Czynniki będące źródłem ryzyka można też podzielić na zewnętrzne, które są niezależne od przedsiębiorstwa takie jak: cykl koniunkturalny, inflacja, kurs walutowy, stopa procentowa, stosunki rynkowe czyli tzw. czynniki makroekonomiczne oraz mikroekonomiczne, czyli związane z sektorem, branżą w której działa przedsiębiorstwo (zależność od energii, możliwości wyjścia z danego przemysłu, zmiany struktur organizacyjnych i własnościowych, nieodpowiednie proporcje w źródłach finansowania majątku, postępująca dekapitalizacja majątku i narastające zacofanie techniczne, poziom konkurencji, zagrożenia ze strony substytutów, siła przetargowa dostawców, niekorzystna struktura majątku przedsiębiorstwa, sprawność zarządzania przedsiębiorstwem.

Czynniki makroekonomiczne

Czynniki makroekonomiczne to takie, które maja wpływ na całą gospodarkę, a nie tylko na sektor, w którym działa przedsiębiorstwo. Zalicza się do nich:

- inflacja,

- stopa procentowa,

- kurs walutowy,

- stosunki rynkowe,

- koniunktura.

Inflacja jest źródłem niepewności, a przez to ryzyka zarówno dla producentów jak i konsumentów, zwłaszcza w gospodarce, w której utrwaliła się tendencja wzrostu cen. W przedsiębiorstwie inflacja wpływa przede wszystkim na kształtowanie się cen produktów i kosztów. Ceny i koszty w warunkach inflacji rosną zazwyczaj w różnym tempie i w niejednakowym stopniu w różnych dziedzinach co powoduje, że tempo i kierunki zmian w strukturze dochodów i kosztów przedsiębiorstwa są zróżnicowane. W warunkach inflacji maleje skłonność do długoterminowych inwestycji na rzecz inwestycji spekulacyjnych. Powoduje to większe trudności w przewidzeniu cyrkulacji kapitału, co wzmaga ryzyko gospodarcze.

Korzystając z kapitału obcego przedsiębiorstwo ponosi koszty użytkowania tegoż kapitału, których wielkość określona jest przez stopę procentową, osiąga ono jednak też korzyści dzięki efektowi tak zwanej dźwigni finansowej. Dźwignię tę jednak nie zawsze można zastosować z uwagi na wysoki poziom stopy procentowej. Zmiany stopy procentowej wprowadzają przedsiębiorstwo w stan niepewności i przez to są źródłem ryzyka w działalności gospodarczej. Przedsiębiorstwo może zaciągnąć kredyt o zmiennym oprocentowaniu i wtedy wzrost stopy procentowej spowoduje nieoczekiwany wzrost kosztów, w przypadku kredytu o stałym oprocentowaniu spadek stopy procentowej powoduje, że przedsiębiorstwo korzysta z relatywnie droższego kapitału.

Zmiany kursu walut wpływają mogą być dla przedsiębiorstw źródłem ryzyka. Czynnik ten ma szczególne znaczenie dla firm działających na rynkach międzynarodowych. Umiarkowane zmiany tego elementu dają możliwość racjonalnego podejmowania decyzji choć nie są one pozbawione ryzyka. Ryzyko to często sumuje się z ryzykiem stopy procentowej, np. zaciągając kredyt w walucie obcej ponosimy ryzyko niekorzystnej zmiany kursu, jak i ryzyka zmiany stóp procentowych w danej walucie.

Stosunki rynkowe mogą także stwarzać ryzyko w działalności przedsiębiorstwa. Można do nich zaliczyć niestabilność zewnętrznych rynków zbytu co stwarza ryzyko w eksporcie dóbr i usług na te rynki. Ryzyko może też zostać wywołane przez działania protekcyjne podjęte na rynkach zewnętrznych. Na poziom ryzyka może wpływać też wzrost znaczenia pewnej branży na danym rynku. Może ona zyskać większą siłę przetargową, lub zostać uznaną za branżę strategiczną co powoduje, że łatwiej jej konkurować z pozostałymi gałęziami co powoduje wzrost ryzyka w tych gałęziach

Stan w jakim znajduje się gospodarka może powodować, że, zależnie od koniunktury różne jest ryzyko gospodarcze. W czasie recesji pogorszeniu ulegają wszystkie wskaźniki ekonomiczne. Spada PKB i popyt globalny, rośnie inflacja i bezrobocie. W takich warunkach trudno jest podejmować racjonalne decyzje, gdyż wszystkie projekty obarczone są większym ryzykiem. W czasie rozkwitu ryzyko ponoszone przez przedsiębiorstwo ulega zmniejszeniu, jednak ciągle istnieje.

Czynniki mikroekonomiczne

Czynniki mikroekonomiczne obejmują czynniki specyficzne dla przemysłu, w którym działa przedsiębiorstwo oraz czynniki właściwe dla samego przedsiębiorstwa.

Do czynników specyficznych dla przemysłu zalicza się zależność od energii – czynnik ten ma szczególne znaczenie w odniesieniu do gałęzi energochłonnych, charakteryzujących się niską zdolnością do przestawienia na substytucyjne źródła energii. Duża wrażliwość przedsiębiorstw należących do takich gałęzi na zmiany charakterystyk ekonomicznych źródeł energii (np. wzrost ceny prądu, wahania cen ropy naftowej) podnosi ryzyko inwestowania.

Kolejnym czynnikiem specyficznym dla przemysłu jest możliwość wyjścia z danego przemysłu – im większa tym mniejsze ryzyko w działalności gospodarczej. Można ją określić poprzez stopień przestawialności stosowanej technologii, jej kapitałochłonności oraz rynkowych szans upłynnienia majątku trwałego;

Do czynników specyficznych dla przedsiębiorstwa zalicza się konkurencja – im wyższy poziom konkurencji na danym rynku, tym większe ryzyko w działalności gospodarczej. Przedsiębiorstwo konkurując z firmami, które oferują podobne produkty musi cały czas uważać, aby nie dać się prześcignąć.

Struktura kapitału – następny czynnik specyficzny dla przedsiębiorstwa - bardzo ważne jest, aby przedsiębiorstwo miało optymalną strukturę kapitału uzależnioną od charakteru prowadzonej działalności. Zbyt duża ilość majątku obrotowego (np. zapasów) może powodować wzrost kosztów i zamrażanie środków pieniężnych (zbyt duża ilość zobowiązań). Podobnie jest z majątkiem trwałym. Nieodpowiednia struktura majątku przedsiębiorstwa powoduje wzrost ryzyka w działalności, przy czym należy pamiętać, iż pojęcie „optymalna struktura kapitału” jest różne dla poszczególnych rodzajów przedsiębiorstw, inne dla firm handlowych, inne dla produkcyjnych czy usługowych. W tych pierwszych przeważa majątek obrotowy, w drugiej i trzeciej zaś majątek trwały.