REGUŁY PRACY Z PACJENTEM Z EPILEPSJĄ

Osoba z epilepsją (padaczką) to jeden z najtrudniejszych typów pacjentów w gabinecie stomatologicznym. Choroba ta objawia się nagłymi napadami padaczkowymi, które w bezpośredni sposób mogą zagrażać życiu i zdrowiu chorego. Dlatego profesjonalny zespół stomatologiczny powinien znać zasady obowiązujące w pracy z tego typu osobami.

Według rozmaitych statystyk, epilepsja – zwana również padaczką – dotyka około 1-3% populacji na całym świecie. Jeśli chodzi o nasz kraj, to dokładne dane dotyczące częstotliwości występowania choroby nie są znane. Szacuje się jednak, że z padaczką boryka się nawet około 0,5% Polaków. Będące głównym objawem schorzenia napady padaczkowe mogą przydarzyć się wszędzie, także w gabinecie stomatologicznym. Zespół musi więc znać zarówno czynniki, które mogą wywołać atak, jak i zasady pierwszej pomocy.

Do głównych czynników mogących powodować wystąpienie napadu epileptycznego zalicza się m.in. gorączka, brak snu czy zmęczenie, a są to stany często występujące przy problemach z zębami. Infekcje jamy ustnej często powodują bowiem podwyższenie temperatury, zaś ból zęba niejednokrotnie uniemożliwia normalny, efektywny nocny wypoczynek. Dlatego niezwykle istotne jest przeprowadzenie wywiadu w tym kierunku.

Chory na padaczkę w gabinecie stomatologicznym jest narażony na oddziaływanie bodźców świetlnych, które również mogą sprokurować atak. Dlatego wykorzystanie lampy dentystycznej powinno zostać ograniczone do minimum: nie należy jej pozostawiać włączonej przez dłuższy czas oraz nie kierować jej w stronę oczu pacjenta.

Napady padaczkowe często bywają spowodowane także stresem oraz odczuwanym bólem. Dlatego pacjenta należy uspokajać przez każdą wykonywaną czynnością, uprzedzać o możliwych dolegliwościach bólowych (np. ukłuciu igłą), jak również tłumaczyć kolejne etapy zabiegu.

Bardzo istotna dla całego zespołu stomatologicznego jest wiedza dotycząca pierwszej pomocy w przypadku wystąpienia ataku padaczkowego w gabinecie. Choć napady są stosunkowo krótkie (trwają około 3-5 minut), mogą stanowić bezpośrednie zagrożenie dla zdrowia i życia pacjenta. Pierwsza pomoc w takich przypadkach przedstawia się następująco:

• zabezpieczenie pacjenta przed urazami (np. upadkiem z fotela, stłuczeniem głowy),
• opuszczenie fotela do pozycji leżącej i zabezpieczenie głowy (należy to zrobić również w sytuacjach, gdy pacjent upada na podłogę),
• zadbanie o drożność dróg oddechowych, rozluźnienie kołnierzyka, odpięcie górnych guzików koszuli,
• pacjentowi nie wolno na siłę rozwierać ust (jeśli doszło do szczękościsku), wkładać żadnych przedmiotów do jamy ustnej ani podawać napojów,
• u niektórych pacjentów podczas ataku dochodzi do mimowolnego oddania moczu lub kału, co jest dla nich bardzo krępujące, należy więc udzielić adekwatnej pomocy,
• jeżeli po ustąpieniu ataku pacjent jest osłabiony lub o to prosi, można wezwać pogotowie lub kogoś bliskiego w celu odebrania go z kliniki.