Dziedziny wychowania.
Definicja wychowania (Łobocki)
Wychowanie jest procesem niezwykle złożonym. Prowadzi do ubogacenia, a także do rozwoju społecznego i moralnego dzieci i młodzieży oraz rozwoju wrażliwości na piękno, poczucie przynależności do swojego narodu, ubogacanie życia rodzinnego, towarzyskiego, umysłowego i religijnego.
- wychowanie wkracza w różne sfery rzeczywistości z którymi dzieci spotykają się na co dzień lub mogą spotkać się w bliższej lub dalszej przyszłości.
Dziedziny wychowania według Łobockiego:
Wychowanie moralne.
Wychowanie moralne ma na celu zapoznanie dzieci i młodzieży z ich powinnościami oraz wartościami moralnymi.
Główny cel wychowania moralnego:
- ma na celu głównie rozwój moralny dzieci i młodzieży a zwłaszcza przekazywaniu im wiedzy o problemach moralnych i rozwijaniu umiejętności rozpoznawania tego co złe, niegodziwe z moralnego punktu widzenia. Uczy wrażliwości moralnej i wrażliwości do postępowania moralnego.
Wychowanie moralne w znaczeniu opisowym ( neutralnym) zapoznanie młodzieży z różnymi sposobami postępowania moralnego bez sugerowania jednoznacznej ich oceny.
Wychowanie moralne w znaczeniu oceniającym- stawia sobie za cele przyswajanie przez dzieci i młodzież norm, zasad i wartości moralnych, których realizacja ma zapewnić im bycie moralnie dobrymi.
Wychowanie moralne używa się zamiennie z nazwami wychowania do wartości i wychowania etycznego.
Sposoby wychowania moralnego:
- dawanie wychowankom dobrego przykładu i umożliwienie im wykonywania konkretnych zadań zgodnie z obowiązującymi zasadami i normami moralnymi.
- metoda perswazji czyli oddziaływanie na świadomość moralną dzieci i młodzieży.
2.Wychowanie estetyczne
Współcześnie wychowanie estetyczne jak podkreśla Irena Wojnar występuje w znaczeniu węższym i szerszym. W znaczeniu węższym oznacza ‘kształcenie dla sztuki’, czyli kształtowanie wrażliwości i kultury koniecznej dla przezywania, poznawania i oceny zjawisk estetycznych.
Wychowanie estetyczne zajmuje się głównie rozwijaniem wrażliwości dzieci i młodzieży na takie zjawiska estetyczne, jak piękno i kultura. Tak rozumiane wychowanie występuje pod nazwa wychowania do sztuki. W znaczeniu szerszym ‘’odnosi się do kształcenia pełnej integralnej osobowości człowieka, nie tylko w sferze wrażliwości estetycznej, obejmuje także oddziaływanie na sfery: intelektualną(wzbogacanie wiedzy i myślenia osobistego) i moralno-społeczna(zdobywanie podstaw oceny moralnej i umiejętności rozumienia sytuacji ludzkich, pełniejsze porozumienie z drugim człowiekiem. Jest to także rozwijanie wyobraźni i pobudzanie dyspozycji twórczych. Obejmuje wielostronny rozwój człowieka, czyli oddziałuje nie tylko na sferę jego emocji, lecz także intelektu i moralności. Nazywane bywa wychowaniem przez sztukę.
Główne cele:
W węższym znaczeniu:
-zapewnienie dzieciom i młodzieży w miarę wysokiego poziomu kultury estetycznej, uwrażliwianie na piękno i sztukę.
W szerszym znaczeniu:
-kształtowanie „człowieka integralnego, wzbogaconego dzięki doznaniom estetycznym’’
-przezywanie uczuć i doznań związanych z poczuciem piękna , rozwój intelektualny.
3.Wychowanie seksualne
Występuje pod nazwami: -„wych. prorodzinne” –„wych. do życia w rodzinnie” – „wych. do miłości”
Chce się w ten sposób uniknąć zbędnych skojarzeń z nazwa ”wych. seksualne”
Przez wych. seksualne rozumie się najczęściej” ogół oddziaływań i wpływów zmierzających do kształtowania u dzieci i młodzieży postawy szacunku i zrozumienia wobec przedstawicieli płci odmiennej, oraz takich uczuć wzajemnych jakie są warunkiem wytwarzania się prawidłowych relacji miedzy dziewczynkami i chłopcami”
Należy pamiętać ze odpowiedzialność za wychowanie seksualne spoczywa w szczególności na rodzicach i powinno być prowadzone od wczesnego dzieciństwa. Znaczenie w tym wychowaniu ma także szkola.