Treści kształcenia

3.7. uczeń rozpoznaje i opisuje w terenie formy rzeźby powstałe w wyniku działania czynników rzeźbotwórczych.

Cele zoperacjonalizowane

Uczeń	wymienia formy ukształtowania powierzchni Ziemi,
	potrafi zdefiniować proces kształtowania rzeźby Ziemi,
	potrafi przedstawić ukształtowanie dna oceanicznego i powierzchni lądów,
	potrafi wyjaśnić pojęcia: góry, wyżyny, niziny, szelf, stok kontynentalny, basen oceaniczny, rów oceaniczny, grzbiety śródoceaniczne.

Nabywane umiejętności

Uczeń	umie scharakteryzować formy ukształtowania powierzchni Ziemi,
	umie ocenić procesy kształtowania rzeźby Ziemi,
	umie narysować ukształtowanie dna oceanicznego i powierzchni lądów.

Kompetencje kluczowe

• porozumiewanie się w języku ojczystym,

• kompetencje informatyczne,

• umiejętność uczenia się

Etapy lekcji

 Wstęp

 Czynności organizacyjne. Podanie tematu i celów lekcji. Na podstawie mapy fizycznej świata uczniowie charakteryzują rozmieszczenie lądów na kuli ziemskiej.

 Przebieg zajęć

• Formy ukształtowania powierzchni Ziemi. Nauczyciel opisuje formy ukształtowania powierzchni Ziemi. Nauczyciel charakteryzuje pojęcia: cokoły kontynentalne, baseny oceaniczne. Nauczyciel wyjaśnia, dlaczego powierzchnia kontynentów i oceanów nie pokrywa się z powierzchnią cokołów kontynentalnych i basenów oceanicznych.
  Ukształtowanie powierzchni lądów. Nauczyciel charakteryzuje największe formy ukształtowania lądów: niziny, wyżyny, góry. Uczniowie przy pomocy mapy fizycznej świata wskazują największe niziny, wyżyny, największe góry. Uczniowie odczytują z mapy i zapisują w zeszytach informacje o najwyżej i najniżej położonych punktach na Ziemi. Nauczyciel kontroluje pracę uczniów.