…
Miller
Punkty zainteresowania = wartości u Millera, rzeczy ważne, istotne
twardość → podkreślenie wartości fizycznej, przez brak wzorców męskich, eskaluje te wzorce, żeby nadać sobie własne, tworzenie takie obrazu męskiego poprzez zdewaluowanie obrazu kobiety + mass media; typ macho – nieczuły, zamknięty w sobie, surowy, opierający się na sile fizycznej, antyintelektualny,
spryt → bez intelektualnego namysłu, zaradność życiowa, manipulacja, w pewnym sensie substytut,
emocje → jaki rodzaj i dlaczego? Poszukiwanie przeżyć, które mogłyby urozmaicić szarość życia, adrenalina, mocny impuls do działania (np. gruba impreza raz w tygodniu), szukanie ekstremalnych doznań, żeby w ogóle cokolwiek poczuć,
przeznaczenie → zewnętrzna kontrola, zdawanie się na szczęście lub pecha, forma usprawiedliwienia np. łamania prawa, bezczynności,
niezależność →
kłopoty? → prestiż, kreowanie pozytywnego wizerunku w oczach otoczenia, nie istnieje nic innego, w czym młodzi ludzie mogliby zaistnieć, nadanie sobie znaczenia
Te wartości są bardziej wartościami grupy
Przez mechanizmy przynależności i statusu są te wartości podkreślane, wzmacniane, potwierdzane
Czy Miller podpowiada w jaki sposób powstały podkultury? On tego nie wyjaśnia, mówi tylko o procesach odtwarzania: elementem, który pomaga jest transmisja wartości
Zach. kryminalne jest wytworem subkultury, która ma charakt. autonomiczny, która koncentruje członków warstw niższych
Cloward i Ohlin
Geneza podkultur: patrzenie na możliwości; cele, środki, klasa średnia → nawiązanie do teorii Mertona
Jak to się dzieje, że niektóre jednostki nie tworzą podkultur, mimo że nie posiadają odpowiednich środków wyznaczonych przez klasę średnią? Bo mają zinternalizowane wartości klasy średniej i wszystkie niepowodzenia przypisują sobie
Jaki proces musi zaistnieć, żeby pojawiło się zach. dewiacyjne? Odebranie prawomocności normie – norma nadal jest, ale jej złamanie nie kłóci się z sumieniem, „mogę jej nie zastosować ze względu na sytuację, ona jest dla mnie krzywdząca, więc mogę ją ominąć” (daje to gotowość do działania, jeśli spotka się kilka osób o podobnym stanie, powstanie podkultura dewiacyjna). Wystarczy, żeby jedna osoba odebrała prawomocność normie? Nie. Na podstawie podobności postaw, wyjaśniania niepowodzenia
Dopiero społeczeństwo wyolbrzymia znaczenie zachowań (pierwotnie zabawowych) młodzieży, przez co tworzą się zach. dewiacyjne (usprawiedliwianie przez racjonalizację – staje się to normą)
Trzy typy podkultur, wyróżnione na podstawie dostępu do wartości nonkonformistycznych:
Podkultura konfliktowa → pojawia się agresja jako potwierdzenie swojego statusu i wartości w kulturze chaosu, tworzy się na obszarach bez trwałych więzi, norm; jacyś obcy, nigdy nic nie wiadomo, brak wzorców
Podkultura przestępcza → istnieje jakaś struktura, modelowanie (transmisja międzypokoleniowa) – uczenie się od starszych, wszyscy się znają i sprawują nad sobą kontrolę społeczną, dbanie o hierarchię, porządek; pieniądz desygnatem sukcesu
Podkultura wycofania → mniejsza solidarność, osoby, które pomimo porażek nie obniżyły swojego poziomu aspiracji, ale nie mogą osiągnąć sukcesu w sposób non-, ani konformistyczny, nie są ani dobrymi obywatelami, ani przestępcami (podwójnie przegrani); jaka jest droga do podkultury wycofania? Jest ona zorientowana wokół narkotyków, uzależnienia
Podkultura ma charakter reaktywny, jest reakcją na wymuszanie przez klasę średnią pewnych desygnatów sukcesu, porządnego życia, jest odpowiedzią na nierównowagę między celami a środkami do ich osiągania; działania dewiacyjne mają tu charakter wyboru (poza podkulturą przestępczą – tu transmisja międzypokoleniowa)
INTERAKCJONIZM SPOŁECZNY
Pytania od Barczy!!! → na zaliczenie