzenia (inaczej: decyzja podatkowa)

Konstytutywne orzeczenia sądowe – powoduje powstanie bądź zmianę czyjś uprawnień lub obowiązków
np. orzeczenie rozwodu już nie mogą się rozliczać wspólnie

*** należy pamiętać, że dopiero razem wzięte zdarzenie lub zachowanie oraz tzw. Konstytutywne orzeczenie sądowe wskazują cechy faktu prawnego i rodzą odpowiednie skutki prawne

PRZYKŁAD CO Z SEPRAACJĄ I DAROWIZNĄ

Deklaratoryjne orzeczenia sądowe – jedynie stwierdzają istnienie określonych uprawnień lub obowiązków, nie zmienią istniejącego stanu prawnego, nie rodzą skutków prawnych i w związku z tym nie kwalifikuje się ich jako formy prawne

Orzeczenie podmiotów prawa finansowego (adresatów) następuje ze względu na:

PODMIOTY PRAWA FINANSOWEGO

Status prawny podmiotów prawa finansowego jest zróżnicowany ze względu na odmienne wzorce zachowań jakie formułuje się wobec podmiotów biernych i czynnych prawa finansowego

Zakres uprawnień i obowiązków prawnofinansowych pomiotów biernych zleży do następujących okoliczności:

Analiza usługowego katalogu jednostek sektora finansów publicznych prowadzi do wyodrębnienia 5 zasadniczych kryteriów zaliczania poszczególnych podmiotów do tego sektora.

  1. Status ustrojowy pomiotu, wskazujący na jego przynależność do systemu organów państwowych / samorządowych / jednostek im podporządkowanych

  2. Forma prawna, wskazująca na to, ze jest on państwową / samorządową osobą prawną, nie zaś osoba fizyczną

  3. Stosunki prawno-finansowy jednostki :

  4. Charakter działalności danego podmiotu i celu jej prowadzenia

  5. Inne oznaczenie podmiotu

STATUS PRAWNO FINANSOWY PODMIOTÓW BIERNYCH

  1. PRAWO FINANSÓW PUBLICZNYCH

(jednostki samorządu terytorialnego oraz ich związki, jednostki budżetowe, zakłady budżetowe, gospodarstwa pomocnicze jedn. Budżetowych oraz państwowe i samorządowe fundusze celowe lub np. przeds. państwowe)

Agencje wykonawcze:

III. PRAWO CELNE

WYKŁAD 5 12.12

DO EGZAMINU: (10-12 pytań wielokrotnego wyboru)

  1. sprawdź wiarygodność

  2. nie rozumiesz nie podpisuje

  3. piolish cost

  4. dokładnie przeczytaj

NOWY PRAWA FINANSOWANIA C.D

PODMIOTY CZYNNE – pojęcie to odnosi się do podmiotów publicznoprawnych wyposażonych w określone kompetencje. stosunku do podmiotów biernych prawa finansowego.

Podział administracji finansów publicznych mogą funkcjonować jako:

Do organów zarządzających administracji finansów publicznych należy zaliczyć:

Art. 7. Organami administracji podatkowej są:

1) minister właściwy do spraw finansów publicznych;

2) dyrektor izby skarbowej;

3) dyrektor Biura Krajowej Informacji Podatkowej;

4) naczelnik urzędu skarbowego

5) marszałek województwa

6) samorządowe kolegium odwoławcze

ADMINISTRACJA PAŃSTWOWA:

Organami administracji podatkowej są:

Organy kontroli skarbowej:

Organy administracji celnej:

Organy administracji dewizowej:

ADMINISTRACJA SAMORZĄDOWA

Organy uchwałodawcze i kontrolne:

Organy wykonawcze:

Aparat pomocniczy:

ORGANY WŁADZY PUBLICZNEJ

  1. Organy administracji rządowej- to RM ( Prezes Rady Ministrów i ministrów kierujących określonymi działami administracji rządowej) oraz kierownicy urzędów centralnych i wojewodów, organy o charakterze kolegialnym np. KNF oraz agencje państwowe.

  2. Wśród organów kontroli państwa i ochrony prawa

Niewymienione wprost w konstytucji:

Organy te korzystają z odrębności i uprzywilejowania w ramach procedury tworzenia projektu budżetu państwa

Wśród sądów i trybunałów konstytucja wymienia:

Kontrola działań administracji publicznej przed sądy administracyjne:

Dwuinstancyjne sądownictwa administracyjnego:

Środkami odwoławczymi do orzeczeń wojewódzkich sądów administracyjnych są

  1. Skarga kasacyjna art. 173.p.p.s.a

Art. 173. § 1. Od wydanego przez wojewódzki sąd administracyjny wyroku lub postanowienia kończącego postępowanie w sprawie, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 58 § 1 pkt 2–4, art. 161 § 1 oraz art. 220 § 3, przysługuje skarga kasacyjna do Naczelnego Sądu Administracyjnego. § 2. Skargę kasacyjną może wnieść strona, prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich lub Rzecznik Praw Dziecka po doręczeniu im odpisu orzeczenia z uzasadnieniem.

  1. Zażalenie art. 194.1.p.p.s.a

Art. 194. § 1. Zażalenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego przysługuje na postanowienia wojewódzkiego sądu administracyjnego w przypadkach przewidzianych w ustawie, a ponadto na postanowienia, których przedmiotem jest:

1) przekazanie sprawy innemu sądowi administracyjnemu;

2) wstrzymanie lub odmowa wstrzymania wykonania decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności, o których mowa w art. 61;

3) (uchylony);

4) odmowa sporządzenia uzasadnienia wyroku;

5) sprostowanie lub wykładnia orzeczenia albo ich odmowa;

6) oddalenie wniosku o wyłączenie sędziego;

7) odrzucenie skargi kasacyjnej;

8) odrzucenie zażalenia;

9) zwrot kosztów postępowania, jeżeli strona nie wnosi skargi kasacyjnej;

10) ukaranie grzywną.

§ 2. Zażalenie wnosi się w terminie siedmiu dni od doręczenia postanowienia.

§ 3. Zażalenie powinno czynić zadość wymaganiom przepisanym dla pisma w postępowaniu sądowym oraz zawierać wskazanie zaskarżonego postanowienia i wniosek o jego zmianę lub uchylenie, jak również zwięzłe uzasadnienie zażalenia.

§ 4. Zażalenie, którego przedmiotem jest odrzucenie skargi kasacyjnej, powinno być sporządzone przez adwokata lub radcę prawnego.

Przepis art. 175 § 2 i 3 stosuje się odpowiednio.

Przy mnogości organów należy wskazać na ich właściwość. Przez właściwość organu rozumienie się zdolność prawną do rozpatrywania i rozstrzygania spraw określonego rodzaju, a więc prowadzenia postępowania w konkretnych sprawach oraz dokonywania wszelkich czynności uregulowanych w przepisach prawa, które należą do kompetencji organów.

Wyróżnia się właściwość:

Właściwość miejscową organów podatkowych ustala się w sprawach

Gdy małżonkowie mają różne miejsca zamieszkania, wobec czego mają inną właściwość miejscową organów podatkowych (wspólne zeznanie, mogą sobie wybrać pomiędzy którymi podlegają, miejsce zamieszkania jednego z małżonków).

PYTANIA SPRAWDZAJĄCE PO ROZDZIALE V

  1. Co rozumiesz przez podmiotowość prawnofinansową ?

Podmiotowość prawnofinansowa jest to cecha normatywna przypisywana przez przepisy prawa finansowego. Przyznają one określone zdolności prawne podmiotom prawa finansowego tj. zdolność posiadania określonych praw i obowiązków wyznaczonych przepisami prawa finansowego oraz zdolności ich wykonywania, przez co podmiot ma możność wejścia w konkretne stosunki prawnofinansowe uprawniające lub zobowiązujące do określonego zachowania się w sferze prawa finansowego.

Podmiotem prawa finansowego jest każdy, kto na mocy przepisów prawa finansowego posiada określone uprawnienia lub na kim ciążą obowiązki prawnofinansowe.

  1. Wskaż różnicę między podmiotem biernym a czynnym prawa finansowego.

Podmioty bierne prawa finansowego mają uprawnienia i obowiązki o charakterze materialnym i proceduralnym, natomiast podmioty czynne prawa finansowego mają uprawnienia i obowiązki o charakterze proceduralnym, co wiąże się z realizacją uprawnień i obowiązków materialnych podmiotów biernych prawa finansowego.

  1. Wymień przykłady podmiotów biernych w poszczególnych dziedzinach prawa finansowego.

Prawo publiczne

Prawo podatkowe

Prawo walutowe

Podmioty krajowe oraz zagraniczne:

Prawo dewizowe

Prawo celne

Prawo rynku finansowego

  1. Jakie podmioty ze sfery finansów publicznych należy wyłączyć ?

W drodze enumeracji negatywnej ze sfery finansów publicznych należy wyłączyć podmioty, które:

  1. Wskaż tzw. osoby trzecie w rozumieniu przepisów Ordynacji Podatkowej.

Art. 110-117 OP

(s.108) np.

  1. Wymień przykłady podmiotów czynnych w poszczególnych dziedzinach prawa finansowego.

ADMINISTRACJA PAŃSTWOWA

Organy zarządzające finansami publicznymi

Organy administracji

Organy podatkowe

Organy kontroli skarbowej

Organy administracji celnej

Organy administracji dewizowej

ADMINISTRACJA SAMORZĄDOWA

Organy uchwałodawcze i kontrolne

Organy wykonawcze

  1. Wskaż jednostki organizacyjne zaliczane do podmiotów czynnych prawa finansowego.

Organy kontroli państwa i ochrony prawa

Sądy i trybunały

  1. Wymień jednoosobowy podmiot czynny prawa finansowego.

Art. 26 zaskarżenie i wzruszenie decyzji organu kontroli skarbowej

Od decyzji o które mowa w art. 24 służy odwołanie do właściwego dla kontrolowanego w dniu zakończenia postępowania kontrolnego dyrektora izby skarbowej lub dyrektora izby celnej- jeżeli decyzję wydał dyrektor urzędu kontroli skarbowej. Jeżeli nie można ustalić właściwego dyrektora izby skarbowej lub dyrektora izby celnej odwołanie służby d dyrektora izby skarbowej lub dyrektora izby celnej właściwego ze względu na siedzibę urzędu kontroli skarbowej, którego dyrektor wydał decyzje.

  1. Jan W. wynajmujący rozwiązał umowę ze spółką s.a. lokalu w Bielsku białej ul. Nowa

Zakładając, że rok obrotowy pokrywa się z kalendarzowym za kończący się rok spółka powinna rozliczyć się w starym urzędzie skarbowym, gdyby KRS wpis do ostatniego grudnia to nowy urząd skarbowy

Rozporządzenie ministra finansów w sprawie właściwości organów podatkowych art. 11

Organem podatkowym właściwym miejscowo w sprawach należnego za dany rok podatkowy od podatku dochodowego:

  1. Podatnik zmienił miejsca zamieszkania na początku grudnia w tym samym zeznanie podatkowe powinien złożyć w NOWYM URZEDZIE SKRBOWYM

  2. Podatnik zmienił miejsca zamieszkania na początku stycznia tym samym zeznanie podatkowe powinien złożyć w STARYM URZĘDZIE SKARBOWYM

  3. Czy KNF jest centralnym organem administracyjnym, nie bo nie jest wymieniona w art. 5 KPA

  4. Różnica pomiędzy pojęciem „niezgłoszonej do opodatkowania działalności gospodarczej” a pojęciem „zatajenia prowadzenia działalności gospodarczej” jako swoistego kamuflażu w sferze podmiotowości podatkowo prawnej. Zob. Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 8 marca 2011r. I SA/Bk 736/10.

Niezgłoszonej do opodatkowania działalności gospodarczej wiąże się uchylanie od opodatkowania. Uchylanie się od opodatkowanie to działanie niezgodne z przepisem prawem zmierzające do całkowitego wyeliminowania obciążenia podatkowego.

Fikcyjna faktura – uchylanie się od opodatkowania

Unikanie opodatkowania to optymalizacja podatkowa, to zarządzanie ryzykiem podatkowym => szukanie luk w prawie.

Zatajenie prowadzenie działalności gospodarczej – firmujący / firmant

akcentuje się działanie firmującego i firmanta ukierunkowane na stworzenie mylnego przeświadczenia otoczenia, w tym także organów podatkowych, o podmiocie, na którym spoczywają obowiązki podatkowe. Jest to zatem swoisty kamuflaż w sferze podmiotowości prawnopodatkowej.

Pojęcie niezgłoszonej do opodatkowania działalności gospodarczej wiąże się ze zwykłym uchylaniem się od opodatkowania. Nie ma tu znaczenia to, czy podatnik czyni jakiekolwiek kroki w celu ukrycia znamion prowadzonej działalności, której prowadzenie wiąże się z ponoszeniem ciężarów podatkowych. Innymi słowy można prowadzić niezgłoszoną do opodatkowania działalność gospodarczą i nie ukrywać faktu prowadzenia tej działalności.

Z kolei w pojęciu "zatajenia prowadzenia działalności gospodarczej" akcentuje się działanie firmującego i firmanta ukierunkowane na stworzenie mylnego przeświadczenia otoczenia, w tym także organów podatkowych, o podmiocie, na którym spoczywają obowiązki podatkowe.

Zgodnie z art. 113 Ordynacji podatkowej jeżeli podatnik, za zgodą innej osoby, w celu zatajenia prowadzenia działalności gospodarczej lub rzeczywistych rozmiarów tej działalności, posługuje się lub posługiwał się imieniem i nazwiskiem, nazwą lub firmą tej osoby, osoba ta ponosi solidarną odpowiedzialność z podatnikiem całym swoim majątkiem za zaległości podatkowe powstałe podczas prowadzenia tej działalności.

Wystąpienie firmanctwa w rozumieniu art. 113 Ordynacji podatkowej warunkują trzy przesłanki: 1) świadoma zgoda osoby użyczającej swojego imienia i nazwiska lub firmy; 2) zatajenie przez podatnika prowadzenia działalności, albo jej rozmiarów, a w konsekwencji uchylanie się od opodatkowania; 3) powstanie zaległości podatkowej w okresie, w którym firmujący użyczał swojego imienia lub nazwiska albo firmy.

  1. Organ II instancji przeprowadził postępowanie podatkowe z udziałem osoby zmarłej, a wydana decyzje skierował do osoby, która nie może być stroną.

Czy organ dopuścił się rażącego naruszenia prawa ? TAK

Czy w stosunku do osoby zmarłej można wszcząć postępowanie podatkowe, czy wydać decyzje? NIE

Czy decyzja taka może wywołać jakieś skutki prawne? NIE

Zob. Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 22 lipca 2010r. I SA/Ke 331/10.

Po śmierci nie może być wydana decyzja, nie może być stroną w postępowaniom, ani rodzić skutków prawnych.

Gdyby za życie to wtedy tak.

Podatnik będący osobą fizyczną z chwilą śmierci:

Postępowanie prowadzone z udziałem osoby nieżyjącej i skierowanie do niej decyzji ma charakter postępowania nieistniejącego i rażąco naruszającego prawo. Prowadzenie postępowania w stosunku do osoby zmarłej i wydanie decyzji której jest adresatem stanowi uchybienie, w wyniku którego, jak trafnie podnosi się w orzecznictwie sądów administracyjnych powstają skutki niemożliwe do zaakceptowania z punktu widzenia praworządności.

Podatnik będący osobą fizyczną z chwilą śmierci traci zdolność prawną tj. zdolność bycia podmiotem praw i obowiązków wynikających z ustaw podatkowych. To oznacza, że w stosunku do takiej osoby nie można wszcząć postępowania podatkowego, ani wydać decyzji. Decyzja taka, jako obarczona wadą nieważności, nie wywołuje skutków prawnych.

Osoby trzecie ponoszą odpowiedzialność za cudzy dług jednakże odpowiedzialność ta może wynikać wyłącznie z mocy konkretnego przepisu ustawy, a do kręgu tych osób należą wyłącznie podmioty wymienione w art., 110-117a,b. Nadmienić jednocześnie należy, że orzeczenie o odpowiedzialności osób trzecich nie uwalnia dłużnika od tej odpowiedzialności, tylko poszerza krąg podmiotów, od których organ podatkowy może dochodzić zaspokojenia przeterminowanych zobowiązań. Zatem odpowiedzialność osób trzecich w OP ma charakter subsydiarny( posiłkowy) w stosunku do odpowiedzialności podatnika (płatnika, inkasenta). Zależna jest nadto od istnienia podatnika ( a w zasadzie braku realizacji zobowiązania- w całości lub części). Ma zatem także charakter akcesoryjny. Czy katalog osób trzecich ponoszących odpowiedzialność z tytułu cudzych zaległości podatkowych ma charakter zamknięty? TAK

Najważniejsze do egzaminu: rozwiedziony małżonek, członek rodziny + konkubent i konkubina( czy mogą być członkami rodziny) oraz wspólnik w spółce

  1. kto sprawuje kontrolę orzecznictwa kolegiów: sądy powszechne ustawa o ustroju sądów powszechnych czy sądy administracyjne? Sądy administracyjne najpierw wojewódzki potem naczelny

Właściwość instancyjna przysługiwać będzie

DYSPOZYCJA PRAWA FINANSOWEGO

Dyspozycja

Określa się zachowania wynikające z faktów prawnych wymienionych w hipotezie normy oraz odnoszących się do wskazanych w niej adresatów. Na dyspozycję normy składa się przedmiot normy i podmiot normy. Przedmiot normy to określone zachowanie stanowiące uprawnienie jednego podmiotu a zobowiązanie drugiego, zachowanie może być szczegółowo określone co do czasu miejsca i sposobu jego wykonania. Podmiot normy adresat z jednej strony czynny uprawniony z drugiej strony bierny zobowiązany który podjął zachowanie według wzorca określonego w hipotezie normy.

Uprawnienia i obowiązki prawno-finansowe nie mają jednolitego charakteru. Indywidualne dla poszczególnych podmiotów gałęzi prawa finansowego.

Ze względu na rodzaj publicznej działalności finansowej którego dotyczą zachowania podmiotów prawa finansowego istnieją następujące uprawnienia o obowiązku prawno-finansowych:

Uprawnienie to nie obowiązek, to możliwość określonego zachowania. Z podmiotowego punktu widzenia uprawnienia i obowiązki prawnofinansowe dotyczą dwóch grup podmiotów prawa finansowego tj. podmiotów biernych i podmiotów czynnych.

Często niewypełnienie obowiązku powinno lub może pociągnąć za sobą przewidziane przez prawo ujemne dla adresata skutki prawne.

Z podmiotowego punktu widzenia uprawnienia i obowiązku prawnofinansowe dotyczą dwóch grup podmiotów prawa finansowego tj. podmiotów biernych oraz podmiotów czynnych

(działania lub zaniechania)

Podmioty odpowiedzialne za przestępstwa:

od 17 lat jest odpowiedzialność karno-skarbowa,

od 13 lat jest odpowiedzialność za przestępstwa, a nie za wykroczenia

Sankcja

Podatek to obowiązek a z obowiązkiem związany jest przymus prawny a tym przymusem sankcja prawna. Możliwość zastosowania sankcji prawnej ma służyć w przypadku oporu podatkowego realizacji podstawowego celu tj. sprawnej realizacji dochodów podatkowych

Systematyka sankcji podatkowych wg skutków sankcji prawnych:

Pozbawienia podatnika naruszające normę korzystek sytuacji finansowej w jakiej już się znajduje

Art. 17. 1. W przypadku nieprowadzenia ewidencji lub prowadzenia jej niezgodnie z warunkami wymaganymi do uznania jej za dowód w postępowaniu podatkowym, a także w przypadku stwierdzenia istnienia związków gospodarczych podatnika, o których mowa w art. 25 ustawy o podatku dochodowym, organ podatkowy określi wartość niezaewidencjonowanego przychodu, w tym również w formie oszacowania, i określi od tej kwoty ryczałt zgodnie z ust. 2.

2. Ryczałt, o którym mowa w ust. 1, stanowi pięciokrotność stawek, o których mowa w art. 12, które byłby zastosowane do przychodu w przypadku jego ewidencjonowania; ryczałt ten nie może być wyższy niż 75% przychodu, o którym mowa w ust. 1.

Art. 40. 1. W przypadku, gdy podatnik:

1) poda we wniosku o zastosowanie opodatkowania w formie karty podatkowej dane niezgodne ze stanem faktycznym, powodujące nieuzasadnione zastosowanie opodatkowania w formie karty podatkowej, bądź ustalenie wysokości podatku dochodowego w formie karty podatkowej w kwocie niższej od należnej, lub

2) prowadzi nierzetelnie (niezgodnie ze stanem faktycznym) ewidencję zatrudnienia bądź, mimo obowiązku, nie prowadzi tej ewidencji, a stwierdzony stan zatrudnienia jest wyższy od zgłoszonego naczelnikowi urzędu skarbowego, lub

3) nie zawiadomi naczelnika urzędu skarbowego w terminie, o którym mowa w art. 36 ust. 7, o zmianach powodujących utratę warunków do opodatkowania w formie karty podatkowej albo mających wpływ na podwyższenie wysokości podatku dochodowego w formie karty podatkowej, bądź w zawiadomieniu poda dane w tym zakresie niezgodne ze stanem faktycznym, lub

4) w rachunku lub fakturze stwierdzających sprzedaż wyrobu, towaru lub wykonanie usługi poda dane istotnie niezgodne ze stanem faktycznym

– naczelnik urzędu skarbowego stwierdza wygaśnięcie decyzji, o której mowa w art. 30 ust. 1.

2. W przypadkach określonych w ust. 1:

1) podatnicy są obowiązani płacić podatek dochodowy na ogólnych zasadach za cały rok podatkowy,

2) obowiązek założenia właściwych ksiąg powstaje od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym została doręczona decyzja stwierdzająca wygaśnięcie decyzji ustalającej wysokość podatku dochodowego w formie karty podatkowej

W zależności od rodzaju sankcji normy prawa fin wyróżnia się następujące procedury ich stosowania:

Do sankcji prawa finansów publicznych

a z zakresu ustawy o odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych:

Do sankcji podatkowych zalicza się te związanie z niewypełnieniem obowiązku:

sankcje celne:

Do sankcji podmiotów czynnych prawa finansowego zaliczamy:

Przykład:

W takiej sytuacji należy odrzucić koncepcję trójczłonowej struktury normy bowiem jest zbyt szeroka. Jej przyjęcie powodowałoby rozciągnięcie płaszczyzny rozważań często na sankcje należące do innych gałęzi praw. Jeżeli uwzględnione zostanie bezpośrednie powiązanie norm (sankcjonowanych i sankcjonujących) oraz dodatkowo cel istnienia odpowiedzialności, nie uniknie się badania instytucji, które mogą być zaliczane do innych gałęzi prawa ( i często jednocześnie do prawa finansowego)

Jak kształtować świadomość prawną?

ODPOWIEDZIALNOŚC W PRAWIE FINANSOWYM

Odpowiedzialność prawna oznacza ponoszenie lub potencjalność ponoszenia przez określone podmioty określonych przepisami prawa ujemnych konsekwencji (sankcji) pewnych zdarzeń lub stanów rzeczy.

Przesłanki odpowiedzialności w prawie finansowym

  1. Funkcja ochronna - Niezbędność szczególnej ochrony interesów fiskalnych władz publiczny

  2. Funkcja wychowawcza Kształtowanie wśród adresatów norm prawnych właściwych postaw względem obowiązujących norm postępowania

  3. Funkcja prewencyjna - Zapobieganie/przeciwdziałanie naruszeniom prawa

  4. Funkcja egzekucyjna - Doprowadzenie do przywrócenia pożądanego przez ustawodawcę stanu

    1. Pośrednio skłonienie lub też zmuszenie podmiotu do realizacji ciążących na nim obowiązków

    2. Bezpośrednio na mocy prawa lub stosownego orzeczenia organu – restytucja

  5. Funkcja represyjna - Ukaranie sprawcy naruszenia prawa

  6. Funkcja kompensacyjna - Wyrównanie uszczerbku powstałego wskutek niewykonania lub wadliwego wykonania obowiązku, lub kompetencji

Elementy konstrukcji prawnej odpowiedzialności

  1. Krąg podmiotów (kto odpowiada)

  2. Przedmiot (za co i dlaczego)

  3. Podstawa prawna (wskazanie przepisu prawnego danego aktu normatywnego)

  4. Postać i forma (zachowanie bezprawne w postaci przestępstwa lub wykroczenia, bądź czynu niedozwolonego albo naruszenie kompetencji lub obowiązku)

  5. Cel (czemu służy)

  6. Tryb i procedura (karna, cywilna, administracyjna, finansowa)

Odpowiedzialność prawna podmiotów biernych prawa finansowego może opierać się równocześnie na stosowaniu:

  1. Sankcji systemowych prawa finansowego

  2. Sankcji wynikających z naruszenia dyscypliny finansów publicznych

  3. Sankcji karnych oraz sankcji karnych skarbowych

Rzadziej:

Sankcja administracyjnych

Sankcji cywilnych ponieważ mają one swoje odpowiedniki w postaci sankcji finansowych (np. sankcji cywilnej wyrażającej się obowiązku zwrotu nienależnego świadczenia pieniężnego)

Sankcji pracowniczych

Odpowiedzialność prawna podmiotów czynnych prawa finansowego może obejmować odpowiedzialność:

  1. Konstytucyjną (organy władzy państwowej)

  2. Ustrojowej (organy samorządu terytorialnego)

  3. Karną organów zarządzających finansami publicznymi)

  4. Administracyjną i odszkodowawczą organów finansowych

Celem wyodrębnienia odpowiedzialności prawnofinansowej należy przyjąć koncepcję norm sprzężonych gdzie odpowiedzialności prawno-finansowa oznacza ponoszenie przez podmioty prawa finansowego, w związku z zaistnieniem pewnych zdarzeń lub stanów stanowiących naruszenie (bezpośrednie) normy prawa finansowego, ujemnych konsekwencji( sankcji) zawartych w normie zwrotnie sprzężonej z normą naruszoną (sankcjonowaną)

Zasadnicze znaczenie da odpowiedzialności prawnofinansowej ma:

Przy tworzeniu systemu odpowiedzialności prawnofinansowych powinno się skupić na następujących kwestiach:

PRAWO KARNO-SKARBOWE

Podstawowy akt prawny jest to ustawa z dnia 10 września 1999r. Ten akt prawny stał się wtedy kodeksem.

Kodeks karno-skarbowy określa jakie czyny społecznie szkodliwe są przestępstwami skarbowymi a jakie są wykroczeniami skarbowymi, jakie stosuje się zasady odpowiedzialności za te czyny, jakie kary i środki grożą za ich popełnienie, jak wygląda postępowanie przed organami ścigania i wymiaru sprawiedliwości oraz jak należy wykonywać orzeczenia sadu.

Dziedziny prawa finansowego chronione prze KKS (kodeks karny-skarbowy):

  1. Prawo podatkowe

  2. Prawo celne

  3. Prawo dewizowe

  4. Prawo gier hazardowych

KKS składa się z:

  1. Prawa materialnego:

    1. Część ogólna

    2. Część szczególna:

      1. przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe przeciwko obowiązkom podatkowym i rozliczeniom z tytułu subwencji lub dotacji,

      2. przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe przeciwko obowiązkom celnym oraz zasadom obrotu z zagranicą towarami i usługami,

      3. przestępstwa i wykroczenia skarbowe przeciwko obrotowi dewizowemu

      4. przestępstwa skarbowe i wykroczenia przeciwko organizacji gier hazardowych

  2. Prawa procesowego – określa zasady postępowania przed organami

  3. Prawa wykonawczego – do wykonywania orzeczeń

Cechy charakterystyczne:

  1. Kompleksowość - zastosowanie KSK może mieć zastosowanie tylko do tych czynów zabronionych, które zostały w nim stypizowane

  2. Autonomiczność – reguluje ją

  3. blankietowość – przedmiot ochrony

  4. subsydiarność – odpowiedzialność karno-skarbowa jest niezależna od odpowiedzialności finansowo-prawnej

Funkcję prawa karno-skarbowego:

  1. Ochronna (chroni interes finansowy skarbu państwa)

  2. Prewencyjno-sprawiedliwościowa (wymiar kary musi być sprawiedliwy czy adekwatny do wagi czynu oraz stopnia winy sprawcy)

  3. Prewencyjno-wychowawcza (czyli określa czego robić nie wolno, czyli przeciwdziałanie i zapobieganie przestępczości)

  4. Egzekucyjna (powołane są odpowiednie instytucje które zapewniają wyrównywanie należności publiczno prawnych)

  5. Gwarancyjna (nie ma kary bez przepisów kodeksu karno-skarbowego)

Podmioty przestępstw i wykroczeń skarbowych:

Art. 11. [Niepoczytalność]

§ 1.Nie popełnia przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego, kto z powodu choroby psychicznej, upośledzenia umysłowego lub innego zakłócenia czynności

Art. 5. [Wiek nieletniego a kara]

§ 1.Na zasadach określonych w kodeksie odpowiada ten tylko, kto popełnia czyn zabroniony po ukończeniu lat 17, chyba że przepis ustawy stanowi inaczej.

§ 2.W stosunku do sprawcy, który popełnił przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe po ukończeniu lat 17, lecz przed ukończeniem lat 18, sąd zamiast kary lub środka karnego stosuje środki wychowawcze, lecznicze albo poprawcze przewidziane dla nieletnich, jeżeli okoliczności sprawy oraz stopień rozwoju sprawcy, jego właściwości i warunki osobiste za tym przemawiają.

Przykłady:

Art. 67. [Fałszerstwo znaku akcyzy] CZYN OGÓLNY

§ 1.Kto podrabia albo przerabia znak akcyzy albo upoważnienie do odbioru banderol,

podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności, albo obu tym karom łącznie.

§ 2.Kto w celu popełnienia przestępstwa skarbowego określonego w § 1 uzyskuje lub przysposabia środki,

podlega karze grzywny do 240 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności do lat 2, albo obu tym karom łącznie.

§ 3.Nie podlega karze za przestępstwo skarbowe określone w § 2 sprawca, który odstąpił od jego dokonania, w szczególności zniszczył uzyskane lub przysposobione środki lub zapobiegł skorzystaniu z nich w przyszłości.

§ 4.W wypadku mniejszej wagi, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1 lub 2

podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.

Art. 56. [Oszustwo podatkowe] CZYN INDYWIDUALNY PODATNIK

§ 1.Podatnik, który składając organowi podatkowemu, innemu uprawnionemu organowi lub płatnikowi deklarację lub oświadczenie, podaje nieprawdę lub zataja prawdę albo nie dopełnia obowiązku zawiadomienia o zmianie objętych nimi danych, przez co naraża podatek na uszczuplenie,

podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności, albo obu tym karom łącznie.

Art. 77. [Niewpłacenie pobranego podatku] CZYN INDYWIDUALNY

§ 1.Płatnik lub inkasent, który pobranego podatku nie wpłaca w terminie na rzecz właściwego organu,

podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności do lat 3, albo obu tym karom łącznie.

Art. 104. [Uchylanie się od kontroli dewizowej] CZYN INDYWIDUALNY

§ 1.Rezydent, który bez wymaganego zezwolenia dewizowego albo wbrew jego warunkom otwiera bądź utrzymuje rachunek w banku lub oddziale banku mającym siedzibę w kraju trzecim,

podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych

Art. 75. [Brak akcyzowego raportu dziennego] CZYN INDYWIDUALNY

Importer, podmiot dokonujący nabycia wewnątrzwspólnotowego oraz przedstawiciel podatkowy, który nie dopełnia obowiązku uzyskania od podmiotu mającego siedzibę poza terytorium kraju rozliczenia z przekazanych mu znaków akcyzy,

podlega karze grzywny do 180 stawek dziennych.

Czy zmiana wysokości płacy minimalnej ma wpływ na kwalifikację czynu zabronionego?

W przypadku gdy uszczuplana lub naraża na uszczuplenie należności publicznoprawna albo wartość przedmiotu nie przekroczy kwoty to czyn taki zakwalifikowany zostanie jako wykroczenie lub skarbowe a nie przestępstwo skarbowe.

Dwupodział czynów karalnych:

Przestępstwo skarbowe – jest to czyn zabroniony pod groźbą kary grzywny w stawkach dziennych kary ograniczenia wolności lub pozbawienia wolności. Czyn bezprawny, karalny, karygodny, zawiniony.

Środki penalne za przestępstwa skarbowe:

  1. KARY:

    1. Kara grzywny w stawkach dziennych (sąd określa liczbę stawek oraz wysokość jednej stawki dziennej najniższa liczba stawek wynosi 10 najwyższa 720 stawka nie może być niższa od 1/30 części minimalnego wynagrodzenia ani też przekraczać jej 400stu krotności.

    2. Kara ograniczenia wolności od 1 do 24 miesięcy min 20 godzin 480 max liczba godzin.

Polega na obowiązku wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne, obowiązku pozostawania w miejscu stałego pobytu innym wyznaczonym miejscu, z zastosowanie systemu elektronicznego dozoru, potrąceniu od 10% do 25% wynagrodzenia w stawkach dziennych na cel społeczny.

  1. Kara pozbawienia wolności od 5 dni do 5 lat

  1. ŚRODKI KARNE:

    1. Dobrowolnie poddanie się odpowiedzialności

    2. Przepadek przedmiotów

    3. Ściągnięcie równowartości pieniężnej przepadku przedmiotów

    4. Przepadek korzyści majątkowej

      1. Ściągnięcie równowartości pieniężnej przepadku korzyści majątkowej

    5. Zakaz prowadzenia określonej działalności gospodarczej, wykonywania określonego zawodu lub zajmowania określonego stanowiska

    6. Podanie wyroku do wiadomości publicznej

    7. Pozbawienie praw publicznych

    8. Środki związane z poddaniem sprawcy próbie

      1. Warunkowe umorzenie postępowania karnego

      2. Warunkowe zawieszenie wykonania kary

      3. Warunkowe zwolnieni

  2. ŚRODKI ZABEZPIECZAJĄCE:

    1. Umieszczenie w zakładzie zamkniętym

    2. Umieszczenie w zakładzie psychiatrycznym

    3. Umieszczenie w zakładzie karnym, w którym stosuję się środki lecznicze lub rehabilitacyjne

    4. Umieszczenie w zamkniętym zakładzie leczenia odwykowego

    5. Skierowanie do placówki leczniczo rehabilitacyjne

    6. Przepadek przedmiotów

    7. Zakaz prowadzenia określonej działalności gospodarczej, wykonywania określonego zawodu lub zajmowania określonego stanowiska

Funkcje środków zabezpieczających:

Jan od 1.01.2008 do dnia 31.12.2009 r. prowadził kantor w Katowicach bez wpisu do rejestru działalności kantorowej.

W tracie rozprawy wyjaśnił, że nie wiedział, że dla prowadzenia tego typu działalności wymagany jest wpis do rejestru. Jakiej kwalifikacji prawnej odpowiada zachowanie Jana?

Art. 106d. [Działalność gospodarcza]

§ 1.Kto wykonuje działalność gospodarczą polegającą na kupnie i sprzedaży wartości dewizowych oraz pośrednictwie w ich kupnie i sprzedaży bez wpisu do rejestru działalności kantorowej lub wbrew przepisom ustawy, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności do roku, albo obu tym karom łącznie.

§ 2.W wypadku mniejszej wagi, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1 podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.

Art. 34. [Niemajątkowe środki karne] § 1.Zakaz prowadzenia określonej działalności gospodarczej oraz pozbawienie praw publicznych można orzec tylko wtedy, gdy kodeks tak stanowi. § 2.Sąd może orzec środek karny zakazu prowadzenia określonej działalności gospodarczej w wypadkach określonych w art. 38 § 1 i 2 oraz w razie skazania sprawcy za przestępstwo skarbowe określone w art. 54 § 1, art. 55 § 1, art. 56 § 1, art. 63 § 1-5, art. 64 § 1-6, art. 65 § 1, art. 66 § 1, art. 67 § 1 i 2, art. 68 § 1 i 2, art. 69 § 1-3, art. 69a § 1, art. 70 § 1, 2 i 4, art. 72, art. 73 § 1, art. 73a § 1, art. 76 § 1, art. 77 § 1, art. 78 § 1, art. 82 § 1, art. 83 § 1, art. 85 § 1 i 2, art. 86 § 1 i 2, art. 87 § 1 i 2, art. 88 § 1 i 2, art. 89 § 1 i 2, art. 90 § 1 i 2, art. 91 § 1, art. 92 § 1, art. 93, art. 97 § 1 i 2, art. 100 § 1, art. 101 § 1, art. 102 § 1, art. 103 § 1, art. 104 § 1, art. 106c § 1, art. 106d § 1, art. 106j § 1, art. 107 § 1-3, art. 107a § 1 oraz art. 110

Art. 29 Przepadek przedmiotów obejmuje:
1) przedmiot pochodzący bezpośrednio z przestępstwa skarbowego;
2) narzędzie lub inny przedmiot stanowiący mienie ruchome, które służyło lub było przeznaczone do popełnienia przestępstwa skarbowego;
3) opakowanie oraz przedmiot połączony z przedmiotem przestępstwa skarbowego w taki sposób, że nie można dokonać ich rozłączenia bez uszkodzenia któregokolwiek z tych przedmiotów;
4) przedmiot, którego wytwarzanie, posiadanie, obrót, przechowywanie, przewóz, przenoszenie lub przesyłanie jest zabronione.

Wykroczeniem skarbowym jest czyn zabroniony przez kodeks karny skarbowy pod groźbą kary grzywny określonej kwotowo, jeżeli kwota uszczuplonej należności publicznoprawnej albo wartości przedmiotu czynu nie przekracza dwudziestokrotności wysokości minimalnego wynagrodzenia w czasie jego popełnienia.

  1. 1. Kary

Może być wymierzona w granicach od 1/10 do 20krotnej wysokości minimalnego

Może być wymierzony jedynie w wykroczeniu skarbowym (min 1/10 max 2krotnośc)

2. Środki karne:

3. Środek zabezpieczający:

AD. 1.2.

Przesłanki dodatnie mandatu

  1. kto może otrzymać mandat karny

- osoba sprawcy i okoliczności popełnienia wykroczenia nie budzą wątpliwości 9jest jasne co się wydarzyło i KTO)

  1. wystarczające jest wymierzenie kary grzywny do wysokości podwójnej wysokości minimalnego wynagrodzenia

  2. zgoda sprawcy

- sprawca musi się zgodzić na otrzymanie mandatu

  1. brak okoliczności wyłączających postępowanie mandatowe

- np. jeżeli następuje przepadek przedmiotu

Przesłanki ujemne:

- sprawca znajduje się pod wpływem alkoholu, zachodzi uzasadniona możliwość co do poczytalności sprawcy

- nastąpił przepadek przedmiotów, zbieg przepisów

W związku z wykroczeniem publicznym nastąpiło uszczuplenie należności publicznych

Środki karne

WYKROCZENIA

Przestępstwo i wykroczenie podatkowe:

Art. 54. § 1. Podatnik, który uchylając się od opodatkowania, nie ujawnia właściwemu organowi przedmiotu lub podstawy opodatkowania lub nie składa deklaracji, przez co naraża podatek na uszczuplenie, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności, albo obu tym karom łącznie.

§ 2. Jeżeli kwota podatku narażonego na uszczuplenie jest małej wartości, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1 podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych.

§ 3. Jeżeli kwota podatku narażonego na uszczuplenie nie przekracza ustawowego progu, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1 podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.

Art. 9 KKS § 3. Za przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe odpowiada, jak sprawca, także ten, kto na podstawie przepisu prawa, decyzji właściwego organu, umowy lub faktycznego wykonywania zajmuje się sprawami gospodarczymi, w szczególności finansowymi, osoby fizycznej, osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, której odrębne przepisy przyznają zdolność prawną.

Gdy świadczysz usługi doradztwa podatkowego oraz prowadzenia księgo rachunkowej najczęściej postawą zajmowania się sprawami gospodarczymi jest umowa.

SPRAWSTWO !!! Art. 9 KKS 84, 96, 106, 111.

Art. 8. Zasady wymiaru kary przy zbiegu ustaw

§ 1. Jeżeli ten sam czyn będący przestępstwem skarbowym lub wykroczeniem skarbowym wyczerpuje zarazem znamiona przestępstwa lub wykroczenia określonego w przepisach karnych innej ustawy, stosuje się każdy z tych przepisów.
§ 2. Wykonaniu podlega tylko najsurowsza z kar, co nie stoi na przeszkodzie wykonaniu środków karnych lub innych środków orzeczonych na podstawie wszystkich zbiegających się przepisów. Środki karne i środki zabezpieczające oraz dozór stosuje się, chociażby je orzeczono tylko na podstawie jednego ze zbiegających się przepisów; w razie orzeczenia za zbiegające się czyny zabronione zakazów tego samego rodzaju lub pozbawienia praw publicznych, sąd stosuje odpowiednio przepisy o karze łącznej.
§ 3. Jeżeli obok kary najsurowszej, która podlega wykonaniu, orzeczono także karę grzywny, również ta kara podlega łącznemu wykonaniu; w razie orzeczenia obok kary najsurowszej kilku kar grzywny, łącznemu wykonaniu podlega tylko najsurowsza kara grzywny.

Art. 84. Niedopełnienie obowiązku nadzoru nad przestrzeganiem przepisów podatkowych i rozliczeniach z tytułu dotacji lub subwencji

§ 1. Kto, nie dopełniając obowiązku nadzoru nad przestrzeganiem reguł obowiązujących w działalności danego przedsiębiorcy lub innej jednostki organizacyjnej, dopuszcza, chociażby nieumyślnie, do popełnienia czynu zabronionego określonego w tym rozdziale,
podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.
§ 2. Przepisu § 1 nie stosuje się, jeżeli czyn sprawcy wyczerpuje znamiona innego przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego określonego w tym rozdziale albo jeżeli niedopełnienie obowiązku nadzoru należy do ich znamion

Art. 96. § 1. Kto, nie dopełniając obowiązku nadzoru nad przestrzeganiem reguł obowiązujących w działalności danego przedsiębiorcy lub innej jednostki organizacyjnej, dopuszcza, chociażby nieumyślnie, do popełnienia czynu zabronionego określonego w tym rozdziale,

podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.

§ 2. Przepisu § 1 nie stosuje się, jeżeli czyn sprawcy wyczerpuje znamiona innego przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego określonego w tym rozdziale albo jeżeli niedopełnienie obowiązku nadzoru należy do ich znamion.

Art. 106c. § 1. Kto bez wymaganego zezwolenia dewizowego albo wbrew jego warunkom dokonuje w obrocie dewizowym z zagranicą rozliczeń pieniężnych,

podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych.

§ 2. Jeżeli wartość przedmiotu obrotu, o którym mowa w § 1, nie przekracza ustawowego progu, sprawca

podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.

Art. 106d. § 1. Kto wykonuje działalność gospodarczą polegającą na kupnie i sprzedaży wartości dewizowych oraz pośrednictwie w ich kupnie i sprzedaży bez wpisu do rejestru działalności kantorowej lub wbrew przepisom ustawy,

podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności do roku, albo obu tym karom łącznie.

§ 2. W wypadku mniejszej wagi, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1

podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.

Art. 111. § 1. Kto, nie dopełniając obowiązku nadzoru nad przestrzeganiem reguł obowiązujących w działalności danego przedsiębiorcy lub innej jednostki organizacyjnej, dopuszcza, chociażby nieumyślnie, do popełnienia czynu zabronionego określonego w tym rozdziale,

podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.

§ 2. Przepisu § 1 nie stosuje się, jeżeli czyn sprawcy wyczerpuje znamiona innego przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego określonego w tym rozdziale albo jeżeli niedopełnienie obowiązku nadzoru należy do ich znamion.

Jan W. doradca podatkowy zawarł ze spółką SA umową, w której zobowiązał się do obsługi podatkowej spółki w zakresie podatku dochodowego oraz VAT. Czy Jan W. odpowiada np. za niezłożenie przez spółkę deklaracji PCC-3? NIE

Do najczęściej popełnianych przez doradców podatkowych i księgowych przestępstw skarbowych oraz wykroczeń skarbowych należą:

  1. Nierzetelne oraz wadliwe prowadzenie ksiąg

  2. Uchylanie się od opodatkowania

  3. Oszustwo podatkowe

Z kolei księga wadliwa jest to księga prowadzona niezgodnie z przepisami prawa

Jan W. (księgowy) prowadzący swojemu klientowi PKiR wprowadził przychody oraz koszty w niewłaściwych kolumnach. Czy na Jana W może zostać nałożona grzywna zw. wykroczenie skarbowym ?

Przykład:

Spółka Roma zatrudnia Jana W oraz Adolfa W. (księgowych)

Jan W. odpowiada za składanie deklaracji VAT, natomiast Adolf za składanie pozostałych deklaracji podatkowych.

Organy podatkowe stwierdziły, że w jedne ze złożonych przez spółkę deklaracji ROMA deklaracja VAT7 zawyżona została kwota podatku podlegającego odliczeniu, a w konsekwencji zaniżona został podatek do zapłaty.

Kto będzie podciągnięty do odpowiedzialności?

Oszustwo podatkowe – art. 56

Doradcy podatkowi oraz księgowi mogą być pociągnięci do odpowiedzialności karnej skarbowej za oszustwa podatkowe jeżeli to oni:

Jak uniknąć kary?

Doradca podatkowy lub księgowy może złożyć czynny żal zanim organ dowie się o popełnionym czynie zabronionym, natomiast dobrowolnie poddać się karze w stosunku do którego organy prowadza już postępowanie.

Brak konieczności korzystania z instytucji czynnego żalu

Art. 16a. Nie podlega karze za przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe, kto złożył prawnie skuteczną, w rozumieniu przepisów ustawy - Ordynacja podatkowa lub ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej (Dz. U. z 2015 r. poz. 553, z późn. zm.), korektę deklaracji podatkowej i w całości uiścił, niezwłocznie lub w terminie wyznaczonym przez uprawniony organ, należność publicznoprawną uszczuploną lub narażoną na uszczuplenie.

Z instytucji czynnego żalu (art. 16 KKS) nie może korzystać sprawa, który bądź to:

Art. 117. § 1. Orzekanie w sprawach o przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe następuje w postępowaniu:

1) w przedmiocie udzielenia zezwolenia na dobrowolne poddanie się odpowiedzialności;

2) zwyczajnym;

3) nakazowym;

4) w stosunku do nieobecnych.

§ 2. W sprawach o wykroczenia skarbowe w postępowaniu zwyczajnym orzeka się, gdy brak jest podstaw do rozpoznania sprawy w postępowaniu nakazowym oraz gdy odmówiono uprzednio udzielenia zezwolenia na dobrowolne poddanie się odpowiedzialności.

§ 3. W wypadkach wskazanych w kodeksie i na zasadach w nim określonych upoważniony organ postępowania przygotowawczego lub jego przedstawiciel może nakładać za wykroczenia skarbowe karę grzywny w drodze mandatu karnego.

Postępowanie w stosunku do nieobecnych

Sprawca pozostaje za granicą, a przedmiot podlegający przepadkowi w kraju

Pozytywne przesłanki 173 KKS

Art. 173 KKS § 1. Przeciwko sprawcy przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego przebywającemu stale za granicą albo gdy nie można ustalić jego miejsca zamieszkania lub pobytu w kraju, postępowanie toczyć się może podczas jego nieobecności.
§ 2. Przepisu § 1 nie stosuje się, jeżeli:
1) wina sprawcy lub okoliczności popełnienia czynu zabronionego budzą wątpliwości;
2) oskarżony o przestępstwo skarbowe ukrył się po wniesieniu do sądu aktu oskarżenia, a także wówczas, gdy w toku postępowania przed sądem ustalono jego miejsce zamieszkania lub pobytu w kraju.
§ 3. Przepisy § 1 i 2 stosuje się odpowiednio do podmiotu pociągniętego do odpowiedzialności posiłkowej.

Strony w postępowaniu:

  1. Postępowanie skarbowe

    1. Oskarżyciel publiczny

    2. Oskarżony

    3. Podmiot pociągnięty do odpowiedzialności posiłkowej

    4. Interesariusz

  2. Wykroczenie skarbowe

Adam na festynie trudnił się sprzedażą losów. Czy jego działalność była dozwolona? Czy w razie skazania sąd może orzec zakaz prowadzenia określonej działalności gospodarczej oraz orzec przepadek przedmiotów?

Art. 110. Kto, nie będąc do tego uprawnionym, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej trudni się sprzedażą losów lub innych dowodów udziału w grze losowej, zakładzie wzajemnym, grze na automacie lub grze na automacie o niskich wygranych, podlega karze grzywny do 360 stawek dziennych albo karze ograniczenia wolności, albo obu tym karom łącznie

Art. 34

§ 3. Pozbawienie praw publicznych sąd może orzec w wypadkach określonych w art. 38 stosowanie nadzwyczajnego obostrzenia kary , § 1 i 2 w razie skazania na karę pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 3.
§ 4. Zakazy wymienione w art. 22 katalog kar, środków karnych i środków zabezpieczających, § 2 pkt 5 oraz pozbawienie praw publicznych orzeka się w latach, od roku do lat 5.

Art. 30

§ 5.4 W wypadkach określonych w art. 107 § 1-3 orzeka się przepadek dokumentu lub urządzenia do gry losowej, gry na automacie lub zakładu wzajemnego, a także znajdujących się w nich środków pieniężnych oraz wygranych, które na podstawie tego dokumentu przypadają grającemu, a także środków uzyskanych ze sprzedaży udziału w grze lub wpłaconych stawek. Przepis stosuje się odpowiednio także w wypadkach określonych w art. 107a § 1, art. 108 § 1, art. 109 i art. 110.

Adam utrudniał wykonanie czynności służbowej przez kontrolę podatkową przez ukrywanie dokumentów. Czy jest to czyn zabroniony stypizowany w KKS?

Art. 83. § 1. Kto osobie uprawnionej do przeprowadzenia czynności sprawdzających, kontroli podatkowej, kontroli skarbowej lub czynności kontrolnych w zakresie szczególnego nadzoru podatkowego udaremnia lub utrudnia wykonanie czynności służbowej, w szczególności kto wbrew żądaniu tej osoby nie okazuje księgi lub innego dokumentu dotyczącego prowadzonej działalności gospodarczej lub księgę lub inny dokument niszczy, uszkadza, czyni bezużytecznymi, ukrywa lub usuwa, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych.

§ 2. W wypadku mniejszej wagi, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1 podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.

Adam J. działając w celu puszczenia w obieg alkoholu etylowego dokonał 10.01.2009 r. podrobnienia 10 znaków akcyzy. Sąd Rejonowy w X odstąpił od wymierzenia kary poprzestając na orzeczeniu przepadku podrobionych banderol i alkoholu. Jaka jest kwalifikacja prawna i nazwa karalnego zachowania oraz oceń zasadność orzeczenia Sądu?

Art. 67. § 1. Kto podrabia albo przerabia znak akcyzy albo upoważnienie do odbioru banderol, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności, albo obu tym karom łącznie.

§ 2. Kto w celu popełnienia przestępstwa skarbowego określonego w § 1 uzyskuje lub przysposabia środki, podlega karze grzywny do 240 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności do lat 2, albo obu tym karom łącznie.

§ 3. Nie podlega karze za przestępstwo skarbowe określone w § 2 sprawca, który odstąpił od jego dokonania, w szczególności zniszczył uzyskane lub przysposobione środki lub zapobiegł skorzystaniu z nich w przyszłości.

§ 4. W wypadku mniejszej wagi, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1 lub 2podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe

Anna J. wyrokiem Sądy Rejonowego w Katowicach została skazana na karę grzywny (2150 zł) oraz zakaz prowadzenia działalności gospodarczej za uporczywe niepłacenie podatków w terminie. Oceń trafność wyroku Sądu

Zdjęcie X

Art. 57. § 1. Podatnik, który uporczywie nie wpłaca w terminie podatku, podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.

§ 2. Sąd może odstąpić od wymierzenia kary, jeżeli przed wszczęciem postępowania w sprawie o wykroczenie skarbowe określone w § 1 wpłacono w całości należny podatek na rzecz właściwego organu.

WYKŁAD 6 20.12

Wykładnia prawa finansowego

Wykładnia sensu largo = Wykładnia sensu stricto (interpretacja tekstów prawnych + Wnioskowanie )

Generalna zasada clara non sunt interpretanda- jasne prawo nie wymaga interpretacji(wyjątek do definicje legalne w ustawie). Obecnie coraz częściej można się spotkać z podejściem omnia sunt interpretanda- wszystko podlega interpretacji.

Język tekstów aktów normatywnych to język prawny- formułowany przez prawodawcę. Zbudowany na podstawie języka narodowego

Język prawniczy- język interpretacji przepisów prawnych oraz refleksji nad prawem a więc wypowiedzi o prawie obowiązującym innych zjawiskach prawnych. Jest dziełem prawników- praktyków powstałych przy okazji interpretacji wymodzi norm prawnych EGZAMIN!!

Zasady wyboru w wyborach. Są to ogólne zasady wyboru a ich rozwinięcie dot. Wyboru określa kodeks wyborczy.

„Prawo udziału w referendum oraz prawo wybierania nie przysługuje osobom, które prawomocnym orzeczeniem sądowym są ubezwłasnowolnione lub pozbawione praw publicznych albo wyborczych.”

Art. 10.2. kodeks wyborczy

§ 1. Prawo wybierania (czynne prawo wyborcze) ma:

1) w wyborach do Sejmu i do Senatu oraz w wyborach Prezydenta Rzeczypospolitej - obywatel polski, który najpóźniej w dniu głosowania kończy 18 lat;

2) w wyborach do Parlamentu Europejskiego w Rzeczypospolitej Polskiej - obywatel polski, który najpóźniej w dniu głosowania kończy 18 lat oraz obywatel Unii Europejskiej niebędący obywatelem polskim, który najpóźniej w dniu głosowania kończy 18 lat, oraz stale zamieszkuje na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

3) w wyborach do organów stanowiących jednostek samorządu terytorialnego:

a) rady gminy - obywatel polski oraz obywatel Unii Europejskiej niebędący obywatelem polskim, który najpóźniej w dniu głosowania kończy 18 lat, oraz stale zamieszkuje na obszarze tej gminy,

b) rady powiatu i sejmiku województwa - obywatel polski, który najpóźniej w dniu głosowania kończy 18 lat, oraz stale zamieszkuje na obszarze, odpowiednio, tego powiatu i województwa;

4) w wyborach wójta w danej gminie - osoba mająca prawo wybierania do rady tej gminy.

§ 2. Nie ma prawa wybierania osoba:

1) pozbawiona praw publicznych prawomocnym orzeczeniem sądu;

2) pozbawiona praw wyborczych prawomocnym orzeczeniem Trybunału Stanu;

3) ubezwłasnowolniona prawomocnym orzeczeniem sądu.

Art. 40 ustawa od doradztwie podatkowym

Doradca podatkowy jest obowiązany umieszczać na wszystkich pismach sporządzonych w związku z wykonywaniem doradztwa podatkowego firmę

Art. 40. 1. Doradca podatkowy jest obowiązany umieszczać na wszystkich pismach sporządzonych w związku z wykonywaniem doradztwa podatkowego firmę (nazwę), pod jaką doradztwo to wykonuje, oraz miejsce jego wykonywania, podpis oraz numer wpisu na listę doradców podatkowych.

2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do zeznań i deklaracji podatkowych sporządzonych przez doradcę podatkowego w imieniu i na rzecz podatnika.

3. Firma (nazwa), o której mowa w ust. 1, obejmuje imię i nazwisko doradcy podatkowego oraz ustawowe określenie zawodu "doradca podatkowy", a w przypadku spółek niemających osobowości prawnej - imiona i nazwiska wszystkich wspólników oraz ustawowe określenie zawodu "doradca podatkowy". Tytuły służbowe lub inne godności i tytuły, z wyjątkiem stopni i tytułów naukowych, nie mogą być zamieszczone w oznaczeniu firmy (nazwy).

Odp. Tak zwalnia.

  1. Pismo z 2006r. zeznanie podatkowe sporządzone przez doradcę podatkowego nie zwalnia podatnika z obowiązku złożenia podpisu pod sporządzoną deklarację

  2. Wyrok WSA charakter oświadczenia składanego przez podatnika w zeznaniu podatkowym. Jest to oświadczenie wiedzy, a nie woli, co wyklucza złożenie tego oświadczenia przez pełnomocnika.

Zdaniem WSA podpis doradcy nie zwalnia podatnika z odpowiedzialności

  1. Glosa krytyczna- komentarz do orzeczenia sądowego

Art. 80a. OP § 1. Jeżeli odrębne ustawy nie stanowią inaczej, deklaracja, w tym deklaracja składana za pomocą środków komunikacji elektronicznej, może być podpisana także przez pełnomocnika podatnika, płatnika lub inkasenta.

§ 2. Pełnomocnictwo do podpisywania deklaracji oraz zawiadomienie o odwołaniu tego pełnomocnictwa składa się organowi podatkowemu właściwemu w sprawach podatku, którego dana deklaracja dotyczy.

§ 2a. Pełnomocnictwo do podpisywania deklaracji składanej za pomocą środków komunikacji elektronicznej oraz zawiadomienie o odwołaniu tego pełnomocnictwa podatnik, płatnik lub inkasent składa naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu w sprawach ewidencji podatników i płatników.

§ 3. Jeżeli przepisy prawa podatkowego wymagają podpisania deklaracji przez więcej niż jedną osobę, pełnomocnictwo do podpisania tej deklaracji jest skuteczne, jeżeli udzieliły go wszystkie osoby.

§ 4. W kwestiach dotyczących pełnomocnictwa do podpisywania deklaracji stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące pełnomocnictwa w postępowaniu podatkowym

5. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzory pełnomocnictw do podpisywania deklaracji i wzory zawiadomienia o zmianie lub odwołaniu tych pełnomocnictw, uwzględniając zakres pełnomocnictwa i dane identyfikujące podatnika, płatnika lub inkasenta oraz pełnomocnika, a także mając na celu uproszczenie zgłaszania pełnomocnictwa oraz pewność ustalenia zakresu działania pełnomocnika

  1. WYKŁADANIA ZE WZGLĘDU NA MOC WIĄŻĄCĄ LUB PODMIOT

  1. Wykładnia o mocy powszechnie obowiązującej

TK- w toku badania konstytucyjności zaskarżonych przepisów prawnych i tylko na wniosek uprawnionego podmiotu

SN- nie należy rozpatrywanie kasacji lub innego środka odwoławczego dotyczącego orzeczeń wydawanych na podstawie przepisów prawa finansowego

NSA- wykładania przepisów prawa finansowego głównie w związku z rozpatrywaniem skargi kasacyjnej lub gdy zachodzi potrzeba ujednolicenia orzecznictwa WSA w sprawach finansowych

MF- wykładnia przepisów prawa podatkowego( zatem nie finansowego prawa)

  1. Wykładnia o ograniczonej mocy wiążącej Wykładnia praktyczna (sądowa) może być dokonywana przez organ, który jednocześnie stosuje interpretowany przepis,. Jedynie na użytek jednego rozstrzygnięcia. Jeżeli rozstrzygnięcie się uprawomocni to jest obowiązujące

  1. Wykładnia nie mająca mocy wiążącej

  1. WYKŁADNIA ZE WZGLĘDU NA METODĘ

  1. Wykładnia językowa – polega na ustaleniu znaczenia i zakresu wyrażeń tekstu prawnego ze względu na język, w który zostały sformułowane. Zbiór różnych narzędzi(język potoczny, prawny i prawniczy), których użycie wiedzie do różnych efektów, z których interpretator wybiera jeden.

  2. Wykładnia pozajęzykowa

  1. WYKŁADNIA ZE WZGLĘDU NA PUNKT ODNIESIENIA

  1. Wykładnia statyczna – zakładająca niezmienność znaczenia przepisu w całym okresie jego obowiązywania.

EGZAMIN!

  1. Wykładnia dynamiczna – zakładająca możliwość, a nawet konieczność zmiany rozumienia przepisu w konsekwencji zmieniającego się w czasie kontekstu społecznego, w jakim jest stosowany

  1. WYKŁADNIA ZE WZGLĘDU NA SPOSÓB ROZUMIENIA NORMY

  1. Literalna (dosłowna)- występuje, gdy spośród różnych znaczeń uzyskanych za pomocą odmiennych dyrektyw interpretacyjnych zostaje wybrane to rozumienie, które zostało ustalone za pomocą dyrektyw językowych. Np. rozwiedziony małżonek odpowiada za zaległości majątkowe

  2. Zwężająca- ścieśniająca- interpretacja normy; polega na wyborze spośród różnych zakresów przepisu prawnego rozumienie uzyskanego za pomocą dyrektyw pozajęzykowych, które jest węższe od rozumienia językowego

  3. Rozszerzająca- występuje, gdy porównując zakresy przepisu prawnego, uzyskane za pomocą różnych dyrektyw interpretacyjnych, wybieramy rozumienie wynikające z dyrektyw pozajęzykowych i jest ono szersze od rozumienia językowego.

3 RODZAJE WYKŁADNI:

W nauce w tym prawa podatkowego jakie najczęściej przyjmuje się trzy podstawowe tworzące tym samym ich hierarchię grupy władni:

Zasady wykładni Unii Europejskiej

WYKŁADNIA PRZEPISÓW UNIJNYCH(DYREKTYWA)

Sądy krajowe oraz organy administracji publicznej są zobowiązane do wykładni prawa krajowego w świetle sformułowań i celu dyrektywy.

Obowiązek wykładni Unijnej istnieje z mocy samego prawa Unijnego i jest niezależny od prawa krajowego

INTERPRETACJA PRZEPISÓW PRAWA PODATKOWEGO

  1. Ogólne interpretacja prawa podatkowego

  2. Indywidualne interpretacje prawa podatkowego

Interpretacje ogólne stanowią formę wykładni przepisów prawa podatkowego, dokonywanej wyłącznie przez MF. Nie jest to jednakże wykładnia realizowana w procesie stosowania prawa podatkowego.

Zawiera natomiast prawne elementy wykładni doktrynalnej, a nawet legalnej, ale jedynie przy zestawieniu jej z wykładnią operatywną. W ten sposób MF realizuje swój obowiązek zapewnienia jednolitego stosowania prawa podatkowego przez organy podatkowe oraz kontroli skarbowej. Art. 14a OP

INT. OGÓLNA ART. 10 usdzg INT. INDYWIDUALNA ART. 14 OP
Kto może złożyć wniosek? przedsiębiorca Każdy zainteresowany
Czego dotyczy wniosek?

Wyjaśnienie zakresu i sposobu zastosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej oraz składek na ubezpieczenie społeczne lub zdrowotne w indywidualnej sprawie przedsiębiorcy.

Przedstawia zaistniały stan faktyczny, zdarzenie przeszłe.

Należy przedstawić zaistniały stan faktyczny i swoje stanowisko w sprawie

Wyjaśnienie przepisów podatkowych.

Wniosek o interpretację indywidualną może dotyczyć zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzeń przyszłych wraz z własnym stanowiskiem w sprawie
Co we wniosku? - firma, siedziba, adres, NIP, KRS, nr ewidencji działalności gospodarczej, adres do korespondencji
forma Decyzja administracyjna- przysługuje od niej odwołanie interpretacja

Czas oczekiwania

EGZAMIN ZBĘDNA ZWOŁKA

 Wydanie interpretacji bez zbędnej zwłoki, jednak nie później niż w ciągu 30 dni od złożenia wniosku Wydaje się bez zbędnej zwłoki, jednak nie później niż do 3 miesięcy od dnia otrzymania wniosku
koszt 40 zł opłata za pojedynczy stan faktyczny, należy wpłacić w ciągu 7 dni od dnia złożenia wniosku

40 zł opłata od każdego przedstawionego odrębnego stanu faktycznego lub zdarzenia prawnego.

Opłatę należy wpłacić w ciągu 7 dni od dnia złożenia wniosku.

Zwrot nienależnej opłaty zostanie zwrócony w ciągu 7 dni od dnia zakończenia postepowania
Skutki prawne Interpretacja nie jest wiążąca dla przedsiębiorcy, jednak przedsiębiorca nie może być obciążony jakimikolwiek daninami publicznymi, sankcjami administracyjnymi lub karami w zakresie, w jakim zastosował się do wydanej interpretacji

Zastosowanie się do interpretacji indywidualnej przed jej zmianą lub przed doręczeniem organowi podatkowego odpisu prawomocnemu orzeczenia sądu uchylającego interpretację nie może szkodzić wnioskodawcy.

Gdy skutki podatkowe związane ze zdarzeniem, któremu odpowiada stan faktyczny będący przedmiotem interpretacji miały miejsce przed opublikowaniem interpretacji lub przed doręczeniem interpretacji indywidualnej, zastosowanie się do tej interpretacji nie zwalnia z obowiązku zapłaty podatku

Pozostaną interpretacje- nie trzeba uzasadniać

Negatywną trzeba uzasadniać

- podatek dochodowy od osób fizycznych i prawnych

- podatek od wartości dodanej

- pozostałe: tzw. podatki niszowe:

- Podatek od spadków i darowizn

- podatek akcyzowy

- PCC

-podatek o gier: Interpretacje Wydają DYREKTORZY IZB SKARBOWYCH W KATOWICACH I WARSZAWIE

REGUŁY KOLIZYJNE:

LEX SUPERIOR DEROGAT LEGI INFERIORI- ustawa nadrzędna uchyla ustawę podrzędną- przyjmująca, że norma prawna o wyższej mocy prawnej uchyla normę prawną o niższej mocy prawnej.

LEX POSTERIOR DEROGAT LEGI PRIORI- akt późniejszy uchyla moc obowiązującą aktu wcześniejszego- prawo ustanowione później (pochodzące z aktów prawnych o tej samej mocy, np. z dwóch ustaw i tym samym stopniu szczegółowości) należy stosować przed prawem ustanowionym wcześniej.

LEX SPECIALIS DEGOAT LEGI GENARI- prawo o większym stopniu szczegółowości (pochodzące z aktów prawnych o tej samej mocy, np. z dwóch ustaw, obowiązujące w tym samym czasie) należy stosować przed prawem ogólniejszym.

  1. W okresie 2 lat od dnia wejścia w życie Konstytucji orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego o niezgodności z Konstytucją ustaw uchwalonych przed dniem jej wejścia w życie nie są ostateczne i podlegają rozpatrzeniu przez Sejm, który może odrzucić orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego większością 2/3 głosów, w obecności co najmniej połowy ustawowej liczby posłów. Nie dotyczy to orzeczeń wydanych w następstwie pytań prawnych do Trybunału Konstytucyjnego.

  2. Postępowanie w sprawach o ustalenie przez Trybunał Konstytucyjny powszechnie obowiązującej wykładni ustaw wszczęte przed wejściem w życie Konstytucji podlega umorzeniu.

  3. Z dniem wejścia w życie Konstytucji uchwały Trybunału Konstytucyjnego w sprawie ustalenia wykładni ustaw tracą moc powszechnie obowiązującą. W mocy pozostają prawomocne wyroki sądu oraz inne prawomocne decyzje organów władzy publicznej podjęte z uwzględnieniem znaczenia przepisów ustalonego przez Trybunał Konstytucyjny w drodze powszechnie obowiązującej wykładni ustaw.

TK tylko przez dwa lata po wejściu konstytucji, Sąd najwyższy też nie.

ius cogent ( imperatywne)- nakaz państwa co do których nie można się uchylić; norma prawna bezwzględnie wiążąca.

ius Dispositivum względnie obowiązujące

semiimperatywne

Ustawa o sądzie najwyższym art. 61

Uchwały pełnego składu Sądu Najwyższego, składu połączonych izb oraz składu całej izby z chwilą ich podjęcia uzyskują moc zasad prawnych. Skład siedmiu sędziów może postanowić o nadaniu uchwale mocy zasady prawnej.

PRZESTĘPSTWO
Urzędnicze art. 231 KK

Płatnej protekcji

art. 230 KK

Łapownictwo czynne

art. 229 KK

Łapownictwo bierne

art. 228 KK

Obowiązek zapłaty opłaty skarbowej powstaje:

  1. z chwilą dokonania czynności urzędowej- zgłoszenia lub złożenia wniosku o dokonanie czynności urzędowej

  2. z chwila wydania zezwolenia(koncesji)- złożenia takiego wniosku o wydanie zezwolenia/ koncesji

Opłatę skarbową wpłaca się z chwilą powstania obowiązku jej zapłaty.

Organem podatkowym właściwym w sprawach opłaty skarbowej : WÓJT/ BURMISTRZ PREZYDENT MIASTA

PRZYKŁADOWE 3 ZAPAMIAETAC POGRUBIONE

Art. 84. Każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, w tym podatków, określonych w ustawie.

Z zasady powszechności opodatkowania wynikają trzy zasady podatkowe:

Sąd polubowny – sąd niepaństwowy orzekający w sporach cywilnoprawnych poddanych mu pod rozstrzygnięcie mocą zapisu na sąd polubowny. wyróżniamy tutaj:

Bankowy Arbitraż Konsumencki* działa przy Związku Banków Polskich i został powołany w celu rozstrzygania sporów pomiędzy konsumentami-klientami banków a bankami w zakresie roszczeń pieniężnych z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania przez bank czynności bankowych lub innych czynności na rzecz konsumenta pozasądowe postępowanie rozjemcze). Bankowy Arbitraż Konsumencki jest członkiem sieci FIN-NET, czyli założonej przez Komisję Europejską transgranicznej sieć rozpatrywania skarg pozasądowych dotyczących usług finansowych, funkcjonującej w oparciu o sieć krajowych pozasądowych systemów rozstrzygania sporów wynikłych z korzystania przez konsumentów z usług finansowych, zwłaszcza bankowych, ubezpieczeniowych oraz dotyczących rynku papierów wartościowych.

* Za konsumenta uznawana jest osoba fizyczna, która zawiera umowę z bankiem w celu nie związanym z działalnością gospodarczą.

Art. 7. Organami administracji podatkowej są:

1) minister właściwy do spraw finansów publicznych;

2) dyrektor izby skarbowej;

3) dyrektor Biura Krajowej Informacji Podatkowej;

4) naczelnik urzędu skarbowego.

STOSOWANIE PRAWA FINANSOWEGO

Stosowanie prawa finansowego polega na jego wykonywaniu przez podmioty, do których jest ono adresowane(podmioty bierne), oraz podmioty, które działają na podstawie prawa, są obowiązane do jego przestrzegania w zakresie wykonywanych zadań oraz w stosunkach z podmiotami biernymi(podmioty czynne). Stosowanie prawa następuje zawsze przez podmioty czynne prawa finansowego, bo pozostaje ono zawsze w związku z uprawnieniami i obowiązkami podmiotów biernych.

3 SFERY STOSOWANIA PRAWA FINANSOWEGO:

PRAWNE FORMY STOSOWANIA PRAWA FINANSOWEGO(kategoria zmienna, zróżnicowana)

  1. CZYNNOŚCI PRAWNE wykonywane przez podmioty czynne prawa finansowego obejmują wydawane:

PODZIAŁ INDYWIDUALNYCH AKTÓW FINANSOWYCH WEDŁUG NOWOŚCI TWORZENIA STOSUNKU PRAWNEGO
Akty konstytutywne
Tworzą, zmieniają lub uchylają sytuacje prawnofinansowe. Wywołują skutki prawne od chwili wydania (ex nunc). Zawsze mają charakter twórczy, ze względu na skutki jakie wywołują
PODZIAŁ INDYWIDUALNYCH AKTÓW FINANSOWYCH WEDŁUG ZWIĄZANIA ORGANU PODATKOWEGO
AKTY ZWIĄZANE
Organ finansowy musi wydać indywidualny akt finansowy uwzględniający żądanie przy zaistnieniu określonych przez przepisy warunków

  1. CZYNNOŚCI FAKTYCZNE- nie wywołują bezpośrednich skutków prawnych, ale dotyczą czynności podejmowanych przez organy zarządzania finansami publicznymi:

PYTANIA SPRAWDZAJĄCE

  1. JAKA JEST RÓŻNICA POMIĘDZY ORZECZENIEM SĄDOWYM A AKTEM FINANOSWYM?

Orzeczenia sądowe Akt finansowy

  • Rozstrzyga w sposób wiążący i ostateczny spór prawny oraz nie oddziałuje co do zasady na przyszłość

  • Sąd administracyjny rozstrzyga orzeczeniem jako bezstronny i niezawisły organ

  • Orzeczenie sądowe jest rozstrzygnięciem prawnym

  • Sąd administracyjny działa tylko na wniosek

  • Skierowana na przyszłość ewentualna i możliwą formą działania administracji finansowej

  • Organ publiczny Rozstrzyga za pomocą aktu finansowego indywidualnego

  • Może być zdeterminowany: granica prawa, celowością działania i realizacji konkretnych celów

  • Organ administracji publicznej działa co do zasady z urzędu i tylko w niektórych sprawach może podejmować działania na wniosek strony

  1. JAKI JEST CEL WYDANIA AKTÓW PLANOWANIA FINANSOWEGO? Aktem prawa finansowego jest m.in. budżet JST. Dlatego ważne jest aby obywatele wybierając władzę publiczną mogli sprawdzać jak są zagospodarowane i na jakie cele wydatkowe zasoby Pieniężne.

  2. OMÓW UMOWĘ PUBLICZNOPRAWNĄ W PRAWIE FINANOWYM I JEJ PERSPEKTYWY

To jedna z przyszłościowych form działania. Umowa będzie podporządkowana władzy publicznej, gdzie jedną ze stron będzie organ władzy publicznej, a drugą osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna.


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
nazwa logo 7 na pf
FP 7 i 8, Prawo Finansowe, Wykłady IV rok - projekt, PF - wykłady, wykłady PF - 6 semestr
PF WYKŁADY
pf 10s110 112
pf 07s038 040
pf 09s022 024
Kyocera Paper Feeder PF 60 Parts Manual
pf 09s028 30
Podstawy VAT 2014 PF
etyka 18 na pf
otoczenie przedsiebiorstwa 2 na pf
PF
badanie rynku 3 na pf
pf ostateczni pozyczkodawcy
giełda pf, patofiz z 16, 1
prawda-ałsz, plansza PF
giełda pf, gielda z 17

więcej podobnych podstron